Lokerse Feesten 2025 – van 1 augustus t-m 10 augustus 2025 – dEUS play Worst Case Scenario
DEUS
AIR
SYLVIE KREUSCH
We presenteren met trots een gewèldige triple bill op donderdag 7 augustus! dEUS speelt het legendarische ‘Worst Case Scenario’ integraal, één van de belangrijkste Belgische albums ooit. AIR brengt dan weer het baanbrekende en wondermooie ‘Moon Safari’, een mijlpaal in de Franse en internationale electronica. Enkele maanden terug hopeloos uitverkocht en magistraal in De Roma én op Gent Jazz, een nieuwe afspraak volgt deze zomer. SYLVIE KREUSCH is uitgegroeid tot één van de meest indrukwekkende en opwindende artiesten in Europa en bevestigt met het alweer geweldige ‘Comic Trip’ haar artistieke en commerciële succes, met zes MIA nominaties en talloze uitverkochte shows
Meer namen voor deze dag worden later bekendgemaakt.
Lokerse Feesten cadeaubon nu beschikbaar
Hiermee zijn de headliners voor 3 van 10 dagen Lokerse Feesten reeds bekend. Nog heel veel dagen te gaan dus. Nog niet helemaal zeker welke dag je er wil uitpikken? Of geef je graag een dagje Lokerse Feesten cadeau? Dan is de Lokerse Feesten cadeaubon het ideale geschenk: nu verkrijgbaar in onze webshop!
De 50e editie van Lokerse Feesten vindt plaats van vrijdag 1 augustus tot en met zondag 10 augustus 2025. Eerder werd de komst bekendgemaakt van GOJIRA, ELECTRIC CALLBOY, PENDULUM, BRUTUS en ENTER SHIKARI. Meer nieuwe namen volgen binnenkort.
WWW.LOKERSEFEESTEN.BE
Cactusfestival 2025 – van vrijdag 11 juli t-m zondag 13 juli 2025 - dEUS brengt debuutplaat 'Worst Case Scenario' integraal op Cactusfestival 2025
Cactusfestival heeft z'n tweede headliner beet. De organisatie kondigde eerder headliner The Black Keys voor zaterdag 12 juli en Merol voor vrijdag 11 juli aan. Nu komt daar ook nog dEUS bij op zondag 13 juli. De band rond Tom Barman zal hun iconische debuutplaat 'Worst Case Scenario' uit 1994 integraal spelen en sluit daarmee de 42ste editie van het festival af.
'Worst Case Scenario’ van dEUS is ongetwijfeld een van de belangrijkste albums uit de Belpop geschiedenis. Niet alleen werden Barman en co met hun debuut meteen gelanceerd richting internationale carrière, het maakte hen ook meteen de grootste rockband van het land. ‘Worst Case Scenario’ is ontembaar wild, bloedmooi, razend spannend en loeihard, soms allemaal tegelijk. dEUS op één album vastpinnen is de groep onrecht aandoen en elke dEUS fan heeft zijn lievelingsplaat. Maar zelden gaf een band op een debuut al zo duidelijk het potentieel voor de komende decennia aan. Naast monsterhit ‘Suds & Soda’ – misschien wel dé ultieme dEUS-track – toont het album met kleppers als ‘Hotellounge’ en ‘Via’ meteen het volledige spectrum van wat een dEUS-hit kan zijn.
Tussen Cactusfestival en dEUS is de liefde groot. Nadat ze in 2019 al eens ‘The Ideal Crash’ integraal op Cactusfestival speelden, komt de band in 2025 terug met hun essentiële debuutalbum, aangevuld met een selectie classics. Een droom van een afsluiter in het Minnewaterpark.
Tickets in verkoop op 14 december
Tickets voor Cactusfestival 2025 via www.cactusfestival.be
De line-up wordt binnenkort aangevuld met nog veel meer namen
Jan Smit – 25 jaar Jan Smit - Hij is er voor z’n publiek én het publiek is er voor hem!
De sympathieke Volendammer sloot z’n jubileum van ‘25 jaar Jan Smit’ af in Roeselare. Een goed gevulde zaal genoot ruim twee uur lang optimaal van z’n persoonlijke favorieten, z’n grootste hits, meezingers en recenter materiaal. Hij creëerde een feestje als in de topdagen van het Swingpaleis en de Studio 100’s. De donkere dagen werden iets warmer en kregen even wat meer licht …
Jan Smit, in de begindagen 25 jaar terug Jantje Smit, brak toen definitief door met “Ik zing dit lied voor jou”. Hij weet samen met een Willi Alberti , Andre Hazes (Jr), Franz Bauer, of bij ons o.m. Niels Destadsbader, Christoff, De Romeos, Clouseau en Bart Peeters, elk op hun manier, het Nederlandstalige lied en schlager kleur, emotie en swing te bieden. Levensechtheid over de dingen des levens, de liefde; én het met elkaar verbinden, het spreekt en raakt iedereen, zo te zien ...
Onlangs bracht hij in deze periode nog een kerstalbum uit , ‘De mooiste tijd van ’t jaar‘, z’n tweede album in deze stijl om de kerst nog wat elan te geven. Het laatste werk , ‘Boven Jan , is nu al een kleine twee jaar oud.
