The Orb lag samen met Biosphere, Fsol, The sabres of Paradise en The black dog aan de basis van de ambient scene. De rustige, sfeervolle sound evolueerde verder naar de termen trippende chillout en lounge. Dr Alex Paterson, spil van The Orb, combineerde z’n ambient soundscapes en elektronicableeps met psychedelicaloops, dubby baslijnen (hij deed vroeger o.a. beroep op Jah Wobble, en dat weet u het wel ..), zweverige housebeats en spoken words samples. Een beeldverhaal van golvende spacey trips en zwevende dolfijnen onder een helderblauwe hemel …Een paar platen binnen deze stijl kunnen niet ontbreken, ‘The Orb’s adventues beyond the ultraworld’ (’91), ‘UFOrb’ (’92) en ‘Orblivion’ (’97).
Maar vanavond had de zalvende loungy trip van The Orb, doorheen hun bijna 20 jarige carrière een wrange nasmaak en eindigde de set in groots teneur ondanks het feit dat Paterson zich kennelijk goed amuseerde aan z’n elektronica apparatuur, de knopjes, platen mixen en voicesamples door de boxen sturen. Na ongeveer een uur, op het memorabele “The blue room” was hij plots weg en liet hij de drie andere leden, waaronder die andere knoppenfreak van het eerste uur Thomas Fehlman, een drummer en een dansende rapper alleen achter. Hij liet z’n mixtafel verder dreunen … We hoorden nog een “Billy Jean”- sample en een halfslachtig “Perpetual dawn” waarop dan plots de lichten aanfloepten. Aanvankelijk dacht het publiek dat Paterson zich voorbereidde op een tweede sessie (was The Orb niet gekend van hun ruim twee uur durende sets?!), werd hij nog onthaald op applaus en gejuich, maar toen de roadies kwamen om het materiaal op te ruimen, sloeg de stemming om en werd de sfeer grimmiger, wat ontaardde in boegeroep en drankbekertjes gooien.. Iedereen had er het raden naar wat zich op het podium had afgespeeld: aan de respons en de ambiance lag het alvast niet, maar in de wandelgangen hoorden we praten over een dronken Paterson (hij had alvast een fles straffe drank bij!), die in discussie kwam met z’n drummer …
Wat een domper …het begon nochtans goed bij deze pioniers: de trancy psychedelische soundscapes, de dubs, de deep funkende baslijntjes, reggae invloeden, een opzwepende percussie, het knoppengefreak, de natuur geluidjes en de gepaste voicesamples, af en toe doorkruist met zalvende raps. De visuals van o.a. Close encounters, Star trek, de vloeistofdia’s, de spabubbels en ga zo maar door leverden een prachtig decor voor deze spannende ‘onthaastende’ trip. Paterson en de zijnen plukten enkele songs van het recente ‘The dream’ (’07), “Mother nature” en “Dirty disko dub”, die moeiteloos naast het oudere werk stonden van “Towers of dub”, “Little fury clouds” en “The blue room”. De repetitieve opbouw en de intrigerende zalvende beats en sounds werkten aanstekelijk op de dansspieren. Het leek erop dat The Orb sterk van zich ging afbijten en een lekker stomend feestje presenteerde, met een optie voor een ‘I Love Techno’ event, maar na een uur sloeg het om in dramatiek, wat onbegrip, frustratie en afkeer opleverde. En een classic als “Toxygen” mocht worden opgeborgen…
Ondanks de sterke aanzet, voelden vele fans zich bedrogen van de attitude van den Dr waardoor The Orb niet heeft getekend voor een happy weerzien. Hij was nu zelf het breekpunt op z’n eigen feestje …
Support was het West-Vlaamse Ansatz der Maschine, het indietronica project rond geluidstechneut Mathijs Bertel. Hij kan beschikken over een ruime band, wat z’n dromerige en donkere elektronica doet versmelten met akoestische en elektrische gitaren, blazers, viool en pedaal effects. Ze zorgden voor een warme en een apocalyptische abstracte filmische trip met aangepaste visuals. Door de jazzy aandoende stukken en de ‘70’s psychedelische synths refereerden ze nauw aan ‘Atom heart mother’ van Pink Floyd. Ansatz der Machine plaatste zich probleemloos naast andere bands in het genre als Yuko, Apse, Motek, Toman en The Sedan Vault. Vinger aan de pols kun je houden met hun twee cd’s totnutoe, ‘The postman is a girl’ en ‘Painting bad weather on her body …
Organisatie: Ancienne Belgique, Brussel