Say She She, Ciggy Sunday, Cactus Club, Brugge op 26 maart 2024 – Pics
Say She She - Grensverleggende door disco beïnvloede soul … Say She She veroverde met hun dromerige harmonieën, 70’s soul- en discosound de (New Yorkse) dansvloer. De bandnaam is een stille knipoog naar Nile Rodgers (C'est chi-chi!: It's Chic!). ‘Forget Me Not’, de debuutsingle van het trio, is een ode aan New York City's Guerilla Girls die strijden tegen discriminatie op grond van ras en geslacht in de kunstwereld. De opvolger ‘Norma’ is een urgente oproep tot het beschermen van vrouwenrechten. ‘Silver’, hun tweede album, verscheen in het najaar van 2023.
VOOR FANS VAN Gabriels, SZA, H.E.R., Eddie Chacon, Sault, Cleo Sol
Slapering, zonnig en jazzy: zo omschrijven de vijf Brugse jongeheren van Ciggy Sunday hun frisse surfpop. Free-flowing en laidback, met een speciale rol weggelegd voor zijdezachte saxofoon licks. Als één van de laureaten van Sound Track 2023 worden ze door Vi.be en het clubcircuit naar voren geschoven als talent van morgen dat je best goed in het oog houdt. Voor fans van Mac Demarco, Men I Trust, Babe Rainbow…
(bron: Cactus Club, AB)
Neem gerust een kijkje naar de pics
Ciggy Sunday
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5908-ciggy-sunday-26-03-2024.html?Itemid=0
Say She She
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5907-say-she-she-26-03-2024.html?Itemid=0
Org: Cactus Club, Brugge
Plastik Bags, De Studio, Antwerpen op 26 maart 2024 – Pics
Comeback van punkband Plastik Bags
Plastik Bags - 'Plastik Bags', LP release: 26 maart 2024
Gene Bervoets kondigde in het VRT één-programma Vrede Op Aarde de comeback aan van punkband Plastik Bags. "We gaan opnieuw spelen".
Antwerpen Kiel, 1977 - 1980 - 2024 Belhamels Gene Bervoets, Karl Eriksson, Gowie Meeusen, Ben Bervoets en Bo Spaenc hadden een band: de Plastik Bags. Ze speelden luide, rauwe punk-achtige muziek met absurde surrealistische poëzie, meestal in het Antwerps dialect - iets wat deed denken aan een mix van Kafka, Markies De Sade en Klein Klein Kleutertje. Teksten en muziek die klonken als schilderijen van Dali, maar waarbij je de vloeibare uurwerken zo kon vervangen door denkbeeldige genitaliën.
De Plastik Bags ( én hun onnavolgbare achtergrondkoor) stonden regelmatig op affiches met The Kids, De Kommeniste, De Brassers, De Kreuners, Radeis en andere bands uit de jaren '70. Elk concert moest legendarisch worden en werd het ook. "Alles kapot" was in de jaren ’70 niet voor niets dé slogan die overal weerklonk, op en zéker naast het podium. Een gewoon muzikaal optreden was dan ook nooit hun ambitie geweest, het moest een kleurrijk en vooral wenkbrauw-optrekkend geheel zijn. Werden er geen gitaren in stukken gezaagd dan werd er wel met emmers braaksel gegooid ofwel dit alles tezamen.
In 1980 was het al voorbij. Ieder ging zijn eigen weg, op een sporadische reünie in 1996 en 2018 na. Het duurde tot 2021 toen Gene Bervoets een balletje opgooide en Bjorn Eriksson (Broken Circle Breakdown, Zita Swoon, Eriksson Delcroix, Blitzzega), zoon van oer-Plastik Karl, er volle kracht tegenaan sloeg. In 2021 begon Bjorn aan de restauratie en reconstructie van enkele versleten cassettebandjes, gevonden in de kelder. Met de hulp van alle Plastik Bags én alle zonen en dochters (De Mikroplastiks) lijmde hij de 10.000 stukken van de in 1980 stuk gevallen Chinese vaas terug bij elkaar.
Eind maart 2024 verschijnt er dus een fantastische eclectische exclusieve dubbel-LP met prachtig artwork door ‘De Klup’ (Antwerps collectief met o.a. Mikroplastik Larsen Bervoets), in een gelimiteerde oplage van slechts 400 stuks. Een archeologische vondst en een uniek tijdsdocument!
De kwaliteit van deze Antwerpse band komt dan tòch eindelijk bovendrijven. Plastik Soup, Plastik Bags & Mikroplastiks, niet-afbreekbaar materiaal ! Eindelijk gerecycleerd. Een waanzinnige trip down memory lane.
Plastik Bags 'Komaan Schatjes', single Komaan Schatjes (youtube.com) (Dim Dim Records Release: 8 februari 2024)
Neem gerust een kijkje naar de pics
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5817-plastik-bags-26-03-2024.html?Itemid=0
Org: De Studio, Antwerpen ism Plastik Bags
De prijs van de origineelste groepsnaam hebben ze al binnen, die van het meest frisse en geschifte debuutalbum, daar streven ze naar. Het lijkt hen aardig te lukken, ‘Mondo Maleficum’ is opwindend, fris, verrassend, springerig en buitengewoon.
Een plaat met een hoek af, met krankzinnige songtitels, opgejaagde gitaartjes, theatrale zang en scheve synths. Wij horen de meest uiteenliggende referenties, Bryan Ferry, Talking Heads, Kaiser Chiefs, Sparks, LCD Soundsystem, Khruangbin, Elvis, Squid, Yard Act,…
Wij horen eigenlijk vooral een verdomd originele nieuwe band die een unieke eigen sound gecreëerd heeft. Superaanstelijke geflipte songs als “Osiris at The Large Hedron Collider”, “The Wheel, the Spade, the Stars In Motion”, “Utterly Rudderless” en “Crocodilian” mikken op de dansbeentjes, maar doen die alle richtingen uitslaan waardoor uw tere lichaampje algauw compleet in een knoop komt te liggen.
Bijzonder fijn en gek plaatje. We zijn er wild van.