In Roeselare was hij toe aan zijn laatste show, de sfeer was uitstekend , hij was er voor hen, het publiek was er voor hem met een heupwieg , handclaps en er kon zelfs gemoedelijk een polonaise vanaf als het optreden naar een climax ging, zeker in het tweede deel van de set met een rits swingende schlagers. Het zorgde ervoor dat we Jan de man volgend jaar terug aan het werk kunnen zien in november in het Sportpaleis; hij viert z’n veertigste verjaardag dan.
De Nederlandse zanger, presentator, componist entertaint, animeert z’n publiek en tijdens het optreden krijgt hij talrijke cadeautjes, bloemetjes, deelt hij handtekeningen uit, wordt er een selfie gemaakt, enz.; er was een fan zelfs uit Canada, die de Nederlandse taal en tekst van onze Jan probeerde te begrijpen.
Alles met een gevatte dosis empathie, een glimlach en een kwinkslag, tekende hij voor zijn fans een onvergetelijke avond.
Smit heeft een uitgebreide band achter zich, waarbij de keys, piano een breder, kleurrijker geluid geven, aangevuld met twee backing vocalistes, twee zussen, die al en dauw met hem op pad zijn.
Het eerste deel bracht iedereen in de juiste stemming voor dit Nederlandstalige lied, die ballad en swing verbonden, van harten brekers tot adrenalinstoters.
Het ambiancevolle “Zolang je bij me bent”, het sfeervol zwierige “Cupido (in de vier seizoenen)” en het dromerige “Als ik een tovenaar kon zijn” , toonden de verschillende aspecten van mans wisselende, rijkelijke gevulde carrière . Hier wordt het sing/songwriter talent van deze ‘el sympathico’ onderstreept, we worden gezwind meegevoerd, -gesleept in zijn emo verhalen van “Hoop, liefde, vertrouwen” en “Recht uit m n hart”. Iedereen is warm gedraaid, is op dezelfde golflengte geraakt, wat de aanzet betekende van enkele swingers als “Als je lacht”, “Boom boom bailando” en “Ben ik bij jou”. Het rondt mooi overtuigend, ambiancevol de eerste set af. Iedereen genoot van die zwierige groovende singalongs …
In het tweede deel wordt de kaart van ‘charme’ en ‘enthousiasme’ getrokken in die 25 jarige muzikale carrière. De temperatuur stijgt, hartjes met de handen gaan de lucht in, hij doet ons wegdromen in gevoelige ballads en melodieuze pop … of hij doet net ons hart sneller slaan. Kortom, een ‘hart-brekend’ optreden van een even enthousiasmerende charme zanger.
“De hoeken van de kamer”, “Er gaat geen dag voorbij” vatten dit offensief aan . Eventjes mijmeren we nog op het innemend pakkende “Je naam in de sterren”, “Laura” en “Vogelvrij” om dan het tempo op te drijven met de “Calypso” cover van John Denver, één van z’n favoriete zangers. Het ontploft definitief, iedereen veert recht , de handen gaan heen en weer , een polonaise ontstaat, tja, het lijkt wel een tsunami, een vulkaanuitbarsting als hij begint met “Ik zing dit lied voor jou alleen”. Iedereen in feeststemming, Schiervelde op z’n kop met de meezingers, - dansers, “Het leven danst shirtaki” (die hij zong samen met Christoff op het schlagerfestival), “Zingen, lachen, dansen” (van de Romeos), “Echte vrienden”, “Leef nu het kan”, “Als de morgen is gekomen”, “Vrienden voor ’t leven” en “Als de nacht verdwijnt”.
Dit is sfeer, feest, ambiance, zorgeloosheid op z’n best om de dagdagelijkse druk en realiteit even te vergeten en waarvoor iedereen graag eens uit z’n kot komt en uit z’n dak gaat. Mooi om te zien dat het kookpunt kon worden bereikt.
Het publiek houdt van Jan en Jan houdt van Alleman, hij mag dit muzikaal verhaal, singalong-gewijs, nog eens overdoen op z’n veertigste verjaardag, de 25 jaar muzikaliteit voorbij!
Organisatie: House Of Entertainment
Cactusfestival 2025 – van vrijdag 11 juli t-m zondag 13 juli 2025 – met MEROL!
MEROL OP CACTUSFESTIVAL 2025
MEROL (nl) Vrijdag 11 juli 2025
Noem Merol gerust hét Nederlandstalige electropop-icoon dat we dringend nodig hadden. Met een scherpe blik en een flinke dosis zelfspot legt ze sinds haar doorbraaksingles ‘Lekker Met De Meiden’ en ‘Hou je bek en bef me’ de tijdgeest feilloos bloot. Op haar vorig jaar uitgekomen tweede album ‘Naar De Haaien & Weer Terug’ onderzoekt Merol dan weer haar zelfbeeld en haar neiging tot zelfdestructie.
Met twee albums onder de arm en een spot op de belangrijkste festivalpodia van de lage landen op haar palmares, blijft Merol rechtdoor vlammen. In november speelde ze nog haar grootste concert ooit in de Lotto Arena en deze zomer komt ze terug naar België met haar nieuwe festivalshow. Lekker met de meiden Cactusfestival, en mannen met gevoel zijn ook welkom!
