Crackups zijn terug, en hoe. De band ontstond in 2007 en bouwde vrij snel een ijzersterke reputatie op in de Belgische underground. In 2010 haalden ze zowaar de finale van Humo's Rock Rally, maar na het verschijnen van het explosieve debuut 'Animals On Acid' verdwenen ze plots van het toneel. De bandleden hielden zich bezig met al even succesvolle zijprojecten als Double Veterans, Priceduifkes en Psycho 44. Maar goed, het wachten is voorbij. Via Fons Records kwam een 7'' op de markt met twee singles “Floor” en “Wet Sheets”.
Als vanouds deelt de band al een kopstoot uit met “Wet Sheets”. Razendsnel en meedogenloos bonkt de band je hersenpan in en geeft aan klaar te zijn om weer geen spaander geheel te laten van enige zaal, club of festivalterrein. Ondertussen stond de band al op Rock Herk en bewees daar nog steeds uit het goede hout gesneden te zijn. Ook deze single is een visitekaartje waarmee Crackups aangeven hun plaats binnen die undergroundbeweging van punk en verwante met een knal van formaat terug te zullen innemen. Het amper 1m30 durende “Floor” voelt aan als een mokerslag in het gezicht, op een vuile en oorverdovende wijze. Zoals dat bij punk gewoon moet zijn. Er niet te veel woorden aan vuil maken en de luisteraar door middel van een snoeiharde aanpak doorheen schudden en compleet murw slaan. Vanaf de eerste tot de laatste ronde.
Crackups brengt een zeer knappe dubbele single uit die ons al doet uitkijken naar de toekomst. Wie hield van de aanpak van deze jongens in die periode 2007 tot 2012 zal nu ook vallen voor de energieke manier waarop de band een aardbeving doet ontstaan die ervoor zorgt dat geen enkele heilig huisje nog overeind blijft staan.
Kortom, Crackups is terug, en hoe!

Je zou kunnen stellen dat het Nederlandse deathmetalcollectief Burial Remains een supergroep is rond muzikanten die in die scene voldoende hun sporen hebben verdiend. Deze vrij jonge band bestaat namelijk uit leden van o.a. Grim Fate, Fleshcrawl en Disintegrate. Wie houdt van die lekkere oldschool deathmetal en liefhebber is van voornoemde bands zal in deze band en debuut dan ook zeker zijn gading vinden.
Snelheid, je murw slaan en bommen energie tot ontploffing brengen waardoor niet enkel trommelvliezen begeven, maar ook geluidsmuren die worden afgebroken, dat is de rode draad in de  songs als “Crucifixion Of The Vanquished”, “They Crawl” tot “Trinity Of Deception”. Allemaal gebracht op een razendsnel tempo, sneller dan het licht. Geen doorkomen is eraan eens Burial Remains als een bulldozer op je hersenpan rijdt. De plaat duurt amper 25 minuten, maar het lijkt allemaal in een paar seconden voorbij te zijn. Zoals een opkomende wervelstorm, na een heldere hemel, een complete ravage achterlaat. Zo gaat Burial Remains op deze schijf ook tewerk. Rustpunten zijn er nauwelijks, maar ondanks de chaotische en verschroeiend snelle aanpak presenteert Burial Remains wel degelijk een technisch hoogstaand meesterwerk, eens je doorheen die oorverdovende en razendsnelle aanpak heen kijkt.
Deze muzikanten zijn geen groentjes in het vak, maar amuseren zich kostelijk in dit project. Dat zorgt voor pure deathmetal waarop stil zitten onmogelijk is. Als klap op de vuurpijl krijg je een meer dan overweldigende cover van Kreator's “Tormentor”. Compleet uitgekleed en in een nog sneller tempo gebracht waardoor het dak er compleet afgaat. Pure klasse deze afsluiter van een topalbum.
Burial Remains zou wel eens een nieuwe klepper kunnen worden in het deathmetalgebeuren. In het verlengde van eerdere projecten waar deze heren aan meewerkten, levert de band met dit debuut 'Trinity of Deception' dan ook de perfecte oldschool deathmetalplaat af die je zowel vocaal als instrumentaal door elkaar schudt en totaal van de kaart zal doen achterblijven in de donkerste hoek van de kamer. Puurder dan dit kan deathmetal namelijk niet zijn.

Tracklist: 1. Crucifixion Of The Vanquished; 2. They Crawl; 3. Trinity Of Deception; 4. March Of The Undead; 5. Burn With Me; 6. Days Of Dread; 7. Tormentor

Beauty In Chaos is het concept rond gitarist Michael Ciravolo. De man laat zich zeer voor dit project goed omringen. Dit door onder andere Wayne Hussey (The Mission), Simon Gallup (The Cure), Ice-T (Body Count), Robin Zander (Cheap Trick), Michael Aston (Gene Loves Jezebel) en Johnny Indovina (Human Drama), om maar eens een paar grote namen te noemen. Met het debuut 'Finding Beauty In Chaos' gooide de formatie zeer hoge ogen. Nu is er een vervolg. Een nieuw album kunnen we niet zeggen, het schijfje 'Beauty Re-Envisioned' bevat grotendeels remixen en alternatieve versies die zijn verschenen op dat debuut.
Wat is de bedoeling van een album uitbrengen boordevol remixen? Als je daar daadwerkelijk iets kan aan toevoegen is de band of artiest zeker in zijn opzet geslaagd. En dat is bij deze schijf zeker het geval. Voor “20th Century Boy” werd een beroep gedaan op de vocalen van Al Jourgensen (Ministry). Zijn rauwe stem zorgt voor een uppercut die als een mokerslag in je gezicht terecht komt.
De songs worden letterlijk uitgekleed en in een nieuw kleedje gestopt, waardoor Beauty In Chaos erin slaagt het te doen klinken alsof dat daadwerkelijk gloednieuwe songs zijn. Voor ‘Re-Envisioned’ laat Ciravolo zich eveneens omringen door een hele rits producers, re-mixers, engineers, DJ’s en artiesten. De muzikanten die op het eerste album hebben meegewerkt, doen uiteraard ook mee op dit album. Daarnaast is er nog de inbreng van producer Tim Palmer, gitarist Zakk Wylde, drummer Kevin Haskins (Bauhaus), gitarist Paul Wiley (Marilyn Manson), gitarist/bassist Danny Lohner (Nine Inch Nails) en Rolan Bolan. En dat blijkt toch een grote meerwaarde te vormen binnen het geheel. Zo past Wayne Hussey zijn unieke stem perfect in dat plaatje. Meermaals bezorgt hij ons dan ook koude rillingen. “20th Century Boy” komt twee keer voor op de plaat. Er is ook een versie van Rolan Bolan - zoon van Marc Bolan - met de vocale inbreng van Hussey, wat zorgt voor een magische totaalbeleving.
Of neem nu de stem van Tish Ciravolo op “Look It Up”, een mix van Ummagma die deze parel van een song trouwens nog meer tot leven brengt. Of de vocalen van Ashton Nyte op de zeer knappe akoestische versie van “Storm”. “I Will Follow You” met Evi Vine wiens stem je een krop in de keel bezorgt. Of hoe Hussey klinkt als Nick Cave op “The Long Goodbye”. Of neem nu die samenwerking tussen Simon Gallup en Wayne Hussey op “Main Of Faith”. Een unieke samensmelting, van unieke talenten binnen de muziek die elkaar perfect aanvullen. Het zijn maar een paar schoolvoorbeelden van hoe je omringen door topmuzikanten, die muziek leven i.p.v. bespelen en zingen, kan leiden tot perfecte parels van platen die je zelden tegenkomt.
Sommige songs krijgen meerdere versies, je zou denken waarom? Nu die ene versie klinkt totaal anders dan de andere. Zeer sterk moeten we zeggen.
Wie het debuut al in huis heeft zal met dit album boordevol interessante remixen zeker nieuwe ontdekkingen doen, waardoor de schijf aanvoelt als een gloednieuwe plaat. Om dat te kunnen verwezenlijken, moet je als band zeer sterk in je schoenen staan. En dat is hier meer dan het geval.

Geert Verdickt - Buurman - Het verhaal vertellen, zoals een Troubadour doet klopt uiteraard. Ik zie mezelf echter eerder als een filmmaker
2019-08-29
Erik Vandamme

Vijf platen ver in zijn carrière is Geert Verdickt (zanger en songschrijver van Buurman) eindelijk toe aan zijn breakup-plaat. Geen lachertje, maar zoals alle grote songschrijvers weet hij er naast vlijmscherpe observaties van het romantische falen, een boodschap van hoop en licht uit te laten opstijgen. ‘Einzelgänger’: Verdickt trok er samen met producer Jeroen Swinnen en technicus en multi-instrumentalist Yello Staelens voor naar het afgelegen Inishbofin voor de Westkust van Ierland. In een rudimentaire studio, geïsoleerd van de buitenwereld, componeerden ze de perfecte, intieme en uiterst breekbare soundtrack bij Verdickts songs van hartzeer en hoop. Ter gelegenheid van deze nieuwe schijf, die eind augustus op de markt komt, hadden we een fijn gesprek in Hasselt met Geert.