De broertjes Robinson kunnen al sinds een tijdje terug door één deur, en daar mogen wij ons alleen maar zeer gelukkig om prijzen. Twee jaar geleden klonken de herrezen Crowes in de Lotto Arena terug snedig als vanouds toen ze toerden ter ere van de twintigste verjaardag van hun geweldige debuutplaat ‘Shake Your Money Maker’.
De reünie heeft hen meer dan goed gedaan, zo blijkt, want daar is een nieuwe plaat van gekomen, en wat voor één. The Crowes rocken en rollen als een bende jonge hengsten, de gitaren zijn luider, feller en smeriger dan ooit, de rock’n’roll wordt in zijn puurste vorm geserveerd. “Bedside Manners” en “Rats and Clowns” zijn onstuimige rock’n’roll songs die de toon zetten, het gaat hard, het stoomt lekker door en de riffs zijn vettig. “Wanting and Waiting” lijkt zo te zijn geplukt uit de debuutplaat, het neigt wat naar “Jealous Again” en serveert The Black Crowes in volle glorie, met snedige riffs en soulvolle vocals. Dit is het soort song die The Stones in hun beste periode uit hun mouw wisten te schudden maar die op het lauwe ‘Hackney Diamonds’ helaas in geen duizend mijl te bespeuren zijn. Ook het snerende “Dirty Cold Sun” en de gemene blues “Bleed It Dry” zijn uitdagende tikken op de deur van The Stones met de boodschap “That’s how you do it, you old farts”.
“Flesh Wound” is lekker stuiterende folkrock en “Follow The Moon” is wederom zo een felle rocker waarin The Crowes zich van hun meest duivelse kant laten horen.
Het kan al eens wat rustiger ook. “Wilted Rose”, met als special guest de Amerikaanse countryzangeres Lainey Wilson, is een ballad die gelukkig net uit de buurt blijft van de meligheid, hier gaan country, soul en rock mooi samen. Afsluiter “Kindred Friend” is vintage classic rock met een vette knipoog naar Neil Young en Tom Petty.
‘Happiness Bastards” is van het beste en meest energieke dat The Black Crowes in jaren gemaakt hebben, even scherp en sterk als ‘Shake Your Money Maker’ en ‘The Southern Harmony And Musical Companion”.
Op naar de AB op 21/05.
Otto Von Schirarch + guests, Magasin 4, Brussel op 23 maart 2024 – Pics
Otto Von Schirarch is een multidisciplinaire multimedia-experimentele kunstenaar en muzikant die video, performancekunst en originele muziek gebruikt om wereldwijd liveshows te spelen.
Hij creëert innovatief werk dat grenzen durft te verleggen en gemeenschappen te helen.
AMBASSADOR21 (Elektronisch / Experimenteel / Industrieel / Metaal) Natasha A Twentyone – stem, elektronica, teksten + Alexey Protasov – stem, elektronica, muziek. AMBASSADOR21 is het vaak geïmiteerde maar nooit geëvenaard industriële duo uit Wit-Rusland. De twee hebben de afgelopen jaren duidelijk hun stempel gedrukt op de industriële scene met hun harde, meedogenloze geluid en hun explosieve live optredens. AMBASSADOR21 balanceert altijd op het randje, hun muziek is een breekpunt, waar industrial, hardcore, metal en breakbeat samenvloeien in een unieke apocalyptische mix.
FRACTIONAL (BE) (Breakcore / Electro) - Fractional is een rustige, stille jongeman genaamd Pierre. Zijn muziek kan gekwalificeerd worden als Gothic Erotica, donkere en broeierige Electronica met een sterke Jungle nasmaak.
(bron: Magasin 4)
Neem gerust een kijkje naar de pîcs
Ambassador21
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5814-ambassador21-23-03-2024.html?Itemid=0
Otto Von Schirarch
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5813-otto-von-schirach-23-03-2024.html?Itemid=0
Fractional
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5815-fractional-23-03-2024.html?Itemid=0
Org: Magasin 4, Brussel
Tribute Night - The Beatles vs The Stones - Eindelijk het bewijs dat je ze niet moet vergelijken…..
Tribute Night - The Beatles vs The Stones
Tussen pot en pint worden er meer dan vaak politieke partijen opgericht, wordt er veel geld verdiend, wordt de wereld verbeterd en worden The Stones afgemeten op The Beatles en omgekeerd. En nog nooit heeft iemand het pleit gewonnen.
Vzw Magik Events koesterde het snode plan om nog eens de eeuwige nutteloze discussie aan te wakkeren door een heuse ‘tribute night’ op ons los te laten om uiteindelijk te bewijzen dat een vergelijk totaal niet hoeft.
The Heartclub Band hadden zes Beatles nodig om een zowaar prachtig saluut te brengen aan de Fab Four. Met immense liefde voor de originelen brengen ze beklijvende versies van hun hits en parels. Een uitgekiende playlist laat met ongelofelijk oog voor detail vroegere hits naadloos overvloeien in stevige rockers zoals “Helter Skelter”, “Let It Be”, ”Lady Madonna”, “Back in the USSR”, “I Feel Fine”, ... Alles gepassioneerd gebracht en gespeeld door een zestal dat al elders op nationale en internationale podia hun sporen verdiend hebben. Deze knapen imiteren The Beatles niet, ze spelen en ademen gewoon The Beatles. Daarvoor hebben ze geen verkleedpartijen nodig en hoeven ze ook niet af te sluiten met het zogezegde obligate Hey Jude. They didn’t Let us Down.
Not The Rolling Stones zijn uiteraard The Stones niet. Ze spelen The Stones niet, ze imiteren The Stones. De toetsenist kent Ian Stewart niet, drummer dirkt zich op als Charlie, de bassist straalt meer Bill Wyman uit dan Bill Wyman zelve, tweede gitarist zet een verdienstelijke Mick Taylor neer. Eerste gitarist verdiept zich danig in Keiths dresscode, poses en gestes dat het wat karikaturaal wordt. Zanger lijkt akelig eng op the real Mick als was het dat Jef Hoeybergs plastisch was tussen gekomen. Hoewel de nep Mick in den beginne niet zo goed bij stem was, maar zich alras herpakte na het ietwat fout gebrachte (vooral de rif) “Beast of Burden”.