TICKETS & INFO
De tickets voor Cactusfestival 2025, met op de line-up ook The Black Keys op zaterdag 12 juli, gaan in verkoop via www.cactusfestival.be.
Stay tuned, binnenkort volgen er nog veel meer namen!
Tickets & info via www.cactusfestival.be
Sukilove + Mintzkov: double bill - Pareltjes uit de Afrekening 2000 live, CC De Schakel, Waregem op 10 december 2025 – Pics
Sukilove - Pascal Deweze, bekend van zijn werk met o.a. Metal Molly, richtte Sukilove op in 2001. De Antwerpse band bracht gedurende zijn bestaan vijf albums en drie EP’s uit. Hun laatste album verscheen in 2012 en een jaar later viel het doek. Maar nu is Sukilove dus (even) terug. Noem het echter geen comeback, want de band heeft in 2024 voorlopig slechts enkele concerten op de planning staan. Niet te missen, zeker als je weet dat ze hun debuutalbum Sukilove integraal en met originele bezetting komen spelen.
Mintzkov - Het muzikale verhaal begon in 2000, toen de band -onder de naam Mintzkov Luna- Humo’s Rock Rally won. Sindsdien bracht de hitmachine ettelijke singles uit, die je ongetwijfeld kan meezingen (‘Copper’, ‘Mimosa’, iemand?). Hun songs deden het geweldig in De Afrekening van StuBru en gaf hen een vaste plek op hoofdpodia van o.a. Pukkelpop.
Nu kan je hen nog eens aan het werk zien op een plaats waar hun snedige gitaarrock het best tot zijn recht komt: in de clubs en de culturele centra , o.m. in Waregem dus …
Neem gerust een kijkje naar de pics
Mintzkov
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/7186-mintzkov-10-12-2024.html?ltemid=0
Sukilove
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/7187-sukilove-10-12-2024.html?ltemid=0
Org: CC De Schakel, Waregem
You Me At Six + guests, Muziekclub Wintercircus, Gent op 6 december 2024 – Pics
You Me At Six geldt als één van de monumenten van de emo-rock. Vorige maand lieten ze weten dat hun komende tour hun laatste wordt. Ze laten 8 platen na (als laatste Truth Decay) en grote hits als 'Take on the world', 'Loverboy' en 'Underdog'. En er waren natuurlijk die onvergetelijke live momenten in het gezelschap van gelijkgezinden als Thirty Seconds To Mars, Paramore, Fall Out Boy, All Time Low en Bring Me The Horizon.
De show in Botanique was al direct uitverkocht en in de Club Wintercircus geven ze het allerlaatste Belgische concert van hun afscheidstournee.
Support komt van Mouth Culture, een eclectische alternatieve/indie/rockband uit Leicester, Engeland, bestaande uit Jack Voss, Mason Clifford, Jacob Keller Welsh, Chris Jesson en Todd Groome.
Opgericht in 2018, nadat ze hun sporen verdienden in verschillende bands, is Mouth Culture het resultaat van vijf beste vrienden die muziek schrijven voor zichzelf, om te ontsnappen aan de formaliteiten van het dagelijks leven.
Ze mengen sfeervolle klanken met complexe gitaren, grote synthesizers en melodieuze hooks. Ze halen inspiratie uit allerlei muziekstijlen en levenswegen — verwacht dat elke nieuwe release groter en beter is dan de vorige.
De tweede support, The XCERTS, bestaan uit frontman Murray Macleod, bassist Jordan Smith en drummer Tom Heron. Ze brachten hun debuutalbum 'In the Cold Wind We Smile' uit in 2009. Sinds hun debuut heeft de band de wereld rondgereisd, een ongelooflijke fanbase van trouwe fans opgebouwd en tot nu toe vijf albums uitgebracht, waaronder het bejubelde 'There Is Only You' (2014) en 'Hold onto Your Heart' (2018). 'Learning How To Live and Let Go' (2023) was het vijfde studioalbum van de band en markeerde hun langverwachte terugkeer.
Met dit album is de band een nieuw tijdperk ingegaan, waarbij ze zich ontwikkelden naar een productie-intensievere aanpak, een breder scala aan invloeden toevoegden aan hun arsenaal en het vertrouwen kregen om verder te gaan dan het geluid dat ze gedurende hun discografie hebben gecultiveerd.
(bron: Democrazy)
Neem gerust een kijkje naar de pics
You Me At Six
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/7185-you-me-at-six-06-12-2024.html
The Xcerts
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/7184-the-xcerts-06-12-2024.html
Mouth Culture
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/7183-mouth-culture-06-12-2024.html
Org: Democrazy, Gent
Luc De Vos - VOS - Gorki heerst!
Luc De Vos - VOS
Een ode aan de tien jaar geleden overleden Luc De Vos, gebracht door allemaal vrouwen is wel een mooi concept. Niet in zijn Gent, maar in een volgepakt Lotto Arena, zagen we enkele vrouwen die een bijzondere stem en uitstraling hebben. Ze weten de songs van Luc De Vos op hun manier te benaderen. De ene versie was wat beter dan de andere geslaagd. Op het eind veerde iedereen bij “Mia” recht, en Gorki zelf de show stal, omgeven door al die schitterende vrouwen. Luc De Vos zou het prachtig hebben gevonden.
