OSKI is Luis Oscar Santos Figueroa, de zoon van actrice Tine Embrechts. Hij bracht de voorbije jaren onder eigen beheer al nummers uit die het goed deden op Spotify. In 2015 deed hij mee aan The Voice Kids. Zijn oom is Pieter Embrechts van o.m. El Tattoo Del Tigre.

“Falling” is na debuutsingle “Boyfriend” eerder dit jaar de tweede single van OSKI voor Sony Music en deze vrolijke urban electro-pop zou het goed moeten doen op de radio en alle andere media.
Het label heeft er terecht vertrouwen in, met de mix door Miles Walker (U2, Beyoncé, Coldplay, Rihanna).
Het nummer is catchy, dansbaar en toch ingenieus van compositie. Zelfs de lyrics overtuigen (je ‘gelooft’ dat Luis/OSKI echt tot over zijn oren verliefd is). Veelbelovend. Dit smaakt naar meer.

https://www.youtube.com/watch?v=VV1OOK7YXqs

Sinds het midden van de jaren ’90 van vorige eeuw brengt het Zweedse Last Days Of April uitstekende alternatieve poprock-albums uit. De band heeft wisselende bezettingen rond frontman Karl Larsson. Het vorige album, ‘Sea Of Clouds’, dateerde reeds van 2015. Het nieuwe, tiende album, ‘Even The Good Days Are Bad’, heeft een melancholische en romantische ondertoon.
De openings- en titeltrack is een dreamy, pop-versie van The War On Drugs met een zeemzoet viool-arrangement. Hier en in nog andere songs op dit album legt Larsson zonder veel gêne zijn ziel bloot in de lyrics. De kwetsbaarheid en de vele wonden in het hart en de ziel zitten op dit album verpakt in vaak vrolijke pop-melodietjes. Een beetje zoals Aafke Romeijn dat deed op ‘Godzilla’. Songtitels als “Downer”, “Hopeless” en “Had Enough” maken duidelijk dat het voor Larsson niet allemaal rozengeur en maneschijn is.
Maar er is meer dan het contrast tussen de vrolijke arrangementen en de soms donkere melancholie in de lyrics. Larsson is ook een begenadigd songschrijver en componist. Met een eenvoudig piano-akkoord en een paar treffende zinnen heeft hij soms al genoeg om je aandacht te grijpen.
Mijn favorieten op dit album zijn “Run Run Run“ en “Turbulence”. We wensen geen enkele artiest of band de ellende toe waaruit Last Days Of April inspiratie haalde voor dit fijne album, maar we zijn dat ‘Even The Good Days Are Bad’ het zilveren randje is aan de regenwolk.

https://www.youtube.com/watch?v=7f10neCY1Y4

De viruscrisis heeft ervoor gezorgd dat we allemaal ‘in hetzelfde bootje’ zitten. Met die woorden is songschrijver John Watts aan de slag gegaan voor zijn nieuwe single “Same Boat”. Als ervaren songschrijver en vanuit zijn maatschappelijke betrokkenheid trekt hij dat onderwerp van corona naar de (boot)vluchtelingen en de milieucrisis. Ook daar zitten we met z’n allen in hetzelfde gammele bootje. Watts wordt oud, maar een deftige songtekst schrijven, dat lukt nog steeds moeiteloos.
“Same Boat” is een afzonderlijke single die niet op het nieuwe Fischer-Z-album komt dat in oktober. Dat zal ‘Till The Oceans Overflow’ gaan heten.
https://www.youtube.com/watch?v=q_cEqlcoS4o

‘Checkers & Plaid’ is het zesde album van de Amerikaanse skapunkband Left Alone waarbij de Checkers in de albumtitel (denk aan de symboliek bij 2Tone Records) staan voor het ska-element en Plaid voor de punk-aspecten.
Co-producer van dienst was TJ Rivera (Mighty Mighty Bosstones, Rancid), ”Te Quiero Ver”, één van de tien tracks op ‘Checkers & Plaid’ is in het Spaans, met de Mexicaan (en labelgenoot) Big Javy als gastzanger. Niet zo verwonderlijk want Left Alone-zanger Elvis Cortez is ook label-baas bij Smelvis Records.
Het gaat goed vooruit op dit album, wat je uiteraard kan verwachten bij skapunk. En het is niet dat Left Alone de grenzen van het genre opzoekt: dit is skapunk volgens het boekje, met een leuk bijrolletje voor een orgeltje in o.m. openingstrack “The Darkness” en in het zonnige “West End Girl”. Het album is één grote uitnodiging voor een wilde pogo.
Mijn favorieten zijn “Lush”, “Te Quiero Ver“ en het opruiende “Black Hole“.

Dee Gees is het disco-alter ego van de Foo Fighters. Op ‘Hail Satin’, een release voor Record Store Day, coveren ze vijf bekende tracks van de Bee Gees: “You Should Be Dancing”, “Night Fever”, “Tragedy”, het iets minder bekende “Shadow Dancing” (een solo-nummer van Andy Gibb) en “More Than A Woman”. Op de B-kant krijg je nog live-versies van Foo Fighters-tracks. Al voor de release was deze vinyl heel gegeerd bij verzamelaars.