BREAK UP PLAAT
Geert, op 23 augustus komt uw solo plaat 'Einzelgänger' op de markt. Wat zijn uw persoonlijke verwachtingen?
" Ik heb ondertussen enkele try outs gedaan. De reacties waren opvallend goed. Het is namelijk een uitdaging om de mensen op je eentje te blijven entertainen. Het is dus vooral zeer spannend, omdat ik nu helemaal alleen sta op dat podium, maar op basis daarvan ziet het ernaar uit dat het zeker goed gaat komen " Voor 'Einzelgänger' zakte Geert af naar een afgelegen eiland in Ierland. ''Samen met Jeroen Swinnen en Yello Staelen besloten we een locatie te zoeken die perfect weergeeft waar deze plaat om draait. Inishbofin is een zeer afgelegen plaats. We zochten een plek die aan de rand van de wereld stond. Niet het einde van de wereld want de Aardbol is rond (haha). Maar we wilden vooral het perspectief van die 'Break up' weer geven. Dat vonden we dus op dat eiland." Of het contrast met die plek en de gejaagdheid van de wereld? ''Eigenlijk erg groot kan dat contrast niet zijn. Ook al waren we dus op zoek naar een plek om die drukte te ontvluchten''.

Hoe is die samenwerking eigenlijk ontstaan, en waarom werd voor deze locatie gekozen?
"We vroegen ons in voorbereiding van de plaat af of we deze zouden opnemen in de studio in Rotselaar, een zeer mooie studio waar we de vorige plaat hebben opgenomen. Jeroen kwam op het idee om een plaats te zoeken die perfect past binnen het concept van deze plaat, de 'break up' en hoe daarmee omgaan. Een plek vinden die het verhaal versterkt eigenlijk. We reizen beiden heel graag, en zo is Jeroen op het idee gekomen om die afgelegen plek te gaan opzoeken. Ierland spreekt in ieder geval tot de verbeelding, soms mooi maar ook soms die snijdende wind. Het plaatje klopte volledig. Ik ben mede daardoor eigenlijk dieper gegaan, ook in mijn zang. De locatie heeft iets magisch teweeg gebracht. Ik moest er zelfs achteraf van afkicken''

Waarom als solo en niet meer onder het pseudoniem Buurman? Is daar een reden voor?
"Het is een zeer persoonlijke plaat. Alle nummers gaan over alleen komen te staan. Maar ook. Ik vond het goed om de essentie wat dat betreft te zoeken, en dat lukte dus beter op mijn eentje. In 2016 ging ik trouwens met Stef Bos op tournee in Vlaanderen en Zuid-Afrika met het programma ‘Bos en Buurman’. Het is eigenlijk ook de bedoeling om die lijn door te trekken Maar dan als solo artiest. Maar vooral gaat deze plaat dus over mijn persoonlijk verhaal vertellen. Waarbij ik bovendien altijd op zoek ben naar de hoop en het licht. Want dat laatste is minstens even belangrijk. Kijk, als je songs maakt over mensen die uit elkaar gaan heeft niemand er iets aan als je heel de tijd bang zit te zijn, en zit te jammeren. Heel de wereld is tegenwoordig bang, er is heel veel angst en ook haat. Ik kan wellicht de wereld niet veranderen, maar als ik binnen mijn eigen kleine wereldje ergens een lichtpunt kan vormen door mijn persoonlijk verhaal te vertellen dan ben ik in mijn opzet geslaagd. En dus vooral.. Het is voor mij gewoon comfortabeler dit allemaal te doen als solo artiest''

DE VERGELIJKING MET BUURMAN
Ligt de sound van de solo plaat in verlengde van wat je doet met Buurman, of is het iets totaal anders?
"In mijn wereld is het misschien een beetje anders, omdat ik me niet laat omringen door een band. Maar samen met Jeroen en Yello hebben we ons in die studio wel enorm geamuseerd. We gingen vaak over naar het improviseren en lekker stampen. Ik wilde vooral duidelijk maken, zeker voor mensen die komen kijken, het is geen Buurman het is Geert Verdickt solo. Het is een andere vertelpositie eigenlijk."

Toen ik de laatste schijf van Buurman 'Dans en Dwaal' onder de loep nam, vergeleek ik u met een Troubadour die zijn verhaal vertelt en daardoor een snaar probeert te raken, zoals de Troubadours in de middeleeuwen dat ook proberen te doen? Wat is uw mening daarover, keert dit ook terug op deze solo schijf?
"Ik zie mijn eigen nummers meer als een film. Het volgende project ligt trouwens ook in lijn van film. Met projecties en alles erop en eraan. Het verhaal vertellen, zoals een Troubadour doet klopt uiteraard. Ik zie mezelf dus eerder als een filmmaker. De nummers op deze plaat zijn een soort film over mijn eigen leven, of een fase daarvan. Laat het ons zo stellen.''

MUZIEK BRENGEN IN DE TAAL VAN JE PUBLIEK
Een tijdje geleden had ik een interview met Guido Belcanto. Toen ik vroeg aan Guido waarom hij zijn songs in het Nederlands brengt en niet in het Frans of Engels om een eventueel ruimer publiek aan te spreken, antwoordde hij mij dat we wat meer trots zouden moeten zijn op onze eigen taal. Wat is uw mening hierover? Waarom in het Nederlands?
"Ik heb een tijdje in Amerika gezeten, ik heb daar nummers gebracht in de taal van het publiek en iedereen was mee. De connectie in eigen land met die nummers, was plots heel anders. Engels kan je veel beter kneden, maar ik hou eerder van een uitdaging. Daarom breng ik het liefst mijn nummers in de taal die het publiek spreekt. Omdat het publiek dat echt begrijpt. Moest ik bijvoorbeeld in Frankrijk spelen zou ik wellicht iets in het Frans brengen, Maar Wat Guido zegt klopt eveneens, Nederlands is een taal met een heel rijkelijke verleden we moeten daar terecht trots op zijn. Een zeer mooie taal ook. Dat zou wat meer krediet mogen krijgen''
Geert: '' Ik merk trouwens ook dat mensen op zoek zijn naar meer kleur, iets dat heel anders is dan het doorsnee. Dat valt me meer en meer op. En eigenlijk is dat een mooie gedachte naar de toekomst toe. Mensen willen iets ontdekken dat eruit springt, iets dat anders is. En dat is een zeer hoopvolle gedachte naar die toekomst toe vind ik. En ook dat wil ik steeds voor ogen houden binnen mijn eigen werk "

THEATER TOUR
De release is ook gekoppeld aan een theater tour, waar mogen we u verwachten? Is er ook zoiets als een 'release concert' gepland (tegenwoordig sterk in de mode)?
"Er zijn verschillende try outs gepland. Een première. Die gevolgd worden door een heus theater tour, waar die plaats vinden daarvoor verwijs ik graag door naar de site: http://www.buurman.be/site/agenda/

HOE BELANGRIJK IS MUZIEK IN UW LEVEN
Wellicht een persoonlijke vraag, maar uw muziek is dat doorgaans ook. Welke rol speelt muziek feitelijk in je leven? Welke artiest of muziekstijl heeft de meeste invloed gehad op u, in het opbouwen van uw carrière als muzikant?
"Ik zie daar twee pijlers in. Ik luister naar muziek, maar niet altijd. Ik wil vooral meegaan met het verhaal van die artiest, Ik kan me echt inleven in dat verhaal. Zo houd ik enorm van een artiest als bijvoorbeeld Joe Henry, Bruce Springsteen, Ray Lamontagne tot Arthur H, eveneens één voor één filmmakers. Wat Springsteen betreft heb ik het dan vooral over 'Nebraska'. Een zeer filmische plaat. Daarom zit ik ook niet altijd muziek te spelen, maar eigenlijk veel beelden te kijken. Nog anderen die ik onder die categorie kan plaatsen is Jaques Brel of bijvoorbeeld veel dichterbij Stef Bos. Hij is niet alleen een dierbare vriend geworden. Hij is ook iemand die leeft zoals hij echt wil leven, en zijn muziek is daar een afspiegeling van. Hij brengt inspiratie, en de zalen puilen dan ook uit voor hem. Dat verdient hij ook gewoon. Zulke artiesten hebben ook een invloed op mij gehad. Dat wilde ik in die nieuwe plaat ook weergeven trouwens. "
Geert gaat daar dieper op in: " Mijn solo plaat is eigenlijk een beetje zoals een film die voor mijn ogen wordt gedraaid, pas daarna komt het schaven aan die nummers. Dat is wel neerzitten en zo. Het maken van deze plaat was vooral een proces van twee tot drie jaar, waarbij ik niet elke dag aan die nummers zit. Maar ik wilde vooral in elke nummer iets lichtgevend en hoopvol weergeven. Misschien om in dat klein cirkeltje van mijn bestaan, maar ook van anderen een soort deining te doen ontstaan. En door die beelden naast iets bijzonder te creëren, eveneens mensen te inspireren."