Echter, zulke magische momenten van samenhorigheid tussen publiek en muzikanten waren iets te weinig, waardoor we wat op onze honger bleven zitten.
Het begon nochtans subliem met “Tommy” van The Who. Een song die eigenlijk ook, beetje gelijklopend, het verhaal vertelt van VOS zelf. Het werd aangevuld met een grappige column, hier vertelt Luc De Vos over zijn fictieve ontmoeting met prinses Mathilde, net vóórr ze tot koningin werd gekroond, en een date in een zwarte Ferrari waarbij Mathilde haar liefde voor Vos uitspreekt. Maria Iskariot vulde aan met een energieke versie van “Punk is Dood” en het mooie “Dat vind ik Lekker” waarop Helena Cazaerck het publiek letterlijk ging opzoeken, net zoals Luc dat zou doen. Het klonk opwindend , springerig, het beetje punk dat Gorki ook zou doen. Dichter dan dit kon je bij Vos niet komen. Een eerste hoogtepunt.
Het contrast met de intimiteit van Emmy d'Arcy was groot. “Vaarwel Lieveling” was hartverwarmend en bezorgde ons een krop in de keel. Een emotionele aanpak. Op “Wie zal er voor de kinderen zorgen” werden registers opengetrokken. De meer bredere aanpak en en de veelzijdigheid van haar vocals en uitstraling werd onderstreept.
Een heel sterk begin dus van deze avond van deze twee eerste acts.
BLUAI van zangeres Cath Smet, bracht een Engelstalige versie van “Ik kan nooit meer naar huis' ('Never going Home')”; haar dromerige vocals waaide over de hoofden heen. We misten de rest van haar band, waardoor ze wat in het ijle zong en het nummer wat verloren ging in de menigte.
Elisa Waut bracht een persoonlijke 'touch' aan “Anja”, een kippenvelmoment. Ze deed ons hart even bloeden. “Veronica” klon k erg gevoelig door Lady Linn. Beklijvend. Eden op hun beurt, de '90s ladies rockband rond Roos Van Acker staken wat meer vuurwerk in “Berejager” en trok de registers nog eens open op “Een schaduw in de schemering. Roosbeef kon zelf niet aanwezig zijn , en had net als Meskerem Mees een video gestuurd. “Hij is Alleen” ging hierdoor een beetje verloren. Ook afsluiter “Mia” (Franse versie) door Viktor Lazlo, nichtans subliem gezonge, bleek een slag in het water. Sowieso al een onmogelijke opgave deze klassieker in een andere taal brengen, want het publiek kent deze vanbuiten in de Nederlandse taal, en net voor de pause werd het refrein 'sterren komen, sterren gaan , alleen Elvis blijft bestaan' uit volle borst meegezongen. Dat zegt meer dan genoeg. Een gemiste kans, en ook een beetje jammer voor Viktor Lazlo, die zelf die haar ziel helemaal bloot legde in het nummer.
Na de pauze bracht Meskerem Mees via video “Ik zie het licht”, op soulvolle wijze. Maar ook hier wist de song onvoldoende impact te hebben door haar afwezigheid live.
Geef ons dan maar Kids With Buns … “Ik ben erbij” start voorzichtig zachtmoedig, maar op het emotioneel beladen “Geef al je geld aan de arme kinderen”, een lied dat hen op het lijf is geschreven, trokken ze alle registers ook eens open. Een sterk emo-moment! Wondermooi hoe dit duo je steeds weet in te pakken, ook al is het in het Nederlands zingen ietwat buiten hun comfortzone. Mooi.
Een lijflied van Gorki “Mijn oude Hart”, in het Duits, sloeg , in tegenstelling tot de Franse versie van “Mia” eerder op de avond, wel aan. Met dank aan Scars on Louise die met “Mein Altes hertz” de handen op elkaar kreeg. Ook de Afrikaanse Adelle Ngeto kon met “Saam in daai donker huis” de harten sneller doen slaan. Het onderstreepte mooi en intiem trouwens de bijzondere band die Luc De Vos had met Afrika.
Aafke Romeijn bracht een ode aan Luc én aan Tom Pintens. “Kaatje is Verdronken” hebben beide overleden artiesten in 2004 samen gemaakt. Het klonk zachtmoedig, gevoelig. Ook op “Wij zijn zo jong” werden we stil.
Emma Bale is een artieste die we zagen groeien maar op “Soms vraagt een mens zich af” ging ze wat de mist in … Het klonk totnutoe wat braafjes.
Mentissa & Alice, ofwel Kersvers Eurosong-kandidate Mentissa en de Franstalige Alice on the Roofn speelden een gewaagde versie van “Lieve Kleine Piranha”. Het bracht wat meer pit in de set.