De Foo Fighters die de Bee Gees coveren, het zal ongetwijfeld leuke momenten opgeleverd hebben in de studio, met Grohl die nu eens met een hoog stemmetje zingt. Toch is het meer dan een grap. Grohl en zijn kornuiten hebben er flink wat moeite in gestoken en de covers getuigen van enig respect voor de kwaliteiten van het origineel. De Foo Fighters hadden makkelijk hun luide gitaren kunnen toevoegen, maar de meeste covers blijven dicht tegen het origineel, wat misschien ook een beetje een gemiste kans is. De vijf Bee Gees-covers zijn tegelijk een beetje grappig en toch heel goed gedaan.
De live-versies van de Foo Fighters-nummers voegen maar weinig toe aan het concept van de Dee Gees en zullen niet voor elke fan een meerwaarde zijn.

https://www.youtube.com/watch?v=p4DeaXf1FzE

Intergalactic Lovers liet ons vier jaar wachten sinds hun vorige release. In die tussentijd zijn ze verveld van een gitaarband naar een synth-driven popband. Toegegeven, dat zat al wat in hun laatste releases, maar op de nieuwe single “Bobbi” is het nog wat duidelijker en nadrukkelijker. Er zijn ook heel wat aspecten die niet veranderd zijn: de mystiek in de lyrics, de typische magisch-zweverige songstructuur, de passie in de stem van Lara Chedraoui.
De nieuwe single klinkt vooral nog heel erg als de ‘oude’ Intergalactic Lovers en dat is een compliment. Laat dat full album maar komen.

https://www.youtube.com/watch?v=gZXK2Ew1MjA

Asermoietuitkomt is sinds 2020 opnieuw actief en de 2.0-versie van deze Nederlandstalige punkband is heel productief. Na het full album van vorig jaar is er nu al opnieuw de EP ‘Ode Aan Evelien’. Die Evelien is de Eveline die enkele BV’s zover kreeg dat ze pikante video’s en foto’s naar haar/hem mailden en die werden dan online gegooid. Dat niet zo fraaie sexting-verhaal levert bij Asermoietuitkomt een leuke parodie op waarin ook de zanger van Asermoietuitkomt met (enkel?) zijn witte kousen aan verstrikt geraakt in de netten van Evelien.
Het corona-nummer “Corona” kan mij minder bekoren en “Multinational” is een beetje basic anarchopunk in de lyrics en uitvoering. Wel helemaal een schot in de roos – voor mij – is “Ballenbad”, een eenvoudig maar hilarisch verhaaltje over het zichzelf te serieus nemende ‘hoofd van de security van het ballenbad’, dat ook nog een heerlijk uptempo gebracht wordt.
Met twee heel degelijke releases in korte tijd krijgt Belgian Asociality zware concurrentie van deze Asermoietuitkomt.
https://asermoietuitkomt.bandcamp.com/releases

Unravel is een nieuwe Vlaamse metalcoreband met zowel cleane vrouwelijke vocalen als mannelijke screams. Met die combinatie van stemmen kan je ze al vergelijken met bv. Jinjer en Make Them Suffer, maar je hoort muzikaal ook invloeden van Currents, Polaris en Of Mice & Men.
‘Closure‘ is het in coronatijden opgenomen debuutalbum en dat klinkt veelbelovend. De sound is meestal heel vol en agressief, met veel brute kracht en groove en soms (kort dan) heel atmosferisch. Het wordt gebracht met veel grinta en energie, zoals dat moet bij metalcore. De drumritmes en de riffs zijn niet altijd voorspelbaar en dat is leuk en fris. Het wisselen en combineren van de cleane vocalen en de screams zorgt voor voldoende afwisseling. De lyrics zijn uit het echte leven gegrepen, maar aan de catchyness van de refreinen en de herkenbaarheid van de tracks onderling kan misschien nog wat gesleuteld worden.
Voor een debuutalbum ligt de lat op ‘Closure’ meteen hoog. Tracks die er inzake songopbouw en sfeer een beetje bovenuit steken zijn “Remember” en “Persist”, maar ook “Eternal Forgiveness” en het furieuze “Black Sunday” zullen live zeker voor wat deining zorgen bij het publiek.

De Poolse synthpopband brengt muziek die schippert tussen darkwave, vertraagde EBM en synthpop. De muziek en beats zijn degelijk, maar de echte ster van dit duo is zanger Wojciech Jarzebak. Zijn stem roept herinneringen op aan Dave Gahan van Depeche Mode en ook zeker aan Marc Almond. En dan zit je in dit genre natuurlijk op rozen.

Van de vier nummers op deze EP is opener “So Cold” de sterkste compositie. Op “Acid Rain”, de laatste van de vier tracks zingt Agata Pawlowicz (van This Cold, Traumadoll, Desdemona, …) mee als tweede stem en dat levert een welgekomen extra kleur op voor deze EP.

https://uncarnate.bandcamp.com/album/loss

Drie jaar na hun debuutalbum ‘Attempts At Speech’ is de Noorse postpunkband Duvel terug met het album ‘Duvel’. Het trio is gegroeid tot een kwartet. De vierde man speelt synths en dat is op het eerste gehoor misschien wel de beste zet van Duvel. Het extra laagje van de keyboards duwt de sound van Duvel nog wat dieper in de jaren ’80.
Het label zet deze Duvel in de markt als een kruising tussen Savages en Siouxie. In Belgische termen is dit de poppy versie van Whispering Sons of Dead High Wire. Het is catchy en uptempo, met hints naar de EDM van Solar Fake en zeker ook naar  de synthpop van vroeger. Het is vooral minder zwaar op de hand dan de meeste Belgische postpunk. Op “U” klinken deze Noren zelfs een beetje als onze The Radar Station, terwijl ze op “All On You” en “Human” ergens tussen A-Ha en ABC thuishoren. Enkel “Elephant Island” rust op gruizige gothic rock en het is wachten op afsluiter “Eels” om wat dreiging te horen.
Als geheel is ‘Duvel’ net iets te gladjes en smooth, maar ook daar zijn vast fans voor te vinden.