SPOTIFY EN SOCIALE MEDIA
Een vraag die ik eigenlijk aan zowat iedereen stel. Heeft het in tijden van streaming en zo eigenlijk nog zin om een plaat op schijf uit te brengen? Wat is uw mening over Spotify en zo?
De reden van een plaat maken is eigenlijk gewoon een afdruk van waar we mee bezig zijn. Maar het is niet zo dat mensen door bijvoorbeeld Spotify geen platen meer kopen. Althans mijn ervaring is dat mensen, ondanks dat streamen, toch een fysiek exemplaar willen hebben. We maken er heel wat werk van. Ikzelf heb ook graag iets tastbaar, ik merk zelfs dat jongen mensen ondanks dat streamen naar de show kijken en toch iets tastbaar in handen willen hebben''

Zou spotify geen springplank kunnen zijn om in het Buitenland op te treden?
''Door spotify komen mensen misschien wel in contact met onze muziek.''
Zou je op basis daarvan eventueel op Wereld toer willen gaan? Of Amerika? “We spelen in Nederland en Zuid Afrika bijvoorbeeld. Voor ons is het belangrijkste daar en ook in België onze carrière verder te kunnen opbouwen. Vooral omdat ik het dus belangrijk vind dat het publiek onze taal begrijpt. Dus liefst in landen waar we onze muziek in de taal van dat land kunnen brengen. In het Nederlands dus ''

Sommige zien de sociale media als zowel een vloek als een zegen. Wat is uw mening over de impact van die sociale media op ons leven?
"Het gevaar bij sociale media is dat het leven daar meetbaar wordt, dat wil ik vermijden. Als sociale media een invloed kan hebben om contacten te onderhouden is dat allemaal goed, maar het mag geen meetbare wereld worden. En daar schuilt al te vaak het gevaar van sociale media. Ik houd van het onmeetbare van het leven. Sociale media kan ook goed zijn om op deze wijze uw eigen verhalen te verspreiden, dat vind ik dan ook weer wel mooi aan sociale media. Maar er mag geen misbruik door gemaakt worden om bijvoorbeeld haat te verspreiden, dat is dan weer het gevaar van die sociale media. En dat laatste gebeurt ook wel vaak "

Ik zit door mijn vragen heen zijn er nog opmerkingen of anekdotes die u wil delen met onze lezers?
"Iedereen is welkom op onze shows. Ik heb ooit een avond gehad in een pub waar ik mensen door mijn verhaal te vertellen muisstil kon krijgen. Ik hoop dat ik dat nu ook weer kan doen. Dus kom gerust af!''

Bedankt voor dit fijne gesprek. En zeer veel succes met uw solo plaat en daarbij horende theater tour

Der Klinke-Red Zebra - Gedane zaken hebben geen keer. Ik wil vooruit kijken. Ik leef in het nu. En terwijl ik dit zeg, is het nu al vroeger. Zo snel gaat dat tegenwoordig
Red Zebra
2019-08-29
Erik Vandamme

Op donderdag 8 augustus kleurde het Josephine Charlottepark op Fonnefeesten gitzwart. Dat had te maken met de 'New Wave Eve' die werd georganiseerd. Met op de affiche Belgische kleppers van formaat zoals Allez Allez, Der Klinke en Red Zebra. Bovendien werd afgesloten met een heuse New Wave Classic om de danslustige zwartzakken onder ons tot de vroege uurtjes te vermaken. Het volledige verslag daarvan kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/festivalreviews/item/75291-fonnefeesten-2019-donderdag-8-augustus-2019-belgische-nostalgie-trip-voor-de-zwartzakken-op-fonnefeesten.html  Wij hadden naderhand een zeer verrijkend gesprek met Sam Claeys (Red Zebra + Der Klinke) en Peter Slabbynck (Red Zebra)

Eerste vraagje aan Sam, u hebt vandaag twee keer opgetreden op korte tijd. Niet teveel pijn aan de vingers? Valt dat wat mee? Vergelijkbaar met twee marathons op korte tijd? Enfin, uw mening Sam
Sam: Doseren was de boodschap, maar dat mislukte. Dat valt allemaal wel mee, maar nadien gaat de adrenaline over in serieuze moeheid.
Peter: Sam moest aan het infuus na het optreden van Red Zebra. Zijn plan om mee te spelen met Allez Allez ging dan ook de mist is. Gelukkig was zijn nieuwe vriendin snel ter plekke voor enige kunstmatige ademhaling. Hoewel, zo kunstmatig leek mij die adem ook niet.

Oei vandaar de radiostilte naderhand Sam? Peter, ik las op facebook dat je wat sukkelde met je gezondheid , ik vond je toch zeer bewegelijk. Iets minder dan gewoonlijk. Maar toch.. gaat het zo een beetje ondertussen?
Peter: Yep, het kan gebeuren. Gelukkig heb ik in al die tijd nog maar weinig optredens moeten afzeggen. Ik hoop dat zo te houden. Al is het niet evident dat vals gebit en die glazen oogbol op hun plaats te houden tijdens een optreden.

We vonden het wederom fijn vertoeven in deze nostalgie trip, jullie verleggen ook nog steeds grenzen naar mijn mening. Hoe hebben jullie zelf dit concert ervaren vandaag?
Peter: Echt slechte concerten geven we niet meer. Maar het concert dat we op Fonnefeesten gaven, was zeker één van de betere van de voorbije maanden. En was ik helemaal fit geweest, dan had het echt kunnen knallen. Nu moest ik mij hier en daar wat inhouden. Gelukkig misschien voor de eerste rijen.

Zowel Der Klinke als Red Zebra zijn fenomenen die al zoveel jaar meedraaien in de scene. Vergeleken met de jaren '80 was is volgens jullie de meest opvallende verandering?
Sam:Je kunt volgens mij meer mensen bereiken door de algoritmes op Spotify en andere online streamers. En mensen luisteren naar veel meer verschillende genres.
Peter: Ik zweer bij mijn platendraaier.

Is er binnen die scene feitelijk veel veranderd, ik zie vaak steeds diezelfde bands opdagen op doorsnee new wave optredens. Terwijl er toch jong volk opstaat. Hebt u daar een verklaring voor?
Sam: Organisatoren willen uit de kosten geraken, en nemen veelal gevestigde waarden. Maar veel organisatoren steken ook jonge groepen in voorprogramma’s. Wij deden dat ook ten tijde van The Batcave.

Als ik het doorsnee publiek bekijk op een new wave en aanverwant gebeuren zie ik vooral leeftijdsgenoten of toch ongeveer. Heb ik het mis? Of komt daar nog jong volk op af? En heeft u daar een verklaring voor? Ik vraag dit omdat bij punk en metal concerten je bij nog steeds een opvallend jong publiek opdagen
Peter: Mocht we alleen spelen voor leeftijdsgenoten, zou ik er snel mee ophouden. Ik zie steeds meer jong volk bij onze optredens opdagen, zelfs op de eerste rijen. Tenminste als ik mijn bril met grote glazen opzet. Misschien moet ik binnenkort toch eens naar de huisarts.

Er zijn redelijk wat bands die terugkeren naar die jaren '80, met wisselend succes. Hoe staan jullie daartegenover?
Peter: Wij doen ons ding, zij doen hun ding. Het is het gezondst van vooral naar je eigen te kijken. Ik ben bezig met Red Zebra en vooral hoe de band op het podium nog beter, nog straffer kan klinken. Daar heb ik al werk genoeg mee. Sommige bands hebben de tand des tijds goed doorstaan. Andere veel minder. Zo hebben ook tandartsen weer wat werk.

Ik kan u enkele goede Tandartsen aanraden Peter, PM me even op facebook. Red Zebra stond ook op Sinnersday, jullie waren zelfs één van de absolute toppers. Er speelde eveneens een jonge band die snel aan het doorbreken is. Ik heb het over Whispering Sons. Wat is jullie mening over deze band?
Sam: Whispering Sons is een band die enorm gegroeid is in het laatste jaar. Ze doen het goed.
Peter: Mag ik ook een vraag stellen. Als de meest succesvolle Belgische new wave band van het moment, Whispering Sons, muziek maakt vol echo’s uit het verleden, waaronder ook Zebra, spelen wij dan muziek van vroeger of van nu? Interessant om daar eens over na te denken. Antwoorden graag op een gele briefkaart, zoals vroeger. Maar merci voor het complement wat Sinners Day betreft.

Gele briefkaart komt eraan! Red Zebra namen in 1980 ook deel aan Humo’s Rock Rally. Jullie geraakten zelfs tot in de finale. Waarom lukt het met een band als Whispering Sons wel om die Rock Rally effectief te winnen (in tijden dat die muziekstijl toch wat passé is)? En bij jullie niet?
Peter: Ik vind dit een ietwat vreemde vraag. De eerste keer dat iemand mij dit vraagt. Noch de tijden noch de twee bands zijn zomaar te vergelijken. Bovendien spelen er bij het winnen van gelijk welke wedstrijd heel wat factoren een rol. Dat is als appels met garnaalkroketten vergelijken. Lang geleden dat ik nog garnaalkroketten gegeten heb. Ik breng mezelf op ideeën!

Daar heb je een punt, en ik houd het ook bij garnaalkroketten. Een vraag die ik vooral aan bands en artiesten stel die al wat jaren bezig zijn. Weten wat je nu weet, zijn er dingen die je anders zou aanpakken?
Peter: Gedane zaken hebben geen keer. Ik wil vooruit kijken. Ik leef in het nu. En terwijl ik dit zeg, is het nu al vroeger. Zo snel gaat dat tegenwoordig.

Worden jullie nog steeds achtervolgd door het onsterfelijk succes van I Can’t Live In A Living Room Stoort het niet dat jullie door veel mensen enkel worden geassocieerd?
Peter: Een hele tijd terug had ik het daar wat lastig mee. Maar toen besefte ik dat het ook een sterkte was. Iedereen kan Red Zebra met iets identificeren. Als dat enkel Living Room is, ok. Als dat met meer is, des te beter. De minilp ‘Bastogne’ blijft voor mij ons beste werk.

