Mijn eerste indruk over het debuutalbum van Tailgunner was dat deze Britten het zoveelste metalbandje in de rij vormden die makkelijk probeert te scoren met songteksten over oorlog en stoere gevechten, maar die niet de moeite genomen hebben om een geschiedenisboek open te slaan. Een tailgunner is diegene die vroeger in een gevechtsvliegtuig achter de piloot het machinegeweer bediende. Het is ook een song van Iron Maiden, één van de inspiratiebronnen van de band.
Officieel werd Tailgunner opgericht in 2018, hoewel de band pas echt in 2022 actief werd. De meeste bandleden zaten in de band Midnight Prophecy of hadden daar toch iets mee te maken. Midnight Prophecy werd opgedoekt en Tailgunner heeft z’n zaakjes voor elkaar. Ze rijgen in hun tweejarige bestaan de mooie supports aan elkaar, staan in de UK op leuke festivals en ze staan klaar om het Europese vasteland te veroveren. Ze mochten een platendeal tekenen bij Fireflash Records. Dat is een nieuw sublabel van Atomic Fire Records (Opeth, Epica, God Dethroned, …). Voor de mix van het album konden ze rekenen op Olof Wikstrand van Enforcer en voor de boekingen zitten ze nu ook bij hetzelfde agency als dat van Enforcer. Al die mensen geloven in Tailgunner en willen er zelfs geld in investeren, dan zullen ze toch wel iets goed doen?
Tailgunner geeft nieuwe zuurstof aan een misschien ietwat belegen genre als heavy metal. Ze kruiden hun klassieke heavy metal met speedmetal en thrash, zoals Evil Invaders dat eerder ook al deden. Het tempo van de tracks ligt gemiddeld hoog, de catchy solo’s en andere knappe riffs vliegen je als kogels rond de oren en ook in compositie en refreinen krijgen ze een ruime voldoende. Craig Cairns is bovendien een uitstekende zanger. Hij heeft misschien niet het bereik van een Bruce Dickinson of een Rob Halford, maar wel een aangename stem. En hij weet waar zijn grenzen liggen. Tailgunner is een mooie aanwinst in de vijver waarin ook Martyr, Thorium, Coffin Hunters, Warkings en Lord Vulture zitten. Inspiratie vinden ze vooral bij Iron Maiden, Helloween en Judas Priest, maar waarschijnlijk ook bij Artillery, Demon of Tytan.
Wat moet je onthouden van hun debuutalbum ‘Guns For Hire’, behalve de Eddie-van-de-Aldi in het artwork? Om te beginnen staat het vol met snedige heavy metal. Het album opent met “Shadows Of War”, met een beetje een atypisch, vals-traag ritme. Subliem en tegelijk heel klassiek gitaarwerk. Een deel daarvan komt van Nederlander Patrick van der Völlering. Die is één van de twee gitaristen op het album (en het enige bandlid zonder Midnight Prophecy-connectie), maar hij heeft Tailgunner inmiddels verlaten. De band zoekt nog een vaste vervanger.
De tweede track op het album is titeltrack “Guns For Hire” en die heeft wel een pittig drum-tempo, waardoor ook de riffs een pak sneller gaan. Heel aanstekelijk en meebrulbaar. Hetzelfde geldt in grote lijnen voor de volgende tracks: pittig tempo, catchy, uitmuntend gitaarwerk, degelijke zang, … De nummers zijn ondanks de vele gemene delers in muziek en teksten toch goed van elkaar te onderscheiden. Het klinkt allemaal heel klassiek, en toch is het lang geleden dat een band ons nog zo kon enthousiasmeren met zo’n klassieke aanpak.
De lyrics vormen het zwakste punt. Je kan ze eigenlijk op elke oorlogs- of gevechtssituatie toepassen. Sommigen vinden die universaliteit een troef, voor anderen is het net een gebrek aan authenticiteit en herkenbaarheid.
Er zijn een paar tracks die een stukje boven de andere uitsteken. “Futures Lost” (voor zijn knappe solo’s) en “New Horizons” (voor de knappe intro) en het aanstekelijke “Blood For Blood” (met aangename samenzang). Het lekkerste stukje van deze pie is “Rebirth”. Een epische track van bijna negen minuten met een knappe intro die met veel geduld opgebouwd wordt en van bij de intro grote verwachtingen losmaakt bij de luisteraar. Als de vocalen invallen, zakt de track even wat in, maar dat weet Tailgunner mooi te herstellen, en vanaf daar ontvouwt zich een hoorspel in drie of meer bedrijven. Knap gedaan en het verveelt voor geen seconde.
Tailgunner heeft met ‘Guns For Hire’ een knap album uit. Of ze er ook Vlaanderen en de rest van de wereld mee zullen veroveren, dat valt nog af te wachten. Maar hun enthousiasme werkt alvast aanstekelijk.
https://www.youtube.com/watch?v=j2TkDinQsv4