‘Intimiteit die aanvoelt als een mokerslag waarvan je eventjes moet bekomen’; schreven we over het optreden van ISE; het meisje is pas 18 maar weet ons nu al volledig te betoveren; a capella zong ze “Monstertje”, enkel met een mini-piano. Het publiek werd er helemaal stil van; we waren diep onder de indruk. Eens de gitaar erbij, speelt ze een intens broeierige “Ik reis door de nacht”. Een artieste om in het oog te houden, zonder meer.
En toen kabbelde het terug verder met ILA die met “Mensenvriend” en “Hollywood”; de Lotto Arena rockte lichtjes. Luc De Vos bracht op het scherm een onuitgegeven nummer, geschreven in 94, “Oude Reus”, eentje kenmerkend van Luc en Gorki op het lijf geschreven. Apotheose op “Mia” tot slot … De bandleden van Gorki werden laaiend enthousiast onthaald, bijgestaan door al die dames die hun best hadden gedaan op Gorki’s nummers. Ze zongen mee, of dansten uitbundig op het podium vooraan. Ook het publiek ging eindelijk uit de bol, waarna Gorki nog een streepje “Lieve Kleine Piranha” speelde. Sjiek!
Een mooie ode aan onze Luc De Vos, zonder meer in deze Lotto Arena. Maar die magische momenten mochten ‘ietsje meer’ …
Setlist: Openingsnummer 'Tommy' - The Who//Column - Luc De Vos//'Punk is dood' en 'Dat vind ik lekker' - Maria Iskariot//'Vaarwel lieveling' en 'Wie zal er voor de kinderen zorgen' - Emmy d'Arc//'Never going home' - BLUAI//'Anja' - Elisa Waut // 'Veronica komt naar je toe' - Lady Line//'Berejager' en 'Schaduw in de schemering' - Eden//'Hij is alleen' - Roosbeef//'Mia' (in het Frans) - Viktor Lazlo//'Ik zie het licht' - Meskerem Mees//'Ik ben erbij' en 'Geef al je geld aan de arme kinderen' - Kids With Buns//'Mein altes Hertz' - Scars on Louise//'Saam in daai donker huis' - Adelle Nqeto//'Kaatje is verdronken' en 'We zijn zo jong' - Aafke Romeijn//'Soms vraagt een mens zich af' - Emma Bale//'Lieve kleine piranha' - Mentissa & Alice on the Roof//'Monstertje' en 'Ik reis door de nacht' - ISE//'Mensenvriend' en 'Hollywood' - ILA//'Oude reus' - nieuw nummer Gorki//'Mia' en fragment 'Lieve kleine piranha'- Gorki
Organisatie: PSE Belgium
The Southern River Band - Old School hard-rock met hoog fungehalte
De jonge snaken van Us nemen ons mee op een retro trip doorheen de Britse rockgeschiedenis langs Beatles, Stones, Kinks, Who, Dr Feelgood en The Strypes. Niets nieuws onder de zon, maar wel verdomd snedig. Us heeft dan ook heel wat pit, energie en strijdlust in huis. En dat onder meer door een verrukkelijke en splijtende harmonica die extra vuur in de strakke en compacte poprocksongs blaast. De driftige gitaar lijkt dan weer in de leer geweest bij Wilko Johnson, te merken aan die puntige solo’s en hakkende riffs. Een bijzonder aangename verassing, dit bandje, wat dan ook resulteert in een gemeende enthousiaste publieksreactie. Hier gaan we nog van horen.
De Australiërs van The Southern River Band zijn nog grote onbekenden bij ons, de Casino is maar half volgelopen maar dat laten de heren niet aan hun hart komen, dit is de laatste avond van hun tournee en dan mag er gefeest worden. Dit is het soort rockband die zichzelf niet te serieus neemt en vooral veel fun beleeft op een podium. Er mag al eens gedronken worden en de schunnige grappen worden royaal in het rond gestrooid, woke is niet aan hen besteed.
The Southern River Band grossiert in boogie-rock, old school hard-rock en glam-rock met een hoog entertainment gehalte. De band katapulteert ons ongegeneerd terug naar de seventies, zowel qua sound (stampende riffs, gierende solo’s) als qua looks (leren broek, bloot bovenlijf en een onvervalste pornosnor).
Het showgehalte staat op punt, het voornaamste doel is dat band en publiek zich geweldig amuseren, en dat zal er niet aan mankeren. De rock-clichés worden niet uit de weg gegaan, integendeel, ze worden uitvergroot en terug cool gemaakt.
Wie zoekt waar deze jongens de mosterd gehaald hebben komt algauw terecht bij het onvermijdelijke AC/DC (Bon Scott periode). Ook Status Quo, Airbourne, Thin Lizzy, Rose Tattoo en zelfs Judas Priest komen ons voor de geest. Maar dit is niet zomaar een pastiche op de seventies rock, want The Southern River Band pakt uit met een stel hevige, kolkende en vlammende rocksongs die in een rechtvaardige rockwereld tot absolute classics zouden moeten uitgroeien.