Naast concerten brengt Der Klinke en Red zebra nog iets nieuws uit binnenkort? Vertel eens over jullie toekomstplannen?
Sam: Der Klinke brengt zeker nog nieuw materiaal uit. We zijn daar ook mee bezig. Stay tuned!
Peter: Plannen genoeg. Dromen ook. Als die echt zullen uitkomen, is een andere vraag. Red Zebra heeft zeker een toekomst. Er wordt elke dag aan gewerkt. Tussen de ouderdomsslaapjes door.

Is het eigenlijk in tijden van Streaming nog interessant genoeg om nieuw werk uit te brengen denken jullie? Met andere woorden, hoe staan jullie tegenover spotify en overvloed aan streaming en sociale media?
Sam: Meestal verkoop je uw platen nog op optredens, en minder in de platenwinkels, die er helaas bijna niet meer zijn. Een mens moet mee met zijn tijd, denk ik. En als jonge mensen onze muziek oppikken, dan is dat voor mij goed.

Na veertig jaar ervaring, heeft u als ervaren rotten in het vak nog een advies aan beginnende alternatieve bands?
Peter: Go your own way. En als het effe tegen zit, toch doordoen. Als het dan weer lukt, voelt dat zo goed. Het moet vreselijk zijn om in een band te zitten waarin alles lukt.

Merci voor het fijne gesprek heren. Heel verrijkend moet ik zeggen. Veel succes en we komen elkaar nog wel tegen

Bjørn Berge - My main ambitions is to have fun, play better, make better albums and make people have a good time. That’s my goal!
Bjørn Berge
2019-08-30
Erik Vandamme

Bjørn Berge is een Blues artiest die doorheen de jaren zijn sporen ruimschoots heeft verdiend. Onlangs bracht hij een nieuwe plaat uit 'Who Else?' En dat is ook ons van Musiczine niet ontgaan. Mijn collega schreef er het volgende over: "Agé de 50 balais, Bjørn Berge jouit déjà d'une belle expérience. Ce Norvégien est un spécialiste de la gratte acoustique à douze cordes. Chanteur et guitariste, il se produit le plus souvent en solitaire. Lors des sessions de ce treizième opus, il a reçu le concours d'un backing group impliquant un bassiste et un drummer. En outre, il a opté pour un blues très marqué par le rock amplifié." Lees de volledige recensie via volgende link: http://www.musiczine.net/fr/chroniques/item/74740-who-else.html . Ook ik nam deze schijf onder de loep en schreef daarover: ''De Noorse gitaar virtuoos Bjorn Berge verbindt met zijn derde soloschijf 'Who Else?' verdovende blues met verschroeiende rockmuziek en bewijst waarom hij in die kringen zo hoog aangeschreven staat. Het is niet zozeer één song die eruit spreekt, het totaalplaatje trekt ons over de streep. Het niveau is constant heel hoog, waardoor die haren op je armen steeds omhoog zullen komen." De volledige recensie kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/75178-who-else.html . We hadden een fijn gesprek met Bjorn over die plaat en andere plannen.

Bjorn, congratulation with you new album 'Who Else?' How where the reactions till now?

BB: Thank you:) Most people likes it and some prefer me solo.

I liked the perfect mix between Blues and rock. You have some wonderful musicians around you at this album. How and where did you find each other?

BB: The musicans on the album are good and old friends of mine that I have admired for a long time. I just asked them if they wanted to join me on the album. Lucky for me; they did:)

There is also some sadness in the songs to. Not that this bother me. But what is your opinion about it?

BB: I agree. I’ve always had some sad sad songs on my albums. I kinda like that, I generally like sad songs. But I always try to catch all kinds of moods, sad, happy and noncence:)

I have read the record should be on the marketed in 2014. But you got on tour with Vamp. You going to work with Vamp in the near future?

BB: No, I quit my job with Vamp in March this year. I wanted to focus on my own career. I missed playing my own concerts again.

In the new solo album I even here some influxes of Vamp. Am I correct?

BB: Maybe, I think all of us gets inspired by the environment around us, both musically and mentally...

In an interview I also read that you often get your inspiration from Celtic music and Folk music. Tell us more about it.

BB: Have I said that? Hmm, maybe I do that. I have never thought about what inspires me... but I like celtic music though

Is there no fear of rejecting the blues lovers with this?

BB: No, I hope not, because I think that blues contains all kinds of different folk music.

I have read you been successful in France. Any idea why? And how that comes?

BB: Yes and I’m really happy about that. I like France and luckily they like me. I feel that the French audience are very open for new music(weird guitarists) like me and most important; they listen and give the music a chance


Talking about the future. You play in Belgium in September. How things going at the moment? Do you look forward to that tour?

BB: Oh yeah, I’m really looking forward to it!!, It’s been a while since I’ve been there. Belgium has always been good to me. And Hopefully this time to.


Next to that tour, what are the future plans?

BB: I’m writing songs for an acoustic solo album. Hopefully it will be released sometime next year.

You have seen a lot change over the years. What do you think is the biggest change in those more than twenty years?

BB: The album sales has dropped and people are downloading music for free! Great for the listeners, but as good for us.

It is something I ask in almost every interview. What is your personal opinion about social media?

BB: It’s a good thing, you reach out to more people. The downside is that many newspapers don’t write so much about music these days.

And streaming sites like Spotify?

BB: It’s great for the audience to discover both new and old artists...but not as great for us artists, financially.

To end this interview. After more than 20 years on tour. Do you still have new ambitions? Is there any so called end goal?

BB: My main ambitions is to have fun, play better, make better albums and make people have a good time. That’s my goal!

Any important message to our readers?

BB: Go out and support live music!!!

Thanks Bjorn, I hope to see you at N9 in Eeklo - Friday 13 september. - INFO: https://www.n9.be/nl/concerten/concert/bjorn-berge

Tweede interview Bjørn Berge - mijn grootste drijfveer om muziek te maken was gitaar spelen. Of dat nu rock of Blues is, dat is nog steeds mijn uitgangspunt'

Bjørn Berge is een Noorse Blues/rock artiest die van enorm vele markten thuis is. Persoonlijk leerden we Bjorn kennen via de band Vamp. Ondertussen heeft Bjørn echter al aan vele projecten deelgenomen, en bracht recent een knappe solo plaat uit 'Who Else?'. Bjørn Berge stond helemaal alleen op het podium van N9 in Eeklo. Eveneens hadden in het verleden al per mail een interview gehad met Bjorn. - http://www.musiczine.net/nl/interviews/item/75450-bjorn-berge-my-main-ambitions-is-to-have-fun-play-better-make-better-albums-and-make-people-have-a-good-time-that-s-my-goal.html  - Aangezien we op sommige vragen dieper wilden ingaan, spraken we in Eeklo af net vooraleer hij het podium zou opgaan.

Naakt op het podium als solo artiest
Toen we de vraag stelden hoe de reacties waren stelde Bjorn: ''Sommige houden van mij als solo artiest, andere eerder van als ik speel bij een band''. We wilden daar toch iets meer over weten.
''Ik hoor reacties van beide kanten. Ik bedoel maar soms kijken mensen raar op als ik mijn songs solo breng, andere vinden dat net zo prachtig. Deze plaat breng ik dus puur als solo artiest. Maar het kan zijn dat ik volgend jaar toch weer met een band op tour ga. Ikzelf houdt zowel van met een band spelen als solo. "
Ik las op Facebook dat er reeds sprake is van een nieuwe schijf? " jazeker, we moeten die nog verder uitwerken. Maar we zijn inderdaad al bezig met nieuwe wegen inslaan. Ik doe dus een solo album en een met een band. In principe is een solo plaat uitbrengen gemakkelijker, goedkoper ook. Beide heeft zo zijn voor en nadelen "
Voelt u zich helemaal alleen op dat podium niet teveel naakt, om het zo uit te drukken? "Je bent meer naakt tijdens het uitbrengen van een plaat. Op het podium hangt het af van wat goed of mis gaat, als je alleen zit en het gaat mis is het over en out. Met een band hoor je iets van 'wat was dat' en je blijft gewoon doorgaan. Een ander voordeel van solo spelen is totale vrijheid, het negatieve is dan weer dat je steeds iets interessant uit je mouw moet schudden. Iets wat weer gemakkelijker is als je dat doet met een band rondom u, die ook iets kunnen inbrengen. Het hangt dus echt af van wat er op dat podium gebeurt. En dat geldt zowel solo als met een band. Je kunt je, als je het zo bekijkt, dus eigenlijk in beide situaties naakt voelen op dat podium''