Voor de rest speelden ze meer dan verdienstelijk en kwamen Not The Stones bij momenten akelig dicht bij hun helden.
Er waren aangename kippenvel momenten met oa “Sympathy”, “Jumping” en het verrassende “Sad Sad Sad” en “Don’t get Angry” uit de laatste ‘Hackney’. Onze nep-Keith mocht wat meer in de open G-stemming gespeeld hebben, en tja… Charlie valt onmogelijk te imiteren. Ze zijn dus goed, heel goed zelfs, maar hun de beste Stones-tribute band noemen lijkt me toch iets te veel van het goede.
Beide tribute bands speelden met een totaal andere insteek zoals ook hun echte voorbeelden deden. En dit valt dus niet te vergelijken. I rest my case. Voorwaar een goede zet, Magik Events!
Organisatie: Cultuurhuis De Leest, Izegem ism Magik Events
Froukje - Gelukzaligheid!
Het Nederlandstalige lied is terug ‘hot’ in deze (TikTok) tijden, kijk maar naar Merol, MEAU, S10, en nu ook mag je Froukje toevoegen in de lijst …
Tja, als doorwinterde liefhebber , moet je al teruggrijpen naar de Doe Maar periode of wij hier naar De Kreuners, Gorki en Noordkaap.
Froukje (****) wist zich op korte periode te realiseren met twee knappe EP's, ‘Licht en Donker’ (2021) en ‘Uitzinnig’ (2022). In een overvolle AB kwam ze haar debuut 'Noodzakelijk verdriet' voorstellen. Het jonge publiek genoot ervan. Een vivant optreden en feestje, een feest voor het leven, waarbij de handen in de lucht gingen tot op de tribunes, zelfs toen de lichten aangingen en Abba weerklonk, ging het feestje gewoon door … Mooi om te zien …, zelden meegemaakt …
Froukje wist ons vorig jaar op Lokerse Feesten al te overtuigen door een sprookjesachtige sfeer te creëren , waar emotie, vreugde en pijn hand in hand gaan. Maar vooral bracht ze alles vanuit een buikgevoel, ze meent wat ze zegt en zingt. Zij weet het jonge publiek te raken, de jongeren begrijpen haar , zeker in deze jagende tijden en je worstelt doorheen je levensloop. Froukje heeft voeling, zingt en speelt vanuit haar hart, wat erg mooi is. Ze zit op dezelfde golflengte en wil iedereen een fijne avond bezorgen. Er werd gedanst, gesprongen en de liedjes als “Ik wil dansen”, “Drijfzand' werden luidkeels mee gebruld door de uitzinnige menigte.
Ook de integere nummers zijn sterk en raken, waarbij het stil werd in de zaal, o.m. een emotioneel beladen “23 mei”.
Froukje sleurt haar publiek mee in haar verhaal, en dit slaat aan, waardoor iedereen zich met elkaar verbonden voelt, elkaar ondersteunt en samen het leven viert zoals het hoort …Daar hoort vreugde en verdriet bij. We lieten ons van de harde realiteit meevoeren naar een sprookjesachtige wereld.
Froukje heeft een goed op elkaar ingespeelde band; heerlijk zijn de aanstekelijke riffs en de opzwepende drums, met een knetterende solo middenin. De sfeer is uitgelaten, maar hoedanook wist Froukje de gevoelige snaar te raken. Froukje pakte Brussel in en zinderde muzikaal na. Gelukzaligheid en een onvergetelijke avond.
Setlist: Naar het licht // Kwijt //Zonder Liedjes //Uitzinnig //Tetris //Licht en donker //Nu ik niet meer over je schrijf// Zeeën van Liefde // 23 mei // Leeg Restaurant // Ik ben bang // Heb ik dat gezegd? //Als ik god was //Onbezonnen //Noodzakelijk verdriet //Zonder gezicht //Ik wil dansen //Nooit meer spijt (S10 cover) // Drijfzand ///Encore:///Houden van mij //We Hebben De Tijd// Niets tussen
Pics homepag @Hans Vermeulen (Hans.Photofficial)
Organisatie: Live Nation ism Ancienne Belgique, Brussel
Festival Dranouter 2024 – van 2 augustus t-m 4 augustus 2024 – nieuwe headliner, primeur voor Vlaanderen
PRIMEUR VOOR VLAANDEREN: NIEUWE HEADLINER FESTIVAL DRANOUTER BEKEND GEMAAKT TIJDENS LIVE-UITZENDING GENT-WEVELGEM
Op 2-3-4 augustus 2024 vindt de 50ste editie van Festival Dranouter, Festival of New Traditions, plaats. Het muzikaalste dorp van Vlaanderen, aan de voet van de Kemmelberg, ontvangt dan ruim 50.000 festivalgangers. De line-up van de 50ste editie ziet er al veelbelovend uit, met o.a. The Waterboys, Brihang, Suzanne Vega, Froukje, Villagers, Willem Vermandere, Spinvis... Wie keek naar de live-uitzending van Gent-Wevelgem kreeg een nieuwe headliner voor de jubileumeditie voorgeschoteld: niemand minder dan de Nederlandse americana-ster Danny Vera, bekend van zijn hit 'Roller Coaster'. Ook bevestigd: de DJ's Superstyling, DJ Vega en Boo-Lee zullen een set draaien in de Palace.
Wie keek naar Gent-Wevelgem kreeg tijdens de passage door Dranouter een primeur van formaat. Karl Vannieuwkerke kondigde tijdens de live uitzending de Nederlandse ster Danny Vera aan, terwijl de renners het prachtige Heuvelland doorkruisten. Tijdens de koersvoorbereiding kreeg Karl Vannieuwkerke al de line-up van de jubileumeditie voorgeschoteld, maar hij was benieuwd naar meer... Team Dranoeter vzw fluisterde hem Danny Vera in - het resultaat kon je gisteren live meevolgen!
