Noa Lee - Soms zijn dromen geen bedrog
Rosa Butsi + Noa Lee
Rosa Butsi (*****) stelde haar debuut 'Fruitful Days'' voor en Noa Lee (*****) haar debuut 'Airship' , beiden in de AB Club; twee klasse dames weliswaar op het podium, die door hun talent, uitstraling en zalvende stem bewijzen dat dromen niet altijd bedrog zijn. Ze brengen muzikaal een intens mooie wereld …
Rosa Butsi heeft een soulvolle stem, die de temperatuur doet stijgen. Ze is omringd door muzikanten die een opzwepende sound brengen, gedrenkt in een badje van melancholie. “Marigold”, “Sold Out Sotry Line” en “Nancy Nancy Nancy” zijn wondermooie, sterke, overtuigende nummers. Opmerkzaam is de Zuiderse tune. Ze wordt gestuwd door haar band, wat enthousiaste reacties oplevert. Als de registers worden opengetrokken, is er meer opwinding en dynamiek. Puike set.
Noa Lee is ook meer dan de moeite. Toen we Nina met dit project solo zagen optreden in 2020 schreven we: ''Het is hartverwarmend te zien hoe Nina haar publiek op een charmante en vaak grappige wijze aanspreekt; het bewijst dat deze jongedame een uitzonderlijk getalenteerd vocaliste en charismatische artieste is; ze raakt de gevoelige snaar en kan een potje entertainen. Noa Lee - Een artieste en een band om in het oog te houden!''
Vier jaar later heeft de band een enorme evolutie doorgemaakt. In de AB Club horen we een vollere, bedwelmende, hypnotiserende sound, die hartverwarmend, gevoelig, zacht, intiem als broeierig, opzwepend, dansbaar. Noa Lee weet te raken. Songs als “Air Ship”, “Bend” en “Needle” onderstrepen. Een uur lang worden we meegesleept in die magische, sprookjesachtige wereld.
Op het einde brengt Nina haar grote vriendschap met Roos DeNayer aka Rosa Butsi ten berde. Puur muzikaal gaan ze niet altijd dezelfde kant uit, beiden hebben raakpunten door een dromerige wereld te creëren, die ingetogenheid en groove versmelt.
Dromen zijn geen bedrog, het gezamenlijk gebrachte ”Shoulders Knees” plaatste dit in de verf. Mooi.
Organisatie: Ancienne Belgique, Brussel
Fischer-Z – John Watts - Ik maak in de eerste plaats muziek om mezelf te plezieren. En ik wil in mijn muziek ook verder evolueren. Ik ben blij als mensen mij daarin willen volgen
We begonnen via zoom met het interview maar vanwege internet issues zijn we overgeschakeld naar de telefoon. Een beetje jammer want de flow was daardoor een tijdje wat weg maar John Watts deed hard zijn best gedaan om het op te lossen waardoor we toch nog een en ander konden aankaarten.
Het album is opgenomen in Carpentras. Hoe moet ik mij het proces voorstellen? Ben je daar geweest met de live band of hoe verliep dat proces?
John Watts: Het was een eigenlijk een soort van familiealbum, dus daarom heb ik het daar opgenomen. Ik heb eerst de nummers geschreven voordat ik ze daar ben gaan opnemen.
De titel van het album is ‘Tryptich’. Vanwaar de naam?
John Watts: Dat komt omdat Tryptich staat voor een drieluik. Het album heeft drie thema’s: Ten eerste liedjes over vrouwen en relaties, iets wat altijd wel terugkomt in mijn teksten. Dan over politiek en over psychologie. Politiek geïnspireerde teksten zijn ook een vast thema dat telkens terugkomt.
Naast liedjes over vrouwen weten we dat je altijd een aantal liedjes schrijft die een politieke of sociale focus hebben. Ik neem aan dat het tegenwoordig niet moeilijk is om een onderwerp te vinden om over te schrijven?
John Watts: Nee, er is behoorlijk wat gaande in de wereld vandaag.
In zekere zin zou je kunnen zeggen dat er niet veel is veranderd sinds het album ‘Red Skies’. De wereld is nog steeds mooi, maar de mensheid/mensheid behandelt de wereld en elkaar op een slechte manier
John Watts: Ik vind toch dat het op politiek vlak enorm veranderd is sinds ‘Red Skies’. We bevinden ons in een tijdperk van rechtse politici. Mensen zonder kwalificaties die de wereld leiden. Dat is gevaarlijk. In de tijd van Red Skies was de wereld veiliger, ook op nucleaire vlak. Iedereen had zulke wapens, maar het waren enkel de grootmachten en het was stabiel. Nu is niets meer veilig en stabiel. Het gevaar komt uit alle hoeken en is onoverzichtelijk. Daardoor is het voor mij op politiek vlak een heel fascinerende tijd om te volgen. Vooral ook omdat politiek en militaire geschiedenis mijn grootste interesses zijn.
Je schreef in “A Plea” ook over een Russische militair die een brief naar huis schreef om de waanzin te stoppen
John Watts: Ja inderdaad en ik spreek trouwens ook Russisch, ik leerde vijf jaar lang Russisch op school
Ik moet zeggen dat ik een beetje flabbergasted was toen ik “Amoral Vacuum” hoorde. Muzikaal vind ik de track ijzersterk en ze heeft bovendien een goede tekst. Het verhaal gaat over Engeland, maar het zou evengoed ook over andere plaatsen kunnen gaan
John Watts: Nou, de tekst gaat over het idee van politici die veel beloven en het niet waarmaken voor de armste mensen in Groot-Brittannië. ‘Amoral Vacuum’ was een beschrijving van hetgeen waar Boris Johnson voor stond. De mensen van de arbeidersklasse uit de zogenaamde Red Wall chairs (de Labour) in het noorden van Engeland werden zoveel beloofd door Boris Johnson en de conservatieven. De mensen kozen voor die laatsten en hun beloftes maar deze mensen zijn nu niet beter af. Integendeel. De meeste overheden werken met een groeimythe, een belofte. In de economie draait het allemaal om groei en de belofte om mensen rijker maken. Maar met die groei en beloftes maak je alleen de rijke mensen rijker. Daar zit het probleem.
Welk deel van het muzikant zijn vind je leuk en welk deel niet?
John Watts: Ik hou van schrijven en muziek maken. De rest, en dat is 80 procent van de tijd, is zakelijk. En daar heb ik een hekel aan. Maar het zijn nu eenmaal zaken.
Op dat vlak heeft het internet veel veranderd voor muzikanten. Sommige dingen in goede zin, maar soms ook in slechte zin. Hoe ga je ermee om?
John Watts: Het heeft heel veel veranderd, vooral voor jonge en beginnende muzikanten. Voor mij iets minder maar het is tegenwoordig heel moeilijk voor hen, ook al heb je veel talent. Om te slagen heb je internet en sociale media nodig. Je moet van alles promoten en er is een overvloed aan muziek op het internet. En om ervan te kunnen leven is het nog moeilijker. Het gaat nu praktisch alleen voor de grote acts. Enkel daarin steken de grote platenmaatschappijen nog geld en energie. Je hoort ook geen ontwikkeling meer als ze enig succes hebben. De platenmaatschappij neemt het over en ze willen geen risico's nemen. Dat betekent dus op veilig spelen.
Nogmaals over het album. Ik hoorde een geïnspireerde man op “Triptych”. Wat maakt jou trots op “Triptych”? Waarom moeten mensen ernaar luisteren?
John Watts: Mensen hoeven er niet naar te luisteren. Als je kunst/muziek maakt, moet je in de eerste plaats jezelf plezieren. Ik ben niet geïnteresseerd in nostalgie. Ik wil evolueren. Veel acts uit de jaren tachtig evolueren niet. Ze spelen dezelfde act keer op keer. Je moet je muziek een bepaalde standaard geven vind ik. En oké, je fans zullen ernaar luisteren. Er wordt nog heel weinig muziek gekocht maar ik heb mijn vast publiek dat naar mijn concerten komt. Je moet het publiek geven wat ze verdienen. De grootste reden, naast kunst creëren, is om een nieuw album te maken en zo volk naar de concerten te krijgen. Fischer-Z is als band een merk en dat is een ander publiek dan wanneer ik solo in de theaters sta. Met de band zitten er meer (oudere) mannen in het publiek en is het meer rockmuziek. In het theater bestaat het publiek uit iets meer vrouwen en jongeren. Dit jaar speel ik twee keer in Herenthout. De concerten zijn uitverkocht en in de zomer speel ik in Oostende op het W-festival.