Emoties
We hadden het ook over de vele emoties die we terugvinden op het nieuwe album en vroegen ons af of daar een persoonlijk verhaal achter schuilde. Of het een persoonlijk plaat was voor hem.
Bjorn zegt daarover: ''Ik ben niet eigenlijk iemand die te persoonlijk kan/wil zijn op een plaat. Uiteraard zijn sommige songs persoonlijker, maar ik ben gewoon niet zo. Ik wil niemand lastig vallen met mijn eigen persoonlijke problemen eigenlijk. Bij sommige personen en artiesten werkt dat, bij mij niet moet ik toegeven''
We spraken over het voorbeeld van Nick Cave die een persoonlijke plaat gemaakt over het overlijden van zijn zoon. Bjorn zegt daarover: '' Ja, nu Nick Cave is zo één van die uitzonderlijke artiesten die het gewoon in zich hebben om dat te doen zonder zichzelf belachelijk te maken of zo. Er is namelijk altijd dat balanceren tussen zielig en eerlijk of echt zijn. Het is een gevaarlijke lijn die je benadert. Artiesten als Nick Cave, Neil Young of Bob Dylan zijn zo van die artiesten die de grens van eerlijkheid kunnen aanhouden. Om maar te zeggen, als Nick Cave een rustige song brengt, het is nog steeds... Nick Cave. En dat lukt niet bij iedereen zo goed''

We wilden ook graag weten welke artiesten hem hebben beïnvloed in zijn carrière als artiest en muzikant.
Bjorn: '' Eigenlijk zijn er dat teveel om op te noemen. Maar mijn grootste drijfveer als muzikant was dus gitaar spelen, dat was wat ik wilde doen. Eén van de artiesten die me daarin het meest heeft beïnvloed is Bob Dylan. De manier waarop hij gitaar speelt en zijn songs brengt, blies me totaal omver. Met enkel zijn stem, gitaar en mondharmonica raakt hij een snaar. Die dus ook mij heeft beïnvloed om gitaar te spelen. Ook mijn zeven jaar oudere broer heeft een invloed op mijn muzikale smaken gehad. Hij liet me proeven van bands als Led Zeppelin, Jethro Tull en dergelijke meer. Later ook nog andere bijzondere gitaristen als Leo Kottke, bekend om een ​​fingerpicking-stijl. Maar ook bands als Black Sabbath. Daar was ik als kind zelfs bang van. Ik vroeg angstig aan mijn moeder wie dat was. Zeker die song “Black Sabbath” met de klokken die luiden, zeer angstaanjagend. (Lacht) Maar ook dit had dus uiteindelijk een invloed op mijn manier van gitaar spelen. Ik luister dus zowel naar rock als Blues. Ik schipper voortdurend daartussen. Het keert ook terug in mijn muziek. Daardoor komen op mijn shows niet alleen een doorsnee Blues publiek af, maar ook rock liefhebbers.'' Bjorn zegt daar ook over: '' Het is zelfs zo dat ik voor sommige doorsnee Blues liefhebbers te veel rock artiest ben, voor sommige rock fans breng ik dan weer enkel Blues. Het is vaak wel moeilijk om me in een hokje te plaatsen daardoor''

Belgisch optreden
We merkten op dat een fan me vertelde dat hij Bjorn nog niet live had gezien, want hij niet veel naar ons land komt. "Ja, het is een achttal jaar geleden. In muziek is dat zeker een lange tijd. Dus ja. Het werd eens tijd?'' We hadden het ook even over Vamp, wijzelf hebben Bjorn Berge leren kennen via die band. Speelt hij de songs van Vamp ook live. ''Nee, sommige vroegere Vamp leden doen dat wel, de voornamelijk bandleider is daar niet altijd even blij mee, maar soms verwachten of hopen mensen dat als ze een voormalige Vamp lid zien optreden. In mijn geval, heb ik die bladzijde wat omgedraaid en een nieuwe omgedraaid. Dus nee, ik breng zeer bewust mijn eigen songs met enkele Blues of Rock covers daar eventueel bovenop. Maar geen Vamp songs''

Later zou blijken dat Bjorn dus inderdaad voortdurend die fijne lijn tussen Rock en Blues bewandeld op een eigenzinnige wijze, waardoor we compleet over de streep werden getrokken van begin tot pril einde van zijn set. Het verslag hiervan kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/75664-bjorn-berge-het-perfecte-huwelijk-tussen-blues-en-rock-n-roll.html

The Girl Who Cried Wolf - de basis is en zal altijd toch wel blijven,  die speciale mysterieuze sfeer blijven creëren omdat we ons daar het best kunnen in vinden

Eén van de meest veelbelovende bands die ons landje rijk zijn? Tot die categorie behoort een band als The Girl who Cried Wolf zeker en vast. Op 3 augustus trad de band aan op Fonnefeesten te Lokeren. De afsluiter van dienst was The Levellers. The Girl Who Cried Wolf mocht de avond openen. We schreven het volgende over dat optreden: ''The Girl Who Cried Wolf bestaat dan ook uit muzikanten die zoveel uiteenlopende emoties uit hun instrumenten toveren. En dan hebben we het over o.a. die verschroeiende gitaar, bas en drum partijen. Telkens opnieuw wordt opgebouwd naar een climax waardoor prompt duistere gedachten het overnemen - eens je onder hypnose bent gebracht. Overgoten met een vocale inbreng van Heleen, wiens stem gaat van breekbaar naar zo intens frustratie, leed en pijn uitschreeuwen. Waardoor ze ons prompt een krop in de keel bezorgt. En dan hebben we het nog niet gehad over de inbreng van betoverende contrabas klanken, die ons in het Hemelse Paradijs doen vertoeven. Telkens met dat mysterieuze en donker randje." Het volledige verslag kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/festivalreviews/item/75246-fonnefeesten-2019-zaterdag-3-augustus-2019-folkse-atmosferen-doen-de-daken-er-compleet-afgaan.html

We hadden naderhand een interview met de band: Goedenavond, hoe hebben jullie het optreden ervaren, want jullie openen eigenlijk het festival? (Ook al was er gisteren al een feestelijke openingsavond)
Heleen & Samir: "Een festival openen is altijd een moeilijke taak. De mensen komen nog binnen, en zoeken nog een beetje naar de dranktentjes en zo. Onze muziek is vrij complex en duister, en dan moet je wel beetje mee zijn. Meestal spelen we dan ook voor een ander publiek dan de globale festivalganger. Maar als er enkele mensen op datzelfde regulair festival als dit, waar dus een ruim publiek op afkomt, echt mee zijn met wat er gebeurt, is dat meer dan voldoende. En dat was nu zeker het geval. Het is zelfs zo als we zien dat mensen bewonderd staan mee te knikken, of een beetje in de war staan te luisteren dat dit zelfs genoeg is om tevreden terug te kijken op zo een optreden. We hadden vandaag zeker connectie met de mensen die voor het podium stonden, dus voor ons is dit zeker geslaagd''

The Girl Who Cried wolf moet in mijn ogen niet onderdoen voor een andere band die ik een warm hart toedraag Whispering Sons. Maar terwijl die op alle grotere festivals staan en ook op het andere podia Lokerse Feesten (allemaal dik verdiend) lijkt dat bij jullie iets minder te lukken. Nochtans schopte de band het tot de finale van Red Bull Bedroom Jam, mocht al spelen op het prestigieuze Incubate. Hebt u daar een verklaring voor of is me iets ontgaan?
Michael-John: "Whispering Sons heeft de Rock Rally gewonnen en mocht vrij snel in het buitenland optreden. De band werd eigenlijk, vooral in het begin, wat genegeerd in eigen land. Maar dankzij tekenen bij een groot label, de nodige promotie en zo is dat helemaal terecht, goed gekomen. Want Whispering Sons brengt ook vrij duistere muziek, en is live een hele ervaring. Die erkenning is dus helemaal terecht. Chapeau! Wijzelf blijven wat hangen in de underground. Mede doordat we alles nog zelf doen. Daar komt binnenkort verandering in, want we gaan onze volgende schijf uitbrengen via een vrij grote label en hopen dat we dan wel worden opgemerkt. Bovendien, en dat is toch ook belangrijk, is het landschap van Belgische bands zeer groot. Er is gewoon teveel concurrentie waardoor de speelkans kleiner is en dat je veel geluk moet hebben om - naar een ruim publiek toe - echt ontdekt te worden''

Heeft dat laatste , speelkans, ook niet te maken met die typische Belgische mentaliteit? Als jullie een Engelse band waren stonden jullie sowieso in grotere zalen en zo?
" Het is inderdaad zo dat het moeilijker is voor een Belgische band om op te treden in zalen als bijvoorbeeld Botanique of zo, terwijl een obscure Australische band daar wel staat. Dat is inderdaad die typische Belgische mentaliteit. Sommige bands zijn zelfs eerst bekend in het buitenland, eer ze doorbreken in eigen land''

Jullie doen eigenlijk alles zelf. Zo las ik een interview dat zangeres Heleen Destruyver zelf de sprookjesachtige figuren op de hoes zelf heeft geïllustreerd? Ik las zelf iets over tattoos?
Heleen: "We hebben inderdaad de tekening van 'Three Beggars and the thief' zelf gemaakt, grafisch en zo ook. De bedoeling was om de tekeningen te verloten, en dat daar tattoos zouden worden van gezet, maar dat is daar niet van gekomen. De interesse om zoiets te doen is er zeker, Misschien iets voor de volgende plaat. Maar we werken dus zeker eveneens nauw samen wat betreft die tekeningen, de grafische kant van de zaak en zo. En die tatoeages is zeker iets om verder uit te werken naar de toekomst toe. "

