Front 242 – afscheidstournee – Meer dan 40 jaar Front, schitterend, U bent bedankt!
Front 242 en Neon Electronics
Iconen in onze Belgische scene beginnen aan afscheidsconcerten … Front 242 liet vorig jaar weten dat het na ruim 40 jaar goed en wel is geweest. Eind januari is het definitief over & out … Front 242 was een baanbrekende band, die internationale erkenning verwierf, meer dan in eigen landje.
Ze wisten anderhalf uur lang een backcatalogue te bieden van hun succesvolle periode in de late 70s tot late 80s, met hun broeierige, groovy, pompende electrotracks en hun movende body’s op het podium. De vijftig plussers, het publiek hier overwegend aanwezig, genoot en sloot hun lieveling met een pogodansje, de vuist en de arm omhoog, letterlijk in de armen! Wat een connectie tussen band en publiek … Kortom, een mooi eerbetoon als afsluiting …
Hier in Gent speelden ze hun eerste concert ooit (83), dus hier konden ze niet ontbreken … Hun afscheidsconcerten werden afgelopen zomer reeds ingeleid op de Lokerse Feesten. De new-wave- classix organisatie wist hen nog even te strikken voor twee avonden, vooraleer ze definitief hun hoofdstad Brussel uitwuiven met (alle goede zaken bestaan uit) drie concerten.
We hebben er nog eentje in de rangen die er ook mee stopt, met name Channel Zero die de 90s Belgische metal beheerste. Nu, Front op z’n beurt, gaf een bepalende push aan het industrial genre in de mid80s; hun electronic body music (EBM) is na ruim veertig jaar nog steeds een begrip.
‘Geography’ uit 82 was het debuut , ‘No comment’, ‘Offical version’ , ‘Front by front’ en ‘Tyranny for you’ in 91 en tussenin talrijke EPs, bepaalden nét die EBM , een revolutionair geluid, die z’n invloed en inspiratie had op talrijke elektronicabands, die darkwave en de new beat omarmden. Met hun latere trancetrips van ‘Up evil’ en ‘Off’ waren ze een bron voor Chemical Brothers, Underworld, Orbital , The Orb en Prodigy. Muzikale generaties werden dus aangesproken. Maw Front 242, een viering van een muzikale erfenis die tientallen jaren stand heeft gehouden.
De 4 men in black , in bodywarmers stijl en met grote zwarte zonnebril op, werden als helden onthaald. We hoorden een zorgvuldige mix van classics en van enkele fijn opgepoetste nummers door de jaren heen.
Richard 23 en J-L De Meyer, spil doorheen dit collectief, wisten het publiek meteen op dezelfde golflengte te krijgen en op te hitsen met “WHIWYG (whatyouseeiswhatyouget)” door de krachtige elektrotunes, die kenmerkende donkere wave en hun bepalende moves en danspassen. De twee spilfiguren vulden elkaar aan en wisselden elkaar af in de snedige , felle , verbeten en zalvende zegzang. En inderdaad J-L moest hier af en toe een rustmoment inschakelen, om er dan opnieuw tegen aan te gaan en te kunnen invliegen op het podium. De man achter de knoppen en de electronic body drummer gaven het juiste tempo en snelheid aan.
De projecties op het achterplan en de spotlights waren hier de toegevoegde waarde voor volledige overgave en complete totaalbeleving, die een ‘end of the world-gevoel’ deed opborrelen.
En het stampte onverminderd voort, “Moldavia” en het rauwe “Body tot body” volgden; niemand bleef onbewogen. De muren trilden door die elektronica-, drumbeats en de salvo’s.
Met “Don’t crash” werd een meer filmisch geheel aangevat, door die trancy, zwevende donkere grooves; de schitterende beelden maakten de link naar diverse soundtracks als van een ‘Das boot’ …
De overbekende new wave classics “No shuffle” en “Quite unusual” zorgden voor samenhorigheid en meezingmoment. En het tempo kon opnieuw worden opgedreven. In ware commandostijl kregen we natuurlijk die “Commando mix”, ook al zo’n mooi opgebaard oudje, dat werd uitgerekt en een donkere onheilspellend sfeertje creëerde. Een soort aanzet voor de ‘Hunger games’ of de ‘Alien’ films en ga zo maar door …
Het nieuwere “Hide & seek” (een cover btw!) werd even enthousiast onthaald en met hun vuist en hand in de lucht bleef de temperatuur in de Vooruit in deze koude dagen warm.