Zodra Danny Vera het podium betreedt, gebeurt er iets wonderlijks. Als geen ander weet het rock-'n-rollfenomeen uit Nederland zijn publiek te bespelen. De americana-ster schreef als broekventje al nummers over het leven en de liefde. Hij nestelde zich de voorbije jaren in de harten van zijn vele fans met catchy nummers en prikkelende optredens. 'Roller Coaster' was in 2019 een internationale hit en sindsdien speelt Danny Vera voor volle arena's in zijn thuisland en verkoopt hij ook zaal na zaal uit bij ons. Hou je klaar voor onverbiddelijke rock in de stijl van grote namen zoals Johnny Cash, Roy Orbison en Elvis Presley, overgoten met die onweerstaanbare Danny Vera-schwung.
3 NIEUWE DJ'S VOOR DE PALACE
Naast Suzanne Vega, Brihang, Froukje, Danny Vera, Kommil Foo & Brussels Jazz Orchestra, Spinvis, Goose en The Waterboys in de Chateau, Cirque en Club, kan je in de Palace terecht voor stevige feestjes. Eerder was Jeroen Delodder al aangekondigd. Nu komen daar Superstyling (sideproject van Skyve en Ravenous), DJ Vega (Stikstof) en DJ Boo-Lee bij.
Skyve en Ravenous slaan de handen in elkaar als Superstyling. Ze nemen je tijdens Festival Dranouter mee op reis doorheen de beste, vrolijkste en meest opbeurende dansvloerplaten uit de jaren 90 en 2000. Van Armand Van Helden en Shapeshifters tot Bob Sinclar en Daft Punk. Superstyling kan niet wachten om de 50ste editie van Festival Dranouter in gang te trappen!
De afgelopen tien jaar is deze Brusselaar een vaste waarde geworden op hiphopfeesten in en rond de hoofdstad. Vega is daarbij niet alleen een van de oprichters van het label 'Frontal', maar ook de resident dj van het opkomende hiphopcollectief 'Stikstof'. Terwijl zijn eerste platen alleen hiphopklassiekers waren, waagt hij zich nu graag aan Trap, R&B, Afro of Grime. Hij mixt en scratcht ook tijdens Festival Dranouter vakkundig de nieuwste knallers, rauwe juweeltjes en all-time classics aan elkaar.
Dj Boo-Lee staat garant voor een nostalgische avond die je terug katapulteert naar de 80's. De beste pop, indie, rock, new wave of dance van vroeger en nu, passeren de revue. Wat dj Boo-Lee des te unieker maakt, is dat hij de beste hits visueel ondersteunt door middel van verschillende, gemixte videoclips. Jong of oud, met een strak gemixte set, waarbij hij naast platen ook beelden mixt, is een set van dj Boo-Lee een niet te missen act tijdens Festival Dranouter 2024.
FESTIVAL DRANOUTER 2024 TOT NU TOE
Spinvis, The Waterboys, Brihang, Kommil Foo en Brussels Jazz Orchestra, Froukje, Loverman, Villagers, Het Zesde Metaal, Willem Vermandere, Mooneye, Suzanne Vega, Douglas Firs, Novastar & meer tekenen al present voor Festival Dranouter - 50 Years Of New Traditions. Vanuit het Hoge Noorden zakken de Nordic Focus-artiesten af naar het prachtige Heuvelland. En er komt nog veel moois aan.
Wil je tijdens Festival Dranouter 2024 een throwback naar hoe het festival er aan toeging anno 1975? Dat kan dankzij het nieuwe podium De Koer! De Koer, hosted by Muziekcentrum Dranouter, kegelt je regelrecht naar de folkroots van het festival. Op de line-up van het nieuwe podium kleuren namen als Berlaen, Douglas Firs, Brent Beukelaer, Tom & Aurelie, Bipolar Bows, Ise...
FOTO-EXPO DRANOUTER
Speciaal voor dit gouden jubileumfeestje laat Festival Dranouter deze zomer ook haar fotoarchief op je los, in een originele tentoonstelling doorheen het muzikaalste dorp van Vlaanderen. Berg op, berg af, stap na stap word je ondergedompeld in 50 jaar muzikaal avontuur van dit authentieke festival met een serieuze hoek af. De foto's sleuren je mee op een rebelse tijdreis vol hippies, baarden en prettig gestoorde verhalen. Vergeet je camera niet, want de panorama's zijn net zo adembenemend als het Antwaarps van Wannes Van De Velde of het engelengezang van Laïs. May the folk be with you!
'Foto-Expo Dranouter' vindt plaats van vrijdag 28/06/2024 t.e.m. zondag 8/09/2024 doorheen het dorp Dranouter. Alle nieuws lees je via https://festivaldranouter.be/nl/expo & via de socials van Festival Dranouter.
www.festivaldranouter.be
Aka Moon – Wat een spannende rit doorheen dertig jaar Aka Moon
Aka Moon (****) , trio al een goede 30 jaar bezig, is uitgegroeid tot een ferm gerespecteerde band in binnen- en buitenland, binnen de jazzscene. De band verstaat de kunst van puurheid in het genre door een uiteenlopend klankentapijt en gaan interessante samenwerkingen aan, zoals op hun recente schijf 'Quality of Joy' met The Orchestral Constellation. Hier worden brede wegen verkend.
Vorig jaar vierden ze hun dertig jarig bestaan samen met BJO op Gent Jazz, wat zorgde voor een interessante versmelting tussen de etnisch getinte muziek van Aka Moon met de verbluffende bigbandjazz van het Brussels Jazz Orchestra zelf. Aka Moon is dus van vele markten thuis.
We maakten ons dan ook op voor een dolle muzikale rit, anderhalf uur lang, in het intieme en gezellige zaaltje in de Torenstraat, Lokere. Een warme, ingetogen , groovy sound hoorden we, een spannende rit doorheen dertig jaar Aka Moon dus.
Sax, bas en drums vinden elkaar moeiteloos, virtuositeit en improvisatie. Hier spreekt de muziek voor zich. Het maakt het optreden bijzonder, ze weten de spanning op te drijven en net op het moment dat het dreigt te ontploffen, vallen ze terug op een intiemer kader.