Leila Watts zingt de backings op een paar nummers en dat klinkt samen goed met je stem. Verschijnt ze ook op de live-locaties?
John Watts: Het was vooral omdat het een familiealbum was. Ze was erbij in Carpentras en alles was mooi gemengd. Het is niet de bedoeling dat ze ook op tournee meegaat en zingt. Ik heb daar mijn vaste band voor. Uitzonderlijk kan het eens gebeuren. Maar ze was aanwezig bij de opnames en het gaf een meerwaarde. Vandaar…
Ben je zenuwachtig over de reacties als je een nieuw album uitbrengt?
John Watts: Nee, omdat ik het in de eerste plaats voor mezelf maak. Op een eerlijke en fatsoenlijke manier. Elke plaat die ik maak, is een nieuwe steen in een muur. Het geeft mij zichtbaarheid en ik wil evolueren. Ik ben blij als mensen mij willen volgen in die evolutie.
Dus je bent niet op zoek naar nog een hit, neem ik aan?
John Watts: Nou… je blijft dromen om zoveel mogelijk mensen te kunnen bereiken. Wat je maakt, wil je natuurlijk delen. Maar het is niet de hoofdreden. De hoofdreden is om iets te creëren. Wat vind jij trouwens van het album?
Me: Ik vind het een geïnspireerd album met enkele sterke tracks zoals bv “Amoral Vacuum” of “Nefertete” dat zo op ‘Destination Paradise’ had kunnen staan en daarnaast veel zinvolle teksten. Ik hou ook van de sfeer van het album en van het enigszins aparte “Berta”. Daar hoor je enkel je vocals en een accordeon. Dat geeft een aparte sfeer en springt het er een beetje uit.
John Watts: Dank je wel voor de mooie woorden. “Berta” is een waar gebeurd verhaal over een vrouw die vocht tegen de mensen die het klimaat om zeep helpen en ze heeft dat uiteindelijk met haar leven bekocht…
Om af te sluiten kan ik al verklappen dat er eind dit jaar nog een album zal verschijnen: het ‘Red Flag’ album. Het zal nog een stukje experimenteler en gewaagder zijn dan ‘Tryptich’. Het is een samenwerking met een andere gekende muzikant. Waarover later meer.
Hartelijk dank voor het gesprek
Ledfoot - Ledfoot aka Scott McConnel - Ik heb altijd gevochten om mezelf te zijn. Ik ben een sociale kreupele, ik voel me geen buitenstaander, dat ben ik …
Het nieuwe album van Ledfoot (Scott McConnel) ‘Outsiders’ dat 3 mei uitkomt bevat 9 gloednieuwe tracks, allemaal oorspronkelijk geschreven door Tim zelf. Dit is echter geen solo-album, zijn zevende album onder de naam Ledfoot is zijn eerste echte bandalbum. Hoewel Ledfoot ongetwijfeld een band is, opent zich een breder muzikaal spectrum. Geworteld in het 12-snarige geluid van Ledfoot, bewegen de nummers zich moeiteloos tussen verwante muzikale expressies, van Johnny Cash via Gram Parsons naar Mink DeVille en Bruce Springsteen, en alles daar tussenin.
We hadden een leuk gesprek met Scott over dit album, terug naar het verleden en een blik in de toekomst.
Onze laatste interview was in 2020, lees hier
We zijn nu vier jaar verder. Hoe gaat het ondertussen met je?
Hallo en leuk om weer met je te praten, het gaat goed met me, ik ben net een oude pick-up truck ... gewoon blijven rollen.
Hoe heb je de pandemie tijd overleefd als muzikant, ook in je persoonlijk leven? Was het inspiratie? Of liep je tegen grenzen aan waardoor je overwoog de handdoek in de ring te gooien? Vertel ons hoe je die tijd hebt doorstaan?
“Heh, I'm still walkin' the dogg “.... zijn stront inpakken en zoeken naar inspirerende manieren om het weg te gooien ... er is altijd wel een pandemie gaande, soms is het een virus, soms sociaal, financieel ... Ik ga gewoon door met het leven Ik had het geluk dat ik tijdens COVID bezig was met de soundtrack voor de tv-serie EXIT, en ik had er geen moeite mee om mijn eigen platen te maken, want tot aan OUTSIDERS waren ik en mijn engineer Kjartan Hesthagen altijd alleen maar in de studio om mijn platen te maken.
Op 3 mei komt er een nieuwe plaat, ‘'Outsiders’; een bom van positieve energie overvalt me, met een vleugje melancholie; kun je je hierin vinden?
Mijn platen zijn altijd positief geweest. Er is niets beter voor de ziel dan huilen naar de maan. Het is een manier om te zeggen: fuck de duisternis, ik sta hier nog steeds.
De plaat straalt zoveel warmte uit, waar kwam de inspiratie vandaan?
Ik besloot gewoon dat deze plaat mijn favoriete nummers zouden zijn die ik de afgelopen maanden had geschreven... niet wat het beste was voor wat ik doe als Ledfoot, maar gewoon de nummers die in mijn hoofd bleven opduiken terwijl ik op een vliegtuig wachtte of mijn kinderen eten aan het maken was. Toen ik een besluit nam over de nummers realiseerde ik me dat het een groter geluidslandschap nodig had dan ik kon leveren ... ik had hulp nodig, een groter palet ... meer koks in de keuken ... mijn inspiratie komt altijd van dezelfde plek ... gisteren, vandaag, morgen.
Heeft de titel 'buitenstaander' een onderliggende betekenis, voel je je zelf een 'buitenstaander' of hoe moet ik dat zien?
k ben geboren in een 'the palm and pine recreational trailer park in fort Myers, Florida, we verhuisden 2 of 3 keer per jaar ... schreef mijn adres op mijn been voor het geval ik vergat waar ik woonde ... 20 scholen voordat ik slaagde voor de middelbare school ... leren hoe ik moest stoppen met praten als een hillbilly om niet gepest te worden Ik ben een immigrant in Noorwegen Ik heb altijd gevochten als een klootzak om mezelf te zijn. Ik ben een sociale kreupele, Ik voel me geen buitenstaander dat ben ik.
Ik merk een soort verhaallijn …
Deze plaat is wat het zegt ... outsiders
Wat zijn de verwachtingen van deze plaat? Of heb je al reacties gehad?
Als ik een plaat uitbreng met verwachtingen zou dat niet dom zijn ...
Je speelt in mei vijf keer in Nederland, helaas niet in België of … volgt er nog een Belgisch optreden?
Ik tour al sinds het midden van de jaren 1970 , ik ben niet van plan om te stoppen ...
Hoe erg kijk je uit naar deze tour, vertoont het tekenen van slijtage na al die jaren? Waar blijf je de energie vandaan halen?
Een man is gemaakt van modder, zeggen ze, een arme man is gemaakt van spieren en bloed, spieren en bloed, huid en botten, een geest die een klootzak is en een rug die sterk is ... het is mijn werk en ik ben een arbeider, ik denk er niet meer over na dan over ademen.
Wat zijn de toekomstplannen? Doe je nog andere projecten? Samenwerking met andere artiesten (zoals je in het verleden deed)?
Er is natuurlijk niets zo inspirerend als werken in een nieuwe omgeving...
In deze tijden van spotify, social media, is het nog steeds nodig om platen uit te brengen; is het niet makkelijker om je muziek gewoon digitaal te verspreiden?
Ik geef er niet echt om, ik ben 66 en ik hou van vinyl.
Ik zie nog steeds een ouder publiek voor blues, toch vallen jonge mensen voor die muziek, waarom denk je dat het zo moeilijk is om hen te bereiken om naar bluesconcerten te gaan?