De laatste schijf die ik van jullie had besproken was de EP 'Three Beggars and the thief'. Zat daar een verhaal achter? Het leek me een soort sage en legende verhaal, zoals hier in Lokeren Reinard de vos. Ik heb vernomen dat het iets te maken heeft met een Russisch verhaal?
Samir: "Het concept van de film boeide me. Ik ben teksten beginnen schrijven rond dat concept in deze film. Het gaat ook over Russische folklore. Maar vooral vrouwen die kritisch is voor wat ze als vrouw meemaakt, en dat zit in die film enorm verweven. Dit sprak me, naast die typische Russische folklore, sprak me enorm aan. Vooral toch een wereld waar we misschien weinig van weten. ''

Ik kreeg ook het gevoel dat de muziek perfect aansluit bij het dier dat werd uitgebeeld. Klopt dit? Tot het gracieuze van de ree (The Deer) tot het toch donkere en mysterieuze van een kraai (The Crow). Vertel eens wat meer daarover.
"We hebben daar veel aan veranderd, zo was de titel van “The Deer” in eerste instantie “White Noise”. We hebben bewust gekozen om aan dat concept dus intensief te werken, tot we de juiste manier hebben gevonden om dus zowel de titels als de muziek er rond te doen kloppen, want ook dat was belangrijk voor dit uitzonderlijke concept gebaseerd op die film''

Ik las dat er een nieuwe plaat uitkomt. Is dit ook een soort concept plaat? Met andere woorden waaraan mogen de fans zich verwachten?
Michael -John: "Vorig jaar - 30 november - brachten we en plaat uit 'A(r)mor' . We zullen die plaat nu uitbrengen via een label. Dat zal eind van dit jaar of begin volgend jaar zijn, en zal een volledige plaat zijn dus geen EP. De plaat komt uit via Weyrd Son Records''

The Girl Who Cried Wolf heeft altijd grenzen verlegd binnen dat 'aanbieden van Emotionele paden'. Vooral die mysterieuze duisternis spreekt tot de verbeelding, mogen we op de nieuwe plaat meer van hetzelfde verwachten, of slaan jullie andere wegen in?
Samir: "Onze muziek zal wel altijd die richting uitgaan. We kunnen misschien eens proberen met een hip hop plaat maar nee. Daar kan misschien iets meer elektronische muziek tussen zitten, of iets lichtvoetiger. Maar de basis is en zal altijd toch wel zijn die speciale sfeer blijven creëren omdat we ons daar het best kunnen in vinden''

We kunnen het opzoeken, maar zijn wat lui. Waar kunnen we de band nog live zien deze zomer? Zijn er naast de release van een nieuwe plaat, ook plannen voor concerten in het najaar?
Samir & Michael-John: "Wat live concerten betreft nergens eigenlijk, we gaan ons volop concentreren op die nieuwe plaat, links en recht kunnen daar nog wel concertjes bijkomen. Maar je zult ons een tijdje niet meer zien op menig podia, tot die nieuwe plaat dus uitkomt''

Als je terugkijkt op wat jullie reeds hebben bereikt, zijn jullie tevreden? Zijn er dingen die je nu anders zou aanpakken?
"Eigenlijk is het gewoon een leerproces, anders aanpakken? Nee en ja. Maar automatisch leer je gewoon bij, je slaat een bladzijde om en leert uit wat eventueel mis is gelopen of je anders zou kunnen aanpakken zowel organisatorisch en dergelijke meer. Laat het ons daar bij houden eigenlijk. Maar we zijn best tevreden, maar we zijn ook klaar voor die volgende stap voorwaarts nu''

Wat zijn eigenlijk de verdere toekomstplannen? Is er een soort - laten ons stellen - einddoel?
"We zouden toch zeer graag meer in het buitenland spelen, vooral dan Duitsland. Er is daar een ruim publiek voor dat soort muziek dat we brengen. Als dat moest lukken? Dat is zeker een doel op zich. Of in de Oost Blok landen. Ook daar is er een publiek voor onze muziek''

En hebt u daar een verklaring voor waarom dat tot nu toe nog niet is gelukt?
''De juiste promotie vinden, zoals we daarnet al hadden aangegeven. We hebben wel al in Nederland gestaan maar nog niet in Frankrijk of dus ja Duitsland. En met de juiste promotie lukt dat sowieso wel. We hopen dat doel dus via het label en de promotie rond die nieuwe plaat wel te bereiken volgend jaar''

Je kunt aan de sociale media en streamings zoals Spotify niet meer voorbijgaan in deze tijden. Is dat volgens jullie een zegen of een vloek?
"Het is vrij complex, je kunt er niet omheen. Zonder die sociale media en ook spotify wordt je bijna niet meer herkend. Iedereen zit op die sociale media, voor een band is het dus belangrijk om daar mee bezig te zijn om uzelf te promoten. Je ziet dat ook aan het groot aantal bands die naar voor komen, het lijkt wel alsof er bijvoorbeeld een grote markt is voor obscure black metal bands terwijl doorsnee rock bandjes verdwenen zijn, bij wijze van spreken. Net doordat die obscure bands zichzelf doorgaans voortdurend promoten door middel van die sociale media.
Dus ja, als gebruiksvoorwerp om ervoor te zorgen dat het publiek u leert kennen is de sociale media nodig. En kan spotify een goed middel zijn om uw muziek te promoten. Laat het ons daar bij houden. Echter daar rijk door worden is moeilijk. Zeker via verkoop door spotify lukt dat eigenlijk niet om daar iets mee te verdienen. Maar een springplank kan dit zeker zijn''

Bedankt voor dit fijne gesprek, en vooral enorm veel succes met jullie nieuwe plaat. Waaraan ook wij de nodige aandacht zullen schenken, uiteraard

Black Mirrors - Het belangrijkste naar de toekomst toe? Blijven doen wat we graag doen, en dat met ons publiek delen

Black Mirrors is een Waalse stoner/grunge/psychedelische rock band die sinds 2013 aan een opgang naar boven toe bezig is. Sinds 2016 zit de band bij Napalm Records en bracht een zeer gewaardeerd debuut op de markt 'Look into the Black Mirror'. Ondertussen heeft de band natuurlijk niet stil gezeten. Toen we Black Mirrors op 5 augustus zagen optreden zagen we vooral een band waarbinnen iedereen meer dan ooit dezelfde kant uitkijkt.

Voor het optreden hadden we een fijn gesprek met de band vooral over dat optreden op Desertfest, het verleden, heden en de toekomstplannen van de band. Feitelijk was het de bedoeling om een 'all female rock band' op te richten.
Marcella zegt daarover ''Ik had eigenlijk inderdaad het idee opgevat om een all female rock band op te richten, in eerste instantie lukte het goed om mensen te vinden. behalve een gitarist. Ik had Pierre gecontacteerd om in te springen, in eerste instantie niet met de bedoeling hem als vaste gitarist in te lijven. Echter toen haakten de anderen ook af, dus is Pierre gebleven en zijn we op zoek gegaan naar andere muzikanten.”

NAPALM RECORDS
Wij leerden Black Mirrors persoonlijk kennen dankzij hun optreden op Desertfest in 2016, toen werden ook de eerste fundamenten gelegd voor het contract met Napalm Records. Daar gingen we ook wat dieper op in. Ik wilde vooral weten hoeveel deuren het heeft geopend? Wat was de werkelijke impact van het tekenen van dat contract?
Pierre zegt het volgende: ''Dat contract kwam op het juiste moment. In de eerste plaats was er de financiële boost die je toch nodig hebt om een plaat in elkaar te boksen. Want dat kost enorm veel geld. Het mixen en dergelijke meer bijvoorbeeld. Ook konden we dankzij Napalm Records en ons nieuw management al direct in het buitenland optreden. Wat voor ons belangrijk is, want in eigen land - vooral in het Zuiden waar wij vandaan komen - zijn er toch iets meer beperkte mogelijkheden voor bands die de soort muziek brengen die wij brengen. Dus ja, Die springplank om een grote stap voorwaarts te zetten,die we op dat moment nodig hadden? Die is er dankzij dat contract toch gekomen''

Wat de reacties naar de band toe betreft is daar een verschil tussen Wallonië en Vlaanderen wilden we toch even weten
Marcella: ''Eigenlijk is het vooral zo dat je hier in België, met de soort muziek die wij brengen wat meer beperkt bent. Zowel in het zuiden als in Vlaanderen valt ons dat op. Het is dus niet zo dat het in Wallonië - waar we iets meer spelen - anders is. België is meer into mainstream rock muziek, daarom is het dus zo interessant dat we ons in het buitenland ook kunnen tonen'.

DE MUZIEKSTIJL EN OMGAAN MET MEDIA
Ik was op Desertfest zeer onder de indruk van de tot de verbeelding sprekende performance van Marcella. Het deed me wat denken aan Janis Joplin. Marcella, als fan, vond dit een compliment. Maar ik wilde vooral op het volgende doorborduren. Het valt me in sommige media op dat veel aandacht naar de frontvrouw gaat, hoe staan de jongens binnen de band daartegenover. Er zijn namelijk voldoende voorbeelden van bands die zijn uiteen gegaan of onderlinge strubbelingen ondervonden daardoor.
De heren zeggen daar unaniem over: ''Het is wat de media daar van maakt, dat hoort er gewoon bij. Wijzelf hebben daar geen probleem mee, integendeel zelfs. We staan er niet bij stil ook om eerlijk te zijn. Het is logisch in interviews en zo dat de ene wat meer in de 'picture' staat dan de andere, omdat die ook op het podium de aandacht trekken. Zo staat de drummer op een podium ook altijd wat op de achtergrond, ik denk dat dit ook geen probleem is. Om kort te zijn: er is dus geen probleem daarmee wat ons betreft.''

