Tropen – Je begint met nummers schrijven, terug afbreken en opbouwen tot je aan een constructie komt en een plaat, das nu net het proces bij Tropen in een notendop

“Ergens boven de regenboog beland je in Tropen, alles wat je daar verder over wil weten, vertaalt zich in de liedjes die we maken, en de manier waarop we die live brengen. Kom gerust eens luisteren, of duw op de playknop ergens waar de streaming door de Tropen stroomt. Voor liefhebbers van nutricore, krautpops, chachachazzjunk en lo-fat ingredient rock.” Dat staat te lezen in de omschrijving van het trio Tropen die recent een EP (cassette) op de markt brachten.
Tropen bestaat uit Bjorn Kerckhof: gitaar/ zang, Inge van den Kroonenberg: basgitaar /zang en Kris Vlaeminck: drums/ zang. Ze hebben al heel wat ervaring binnen de scene, en gooien hun ervaring en inspiratie samen in dit toch wel heel bijzonder project.
We hadden een fijn gesprek tijdens een van hun repetities met het trio. Over de band, over de cassette, over een beetje van alles…

De naam Tropen …  het heeft niets te maken met de evenaar? De Tropen? Wie zijn Tropen, stel jezelf eens voor?
Bjorn: Tropen is heeft niets te maken met zomerse toestanden of de tropen op zich. Tropen is een stijlfiguur waarbij je door middel van een deel van iets, een geheel oproept. Dat is ook een beetje hoe onze muziek in elkaar steekt eigenlijk. Door delen van iets samen te voegen, een geheel oproepen ... Tropen dus.
Kris: De band is ontstaan door een ontmoeting tussen mij en Bjorn in pré COVID tijden. Ik zat toen in een ander project waarvoor ik Bjorn vroeg gitaar te spelen. Tijdens corona is dat project uiteengevallen en verveld tot enkel Bjorn en ik overbleven. Op een bepaald moment hadden we voldoende songs in elkaar gestoken en zochten we nog een bassist. Bjorn haalde Inge erbij omdat hij haar kende van andere muzikale avonturen.
Bjorn: Inge is vroeger singer-songwriter geweest en was ook bezig met kunst performance. Ze paste eigenlijk in het plaatje. Zelf was ik al een tijdje gestopt bij de Future Dead en voelde de tijd rijp om zelf aan eigen werk te sleutelen.

“Voor liefhebbers van nutricore, krautpops chachachazzjunk en lo-fat ingrediënt rock” wat moet ik me daarbij voorstellen ? ?
Bjorn: ik ga je uit jouw lijden verlossen (lacht) het is gewoon een spelen met woorden en stijlen, niets meer dan dat. Muziekgenres kleven op je eigen muziek is niet zo simpel. We denken wel dat krautrock een basis is, en ook Lo-fi zit verweven in onze sound. Die chacacha is een saus die daarbij hoort. Het is gewoon een mix van stijlen, zonder meer … niets meer en minder.

Jullie brachten een EP uit (ook cassette) ‘Super Power Golden Hour’ een zeer speciale titel, maar een cassette in deze tijden, wordt dat nog verkocht eigenlijk ?
Inge (die wat later aansluit): toch wel, mijn plusdochter heeft zelfs een walkman gekocht. Het is dus zeker niet ongekend, integendeel!

Los daarvan, in tijden van spotify, youtube,  bandcamp  en dergelijk moet je fysiek nog iets uitbrengen eigenlijk?
Kris: Om optredens te boeken is het nog steeds nodig iets fysiek in handen te hebben om te verkopen, het wordt dus ook verkocht zoals Inge zei. LP’s zijn wat duurder, cassette was dan de beste optie. Maar ondanks het aanbod van digitale muziek beleving, zijn nog veel mensen op zoek naar iets tastbaar.

Het is - naar mijn mening – een schijfje met een lekker hoekje af. Toegankelijke muziek maar in een experimenteel jasje. Is dat bewust?
Inge: Dat is natuurlijk een zeer leuk compliment. Onze muziek draait rond een zoektocht. Construeren en reconstrueren is de rode draad doorheen wat we doen. Daarbij neem je de invloeden uit wat je in het verleden hebt gedaan ook mee. Je begint met nummers schrijven, terug afbreken, en opbouwen tot je aan een constructie komt in de vorm van nummers die dan eventueel op een EP of een plaat kunnen belanden. Dat is een heel proces van experimenteren en dingen uit proberen. Het is eerder een natuurlijk proces.
Kris: het standaardidee van een album met een liedje en een pauze en dan een volgende liedje tot je aan een veertigtal minuten komt is misschien niet meer van deze tijd. Zeker vandaag met al die streamingdiensten. Albums worden niet echt meer beluisterd zoals vroeger denk ik. Het draait meer om singles en songs apart. Maar niets verbiedt ons om met het concept ‘album’ te spelen.
Bjorn: het is zoals Inge zei, een heel proces. Ideeën worden nummers, soms gaat dat vlot, soms moet je er heel hard aan knabbelen. Ikzelf hou wel van complete platen beluisteren, maar die tijd lijkt inderdaad een beetje voorbij heb ik de indruk.