Omdat zoveel ervan repetitieve bullshit is ... mensen willen een artiest waarmee ze zich kunnen verbinden ... nu op dit moment als ik uit elkaar val, breng ik niet iets naar boven wat ik heb gehoord totdat het een cliché is ... op dit moment ... dat is zeldzaam in de huidige bluesscene
Ik had een interview met Bjorn Berge en hij zei ''We hebben meer jongere artiesten nodig die hun hart eruit spelen! Jonge mensen hebben een artiest of band nodig waarmee ze zich kunnen identificeren, die hun ‘taal’ spreekt en zingt. Ben je het er mee eens? Wil je er iets aan toevoegen?
Bjorn en ik zijn goede vrienden, ik denk dat de jonge artiesten er zijn, misschien is het probleem de manier waarop blues wordt gedefinieerd, het is geen genre, het is een gevoel.
Is het voor jou als muzikant niet moeilijker geworden om concerten te boeken na norona? Waarom? Of waarom niet?
Heh heh , ik ben een fucker met een paar twaalf snarige gitaren ... dus ik werk altijd ... als je goed bent met een hamer , kun je altijd wel een hem vinden die ergens op hamert.
In het verleden hebben we het gehad over ambities na al die jaren, en doelen in je leven. Na al die jaren hoef je toch niets meer te bewijzen? Je zei ook ‘mijn doel is om te kunnen blijven werken tot de dag dat ik sterf’. Is dat nog steeds hetzelfde doel? Of zijn er nog doelen op je pad?
Nee, er is niets veranderd, ik zal niet stoppen met ademen, liefhebben, dromen, falen, proberen, proberen, werken, werken ... totdat iemand op mijn graf spuugt of huilt.
Bedankt voor dit interview, we moeten elkaar echt een ontmoeten in het leven ... kom naar België alsjeblieft!
Onderweg , brother
Waterproov - Uit het leven gegrepen
Lara en Rosi begonnen Waterproov in december 2018 als covergroep. Al snel besloten ze dat ze meer in hun mars hadden dan alleen covers spelen. Ze startten in 2019 met het schrijven van hun eigen muziek. Nu kwam de EP 'Ode aan ons ' uit.
Waterproov (*****) kwam die voorstellen in een uitverkocht Cultureel Centrum in de Torenzaal, Lokeren.
Wij hadden eerder een interview met het duo over de release en het optreden. Lees hier .
Live verslag
Vooraleer het duo het podium betrad, mocht dichteres Jule enkele teksten citeren uit haar boek. (https://www.instagram.com/woordenwol/ ). Teksten over vragen van iedere dag, antwoorden die niet komen of juist wel; hersenspinsels die door haar hoofd schieten, en ze op papier zet door middel van een zin. Een zin wordt een woord, en een woord een bladzijde, met een pak anekdotes die haar bezig houden. Herkenbaar voor iedereen, sprak Jule op poëtische wijze een taal die iedereen op zijn eigen manier begreep. Op eenvoudig doortastende wijze raakte ze de gevoelige snaar. Het mooie aan de performance was dat het perfect aansloot op wat nog moest komen.
In een opstelling met schemerlichtjes en het publiek zo dichtbij, gezeten in die knusse zetels creëerde Waterproov namelijk een huiselijke sfeer die tot de verbeelding sprak. Ze gaven op iets meer dan een uur een mooi overzicht van vijf jaar Waterproov door middel van beelden op het scherm, enkele covers en uiteraard de vier songs uit deze EP 'Ode aan Ons', op doordachte wijze en met oog voor detail.
Lara en Rosi hebben een hemelse stem, die de fantasie prikkelt. Doorheen de set kwamen mooie verhalen uit het verleden (met zelfs foto's uit hun kindertijd), en het heden naar boven. Met een lach en een traan dus vertelden ze hun verhaal; op sommige songs waren ze geruggesteund door een basgitarist en violist die de songs naar een hoger niveau stuwden. Het onderstreepte de gevarieerde aanpak van Waterproov nog maar eens, en gaf aan dat het hen tekort gedaan wordt, als ze op één bepaalde muziekstijl vastgepind worden.
Bij elke song ging telkens een ander blikje open, net zoals elke zin bij Jule uitmondde in een ander woord en een andere verhalenlijn. En dat maakt Waterproov een uniek concept om te koesteren, want in tijden waar alles al eens is voorgedaan is het bijzonder moeilijk om uniek te klinken.
Waterproov bewandelt brede muzikale wegen op sprookjesachtige wijze, van weemoed tot een sprankelende sfeer, die je lichtjes doet zweven over de dansvloer en over melancholie die aan je lijf blijft kleven. Het is er allemaal bij.
Uiteraard bespelen de beide dames met brio de piano en gitaar, ook hun uitzonderlijk zangtalent en uiteenlopend stembereik zorgde voor een waterval aan uiteenlopende emoties. Het meest opmerkelijke is hoe ze elkander perfect aanvoelden en aanvulden.
Spijtig genoeg volgde na een daverend en rechtstaand applaus geen bisnummer meer, maar wel een lieftallige mededeling van Rosi dat ze graag nog een babbel met het publiek wou voeren tijdens een drink na het concert.
Wat een emotionele avond beleefden we, een herkenbare trip 'uit het leven gegrepen' …
Organisatie: Cultureel Centrum, Lokeren + Waterproov
Het Zesde Metaal – Op naar ‘Hun Mooiste Jaar’
Het Zesde Metaal, Rosie Stuart
Het W-Vlaamse Zesde Metaal rond Wannes Cappelle (uit Wevelgem) trok zich op gang in eigen streek, in de 4ad, Diksmuide en ondernam intussen een heuse clubtour doorheen Vlaanderen waar hun Nederlandstalige muziek dito West-Vlaams dialect in ‘alle kleuren van de regenboog’ met open armen werd onthaald. Puik werk van het kwintet, die hun laatste ‘Het langste jaar’, letterlijk een afscheidsceremonie van dierbare vrienden, cachet gaf.
Anderhalf uur prachtig melodieus werk, met een emotievolle, pakkende, maatschappijkritische inhoud in de eigen (West-Vlaamse) taal, nu in O-Vlaanderen weliswaar, na Gent in Sint-Niklaas …
Ze hebben al een handvol platen uit in hun vijftienjarige carrière. Maar de nieuwste plaat ‘Het langste jaar‘ is er eentje die het hart diep raakt, over rouw, loslaten, hoe tijd de kloof met overledenen kan doen groeien. Het gaat over een goede vriend van Wannes en het verlies van bandlid Tom Pintens, die ernstig ziek was, maar nog net de plaat kon maken, producen en inspelen. Een maand na de opnames stierf hij, vorig jaar in augustus. De verliesthema’s worden traditietrouw gelinkt met liefde, vriendschap, samenhorigheid, de wereldproblematiek, Moeder Aarde en ons klimaat.
Het Zesde Metaal heeft het in zich telkens hun materiaal subtiel uit te werken, integer, ingenomen, dromerig als rockend door directer, snediger te klinken. We kregen een boeiende afwisseling, waarbij het nieuwe materiaal tijdens de clubtour in de spotlight kwam; goed ingeoefend intussen combineerden ze het met een rits nummers van hun intussen brede oeuvre.
Het kwartet heeft met Kasper Cornelus een sterke multi-instrumentalist bij, die zorgt voor de toegevoegde waarde van weerbarstige en fijnzinnige tunes op gitaar en keys, zoals een Tom Pintens hem voordeed.
We kregen eerst een paar gevoelige nummers van de nieuwe plaat, “De storm” opende op sfeervolle wijze de set, en de nieuwe single “Nog maar begonnen” toonde de iets extraverte kant van de band op de plaat, de instrumenten kregen ademruimte en we werden meegezogen in een mooi uitgediept popklankenpalet, die de band zo typeert momenteel.
De herkenbaarheid met het vroegere werk hadden we dan met “Een dag zonder schoenen” en “Calais”, die nog maar eens aantoonde hoe Wannes, met de pet op (hij houdt ze maar al te graag op), alles tracht te verwerken wat er allemaal gebeurt met de mensen, die als ratten in de val zitten in Calais; muzikaal klinkt het ingetogen, sfeervol als broeierig, rockend. De steelpedal en de elektronica zorgen nu net voor een warme klankkleur en bepalen nu sterk mee de sound.