Door die golvende beweging weet Aka Moon je steeds opnieuw te triggeren, jazz met een hoek af . Na dertig jaar gaan zij nog steeds als jonge wolven tekeer. Die intensiteit en afwisseling maakt en houdt Aka Moon boeiend. Klasse!
Pics homepag: Cedric Craps (Lokerse Jazzklub) Organisatie: Cultureel Centrum, Lokeren + Lokerse Jazzklub
Mooneye – Mooneye brengt een set waarin ‘alles’ is vervat … Van Melancholie tot Uitbundig
Mooneye brengt een set waar alles in zit: melancholie, melodie en soms (uitbundig) rockend. De nieuwe songs nestelden zich moeiteloos tussen de oudere.
Mooneye is bezig aan een tour doorheen Nederland en België ter promotie van het nieuwe album ‘Come with Me and Hide’. Met de band doen ze mooie zalen aan zoals de Roma, het Depot, de Cactus Club… Vanavond is de Kreun (Het Wilde Westen) aan de beurt. Zo goed als een thuis match voor de inwoner van Zwevegem.
Het voorprogramma werd verzorgd door Philemon. Anton De Boes uit Sint-Niklaas zit achter dit project en hij werd hier bijgestaan door een gitarist waarmee hij nauw samenwerkt. Voor enkele nummers kwam er ook een klarinist meespelen. Voor zijn ep ‘Hourglass’ werkte hij samen met Pascal Deweze. Hij bracht vooral nummers uit deze EP. Melodieuze lo-fi pop/singer songwriter muziek. Met mooie gitaarklanken van de gitarist en een meezingmomentje als afsluiter. Waarschijnlijk is het met drums wat opzwepender dan hier het geval was maar om te openen voor Mooneye vond ik dit qua stijl en klankkleur heel gepast.
Daarnaast was het aan Michiel Libberecht en band want Mooneye is toch vooral een band geworden sinds hun debuutplaat. Er werd geopend met “Come with Me and Hide”. Een sterk nummer dat onderhuids donker klinkt door een riff dat afkomstig lijkt te komen uit de bluesmuziek. Een rustig begin dat halfweg het nummer openbreekt. Het werd gevolgd door het melancholische “Another Fool”.
Bij “Bright Lights” kwam de eerste echte opwinding op het podium en in de zaal. Daarna volgden “Branches” en “New Skin”. Vanaf dan kwam de vlam echt in de pijp met “Big Enough”, “Girl Like You” en “Black River”. De bas en drum maakten indruk. De gitaarklanken ook en vooral tijdens de opzwepende solo’s of outro’s die we te horen kregen. Zo ook met “Lover to Stranger”.
De ene gitarist/toetsenist verjaarde en kreeg een cheese cake met kaarsjes op het podium gepresenteerd. Een mooi momentje.
Voor “Too Young To Have Regrets” ging de band even van het podium en was het aan de Zwevegemse bard om dit breekbaar nummertje te brengen. Daarna kwam iedereen er terug bij en we kregen nog “Thinking Bout Leaving” en als afsluiter “In Between” (als ik mij niet vergis). Als bisnummers kregen we “Too Fast” en “Fix the Heater”. Beiden werden sterk gebracht.
De opbouw van de set was heel geslaagd. De band speelde met bravoure. Ook de nieuwe songs stonden, ondanks ze meestal iets ingetogener zijn dan die op ‘Big Enough’, hun mannetje tussen de oudere tracks. De stem van Michiel Libberecht klonk weer als een nachtegaaltje.
Na een mooi en aangenaam concert keerde ik met enkel oorwormen in mijn hoofd terug naar huis.
Organisatie: Wilde Westen, Kortrijk
Mayorga, Lani, Trix, Antwerpen op 22 maart 2024 - Pics
MAYORGA - Helena Mayorga Paredes stelt met Mayorga haar soloproject aan de wereld voor. De half-Chileense gitariste brengt een melancholische mix van lo-fi indie pop en r(a)uwe gitaarsongs. Haar nummers ontstaan in haar slaapkamer, ergens onderweg of ergens onderweg naar haar slaapkamer. Daarna duikt ze de studio in met producer Charline D’hoore. In mei 2022 bracht ze haar debuut single ‘Weekend Lover’ uit. Deze werd snel opgevolgd door ‘Girlcrush’ in september. Na de singles , de langverwachte EP , die nu live werd voorgesteld.
LANI - Lani is de mix van sappige dubs en boeiende melodieën. Met een liefde voor de diepe bassen en popcultuur slaagt Lani erin om de meest aanstekelijke popsongs te brengen in een ietwat vies glitterjasje. Het is verslavend en het is fris. Het is suikerzoet, maar het is bot. En het allerbelangrijkste, het knalt met de juiste soort houding en ambitie.
(bron: Trix, A’pen)
Neem gerust een kijkje naar de pics @Yvo Zels
Mayorga
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5897-mayorga-22-03-2024.html?Itemid=0
Lani
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5896-lani-22-03-2024.html?Itemid=0
Org: Trix, Antwerpen
Het Zesde Metaal - Een Emotionele Avond
Als support-act bracht Rosie Stuart haar eigen unieke en ietwat gekke stijl, met nummers als "Vegan", "Fineprint", en "If Only". Ze won begin dit jaar een Baloise wedstrijd van onafgewerkte singles en mag nu, in samenwerking met Het Zesde Metaal, deze singles uitwerken tot een volwaardig album. Benieuwd wat ze naast een rustige gitaar en schreeuwerige uitbarstingen nog in petto heeft. Ze verkocht in de Gentse Ha Concerts alvast een tote-bag, waar naar eigen zeggen het nieuwe album van Het Zesde Metaal perfect in past!
Na het voorprogramma hielden we onze adem in voor Het Zesde Metaal. De sfeer was wat onwennig toen Filip Wauters, Robin Aerts, Tim van Oosten, met nieuw groepslid Kasper Cornelus en even later Wannes Cappelle het podium betraden. Met een zorgvuldig samengestelde set-list, variërend van tijdloze favorieten tot verse nummers van hun recente album ‘Het Langste Jaar’, beloofde de avond een diepgaande reis te worden door de ziel van de band. Die ziel kreeg een flinke knauw na het heengaan van bandlid Tom Pintens begin augustus vorig jaar, maar wordt nu muzikaal opgevangen door Kasper , die zich ontpopt als een sterk multi-instrumentalist.