We wilden uiteraard ook dieper ingaan op de muziekstijl die de band brengt. Er komen in verschillende media daarover uiteenlopende stijlen naar voor. Maar hoe omschrijft de band zijn muziekstijl zelf?
Pierre: "Het eerste wat we doen is songs schrijven, en daar de muziek rond bouwen. Steeds uitgaande van rock muziek in zijn vele vormen. We voelen ons bijvoorbeeld sterk verbonden met de Seattle grunge scene van de jaren '90 zoals Pearl Jam en dergelijke meer. Het is voor ons vooral belangrijk iets te schrijven, en daar muziek rond te bouwen waar we ons goed bij voelen en die daar perfect op aansluit.”

INTO THE BLACK MIRROR
Hoe waren de reacties op het debuut  ‘Into The Black Mirror’ . Ik las ook ergens 'Into the black mirror’ was het resultaat van vijf jaar boordevol persoonlijk, muzikale en zelfs spirituele ervaringen:''
De reacties zijn zeer positief, en dat is een stimulans om door te gaan'' zegt Marcella. ''De plaat was inderdaad een werk van lange adem. Een eindresultaat van vijf jaar zwoegen en zweten. Er zijn veel gesprekken samen aan vooraf gegaan. Muzikale wegen uitstippelen en dergelijke meer. Op dat vlak kun je het ook als een spirituele ervaring zien''.
We wilden ook graag weten of je dingen anders zou aanpakken weten wat je nu weet? "Eigenlijk niets, het is een soort leerproces. Je leert uit uw fouten en gaat gewoon door, of veranderd het. Niet alleen de fouten. Het is gewoon een logisch en hoe je groeit als band. Het is dus een onderdeel van datzelfde proces''.

ALCATRAZ METAL FEST
Black Mirrors speelt op zaterdag 10 augustus op Alcatraz  - La Morgue (https://www.alcatraz.be/nl/line-up/zaterdag ) is de band niet bang om wat uit te toon te vallen op een typisch metal festival wilden we weten? ''
Ten eerste we spelen op een apart podium (La Morgue) dat zijn allemaal bands uit stoner en andere scene. Maar vooral moet je onthouden dat de metalfans het meest openminded publiek is. Meer nog, metalfans is één van de vriendelijkste soort publiek. Neem nu een moshpit of andere crazy shit dat je hen ziet doen, als iemand valt wordt die opgepikt. Het is een dus een zeer vriendelijk publiek dat voor alles open staat. We denken dat het dus geen probleem zal vormen. Integendeel zelfs''

DE TOEKOMST
Komt er binnenkort nieuw werk uit? Wilden we weten
Pierre: ''We zijn inderdaad bezig met een gloednieuwe plaat, wanneer die uitkomt, is nog niet geweten. We spelen op Fonnefeesten vier nieuwe songs, en hopen dat het publiek ze goed vinden. Maar inderdaad er komt dus nieuw werk aan'' .
Om verder te gaan daarop, en het interview af te sluiten, wilden we graag weten waar de band zichzelf ziet in laat ons zeggen tien jaar? is er een soort einddoel?
Pierre: ''Het belangrijkste voor ons is dat we kunnen blijven doen wat we graag doen, omringd met de mensen met wie we graag werken en voor een publiek dat in ons verhaal meegaat. Kunnen we daardoor op grote festivals of zo aantreden is dat mooi meegenomen. Maar dat is voor ons het belangrijkste iets kunnen blijven doen waar we ons allemaal als band goed bij voelen. Als we dat kunnen bereiken zijn we heel tevreden''.

The Levellers - De wereld veranderen is onmogelijk. Als we individueel iemands leven vorm hebben gegeven zijn we echter in onze opzet geslaagd

The Levellers bestaan ondertussen meer dan dertig jaar. En stonden op 3 augustus op Fonnefeesten. De band is een voorbeeld geweest voor velen, en kruidt Folk invloeden graag met een Punk attitude. Ook anno 2019 blijkt dit nog altijd het geval te zijn. We hadden een gesprek met Jermey 'Jez' Cunningham over heden, verleden en toekomst. De man was aan een mooi schilderij bezig en vertelde ons dat dit een manier is om al zijn woede, frustratie en dergelijk agressie in zijn hoofd kwijt te geraken. Zich storten op de schilderkunst is een meditatie.
The Levellers stonden eerder al op Fonnefeesten, maar hebben ook een band met België. Jeremy zegt daarover. ''We komen graag naar België. Niet alleen worden we steeds goed ontvangen. Er is natuurlijk het Belgische bier. En we zijn ook zot van de Lokerse Paardenworsten. " We wilden ook weten wat Jermey hoopt dat de fans meedragen van een Levellers concert. ''We willen vooral dat de mensen zich amuseren, maar dat ze de boodschap meteen ook wil begrijpen en er iets uit leren. Want we maken muziek om op te dansen. Maar plaatsen eveneens graag meerdere statement. Als de link naar beide is gelegd, dan zijn we in onze opzet geslaagd''

BREXIT
Het is brandend actueel, maar wilden toch graag de mening weten van Jermey over de Brexit? En waarom hij denkt dat de mensen daar hebben voor gekozen? '' Wijzelf zijn tegen, we hebben een historische connectie met Europa. Veel mensen komen nooit buiten UK en zien dan ook niet hoe het er in de rest van Europa echt aan toe gaat, waardoor ze daar een verkeerd beeld van krijgen. Want in veel landen loopt het zeker even goed, of zelfs soms beter dan in UK. We hebben Europa trouwens nodig. Met Brexit komt er eerder een connectie naar Amerika, en daar kan ik me niet in vinden. Persoonlijk voel ik me dan ook meer verbonden met Europa, mede door de historische context''
De band heeft samen gewerkt met artiesten als Joe Strummer, Frank Turner en zoveel andere. Zijn er nog plannen voor een samenwerking? Komt er ooit een samenwerking met Shane McCowan?
''Shane is eigenlijk wat in pensioen, en is uit beeld verdwenen. We vrezen dat het er dus niet zal van komen. Sommige artiesten waar we dolgraag hadden mee samengewerkt zijn overleden, de mooiste herinnering hebben we dan ook aan Joe Strummer die voor ons een soort van God is. Als er toch een artiest is waar ik graag mee zou samen werken is het Neil Young.''

OUDER WORDEN MET JE PUBLIEK
We wilden toch eens weten of men na al die jaren het gevoel krijgt ouder te worden samen met het publiek? En of de band in deze toch wat moeilijkere tijden voor muzikanten zouden doen, wat ze in het verleden hebben gedaan?
''We ondervinden dat er nog opvallend veel jongeren op onze concerten afkomen. Uiteraard zijn er de fans die samen met ons ouder zijn geworden, dat is altijd leuk. Maar het is niet zo dat we enkel die fans aantrekken. Dat er dus ook nog jongeren voor ons kiezen? Is een stimulans om door te gaan.'' ''Wat betreft of we, in moeilijkere tijden als nu, nog steeds die weg zouden kiezen. Toch wel. Het is uiteraard allemaal veranderd. Vaak krijgen we het gevoel dat mensen worden geleefd door sociale media en alles daarom heen, i.p.v. dat die mensen diezelfde media gebruiken om te leven. En dat proberen wij te vermijden. We gebruiken dus wel die middelen, maar zorgen ervoor dat we niet worden geleefd daardoor. Daarom zouden we dingen net wel aanpakken zoals we dat vroeger ook hebben gedaan. Een band worden die een statement durft maken, maar ook de mensen wil vermaken en doen feesten.''
Sommige fans zeiden ons dat Levellers dé band is die hun leven heeft veranderd, niet alleen wat muziek betreft maar ook daarbuiten. ''De wereld veranderen, en iedereen overtuigen van onze bedoelingen is onmogelijk. Als we echter als band erin zijn geslaagd om iemand individueel te beïnvloeden? Of daadwerkelijk een leidraad te zijn in iemands leven? Dan zijn we in onze opzet geslaagd. Voor ons was dat toch Joe Strummer en The Clash. Bij het schrijven van nummers komt die geest van Joe zelfs nu nog vaak boven drijven. Het is leuk om weten dat ook wij op die manier mensen kunnen beïnvloeden door onze muziek. ''

BEAUTIFUL DAY
Op concerten staan mensen vaak te wachten op die ene of twee hits. Zoals “Beautiful Day”. Hebben jullie daar geen soort haat/liefde verhouding mee?
''Om eerlijk te zijn, we hebben het veel jaren niet willen spelen. We waren eigenzinnig en wilden alleen spelen waar we zelf zin in hebben. Maar onze fans willen het, en het is natuurlijk één van onze top songs. Zeker op een festival proberen we de hits te brengen, omdat dit voor een ruimer publiek is. Het is nu eenmaal zo, en we hebben ons daar met het ouder worden bij neergelegd. Vandaag - op Fonnefeesten - spelen we zelfs twee nieuws songs. Maar we weten dat de mensen komen voor de hits en zo, dus die krijgen ze''

NIEUWE PLAAT IN 2020
Twee nieuwe songs? Dus we mogen ons aan een nieuwe plaat verwachten?
"Fonnefeesten is ons laatste concert in Europa. We komen nog wel terug naar België. Maar na dit optreden gaan we nog een paar concerten in UK doen en ons dan volop focussen op inderdaad die nieuwe plaat. Die komt uit in 2020. ''

Jullie blijven dus doorgaan, gelukkig. Is er eigenlijk nog een soort einddoel. iets dat je - bij wijze van spreken wil doen - voor je sterft?
''We hopen nog veel jaren op deze elan door te gaan, zoals we nu bezig zijn. We voelen aan dat het publiek nog steeds mee is, en voelen ons ook als band zeer goed in ons vel. Verdere mensen inspireren met onze muziek? Laat dit een doelstelling zijn voor we sterven.''