Met op kop het absoluut fantastische “Stan Qualen” waarop alle sluizen worden opengetrokken, een stomende uitbarsting van gloeiende riffs, briesende solo’s en een fraai Angus Young-intermezzo tussenin. Dit is zonder meer één van de sterkste rocksongs van het afgelopen jaar. Ook “Chimney” en “Vice City III” zijn knallers die langs alle kanten vuurspuwen. “The Streets Don’t Lie” is een stomende portie rock’n’roll en “Vice City II” is onbeschaamde old school hard-rock die bands als UFO en Rainbow naar de kroon steekt. Al die splinterbommen worden in het tweede deel van de set gedropt, waardoor de atmosfeer steeds heter en uitbundiger wordt.
The Southern River Band bezorgt ons zo een heerlijke avond gevuld met no-nonsens hard rock’n’roll en een flinke dosis Australische humor. Uiterst genietbaar.
Organisatie: De Casino, Sint-Niklaas
Alcest + guests, Ancienne Belgique, Brussel op 5 december 2024 – Pics
Alcest - Atmosferische black metal shoegaze om bij weg te dromen - In het jaar 2000 richtte de Fransman Stéphane Paut oftewel ‘Neige’ de band Alcest op. Hun muziek wordt omschreven als atmosferische black metal met dromerige shoegaze invloeden: een unieke stijl die van hen een one-of-a-kind band maakt.
Ze komen ons hun nieuwste album voorstellen tijdens hun Les Chants de l’Aurore -tour.
(bron: Ancienne Belgique)
Neem gerust een kijkje naar de pics
Alcest
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/7181-alcest-05-12-2024.html
Doodseskader
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/7180-doodseskader-05-12-2024.html
Svalbard
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/7179-svalbard-05-12-2024.html
Org: Ancienne Belgique, Brussel
Compact Disk Dummies, Vooruit, Gent op 4 en 5 december 2024 – Pics
Ze hadden al van hun prille begin de intentie om hun publiek op de dansvloer te krijgen, en dat blijft ook op hun nieuwe album The Signal een mantra. Vooruitgeschoven singles 'There’s No Sex Without You' en ‘fomo’ deden alvast het beste vermoeden. En ook live gaat het de Dummies voor de wind: het publiek kwam hen massaal toejuichen op de festivalweides van Werchter en Pukkelpop tijdens de zomer van 2023.
The Signal is het derde full-album na Silver Souls (2016) en Neon Fever Dream (2020), dat verscheen in een door Corona kortgewiekte periode die de broers dankzij inventieve online-campagnes toch een stukje naar hun hand konden zetten. Van stilzitten was in de tussentijd geen sprake. In februari 2023 gaven ze nog een gestoord feest in De Vooruit, dropten ze een docu op VRTMAX later dat jaar volgde nog een uitverkocht concert in de grote zaal van Ancienne Belgique. Maar lang achteruit kijken is niet aan de Dummies besteed. Als één van België's meest meeslepende livebands waren ze klaar om in 2024 de clubs te veroveren en de festivalzomer ́te laten kennismaken met hun fonkelnieuwe album. Het signaal valt niet te negeren: tijd om te knallen!
(bron: Democrazy)
LIVE
Festival Dranouter 2024 – Muzikale vakantie in Dranouter - Succesvolle uitverkochte jubileum editie van Festival Dranouter
Neem gerust een kijkje naar de pics
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/7182-compact-disk-dummies-05-12-2024.html?ltemid=0
Org: Democrazy ism Viernuvier + Live Nation
Rudeboy plays UDS – Speels, verbeten én nog niet uitgespeeld!
Al een goede twee jaar lang trekt Rudeboy op tour met z’n vroegere maatje DJ DNA om het materiaal van het Nederlandse Urban Dance Squad (UDS) uit de 90s op te stoffen. We kregen anderhalf uur lang een brok nostalgie, alive & kicking, te horen van hun interessante backcatalogue uit die jaren. We kregen, van dit combo rondom deze twee, een gebalde, gedreven, energieke, opwindende set met een Rudeboy, die nog steeds met z’n ADHD-DNA geen weg kan …
In de jaren 90 was de UDS een van de meest toonaangevende bands, hun crossover was een broeierige, dynamische mishmash van funkende rock, pop, soul, r&b, hiphop, omfloerst van verbeten raps met overheen een pak samples, scratches en beats. Het maakte hen een unieke band, die een hechte groepssound, creatief, avontuurlijk, dansbaar realiseerde, en die geïnjecteerd was van een dosis gepaste maatschappijkritiek.
We zagen hen voor het eerst op het gerespecteerde ontdekkingsfestival Futurama (evenzeer in de Brielpoort btw!)met hun debuut uit 89, zagen hen groeien in de mid90s, en zagen hen tot slot uitdoven , nét voor het millennium. Vijf platen, waarvan de eerste drie in het geheugen gegrift staan, nl. ‘Mental floss for the globe’, ‘Life ’n’ perspectives of a genuine crossover’ en ‘Persona non grata’; ‘Planet ultra’, die in de live sets volledig links wordt gelaten en het afsluitende ‘Antartica’ (99) waren al de mindere.
Live is de band nu ook een kwintet, weliswaar in een andere bezetting buiten onze twee, al van 2022 op tour; ze weten van zich af te bijten en zich te onderscheiden, in een hecht militante sound.