Vanaf het moment dat de eerste tonen van "De Storm" de zaal vulden, was het duidelijk dat dit geen gewoon optreden zou zijn. Cappelle wist het publiek meteen te raken met zijn hartverwarmende stem. De eerste nummers waren dan ook doordrenkt van herinneringen en gevoelens die de band diep koestert.
We werden getrakteerd op een aangrijpende mix van nieuwe composities en bekende hits, elk doordrenkt met de kenmerkende melancholie en diepgaande teksten waar Het Zesde Metaal om bekend staat. Na "Nog Maar Begonnen" en "Alles Moet Veranderen" volgden het opzwepende "Calais" en het ontroerende duo "Gie, den otto en ik" en "Ploegsteert".
Tussen de nummers door deelde Cappelle enkele intieme verhalen en anekdotes, waardoor het publiek een nog dieper inzicht kreeg in de emotionele reis van de band. Er waren grappige momenten zoals het 10-jarig meisje uit Leuven dat ‘Hamster Jan’ hoorde in plaats van ‘Het Langste Jaar’, maar ook serieuzere histories zoals het feit dat een nummer over Calais nog steeds relevant is, 8 jaar na de ‘vluchtelingencrisis’. Hij sprak ook openhartig over het verlies van Pintens en hoe dit alles heeft bijgedragen aan de creatie van hun meest recente album.
Het hoogtepunt van de avond kwam tijdens de toegift, waarbij nummers als "Ier bie oes" en "Naar de wuppe" het publiek luidkeels lieten meezingen.
Al met al was dit concert een viering van het leven, de liefde en de kracht van muziek om ons te verbinden en te troosten, zelfs in de moeilijkste tijden. En zoals altijd liet Het Zesde Metaal ons achter met een gevoel van hoop en verwondering, klaar om de wereld met nieuwe ogen te bekijken en te omarmen wat er nog komen gaat.
Neem gerust een kijkje naar de pics @Dieter Boone
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5906-het-zesde-metaal-22-03-2024.html?ltemid=0
Neem gerust een kijkje naar de pics van één van de twee sets in de Cactus Club, Brugge (23 en 24 maart 2024) , volgend op de twee concerten in Gent @Kristof Acke
Het Zesde Metaal
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5900-het-zesde-metaal-23-03-2024.html?Itemid=0
Rosie Stuart
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5901-rosie-stuart-23-03-2024.html?Itemid=0
Organisatie: Ha Concerts, Gent ( ism Democrazy, Gent)
Mass Hysteria - Franse energiebommetjes in overvloed
Een spreekwoord zegt dat het voor een artiest of kunstenaar vaak moeilijker is om in eigen land door te breken, dan daarbuiten. Dat geldt niet voor de Franse metalband Mass Hysteria (****) die in eigen land hoge toppen scheert. Toen we ze in 2016 op het Main Square Festival zagen, stonden ze hoog op de affiche; ze zorgden voor een grootse moshpit tot helemaal achteraan. Ze spelen in Frankrijk in grote Arena's en zijn een vaste gast op Hellfest.
De band staat nu in een goed gevuld AB en tekent voor een ultiem metalfeestje, over de grenzen heen en voer voor verschillende leeftijden …
Arkangel (***1/2) opende en zorgde voor een oorverdovende, chaotische brij van diverse stijlen. De band balanceert tussen hardcore en metal. Ze spelen luid, hard en snel. Maar spijtig genoeg klinkt het allemaal wat monotoon. Maar ok ze overtuigen met opborrelende adrenalinestoten en enkele moshpits zijn het gevolg. Een mooie opwarmer …
Mass Hysteria klinkt breder en voegt er een vleugje bombast en theatraliteit aan toe zowel in de sound als in de opbouw van het podium. De band klinkt episch, gevarieerd en uitgekiend. Met een Franse Colère wordt het gaspedaal meteen ingedrukt, vanaf “Mass Veritas”.
Er wordt niets aan het toeval overgelaten. De frontman rent als een wildeman naar elke hoek en zoekt zijn publiek voortdurend op. Het resulteert in stevige mosh- en circle pits, tijdens “Chiens de la Cass” tot ver achteraan.
Die Franse rollercoaster overtuigt ons moeiteloos; rustpunten zijn er nauwelijks, of jawel … enkel als Mouss Kelai grappige kwinkslagen uitdeelt.
Mass Hysteria geeft er een stevige lap op, en het feestje kent enkele stevige knallers vuurwerk. Een fijn moment volgde op “Furia”, toen enkele kinderen op het podium (met oorbeschermers welteverstaan) kwamen. De jongste was amper vier jaar … Samen met de band mee springen en dansen. Heerlijk …Daarna alles terug op veilig voor de kids en tijdens het afsluitende “Plus que du metal” werden alle registers nog eens stevig opengetrokken, met een laatste moshpit tot gevolg.
Mass Hysteria is het Frans antwoord op de Britse en Amerikaanse metalscene . Een liveset om U tegen te zeggen. Overtuigend, sterk, hard … Franse energiebommetjes in overvloed, een kleine twee uur lang .
Setlist: Mass Veritas //Positif à bloc //Chiens de la casse //Vae soli ! //L'inversion des pôles // Notre complot //L'art des tranchées //Nerf de bœuf //Se brûler sûrement// L'émotif impérieux // Failles // Reprendre mes esprits //Arômes complexes //L'enfer des dieux //Encore sous pression //Tout est poison //
BIS: Tenace //Le triomphe du réel //Contraddiction //Furia //Plus que du métal
Neem gerust een kijkje naar de pics @Romain Ballez
Mass Hysteria
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5895-mass-hysteria-22-03-2024.html
Arkangel
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5894-arkangel-22-03-2024.html
Organisatie: Progress Booking
Jimi Floyd – Het werken aan persoonlijke relaties is de verhaallijn op deze plaat, een lijn tussen donker en licht
Jimi Floyd is geen onbekende voor ons, in 2020 hadden we reeds aandacht aan zijn debuut 'The Right To Disappear' , een parel van een album gedrenkt in een badje van mystiek en melancholie ...