Fonnefeesten 2019 - zaterdag 10 augustus 2019 - De goed geoliede dieselmotor van 10cc draait nog steeds op volle toeren
Fonnefeesten 2019
Josephine Charlottepark
Lokeren
2019-08-10
Erik Vandamme

Als we na negen dagen terugkijken op de Lokerse Feestweek mogen we van een succes spreken. De weergoden waren het festival gunstig gezind, het was elke avond gezellig warm maar ook niet te warm. En het bleef vooral droog. De kermis liep aardig vol, ook op de Grote Kaai waren de avonden zeer goed gevuld. Fonnefeesten kon eveneens rekenen op heel wat belangstelling. Vrijdag moest het plein zelfs worden afgesloten voor de Studio Brussel 'Stubru. De tijdloze party'.
Op de laatste zaterdag werd het wederom behoorlijk druk. En daar zat de komst van levende legendes 10cc voor iets tussen. Het is altijd een beetje bang afwachten op een band met zoveel jaren op hun teller nog steeds een sterke set kan neerzetten die een blijvende indruk nalaat. We zagen echter een goed geoliede dieselmotor, die na een trage start nog steeds op volle toeren draait.

De avond werd geopend door een jonge, veelbelovend band The Calicos (***1/2). De band won in 2018 Humo's Rock Rally en dat opent toch altijd wat deuren. Op hun vi.be pagina staat het volgende te lezen bij de introductie: "songs die stevig in de traditie van Neil Young, Wilco, The Eagles en Ryan Adams zijn geworteld". Dat laatste krijgen we omstreeks 19u dan ook voorgeschoteld. Een perfecte muzikale omlijsting, die refereert naar deze bovenstaande artiesten. Het Josephine Charlottepark is ondertussen aardig vol gelopen. Ook al komt het publiek voornamelijk voor de afsluiter van dienst, toch slaagt The Calicos er zonder moeite in de aanwezigen  uit zijn hand te doen eten, door het brengen van een strakke en aanstekelijke set die aan je ribben kleeft. De band beschikt over enorm veel potentieel om potten te breken, ook al zijn er links en rechts nog groeimogelijkheden. Maar het is - op basis van dit zeer sterk en energiek optreden - een kwestie van tijd eer dit het geval zal zijn. Wij, en veel aanwezigen op Fonnefeesten waren alvast overtuigd daarvan. Nu de rest van de wereld nog.

Een band dat ons persoonlijk niets meer hoeft te bewijzen is Nele Needs A Holiday (****). Deze band, rond de charismatische verschijning Nele Van Den Broeck, wist ons in 2017 zowel door middel van haar album 'Love Yeah' als een optreden datzelfde jaar in Trix club compleet te overtuigen. Een heel dansbare samensmelting tussen pop en cabaret kregen we toen voorgeschoteld, dat is ook wat Nele en haar band naar voor brengt op het podium van Fonnefeesten.
Nele Needs A Holiday weet dan ook perfect pop muziek te verbinden met een experimentele tongval, waardoor zowel een ruim publiek aan alternatieve muziekliefhebbers als de doorsnee pop muziek fan kan aangesproken worden. Nele houdt er echter van haar publiek wat in verwarring te brengen, wij ook trouwens. Het publiek moest toch even naar adem happen, maar eens Nele haar bijzonder aanstekelijke stem en aangeboren charisma compleet in de strijd gooit, is het hek gauw van de dam en gaan de handen gemakkelijk op elkaar. Nele Needs A Holiday is een veelzijdige artieste. Die niet enkel als zangeres harten raakt. Eveneens is Nele een talentvolle actrice, regisseur, presentatrice en columnist. Dat zorgt voor een extra meerwaarde bij het uitbrengen van platen, maar ook live zet ze dat op Fonnefeesten nog maar eens in de verf. Nele Needs A Holiday laat zich bovendien omringen door artiesten die al even graag buiten de lijntjes van pop muziek tekenen. Waardoor je een band ziet optreden die dezelfde pop muziek tot kunstvorm weet te verheffen. Dat was in 2017 de reden waarom we in vervoering werden gebracht, dat is de reden waarom we ook nu gewillig ons laten meevoeren naar die bonte, filmische en kleurrijke wereld die Nele en haar top muzikanten ons aanbieden op Fonnefeesten. Een opwarmer die kan tellen, voor wat nog moest komen.

Hoeven wij 10cc (****1/2) nog voor te stellen. De band werd vooral in de jaren '70 bekend. En groeide met hits als “I'm Not In Love”, “Donna”, “The Wallstreet Shuffle” en “Dreadlock Holiday” tot een fenomeen ver buiten de landsgrenzen heen. De band werd opgericht werd in 1972 in Manchester. Toenmalige leden waren Eric Stewart, Lol Creme, Graham Gouldman en Kevin Godley. Nadat Godley en Creme de band hadden verlaten, ging 10cc een moeizame periode tegemoet. Dankzij de wereldhit “Dreadlock Holiday” zet 10cc zichzelf in 1978 weer op de wereldkaart. Tussen 1984 en 1992 lag de band even stil. Andrew Gold vormde de groep Wax en Stewart ging aan het werk als muzikant en producer bij andere artiesten. In 1993 kwam er een korte reünie, al was die in 1995 al afgelopen door de slechte relatie tussen Stewart en Gouldman. Ondertussen zijn er wat jaren en reünies voorbij gegaan, en anno 2019 staat de band in volgende bezetting op het podium: Graham Gouldman, Rick Fenn, Paul Bruges , Keith Hayman en Lain Hornal.
Op Fonnefeesten start 10cc al direct met een klepper van formaat “The Wallstreet Shuffle”, helaas viel die song wat in het water door enkele technische problemen. Na een moeizame start werd dit euvel snel opgelost. Het zou echter toch “Good Morning Judge” duren eer de band op volle snelheid begon te draaien. We vreesden in eerste instantie zelfs een beetje voor een routineuze set, waardoor een jukebox effect met hits zou ontstaan. Niets was minder waar. Gaandeweg sprak de frontman zijn publiek meer en meer aan en betrok zijn medemuzikanten voortdurend in de strijd. Door grapjes te maken, en grollen uithalen met elkaar, zorgde hij voor een glimlach op de lippen. De goed geoliede dieselmotor sloeg prompt in overdrive door songs als “The Things we do for love”, “Silly Love” en “I'm mandy fly me”. Allemaal gebracht met diezelfde intense energie en spontaniteit als toen. De heren zijn ondertussen prille zeventigers, dus kan men niet verwachten dat ze nog vliegen over het podium als jonge veulens. Maar stil staan is er ook niet bij. Na “I'm not in Love” - waarbij koppels een slow dansten zoals in hun jonge jaren - ging het hek compleet van de dam dankzij het smakelijke en onvergetelijke “Dreadlock Holiday”. Een song waarbij alle registers tot het oneindige werden open gegooid. Na een soort a-capella gebracht “Donna” waar de bandleden behalve de drummer aan de microfoon , zorgden voor een waar kippenvelmoment, werden alle teugels nog eenmaal gevierd in een verschroeiende finale bij “Rubber Bullets” waarna het dak er nogmaals compleet afging.
Besluit: Een band als 10cc kan er zich gemakkelijk vanaf maken en als ene hitmachine tekeer gaan, waardoor de fans krijgen waar ze voor komen. Een potje nostalgie voor de ouderen, een ontdekkingen voor de jongeren. Echter siert het deze band dat ze veel meer doen dan dat. 10cc brengt de songs met zoveel spelplezier en liefde voor elk van hen, dat de fans veel meer krijgen dan een routineus concert. Nee, deze band pakt de fans in door een energieke set te brengen, waarop je onmogelijk stil kan blijven staan. Waardoor die ouder fan aan zijn trekken komt, maar ook de jongere die al ooit eens van 10cc heeft gehoord, in volle bewondering staat te luisteren en genieten tot de toppen van hun tenen.
Levende legendes die niets meer hoeven te bewijzen maar zich op een podium nog steeds gedragen als jonge wolven die nog alles moeten bewijzen, daarvoor kunnen we alleen maar enorm veel waardering opbrengen. De wat trage en moeizame start is hen bij dezen vergeven en vergeten. Klasse concert van een top band die na al die jaren dienst nog steeds toonaangevend blijkt te zijn. Dat kom je niet elke dag tegen bij reünie concerten.

Setlist: The Wall Street Shuffle - Art for Art's Sake  - Life Is a Minestrone  - Good Morning Judge  - The Dean and I  - Feel the Benefit  - The Things We Do for Love  - Silly Love  - From Rochdale to Ocho Rios  - I'm Mandy Fly Me  - I'm Not in Love  - Dreadlock Holiday  - Donna  - Rubber Bullets

Organisatie: Fonnefeesten, Lokeren