Meteen raak klonk het met de scherpe , compacte opener “Selfsufficient snake” uit het album ‘Persona non grata’ , dat straight-to-the-face, direct klinkt, door de (g)rauwe, ruwe gitaarlicks, de diepe ronkende bas, de bezwerende, opzwepende drums, de zwevende loops en die snedige, felle raps van de nog steeds afgetrainde, brulboei Rudeboy, die het nummer kleur en bijklank gaf door de talrijke handbewegingen en z’n kunstig benenwerk.
Het kwintet bracht ons wegwijs in hun goed gevulde oeuvre. De dampend rockende classic “No kid” en het zwierige “Bainstorm in the UDS”, met die kenmerkende groovy ritmes, volgden; ze waren de eerste herkenningspunten en werden warm onthaald door het publiek, dat met gebalde vuist en hoofdknik aangenaam genoot, heupwiegde en een danspasje waagde.
Hoedanook, in de vernieuwde bezetting gaat men vooral voor die doorleefde rockende sound, waar DJ DNA met z’n scratch’n’beats/bleeps en samples overheen zweeft. Ze sleepten ons mee in hun muzikaal verhaal van grungy rockend plaatwerk, met goed klinkende nummers als “Harvey Quinnt”, “Alienated, “Letter to da better” , “No honestly”, “Step off” en “Artantica”, die op voldoende bijval konden rekenen. Rudeboy , vocaal niet steeds even sterk meer, dropte z’n levenswijsheid, frustraties in een spervuur aan raps, wat het geheel levendig , dynamisch hield.
Het waren vooral de oude singles, goed verdeeld in de set, die iedereen in beweging bracht en ontroerde. Hun meest poppy single ‘Temporarily expendable’ uit hun laatste plaat, kwam niet aan bod. Middenin kregen we interessante kleppers “Good grief”, “Grand black citizen”, en verderop het intense “Deeper shade of soul” , “Happy go, f** off” en een hakkende “Demagogue” die het tijdloze van de band onderstreepten. Hier bleek duidelijk dat dit snedige kwintet kon wedijveren met de vroegere bezetting van de UDS.
Uppercuts kregen we nog het op het eind met “Fastlane” in versneld tempo gespeeld en het breed uitwaaierende “Bureaucrat of the flaccostreet” , één van hun meest originele nummers door die bezwerende psychedelische grooves, en de Oosters Indiase world tunes, die de inventiviteit van DNA in de spotlight plaatste.
Rudeboy en z’n UDS zijn nog niet uitgespeeld, integendeel, we kregen een speels, verbeten nostalgische trip van een amicaal combo en een uiterst vriendelijke Rudeboy. Een verrassend goed, eigentijds optreden dat ferm gesmaakt en goed bevonden werd …
Neem gerust een kijkje naar de pics
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/7169-rudeboy-30-11-2024.html?ltemid=0
Organisatie: VZW Miracle
Porridge Radio - Betoverend in onverwachte omstandigheden
Het leven is onvoorspelbaar, net als touren. Dat leerde Porridge Radio-frontvrouw Dana Margolin toen ze afgelopen weekend solo moest optreden in de Orangerie van de Botanique. Een ongeluk thuis in Londen hield de rest van haar band tegen, maar Margolin besloot moedig haar vierde album ‘Clouds in the Sky They Will Always Be There For Me’ (2024) alsnog te presenteren – zij het in een geheel andere vorm dan gepland. Alleen met haar gitaar, haar stem en projecties achter haar, wist ze het publiek te betoveren met een intiem, emotioneel en onvergetelijk optreden.
Voor het zover was, trapte het Londense trio EBBB de avond af met een donkere, energieke mix van live techno en indierock. De opzwepende beats van nummers als “I Wanna Fight” en de introspectieve zang in “I’m Not Enough” gaven hun performance pit. Toch wist de band door het gebrek aan interactie met het publiek de zaal niet volledig mee te krijgen. Wat begon als veelbelovend, voelde tegen het einde eerder vlak aan.
De sfeer sloeg om toen Dana Margolin van Porridge Radio onder de beats van “Sexy Boy” van Air het podium betrad – alleen, met een gitaar in haar hand. Terwijl ze haar gitaar stemde, voelde je de spanning in de zaal toenemen. Haar eerste nummer, “Pieces of Heaven,” zette meteen de toon: breekbaar, rauw en ongemeen intens. Ze verklapte later dat haar bandleden door omstandigheden niet konden komen, maar dat ze dit optreden voor geen geld ter wereld had willen missen.
Wat volgde, was een magische avond vol kwetsbaarheid en kracht. Met “I Got Lost” liet Margolin haar stem klimmen en dalen, als een emotionele achtbaan. “A Hole in the Ground” bracht iedereen in verstilde bewondering, terwijl “Good For You” met haar intense zang een golf van ontroering door de zaal stuurde. Het was duidelijk: Margolin had iedereen in haar greep.
Hoewel de studio-opnamen rijk zijn aan lagen en instrumentatie, bewees Margolin dat ze solo dezelfde diepgang en intensiteit kon brengen. Haar uitvoering van “Lavender, Raspberries” was dreigend en aangrijpend, en in “Sick of the Blues” barstte ze uit in pure, droevige furie. Zelfs het ingetogen “Wednesday” kreeg een kracht die alleen live beleefd kon worden.