Gezien het Zesde Metaal intens wordt opgevolgd tijdens deze clubtour door Musiczine, merken we dat er aan de setlist af en toe wordt gesleuteld. Mooi. Ze spelen graag de nieuwe songs en wisselen hierin af . O.m. “Alles moet veranderen”, “Moeder Aarde”, “Den tijd die ons nog rest’, ‘Geweun nen dag” (over ons klimaat). De pop, de rock, het sfeervolle, bezwerende , dromerige karakter en de stemvariaties van Wannes vallen op. Beeldrijk kan je hun werk wel noemen , er is zelfs een tint ‘film noir’ en ‘soundtrackgevoel‘ te bespeuren .
“Gie, den otto en ik” en “Ploegsteert” zijn muzikale kapstokken van de band, een bloemlezing van het werk van dit kwintet. Poprock op z’n best in het West-Vlaams! Zeker “Ploegsteert”, hommage aan wielrenner VDB, wordt sober ingezet op piano, en overtuigt crescendowijs; terecht uitgeroepen tot één van de best Nederlandstalige songs.
De set is spannend, nieuw en oud vinden elkaar door introspektie en extravertie in elkaar te laten overgaan. “De onvolledigen” en “Niets doen is geen optie” bieden ruimte aan de instrumenten en kunnen dus rocken.
Die andere integere, gevoelige kant krijgen we dan op de titelsong van hun recentste, ‘Het langste jaar’ , een breekbare ‘Duyster-song’, pure eenvoud en diep rakend, door de pianotoets en de steelpedal, gedragen door die kenmerkende, lichthese emovocals van Cappelle. Schitterend gewoonweg.
‘Muziek voor alle leeftijden’ zei iemand me, ze zijn een band die nu wel hipper dan ooit is, zie maar eens de talrijke optredens in het clubcircuit, zelfs bijna twee avonden in dezelfde club. …‘Back to the roots van West-Vlaanderen’, hier kan Willem Vermandere fier op terugblikken.
We kregen nog twee extraatjes “Ier bie oes”, dat intrigeert door de verrassende wendingen en de uitbundige meezinger “Tis nog al nie naar de wuppe”, met de nodige arm- en heupbewegingen.
Ze zijn terug en hoe, wat een integer, meeslepend, opwindend sterk optreden … Nog te zien tijdens de festivalzomer (o.m. op Dranouter). Een must see, op naar hun mooiste jaar!
Sing/sonwriter Rosie Stuart uit het Gentse was de support, solo op haar elektrische gitaar; met haar scherpe indringende vocals, intrigeerde ze met een handvol songs, die refereert aan Kristin Hersh , Sinead O’Connor, Polly Harvey of een Patti Smith.
Het jong opkomend talent heeft Het Zesde Metaal als coaching en geeft haar materiaal in die sobere aanpak, die soms licht galmend klonk, dezelfde emo-melancholische draai met een dosis maatschappijkritiek en zelfrelativering, luister maar eens naar “Vegan” en “Boomerang”.
Rosie Stuart kon de aandacht alvast behouden. De songs hadden een mooie klankkleur, waren integer of durfden door de hakkende ritmes iets rauwer te zijn. Een overtuigende opener …
Neem gerust een kijkje naar de pics tijdens de clubtour
Ha Concerts, Gent @Dieter Boone
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5906-het-zesde-metaal-22-03-2024.html?ltemid=0
Cactus, Club, Brugge @Kristof Acke
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5900-het-zesde-metaal-23-03-2024.html?Itemid=0
De Zwerver, Leffinge @Astrid De Maertelaere
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5905-het-zesde-metaal-27-03-2023.html?Itemid=0
Organisatie: De Casino, Sint-Niklaas
Jera on Air 2024 – van 27 t-m 29 juni 2024 – Jubileumeditie, 30 ste editie, een programma om U tegen te zeggen – Preview
Ook zoveel goesting om naar Ysselsteyn te trekken? Het aftellen kan stilaan beginnen en het ongeduldig uitkijken naar al die fijne bands die op heden de indrukwekkende affiche reeds kleuren. Een bijzondere affiche met in het oog springende headliners als The Prodigy, Architects, Dropkick Murphys, Electric Callboy, Sum 41, Lionheart, Tesseract en Atreyu.
Kortom, het kruim van de punkrock- en hardcore scene in het Nederlandse Limburg; de liefhebbers worden vverwend op lekker luide liedjes en melodietjes.
Een enthousiasme die bands , artiesten en publiek samenbrengt …
Een interessant overzicht
Donderdag 27 juni 2024
Electric Callboy: het vroegere Eskimo Callboy, een andere naam nu, maar nog steeds een crazy bende ongeregeld die een catchy doch keiharde mix brengen van metal, hardcore en techno. Make sure you’ve got the moves!
Body Count ft. Ice-T: al meer dan 30 jaar de pioniers van de heavy rap metal, inclusief de wereldberoemde frontman Ice-T, binnenkort een nieuw album uit, in Ysselsteyn met al hun (cop)killer songs live on stage!
Madball: legendarische vertegenwoordigers van de NYHC scene, aanstekelijke en zeer energieke shows zijn al vele jaren hun handelsmerk, get ready for the biggest circle pits/walls of death en een heerlijke set meebrul old school hardcore
Te ontdekken: Get The Shot: 5-tal uit Canada (Quebec) dat stilaan uitgroeit tot een succesvol hardcore/metalcore gezelschap, maken veel lawaai, maar het is lawaai van de beste soort en het smaakt altijd naar meer … The Sha-La-Lees : tonnen ervaring uit (Belgisch) Limburg verpakt in een fijne combinatie van garagerock en punkrock’n’roll. The Sore Losers meet Evil Superstars. Millionaire goes Noordkaap en El Guapo Stunt Team uses Perfect Drug(s).
Vrijdag 28 juni 2024
Uitkijken naar Sum 41 en hoe de nummers van het pas verschenen album ‘Heaven lxl Hell’ live zullen klinken. Ongetwijfeld een vet uurtje hits afgewisseld met nieuwe nummers. Almost 28 years old but still counting.
Dropkick Murphys: geen uitleg nodig! Gegarandeerd feest op het podium en op de festivalweide. Enjoy a Rose Tattoo from Boston and meet Okemah Rising songs voor het eerst live.
Suicidal Tendencies: alweer een legendarisch band op de affiche. Actief sinds 1980! Nog steeds onder leiding van zanger Mike Muir worden we steevast getrakteerd op een stevige pot crossover metal/trash van bijzondere kwaliteit. Still Cyco after all these years and live always a nice trip at the brain.
Te ontdekken: Bleed From Within : heerlijke herrie uit Schotland die met hun laatste album ‘Shrine’ stilaan de erkenning krijgen die ze verdienen. Check hun nummer “Levitate” en geniet van dit subliem metal(core) epos. Secondhand Saints: upcoming talent uit eigen land (België), moderne metalcore met hier en daar een snuifje electronica, de combinatie zorgt voor een heel geslaagde en pittige ‘Chemistry’ en laat het beste vermoeden voor de Jera-on_Air en (in augustus) voor Alcatraz. Check them out!
Zaterdag 29 juni 2024
Architects: grootmeesters uit de scene, in januari nog in de Lotto Arena, in augustus op Alcatraz en tussendoor op zaterdag 29 juni Jera-on-Air afsluiten. Daarenboven voor de 3de keer te gast op het festival. Dat kan niet fout lopen, toch?
Frank Carter: brengt overal zijn Rattlesnakes mee en die zijn moeilijk in een (muzikaal) hokje te passen. Laten we het houden op intense en giftige punkrock met een zeer dynamische frontman en een explosieve set die doorgaans lang blijft na sidderen.
While She Sleeps: metalcore uit Sheffield (UK) die allesbehalve slaapverwekkend is! Brachten zeer recent hun zesde plaat uit: ‘Self Hell’ en die klinkt snediger en gemener dan ooit. Naast nieuwe nummers is het live ook uitkijken naar ondermeer pareltjes als “Hurricane”, “Four Walls” en “Empire of Silence”
Te ontdekken: Mindwar: potige hardcore/crossover uit België (Lokeren) die met veel overtuiging en lef wordt gebracht door 5 vredevolle enthousiastelingen. Vorig jaar kwam hun eerste langspeelplaat uit: ‘Still at War’. 2024 wordt het jaar van de definitieve doorbraak en dat zal het publiek van Jera geweten hebben. Snuff: band rond Toy Dolls drummer Duncan Redmonds die garant staat voor een portie vintage UK punk. Hun eerste album verscheen in 1989. Allicht live een leuke verademing tussen al het hardcore geweld die dag. En met blazerssectie!