Een intense sfeer sierde door de krachtige uitvoeringen, de zwierige , militante beats, de drumpartijen en de salvo’s op een “Red team”, “Take one” en “Master hit” , oudjes die Front een eigen uniek gezicht gaven. Natuurlijk kon die instant klassieker “Tragedy for you” niet ontbreken, door de zwevende elektronica en de dubbele percussie; die groove’n’beats zweepten het publiek op. Ook “Fix it” is er zo eentje en hier voel je ongetwijfeld die invloed op de 90s dance scene.
Het opbouwende , snedige “Welcome to paradise” uit 88, een prachtige clip erbovenop , sloot de reguliere set af. De response was enorm en het deed het kwartet deugd.
Ze hielden tot slot iedereen nauw aan het hart met de eurodance van “Happiness (more angels)” en in de explosiviteit van het overbekende “Headhunter”, wat hadden we hier een meezingmoment!
We kregen als toemaatje nog een fijn fotoarchief van de succesvolle carrière van deze electrohelden
Front 242 wuifde ons definitief uit met hun brok muziekgeschiedenis …. Ze bewezen wederom waarom ze pioniers zijn binnen het genre en gaven hun fans een onvergetelijke avond. Dit optreden was een herinnering aan hun blijvende invloed en hun blijvende kracht van hun muziek! Schitterend, Front, U bent bedankt!
Neon Electronics is het project van Dirk Da Davo, die na z’n Neon Judgement de elctrowavepop in een eigentijds, aangepast jasje stopte o.m. met Radical G. Met z’n drie op het podium waren ze, bas, gitaar en een dosis elektronica (drums), waarbij een soort blaasinstrument de sounds wat aanscherpte, wat deed zweven of niet vies was van wat geluidsterreur (met een knipoog naar Atari Teenage Riot).
Ook na het avontuur van NJ, veertig jaar terug, biedt dit trio een boeiende, interessante backcatalogue van prikkelende, opzwepende electro/wave, dance, grooves met een EBM gehalte.
Drie nummers van NJ kregen een herbewerking toebedeeld, “Schizopfrenic Freddy”, “TV treated” en de onlangs verschenen bewerking van “Factory walk”, die een soort staalverwerkend muzikaal bedrijf introduceerde.
Ook hier werden we moeiteloos meegezogen in die trancy, repeterende, meeslepende en opbouwende, hoekige, pompende tunes , die een donkere, grauwe ondertoon hadden, zoals op “Invisible man” en “Better way”. De projecties staan net als bij Front in voor een totaalbeleven. Meat Beat Manifesto, The Orb of een Death In Vegas en natuurlijk Front of hun eigen oudje NJ kwamen ergens in ons op. Het trio had meteen het publiek mee.
Verder een “Pussycat dreams” , die ons lekker erotiserend deed wegdromen in een walm van bezwerende, zalvende electrogolven. Denk maar even aan de Lords Of Acid. Of een “157” (cent cinquante sept) is er dan eentje van hartverscheurende electro.
Ze hielden het boeiend alternatief toegankelijk en zorgden voor een aanhoudende spanning door voldoende afwisseling in het genre.
Deze Neon Electronics waren de ideale geleider van onze Front iconen.
Check gerust LIVE (+ pics Lokerse Feesten 2024)
Lokerse Feesten 2024 - DAG 3 - Black Sunday - Afscheidsconcert van Front 242 zindert na
Try-out De Zwerver, Leffinge (juni 2024)
Front 242 – try-out - Herinnering aan hun blijvende invloed en de blijvende kracht van hun muziek!
Organisatie: New-wave-classix (ism Front 242 en Neon Electronics)