De toegift voelde als een geschenk. Margolin, zichtbaar ontroerd door de steun van het publiek, trakteerde op onuitgebrachte nummers zoals het charmante “Bull in a China Shop” en het meeslepende “Anthills.” Daarnaast bracht ze publieksfavorieten zoals “Born Confused” en het ontroerende “7 Seconds,” waarbij het publiek vergeefs probeerde synchroon te klappen. Ze sloot af met “Birthday Party,” waarin ze al haar emoties en energie nog één keer samenvatte in een overweldigend crescendo.
Wat een avond die oorspronkelijk gepland was als een standaard optreden van Porridge Radio had kunnen zijn, werd door de unieke omstandigheden een intieme en memorabele ervaring. Dana Margolin bewees niet alleen een begaafde frontvrouw te zijn, maar ook een artiest die moeiteloos haar kwetsbaarheid en kracht kan delen – zelfs solo, met een gitaar en een scherm vol projecties. Een concert dat nog lang zal nazinderen in de Orangerie.
Setlist
Pieces of Heaven - I Got Lost - A Hole in the Ground - Good For You - Trying - You Will Come Home - Lavender, Raspberries - Wednesday - Jealousy - Sick Of The Blues - God of Everything Else - Bull in a china shop (Unreleased song) - Anthills (Unreleased song) - Sleeptalker - Don't Want to Dance (Unreleased song) - Back to the Radio
Encore: Born Confused - Sweet - 7 Seconds - Waterslide, Diving Board, Ladder to the Sky - Birthday Party
Organisatie: Botanique, Brussel
Lokerse Feesten 2025 – van 1 augustus t-m 10 augustus 2025 – volgende rits namen
ELECTRIC CALLBOY, PENDULUM live, BRUTUS, ENTER SHIKARI
RATATATA! Een mooi sintcadeau: de harde zondag is opgefrist en weer helemaal terug! We lossen vandaag 4 nieuwe namen voor zondag 3 augustus 2025. Metalcore fenomeen ELECTRIC CALLBOY komt de Grote Kaai in lichterlaaie zetten (Hypa Hypa!). Wat erna nog recht staat zal vakkundig gesloopt worden door PENDULUM live. In 2024 nog fenomenaal op Graspop, zondag 3 augustus in Lokeren. Nationale metal trots BRUTUS speelt de enige Belgische show van 2025 exclusief bij ons. Festivalfavorieten ENTER SHIKARI brengen dan weer hun hoogst aanstekelijke mix van hardcore, dubstep, drum‘n’bass, en grime.
Meer namen voor deze dag worden later bekendgemaakt.
De 50e editie van Lokerse Feesten vindt plaats van vrijdag 1 augustus tot en met zondag 10 augustus 2025. Eerder werd al Gojira aangekondigd voor dinsdag 5 augustus. Meer nieuwe namen volgen binnenkort.
WWW.LOKERSEFEESTEN.BE
Haast niet te vatten deze band, op hun vorige album ‘Timewave Zero’ (2022) brachten ze donkere space-ambient, op ‘Hiden History Of The Human Race’ (2019) snelden ze van razende death-metal naar allesverpletterende trash-metal. Met ‘Absolute Elsewhere’ hebben ze alweer een nieuw huzarenstukje in petto en trekken ze verder het universum in.
Van verschroeiende death-metal, inclusief huiveringwekkende grafstem, vloeiend overschakelen naar de meest verfijnde progrock, er zijn maar weinigen die het aandurven of kunnen. Blood Incantation doet het gewoon in één song. Dit is immers een band die verduiveld ver buiten de lijntjes van het genre kleurt en daarmee uiterst origineel uit de hoek komt. We kennen weinig of geen metalbands die zo aan het experimenteren slaan zonder daarbij de weg te verliezen. We hebben zo een bruin vermoeden dat ene Mike Patton zou zich hier best wel in thuis zou voelen, maar voor de rest moeten we wel heel ver gaan zoeken naar ijkingspunten.
Dit album serveert eigenlijk maar 2 tracks, “The Stargate” en “The Message”, elk verdeeld over 3 bedrijven of tablets, zoals ze die zelf benoemen. Daarin wordt met de nodige muzikale virtuositeit in alle richtingen gereden, wisselen de meest gore riffs af met feeërieke taferelen en gaan jungle drums de strijd aan met ontketende gitaren. Er wordt soms van zesde versnelling in één ruk naar eerste teruggeschakeld en de meest agressieve metal verandert plotsklaps in Pink Floyd achtige space-rock. Dit is zonder meer het meest avontuurlijke metal album van het jaar.
Benieuwd hoe die gasten hier live mee voor de dag gaan komen, want dit lijkt me een album die live integraal moet gespeeld worden, hier kan je niet gaan in schiften.
Kan je gaan checken op 02/05 in de Trix in Antwerpen of op 05/05 in l’Aéronef in Lille, zowaar op een dubbelaffiche met de Japanse krautrockband Minami Deutsch.
Eigenaardige maar zeer interessante combinatie, genre-overschrijdend, zoals dit album trouwens.
Nederlands 
Français 