Zondag 30 juni 2024 (extra dag!)
The Prodigy: wie kent dit muzikale circus niet? En zelfs zonder opperclown Keith Flint (R.I.P.) blijft deze electro dance trash rockband wild om zich heen schoppen en telkens weer een kick ass performance neerzetten. Laat “Firestarter” de boel een laatste keer in vuur en vlam zetten op deze jubileum editie van Jera.
Enter Shikari: nog zo’n band uit de UK die al meer dan 20 jaar een eigenzinnige mix maakt van hardcore, techno, dubstep, trance en andere invloeden. Het resultaat is een vrij unieke sound, mede dankzij het aparte geluid van zanger Rou Reynolds.
Tesseract: brengt eerder ‘progressieve’ metal en mag in die zin beschouwd worden als een vreemde eend in de Jera-bijt van 2024. Maar bovenal gaat het hier over geniale muzikanten die moeiteloos nummers van soms 10 minuten of meer weten boeiend en spannend te houden.
Te ontdekken: Atreyu: misschien is HERontdekken hier meer op zijn plaats want Atreyu (US) gaat als mee sinds 2002. Echter op hun 9de studioalbum ‘The Beautiful Dark of Life’ (uit 2023) hebben ze zichzelf overtroffen en leveren ze een prachtig ‘groovy’ staaltje metalcore af dat vocaal sterk wordt gedragen door de imposante frontman/zanger Brandon Saller.
Amenra: voor wie de kerk van Amenra nog nooit eerder betrad…DOEN! Laat je meenemen op een beklijvende postmetaltrip die dit Belgisch heerschap reeds jaren, en met steeds meer succes, live brengt! Een ware belevenis, zelfs voor ongelovigen.
Het volledige programma, op alfabetische volgorde
Alpha Wolf - Amenra - Andy and the Antichrist - Annisokay - Another Now - Architects - As Everything Unfolds - Atreyu - Authority Zero - Bad Religion - Bane - Better Lovers - Biohazard - Bleed From Within - Bob Vylan - Body Count ft Ice-T - Bongloard - Boston Manor - Brand Of Sacrifice - Brutus - Bury Tomorrow - Burnout Boys - Campus - City Morgue - Comeback Kid - Conservative Militairy Image - Counterparts - Dead Before Dishonor - Dead By April - De Rooie Jager - Deez Nuts - Delinquent Habits - Dune Rats - Dropout Kings - Dying Wish - Electric Callboy - End It - Enter Shikari - Escape The Fate - Fit For A King - For I Am King - Frank Carter & The Rattlesnakes - Gel - George Baker - Get The Shot - Grade 2 - Guilt Trip - HANABIE. - Hang Youth - Harms Way - Heriot - Ho99o9 - Holding Absence - Hot Mulligan - Ice Nine Kills - Imminence - Incendiary - Jaya The Cat - Jivebomb - Knosis - Lionheart - Madball - Make Them Suffer - Makewar - Me First and the Gimme Gimmes - Mindforce - Mindwar - Movements - Nephylim - Neck Deep - NEUFX - No Way - Of Mice & Men - Orgel Joke - P.O. Box - Ploegendienst - Pressure Pact - Psychonaut - Ronker - Scowl - Secondhand Saints - Shadow of Intent - Sha La Lees - Show Me The Body - Silverstein - Snuff - Slapshot - Spanish Love Songs - Suicidal Tendencies - Sum 41 - Talco - Temptations For The Weak - Tesseract - The Acacia Strain - The Black Dahlia Murder - The Broken Horizon - The Chisel - The Locos - The Prodigy - The Rumjacks - The Young Ones - Thursday - Thy Art is Murder - Tusky - Wargasm - While She Sleeps - Wortelstemp – Zulu
INFO www.jeraonair.nl
Courting - Chaotische leegte die niet gevuld geraakt
Courting, afkomstig uit Liverpool, staat bekend om hun onstuimige post-punk, doordrenkt met referenties naar popcultuur en strakke refreinen. Hoewel ze nog steeds in de schaduw vertoeven van bands als Shame, Black Midi en Squid, verraste het viertal met hun recente release ‘New Last Name’. Dit album, compacter en gepolijster dan hun debuutplaat ‘Guitar Music’, bevat minder chaos maar behoudt toch hun kenmerkende energie.
In een zaal zonder voorprogramma en met een beperkt publiek leek de Rotonde misschien niet de ideale keuze voor deze opkomende band. Bij het betreden van het podium, begeleid door de autotune-zang van Cher's "Believe", leek de band wat onwennig. De openingstrack "Battle" knalde meteen, maar was bijna onverstaanbaar door een nog niet perfect afgestelde mix. Gelukkig herstelde de band zich snel met het pakkende "Tennis", dat al een stuk beter klonk. Snijdende post-punk riffs, parlando zang met subtiele autotune en een knallende outro: het geheel werd gedragen door de charismatische frontman Sean Murphy O'Neill, die langzaam maar zeker in zijn element kwam. Het nummer "Crass" klonk dreigend, maar na een ludiek duel tussen gitarist en bassist transformeerde het op speelse wijze in een medley met "We Are Young" van Fun.
Toch leek het moeite te kosten om de sfeer volledig te doen omslaan. O'Neill worstelde niet alleen met het volume in zijn oortjes, maar ook het publiek bleef opvallend ingetogen. Na het degelijke "Jumper" nodigde de band het publiek zelfs uit om wat dichter naar voren te komen. Met het aanstekelijke "Emily G" leek even de geest van de indie poprock uit de jaren 2000 terug te keren, maar een gebrek aan tempo door stemmingsproblemen of enthousiasme deed afbreuk aan de dynamiek, zelfs toen de vijfde muzikant met de bellenkrans door het publiek liep.
Desondanks waren er nog genoeg hoogtepunten die te midden van de chaos oplichtten, zoals "Happy Endings" en "Grand National". In "Popshop!" ging de band zelfs nog een stapje verder met een volledig krankzinnige drumsolo als outro. De pakkende teksten in nummers als "The Wedding" en "The Football" bleven hangen, terwijl "Slow Burner" met een uitgebreide jamsessie van een koebel in het publiek en een Red Hot Chili Peppers-lick als kers op de taart een heerlijke traktatie was. "Loaded", dat naadloos overging in het krachtige en met oneliners geladen "Flex", vormde een stevige eindsprint.
Hoewel de band overduidelijk barstte van enthousiasme en muzikaal vakmanschap, miste de set wat tempo en het publiek wat meer betrokkenheid. Onder betere omstandigheden zou deze avond ongetwijfeld een blijvende indruk hebben achtergelaten.
Setlist: Battle - Tennis - Crass / We Are Young - Jumper - Emily G - Happy Endings - Grand National - Popshop! - After You - The Wedding - Football - bad idea right? (Olivia Rodrigo cover) - Famous - Loaded - Flex — Throw
Organisatie: Botanique, Brussel
Het Zesde Metaal - Het Zesde Metaal recht de rug
Na hun passage door Nederland en verschillende clubs in ons landje komt Het Zesde Metaal thuis in West-Vlaanderen. In Leffinge zorgden ze voor een concert gesluierd in rouw.
Niet dat Wannes Cappelle en de zijnen mokkend in zelfmedelijden hun set speelden. Integendeel, er was plaats voor een grap en een grol, al gaat de zanger-gitarist er prat op om daarna toch een ‘maar efkes serieus’ achteraan te plakken. Het werd vooral een avond gehuld in mooie muziek.
Zo zinderde “De storm” al langzaam, toen nog met de frontzanger in de coulissen. Vol genegenheid en warme kleuren stelde de band Kasper Cornelus voor. De nieuwe gitarist nam uitstekend Tom Pintens’ partij over. “Nog Maar Begonnen” volgde, een song dat het scherpe stemgeluid van Wannes Cappelle gevoelig naar boven haalde.