Het valt me op hoe bands inderdaad tegenwoordig eerder geneigd zijn op de ene single of EP na de andere uit te brengen, en niet staan te springen om een full album uit te brengen. Dat was vroeger eerder omgekeerd, bands brachten een LP uit en haalden daar singles uit. Dat is dus ook bij jullie een bewuste manier van werken als ik het goed begrijp?
Bjorn: De tijden zijn veranderd. Je kunt dat risico nemen om een album uit te brengen met tien nummers, en een jaar aan een stuk daarmee op toer gaan en zo. Soms werkt het, maar niet voor iedereen. In deze tijden is het dus inderdaad beter het omgekeerde te doen. En daardoor in de schijnwerpers te blijven .

De songs hebben een duurtijd van elk circa tien minuten, maar het voelt aan als een seconde , het verveelt nooit. Het lijkt me ook alsof binnen elke song andere wendingen worden aangenomen, alsof er meerdere songs verborgen zijn in een song? Of zie (hoor) ik dat verkeerd?
Bjorn: Als je die informatie van voordien niet hebt, hoe een song ontstaat en nummers binnen komen, dan lijkt dat inderdaad zo. Officieel zijn het vier nummers, maar die zijn gewoon aan elkaar gekleefd. Om zo tot twee songs te komen. Er zitten geluiden vanuit het repetitielokaal tussen, een trein die voorbij rijdt en zo voort. Dat is allemaal heel bewust gedaan. Om het proces van hoe die nummers zijn ontstaan echt te onderlijnen.

Los van het feit dat ik dit net daarom zo een interessant concept vind. Het is alsof je in een rijtuig van een trein zit (de eerste song) en er verschillende mensen instappen die je elk op hun eigen manier tot de verbeelding spreken. Maar het is nog steeds datzelfde rijtuig... voor sommige mensen kan dat wat ‘chaotisch’ overkomen, denk je niet? En misschien ook welk publiek willen jullie echt aanspreken met jullie muziek?
Inge: welke publiek we willen aanspreken zijn we niet mee bezig, iedereen is welkom. Ik heb er nog nooit echt bij stil gestaan ‘welk’ publiek dat dit is. Dat zijn vermoedelijk mensen die veel kleine en grote concerten en vooral op zoek zijn naar nieuwe bands? Denk dat niemand van ons daar ooit echt bij stil gestaan heeft eigenlijk.
Kris: Ik vind je vergelijking met die trein wel mooi. Zal wel beroepsmisvorming zijn.

Los van dat alles. Hoe waren de reacties op de EP voorlopig
Kris: de meeste reacties kwamen toch van mensen die zijn komen kijken naar ons. De mensen reageren positief.
Inge: We hebben al een aantal EP’s kunnen verkopen. We zitten bijna door onze voorraad, dus dat zit op zich goed.

Ik hoor soms van bands dat het moeilijk is, als Vlaamse band, om door te breken in Wallonië, daar hebben jullie dus geen last van?
Inge: we krijgen reacties van die kant uit. Doorbreken is dan weer iets anders. Het spreekt wel aan om als Gentse band ook die kant op te kijken en zien wat er uit de bus komt.
Bjorn: Er zijn heel veel bands op de markt, er is een overaanbod. En om dan boven dat maaiveld uit te komen is sowieso al heel moeilijk. De podia zijn ook beperkt. Gemakkelijker is het er zeker niet op geworden.
En na deze EP (cassette), ondanks alles, toch een full album?
Kris: Een full album zien we zeker zitten en er is links en rechts wel interesse om iets van ons uit te brengen. We gaan er nog geen datum op plakken. We doen niets overhaast.

Wat  zijn de verdere plannen voor dit en komende jaren met Tropen?
Bjorn: Het is heel simpel, veel shows spelen te lande en blijven aan nieuw materiaal werken. Lijkt ons een gezonde ambitie om te hebben. Een booker en management zal zich dan ook misschien aandienen? Het zou fijn zijn om een buitenstaander te hebben die die kar kan trekken. Zolang we kunnen blijven verder doen. We zien wel wat er op ons afkomt.

Wat zijn jullie ambities met Tropen? En heb je een soort ‘doel’ voor ogen?
Kris: Zoals gezegd: spelen. We speelden eind september nog in Kaprijke en in december staan we in Nederland. Er mogen er voor ons part nog wat bijkomen. En ondertussen nummers online uitbrengen bij gekke labels of mensen die ons leuk vinden.

Bjorn: Ja, zoals op ‘Go to bed records’ die Lived to Long van ons op de streamingdiensten zetten. En ‘Mostly interrupted records’ die experimentele setlists online zwieren, zoals ‘Het jaar van de wolhandkrab’.

Inge:  een kleine mini tour in elkaar kunnen boksen die ons een beetje overal brengt, eventueel in het buitenland, zou ook leuk zijn. Maar filmpjes maken voor de band blijven ook een doel. We zien wel.

En toch… jullie muziek is toegankelijk (zou dus passen op grotere festivals dankzij de aanstekelijke vibe in jullie muziek) maar ook lekker alternatief, waardoor je toch een ruim publiek aanspreekt…
Bjorn: dank je wel. We zien wel.

Pics homepag @JJPP

Bedankt voor de fijne babbel, voeg er gerust enkele links aan toe waar de mensen jullie muziek kunnen beluisteren of jullie kunnen vinden

https://treaupen.bandcamp.com/album/super-power-golden-hour
https://vi.be/platform/Tropen
www.instagram.com/tropen_is_a_band/
www.facebook.com/tropenmusic
https://gotobed.be/
https://mostlyinterrupted.bandcamp.com/album/het-jaar-van-de-wolhandkrab

www.youtube.com/watch?v=KqNEwuME5Vc
www.youtube.com/watch?v=NG6ne8_NzG0