Het duo bracht recent een nieuwe plaat uit 'Man is infinite as the void', het mysterieuze blijft en daar zijn we blij om … Lees hier .
Naar aanleiding van deze release hadden we een fijn gesprek met het duo Jesek Van Sante en Hugo Boelhouwer. Uiteraard polsten we ook naar de ambities en toekomstplannen.
Hoe gaat het met jullie tegenwoordig?
Hugo: Muzikaal ligt alles wat op een lager pitje, maar los daar van verloopt alles prima. We zijn heel tevreden.
Muzikaal op een lager pitje? Maar er is een nieuwe release uit’ Man is Infinite as the Void’; het is toch de bedoeling er iets mee te doen, of is dit nog niet het geval?
Hugo: er gebeurt gewoon niet zoveel, als je wil dat er dingen gebeuren moet je kunnen op tournee gaan, en dat lukt op het moment niet zo heel goed blijkbaar. Dus ja, na de release is alles beetje stil gevallen. Het is gewoon hard werken, op sociale media actief zijn en zo. Muziek maken op zich is gewoon heel leuk. Maar om jezelf te verkopen na zo een release dat is wel heel lastig tegenwoordig en vergt dus tijd. Daardoor is het nu wel even stil op muzikaal vlak dus.
Is het moeilijker om geboekt te worden niet een beetje een probleem van deze tijd, dat het na de corona periode algemeen moeilijker is geworden om als band geboekt te worden? De organisaties nemen een ietwat afwachtende houding aan en spelen op veilig … Hebben jullie er ook ‘last’ van?
Hugo: Hoe het voor corona was hebben we geen idee over, want onze vorige release was net voor we in lockdown gingen. Het is wel moeilijker geworden merken we wel om tussen al dat overaanbod aan nieuwe bands en projecten, het hoofd boven water te kunnen houden.
Jesek: Ik pik daar even op in. Het is inderdaad wat op de achtergrond geraakt ‘muziek’ , maar die recensie op Musiczine was wel een impuls en heeft ons weer wat moed gegeven.
Hugo: dat helpt inderdaad, en ook iedereen die de plaat hoort is er laaiend enthousiast over. Bij beide platen zelfs. Maar helaas blijft het voor de rest een beetje stil, o.a. wat dus die optredens of streams betreft. Dus we hopen dat door reviews en dergelijke, er toch ergens een belletje gaat rinkelen of een deur open gaan.
Dat is zeker geen verwijt naar jullie muziek toe, maar kan het niet liggen aan het feit dat jullie muziek niet de meest toegankelijke is. Ik vergelijk het met een kruisbestuiving tussen Zappa en Bowie, die werden – op uitzondering van Bowie uiteindelijk wel – ook niet direct opgepikt. Kan het daar aan liggen denk je?
Zowel Frank Zappa als David Bowie zijn inspiratie bronnen voor ons. Bowie is een van de grootste artiesten die ooit heeft geleefd. We proberen het niet te laten klinken als Bowie , maar het zit gewoon in elke vezel van ons zijn. Dus ja dan komt dat automatisch wel boven in onze muziek. Wat hij zo goed deed, was dingen zo poppy laten klinken maar tegelijkertijd zaten zijn tekst en muziek boordevol rare structuren. Het is zeker een doelstelling het ook op deze wijze te doen, en daardoor alsnog toegankelijke te klinken, want dat deed Bowie uiteindelijk ook ondanks die structuren en rare kronkels. We willen zeker niet te plat gaan klinken en zo, maar toegankelijker zeker wel.
Jerek: wat mijn manier van werken betreft, ik heb strofes in mijn hoofd en daarmee ga ik aan de gang. Hugo doet daarbovenop de instrumentale omlijsting, en net die combinatie tussen wat ik er uiteindelijk van maak met mijn teksten en stem, in combinatie met wat Hugo doet, dat maakt Jimi Floyd.
Opvallend, wat de instrumentatie betreft, is bij deze plaat toch die viool klank een meerwaarde. Het krikt die mooie songs naar een nog mysterieuzer en magischer niveau. Hoe hebben jullie deze violiste gevonden, en is het de bedoeling die viool te blijven gebruiken naar de toekomst toe?
Hugo: Carolien Verbeek. is een heel goede vriendin van mij, en haar inbreng is van een hoge toegevoegde waarde, dus ik zou er heel graag meer mee willen doen naar de toekomst toe; ik doe duw het instrumentale onderdeel, gitaar, bas, toetsen en drum. Maar bij sommige songs had ik gewoon het idee dat moet zij gewoon doen met haar viool. Wat ze doet is inderdaad een enorme meerwaarde.
Het is een warme plaat, en er hangt iets mystieks in, een soort ‘gevecht tussen donker en licht’, én vooral een verhaallijn… Is het een plaat tussen donker en licht? Of hoe moet ik het zien?
Jerek: Ik steek uiteraard zeer persoonlijke dingen in mijn teksten. Dat gaat ook over liefdesverdriet en hoe je daaruit moet komen De persoonlijke relatie en het werken daaraan, dat is de hele verhalenlijn lijn in deze plaat, en dan bewandel je inderdaad wel die lijn tussen donker en licht, sowieso.
Hiermee wordt wel geen ruim publiek aangesproken, vrees ik een beetje. Ik bedoel dus een publiek waarmee je Sportpaleizen uitverkoopt. Maar dat is wellicht niet de ambitie, welk publiek hoop je met jullie muziek wel te bereiken?
Jerek: we doen het in de eerste plaats voor onszelf. Hoe we samen muziek maken, en dingen creëren samen, dat is het allerleukste. Maar welk publiek precies? Daar zijn we niet echt mee bezig eerlijk gezegd. Ik dacht eerder dat het toegankelijk is wat we doen.
Jullie focussen zich eerder op het club circuit? Of wat is jullie ambitie of doel met Jimi Floyd?