Ondertussen hoorden we een melodieus “Alles Moet Veranderen”, van de nieuwste plaat “Het Langste Jaar”. Zonder zijn naam te vernoemen bleek het concert een fijne ode aan de initiatiefnemer van die plaat, Tom Pintens.
“Na die nummers kennen jullie deze wel van buiten”, vertelde Cappelle. “Dag Zonder Schoenen” relateert aan de dagen zonder goesting in van alles en nog wat. En het is gewoon een schoon nummer, dat gretig werd meegezongen in De Zwerver. Met “Calais” en “Moeder Aarde” breekt Het Zesde Metaal respectievelijk een lans voor vluchtelingen (“ze worden nog altijd behandeld als waren ze een rattenplaag”) en het milieu. Het zijn twee gevoelige nummers, waarbij de eerste wel veel killer klinkt. Bij die tweede speelt wel een vrolijke ondertoon, alsof het de tred van de mens is die net iets te snel loopt.
De tempowissels in “Den Tijd Die Ons Nog Rest”, maken het een van de hits van de nieuwe langspeler. Bij “Ploegsteert” verdween de band naar de achtergrond en kroop Wannes Cappelle achter de piano, enkel begeleid door de pedal steel. Het nummer over Frank Vandenbroucke zorgde zoals altijd voor kroppen in de keel.
“Ik hoorde onlangs ‘thunder only happens when it’s raining’. Maar ’t is niet altijd waar. Sommige dingen gebeuren toch wanneer je het niet verwacht”. Bij “Geweun Nen Dag” spraken de gitaren dissonantie, tristesse, donkerte en wanhoop. Af en toe mixte er een deuntje griezelkot op de foor door.
En met “Het Langste Jaar” sloot de band de set af. Er werd gevraagd om luider te zijn dan het koor van vijf man die het nummer mee inzong. Maar de zachtheid bleek te veel voor de Leffingenaar. Net omdat je een speld kon horen vallen, durfden de toeschouwers hun mond moeilijk open doen. De song ging nog steeds door merg en been.
Bisnummers “Ier Bie Oes” en vooral “Naar De Wuppe” werkten beter. Wannes Cappelle zweepte op, het publiek volgde.
De Zwerver was zo getuige van een concert waarin Tom Pintens gemist werd, zonder dat het ooit echt werd uitgesproken. Een lange ode aan hun kameraad, die voelbaar was doorheen het hele optreden, maar sterk overtuigend werd opgevangen door Kasper. Mooi!
Setlist: De Storm - Nog Maar Begonnen - Alles Moet Veranderen - Dag Zonder Schoenen – Calais - Moeder Aarde - Den Tijd Die Ons Nog Rest - Gie, Den Otto En Ik – Ploegsteert - Geef Mie Nen Dag - De Onvolledigen - Niets Doen Is Geen Optie - Geweun Nen Dag - Het Langste Jaar
BIS: Ier Bie Oes - Naar De Wuppe
Neem gerust een kijkje naar de pics @Astrid De Maertelaere
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5905-het-zesde-metaal-27-03-2023.html?Itemid=0
Organisatie: VZW De Zwerver - Leffingeleuren, Leffinge
Briqueville, Predatory void, Muziekclub Wintercircus, Gent op 27 maart 2024 – Pics
Al meer dan tien jaar gehuld in duisternis: doom metal / post-punk sensatie B R I Q U E V I L L E - Op 3 november 2023 dropte B R I Q U E V I L L E 'IIII' - hun nieuwste verkenningstocht naar de donkerste diepten van de ziel. Het Belgische collectief keert terug naar de pulserende, repetitieve ritmes en het doordringende gitaarwerk, naast een prominentere vocale aanwezigheid. Etherische melodieën en broeierige teksten verkennen het diepere, rijkere sonische palet dat voor het eerst te horen was op 'Quelle' uit 2020.
'IIII' van B R I Q U E V I L L E is doordrenkt van een intrigerende dubbelheid: in de treurige melancholie en malende, ijzige orkestratie schuilt het flauwste sprankje hoop. In 'IIII' worden subtiele tonale verschuivingen en korte periodes van warmte en rijkdom afgewisseld door de angstaanjagende uitbarstingen van ongeëvenaarde zwaarte van de band.
Predatory Void - Een supergroep uit de Church of Ra entourage rond Amenra: Lennart Bossu (Amenra, Oathbreaker en Living Gate) verzamelde rond zich muzikanten die niet al te ver uit de buurt woonden (een belangrijke reden om het vele touren te vergemakkelijken). Traden toe met veel overtuiging: zangeres Lina R. (Cross Bringer), bassist Kris Auman (Endlingr), gitarist Thijs De Cloedt (Cobra The Impaler, Aborted) en Vincent Verstrepen (Carnation). Een beetje metalkenner weet genoeg.
Briqueville - Review 2023 - Briqueville - Vier ruiters van de Apocalyps (musiczine.net)
Briqueville – Pics 2024 - Briqueville, Wixcakes, Trix, Antwerpen op 1 februari 2024 - Pics (musiczine.net)
Predatory void – Pics 2024 - Predatory Void, Räum, Rockerill, Charleroi op 13 januari 2024 - Pics (musiczine.net)
Neem gerust een kijkje naar de pics
Briqueville
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5903-briqueville-27-03-2024.html
Predatory Void
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5904-predatory-void-27-03-2024.html
Org: Democrazy, Gent
Festival Dranouter 2024 – van 2 augustus t-m 4 augustus 2024 – Kindvriendelijkheid – Programma
FESTIVAL DRANOUTER = KINDVRIENDELIJKSTE FESTIVAL MET KAPITEIN WINOKIO, PIPA POLO, IK EN DEN THEO, KINDERFUIVEN & MEER
Al jarenlang is Festival Dranouter één van de meest gezinsvriendelijke festivals van het land. Met Suzanne Vega, Brihang, Spinvis, Danny Vera en Froukje bekoort de line-up jong & oud(er). Nu krijgt ook de KIDS line-up vorm, met de razend populaire Kapitein Winokio, de sprookjesachtige muziekvoorstelling 'Pipa Polo', de fantasierijke dans-en-zangshow 'Ik en den Theo' en de kinderfuiven van Bonkie Bonkie Soundsystem. Verder is er nog een instrumentenatelier, de Babybar, het Berenbad, speeltoestellen als Playscape, fanfares...
En er komt nog moois aan. Ga je voor de full experience, kies dan voor de Stille Camping Zone - aka de 'gezinscamping'. Met dit programma is Festival Dranouter weer het meest kindvriendelijke festival van het land. Wie z'n kroost op jonge leeftijd al wil laten proeven van de festivalmicrobe, moet dus zeker op Festival Dranouter zijn.
Vergeet je KIDS Ticket (5 euro) niet aan te kopen, want zo kan je met je gezin vlotjes op het festival via de nieuwe gezinsingang én ben je zeker van je plekje op het festival dat meermaals het bordje "uitverkocht" mocht uithangen.
Op zondag 4 augustus zet Kapitein Winokio voet aan wal op onze festivalweide om een glimlach op je gezicht te bezorgen. Voor de kleinste festivalfans maakt hij tijdens dit swingend zomerconcert emoties tastbaar in de taal die kinderen begrijpen. Met humor en in een rijkelijk gekleurd muzikaal jasje bezingt hij zowel blijdschap, verlangen, verwondering en vreugde.
De wereldberoemde ontdekkingsreiziger Marco Polo wordt gevangen gehouden door Keizer Kublaï Khan. Marco krijgt alleen zijn vrijheid terug als iemand de zeven mooiste melodieën ter wereld voor de Keizer ten gehore kan brengen. Helpen jullie Pipa Polo om haar papa uit de handen van de boze keizer Kublaï Khan te bevrijden? Zing mee met deze muzikale sprookjesvoorstelling op vrijdag 2 augustus.
Bekijk op zaterdag 3 augustus de wereld door kinderogen met Ik en den Theo. Samen met het publiek verkennen Piet Maris en Theophane Raballand de uiterste grenzen van hun fantasie. Met begeleiding op accordeon en slagwerk, wordt het publiek voortdurend uitgedaagd om mee te zingen, dansen, springen en fantaseren.
Bonkie Bonkie Soundsystem is op vrijdag 2 & zaterdag 3 augustus hét ideale entertainment voor kinderen. Knotsgekke platen en meezingers worden afgewisseld met onaangekondigde performances van de aanwezige kindejs, gekke acts en interactieve momenten vol ballonnen, luchtgitaar en veel meer. Plezier gegarandeerd!
Dat Festival Dranouter een op en top familiefestival is, dat mag intussen wel duidelijk zijn. Deze zomer betreedt De Spin opnieuw het festivalterrein. De Spin is een unieke, nostalgische draaimolen uit 1942 en was de eerste grote mechanisch op-en-neer-bewegende attractie. Alle festivalbeestjes - groot en klein - zijn welkom in het web van De Spin.
Voor de kleinste festivalganger is Gérard Den Olifant ondertussen geen vreemde meer. Daarom is hij ook tijdens dit jubileumfeestje graag terug van de partij. De combinatie glijbaan - klimconstructie, maakt van Gérard Den Olifant een erg geliefde attractie.
Tijdens deze unieke, muzikale workshop, leren kinderen een muziekinstrument maken en bespelen, maar tegelijkertijd krijgen ze ook een stukje milieubewustzijn mee.
Vrij spelen en een levendige fantasie, daarvoor staat Playscape garant. De vrolijke installaties hebben geen vastgelegde spel-dynamiek. De bedoeling is dan ook om kinderen te laten ontdekken, verzinnen en grenzen af tasten. Gebouwd uit stuiterballen en haakwerk, staat de Playscape garant voor uren speelplezier.
OUDE BEKENDEN OP FESTIVAL DRANOUTER 2024
Festivalmarkt
Een gezellige avondmarkt tijdens Festival Dranouter? Check! Neem zeker even de tijd om tussen de concerten door rond te fladderen op onze festivalmarkt. Ook dit jaar vind je er tal van 'fietjefatjerieën', zoals we in het West-Vlaams zeggen. Zelfgemaakte juwelen, souvenirs, vriendschapsarmbandjes, henna tattoos of een nieuw kapsel. Hier kan het allemaal!
Babybar en Berenbad
Jonge ouders kunnen ook dit jaar opnieuw terecht in onze Babybar. Daar kan je voeding en flessen opwarmen in een microgolfoven en bieden we een verzorgingstafel en knuffelzetel aan. Er is een koeling voorzien waar afgekolfde melk op een veilige temperatuur bewaard kan worden. De Babybar is een samenwerking met vzw Borstvoeding en De Kringwinkel.
Of duik in het Berenbad, gevuld met zachte, pluchen beren! Het Berenbad is een initiatief i.s.m. De Kringwinkel.
STILLE CAMPING ZONE
De Stille Camping Zone is de ideale manier om met je gezin het festival op een rustige manier te beleven. De Stille Camping Zone biedt alle nodige faciliteiten, er heerst een gemoedelijke sfeer en is tevens de plek waar nachtrust gerespecteerd wordt. Voor meer info kan je hier terecht: https://festivaldranouter.be/nl/op-jouw-maat/met-gezin
KIDSTICKET
We lanceren een extra service om onze jongste festivalgangers beter van dienst te zijn: voor hen is er vanaf nu een KIDS Ticket beschikbaar in de online ticketshop (5 euro). Daar zijn enkele goede redenen voor:
Met dit laagdrempelig bedrag kan een festivalbandje met QR-tag gefaciliteerd worden voor alle jonge feestbeesten£
Met een KIDS Ticket op zak ben je als ouder zeker dat je kroost er ook kan bij zijn.
Kinderen hoeven niet aan te schuiven aan de festivalkassa's, maar kunnen hun ticket direct omruilen aan de speciale kinderingang.
Voor jongeren van 12-13 jaar betekent dit een (veel) goedkoper ticket dan andere jaren
Kinderanimatie en faciliteiten zijn op deze manier beter afgestemd op al dat jong geweld!
STEM VOOR 'FESTIVAL DRANOUTER' VOOR DE ULTIMAS - VLAAMSE CULTUURPRIJZEN!
Festival Dranouter is genomineerd voor de Ultimas - Vlaamse Cultuurprijzen. ???????? ???????? is onmisbaar om tot in de volgende ronde te raken! Stem op Festival Dranouter via https://www.ultimas.be/nl/publieksprijs/stem
Stemmen kan tot en met 5 april. Je stem is pas geldig na bevestiging in je mailbox.
Nu al een dikke merci voor jouw steun!
www.festivaldranouter.be
Lokerse Feesten 2024 – van 2 t-m 11 augustus 2024 – Nieuwe namen bij Korn op 6 augustus 2024
THE DILLINGER ESCAPE PLAN, NOVA TWINS, WARGASM, THE WARNING
Nieuwe namen bij Korn op 6 augustus: fasten your seatbelts want mathcore pioniers The Dillinger Escape Plan spelen exclusief en integraal het baanbrekende album ‘Calculating Infinity’, met originele zanger Dimitri Minakakis! En we voegen een flinke dosis jonge female power en new wave of nu metal toe met Nova Twins, Wargasm én The Warning!
De 49e editie van Lokerse Feesten vindt plaats van vrijdag 2 augustus tot en met zondag 11 augustus 2024. Eerder werd de komst aangekondigd van Massive Attack, Korn, The Roots, Chris Isaak, Richard Hawley, Phoenix, Charlotte Adigéry & Bolis Pupul, The Prodigy, Nas, De La Soul, Oscar And The Wolf, Anne-Marie, Joost, Froukje, Pixies, Richard Ashcroft, Future Islands, Front 242, Clouseau40, Regi Live ft Linda, Pommelien Thijs, Glints en Prins S. en De Geit. Meer nieuwe namen volgen binnenkort.
www.lokersefeesten.be
Sony music latest news
SYLVIE KREUSCH - COMIC TRIP
Fantasie en realiteit smelten samen op Kreuschs nieuwe single “Comic Trip”. Op haar gloednieuwe single ‘Comic Trip’ duikt Sylvie Kreusch in een fantasiewereld waarin alles mogelijk is. Het is een song die bruist van de kleuren, sensaties en Grote Emoties – met stilistische knipoog naar bands als The B-52’s en Stereolab.
“Ik wilde op ‘Comic Trip’ een wereld creëren waarin alles mogelijk is, waar realiteit en fantasie door elkaar lopen.” vertelt Kreusch over haar nieuwste song. ”Het is ontstaan vanuit een nostalgie naar mijn kindertijd, toen ik urenlang mijzelf kon verliezen in het lezen van vintage stripverhalen op zolder bij mijn oma. Hierbij moest ik ook meteen denken aan de Roy Lichtenstein- geluidjes die ik zowel in de muziek als de tekst van ‘Comic Trip’ heb verwerkt.”
‘Comic Trip’ geeft het eerste voorproefje van nieuw materiaal sinds Kreuschs volprezen albumdebuut ‘Montbray’ (2021). Waar die plaat op theatrale wijze afrekende met liefdesverdriet, vertolkt Kreusch de grote emoties nu meer vanuit het vertrekpunt van levenslust, nieuwsgierigheid en avontuur. ‘Comic Trip’ is een nummer dat vrijwel meteen een krachtig beeld oproept: een muzikaal stripverhaal vol spektakel, intrige en suspense. Kreusch verandert in een vleesgeworden stripheldin die bevlogen van paneel naar paneel springt.
Comic Trip (youtube.com)
OYESONO – GRAVITY
Oyesono’s “Gravity” is niet zomaar een song, het is een ervaring. Een reis door de schaduwen van de geest, begeleid door een soundtrack die even beklijvend als mooi is. Deze track is er eentje voor je laat avond-playlist. Laat “Gravity” je meenemen in haar droomwereld die langzaam maar zeker als zand tussen je vingers verglijdt; waar echo’s van het verleden naadloos dansen met de sound van het heden.