Hugo: ik hoef niet in Top veertig of zo terecht te komen, dat is voor niks nodig. Wat ook een feit is, je wordt in Nederland o.a. door radio en zo weggedrukt door echt commerciële dingen, het is daardoor als wat alternatievere band of artiest moeilijker geworden om boven dat maaiveld uit te kijken. In Engeland heb je nog een circuit van ‘independent’ muziek, maar dat is hier toch wat minder. Het publiek is er zeker, maar je hoort het gewoon te weinig in de mainstream media en dergelijke. En dat maakt het wat moeilijker voor ons. Er is dus ook wel een clubcircuit in Nederland en zo, maar we moeten ook worden opgepikt en daar knelt het schoentje wat op het moment. Maar een naam maken in dat Club circuit zou leuk zijn, ja.
Jerek: Optreden hebben we inderdaad nog niet zoveel gedaan, en ook deels door die corona perikelen en zo. de Eerste plaat ‘the right to dissapear’’ werd heel goed ontvangen. Doordat we niet konden optreden, is dat allemaal wat stil gevallen. En nu hebben we met onze twee een nieuwe plaat gemaakt, maar hoe we het op de bühne moeten brengen is vooralsnog een vraagteken.
Zijn dat jullie plannen voor dit jaar eigenlijk? Optreden? Of wat zijn de plannen voor 2024?
Hugo: we hebben deze plaat dus uitgebracht, eind vorig jaar, een zware bevalling van vier jaar. De meeste liedjes komen uit de periode van voor die corona tijden. dus nu is het verhaal even af, en ligt alles muzikaal een beetje stil. Er zijn tussen ons (mij en Jerek) gewoon periodes van enorme creativiteit , en dan is het weer even weg. We zitten dus nu een beetje in die tweede periode. Ergens wordt dat dit jaar wel weer opgekrikt en gaan we gewoon aan de gang met nieuwe ideeën. Voor optredens staat er nog niets concreet op de planning voorlopig. Al denken we er wel over na om op een akoestische manier dingen te gaan doen samen. Er is een aanstekelijke chemie tussen ons beide, die het vuur wel weer zal aanwakkeren , en dan zien we wel wat er wat concerten spelen betreft uitkomt.
Wat jullie doen is uniek, en dat in deze tijden toch wel heel moeilijk, is de sociale media geen goed ‘wapen’ om ervoor te zorgen dat je daarin slaagt? Hoe belangrijk is sociale media voor jullie?
Jerek: we hebben meerdere video clips gemaakt, en regelmatige posten op de sociale media geprobeerd om de media op te zoeken. Maar na een tijdje lijkt het wat op zelfbevlekking en daar heb ik helemaal geen zin in. Ik heb meer zin om muziek te maken. We zitten nu in een soort vacuüm als het ware, en ik hoop dat we daar kunnen uit geraken. We geloven daar zelfs in dat we daar uit zullen komen. Moest het ondanks alles niet lukken, gaan we zeker niet opgeven en nog steeds nummers maken, zeker weten. We geven het niet op!
Is het de ambitie om muziek te blijven maken? Of hoe moet ik dat zien?
Hugo: toen de eerste plaat uitkwam dacht ik ‘nu kan ik rustig sterven’ (haha) want dat doel wou ik bereiken, en was bereikt. We maken ook luistermuziek, we zijn ook geen 25 meer. Dus ja, ik wil gewoon blijven mooie dingen maken en creëren, niets meer en minder dat blijft gewoon het hoofddoel. Maar dat live optreden, daar moeten we toch eens proberen naar toe te werken ja. Live zouden die songs een meer uitgeklede versie zijn, en misschien wel met de violiste erbij, het kan zeker iets worden.
Jerek: het zou bijzonder leuk zijn om eens op special veneus te staan, zoals een kerk of zo. Dat lijkt me leuk om te doen en is zeker een ambitie. ,en dat eerder vernoemde Club circuit, het zou ook leuk zijn. Gewoon op speciale momenten op speciale locatie staan, is een ambitie.
Wordt live optreden niet wat moeilijker, gezien organisatoren graag op veilig spelen? Ligt het daaraan dat je zo moeilijk geboekt kan worden?
Hugo: Wat je tegenwoordig ziet, diegene die wel geboekt worden zijn cover of tribute bands. Die liedjes brengen van Led Zeppelin en dergelijke meer. Om maar te zeggen. Daar komt ook een iets ouder publiek op af. Dat is leuk om te zien, maar dat drukt de nieuwe en spannende dingen die gebeuren wel wat weg. En dat is een jammere evolutie. Als er iets minder bekend geboekt wordt, komt er ook vier paardenkoppen en een kip op af, bij wijze van spreken. Dus ergens kan ik die organisaties wel begrijpen.
Het is zinnenprikkelend jullie muziek; dus een jonger publiek aanspreken, behoort tot de mogelijkheden. Waarom is het zo moeilijk die jongeren te bereiken denk je?
Hugo: Jongeren zijn heel kort geprikkeld, het duurt enkele seconden en ze ‘swippen’ het weer door. Daardoor is het ook moeilijker om hen te bereiken
De hoes is iets bijzonder lees ik: “Jimi Floyd is back! ‘Man is infinite as the Void’ is our attempt to fill that giant black hole!’’ Heeft dat te maken met dat gevecht tussen licht en donker? Kun je daar iets meer over vertellen?
Jerek: letterlijk genomen, is waar we soms met ons twee inzaten eigenlijk. Met relatie problemen, mensen om ons heen. Tegelijkertijd is dat zo groot, maar ook zo nietig, waarover maken we ons dan zo druk.
Hugo: eigenlijk is in zo een zwart gat alles mogelijk, dat gat kan opgevuld worden. Er zit zoveel potentie in, maar het moet gewoon opgevuld worden. Dat is het verhaal erachter. Dan kom je inderdaad tussen inderdaad een zwart gat, maar ook de mogelijkheden die het biedt om dat gat dus echt op te vullen met allerlei ideeën en zo.
Een mooi statement. Bedankt voor dit fijne gesprek. Hopelijk zie ik jullie toch eens live ergens binnenkort …
Nederlands 
Français 