Gravity (youtube.com)
PURPLE DISCO MACHINE FEAT. ROOSEVELT - HIGHER GROUND
Verenigd door hun gedeelde liefde voor het nu-discogeluid, hebben Purple Disco Machine en Roosevelt hun krachten gebundeld op de track 'Higher Ground'. Het resulterende nummer combineert de kenmerkende synthloop en baslijn van Purple Disco Machine uit de jaren 80 met het kenmerkende indietronica-geluid van Roosevelt. Resultaat een energieke club-track die zo de dansvloer op kan.
Purple Disco Machine - Higher Ground (Official Video) ft. Roosevelt (youtube.com)
SPINALL X TENI - PSALM 23
SPINALL is terug met een nieuw nummer getiteld “Psalm 23” feat. Nigeriaanse singer/songwriter Teni! Dit zal een van de vele nieuwe nummers van SPINALL zijn, in de aanloop naar zijn nieuwe album dat later dit jaar uitkomt.
SPINALL, Teni - Psalm 23 (Official Visualizer) (youtube.com)
GESAFFELSTEIN – GAMMA
De Franse techno producer Gesaffelstein is terug met het album ‘GAMMA’. Zijn ruwe, industriële sound wordt op de plaat gekoppeld aan de stem van de getalenteerde artiest Yan Wagner.
BEYONCÉ - COWBOY CARTER
BEYONCÉ RELEASES COWBOY CARTER
EIGHTH STUDIO ALBUM, FROM THE WORLD’S MOST INNOVATIVE ARTIST, ARRIVES AFTER A MONUMENTAL TWO-SONG RELEASE AS A NO HOLDS BARRED MULTI-GENRE NOD TO AMERICANA COUNTRY CULTURE
THE HISTORY-MAKING “TEXAS HOLD ‘EM” LANDED ACROSS NINE DIFFERENT GENRES ON US MUSIC CHARTS AND AT #1 IN VARIOUS INTERNATIONAL TERRITORIES, MAKING BEYONCÉ THE FIRST BLACK FEMALE ARTIST TO REACH #1 ON THE HOT COUNTRY SONGS CHART AND ON THE HOT 100 CHART WITH A COUNTRY SONG.
BON ENTENDEUR – RIVAGES
Ontdek "Rivages", het nieuwe album van het Franse duo Bon Entendeur. De levendige energie van hun Latijnse roots geeft een vernieuwende dimensie aan hun kenmerkende stijl.
www.sonymusic.com
Lords Of Acid - Muzikale decadentie met een korreltje zout
Wie had ooit gedacht dat we nog the Lords Of Acid van Maurice Engelen en C° in een klein, donker, alternatief zaaltje zouden zien … Underground pur sang. Het kinky techno project had als oefenlokaal de B52 in Eernegem uitgekozen om opnieuw de grote overstap te wagen in de VS.
Een klein anderhalf uur lang kregen we een uiterst ontspannende, half jammende set, die hun ouder met nieuw werk verbindt, de aanzet van hun nakende tour, ‘Make acid great again’ met het andere project Praga Khan onder ‘Mortal Kombat’.
In een beneveld decor zagen we bijna evenzeer benevelde artiesten. Met vier op het podium waren ze, een Maurice die z’n elektronica apparatuur en z’n microfoonstatief deed afzien, een gitarist, een drummer en de nieuwe bevallige zangeres Gigi Ricci, die de laatste maanden goed de tot de verbeelding sprekende act, de sensuele danspasjes en de zangpartijen inoefende.
De nummers rommelden en kraakten, alsof ze letterlijk uit de vergeetput werden gekatapulteerd; een soort demotape van wat later opgepoetst in de studio te verwachten is.
Gigi dweepte in het kleine zaaltje, waar hoogstens een goed 100 man binnen kan, haar publiek op. Een dekmantel van een SM decor, decadent gekruid, kregen we af en toe met een half in plastic gehulde danseres en een Batman-mannetje, die een zweepslag op z’n torso en poep kon verdragen. De erotiserende poses kleurden de sound, een ‘dark industrial house, kinky dance & horny lyrics’, die new-beat, rock’n’roll, industrial en techno mengde met allerhande samples, en zich kon meten met een Prodigy en Atari Teenage Riot.
De grenzen van wat (niet) kan werden opgezocht, sensueel prikkelend; de controverse werd niet uit de weg gegaan maar telkens was dit met een dosis humor en een kwinkslag, want daar draait het hem om bij de Lords, een soort shock-effect bieden, die je hoeft te relativeren.
Of Gigi nu kon zingen, laten we in het midden , maar in een zwoele pose lukte zingen, schreeuwen, kirren, gillen, kreunen … De elektronica tunes hadden een repeterende ondertoon, bouwden op , bonkten, dreunden, donderden, knalden om dan weer zalvend gemoedsrust te bieden. De percussie en de snedige , scherpe gitaarpartijen golfden omheen die bezwerende , groovy, denderende elektronica.
In hun sensueel prikkeling hadden we, met een knipoog naar ‘Never so deep’, een vulkaan uitbarsting , met de lava die zich een weg baant … en de rest …, die triggert de verbeelding …
“Scrood bi u” was alvast een mooie aanzet om in deze fantasieprikkelende wereld terecht te komen, “Break me” , “Seks cam girl” , “Rubber doll” , “Pussy” laten je verder drijven in die fantasie, maar schudden je met een dosis humor terug klaarwakker naar de dagdagelijkse realiteit, een statement die ze hoog in het vaandel houden.
De decadentie op de korrel nemen dus, de fantasie, watdanook, mag een uitlaatklep zijn, maar hou het fijn, plezierig, correct. Vuilbekkende humor, alles met een glimlach. De film ‘Belgica’ en de pas verschenen ‘Skunk’ zit in ons geheugen gegrift in de tracks van de Lords Of Acid .
Met hun ‘Greatest t*ts’ in het achterhoofd kregen we nog o.m. “The most wonderful girl”, “Lover” , “Rough seks (take control)”, “Voodoo-U”, “My demons are inside”, “The crablouse” en natuurlijk die instant klassiekers “Worships the lords (met de slogan “Praise the Lords, fuck the rest...") en “I sit on acid”, allemaal in een ruwere versie dan op plaat …
Na Bimfest eind het jaar , was dit de laatste show van Maurice en C° in ons landje. Nieuw werk mogen we verwachten, maar eerst wordt nog een Amerikaanse tournee afgewerkt, waar ze een zekere status als muzikale vernieuwers hebben verworven binnen de dance.
Hoedanook na Praga Khan is Lords Of Acid uitgegroeid tot een project met een zeer lange levensduur. Muzikale decadentie met een korreltje zout!
Organisatie: Club B52, Eernegem
Say She She, Ciggy Sunday, Cactus Club, Brugge op 26 maart 2024 – Pics
Say She She - Grensverleggende door disco beïnvloede soul … Say She She veroverde met hun dromerige harmonieën, 70’s soul- en discosound de (New Yorkse) dansvloer. De bandnaam is een stille knipoog naar Nile Rodgers (C'est chi-chi!: It's Chic!). ‘Forget Me Not’, de debuutsingle van het trio, is een ode aan New York City's Guerilla Girls die strijden tegen discriminatie op grond van ras en geslacht in de kunstwereld. De opvolger ‘Norma’ is een urgente oproep tot het beschermen van vrouwenrechten. ‘Silver’, hun tweede album, verscheen in het najaar van 2023.
VOOR FANS VAN Gabriels, SZA, H.E.R., Eddie Chacon, Sault, Cleo Sol
Slapering, zonnig en jazzy: zo omschrijven de vijf Brugse jongeheren van Ciggy Sunday hun frisse surfpop. Free-flowing en laidback, met een speciale rol weggelegd voor zijdezachte saxofoon licks. Als één van de laureaten van Sound Track 2023 worden ze door Vi.be en het clubcircuit naar voren geschoven als talent van morgen dat je best goed in het oog houdt. Voor fans van Mac Demarco, Men I Trust, Babe Rainbow…
(bron: Cactus Club, AB)
Neem gerust een kijkje naar de pics
Ciggy Sunday
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5908-ciggy-sunday-26-03-2024.html?Itemid=0
Say She She
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5907-say-she-she-26-03-2024.html?Itemid=0
Org: Cactus Club, Brugge
Nederlands 
Français 
