The Shadow’s Gone Out is een Frans duo met enkel een bassist en een drummer. Beiden doen ze ook nog iets met samples, maar een zanger(es) hebben ze niet. Dat ontbreken van zang is jammer, want in hun composities lijkt het alsof er stukken ‘open’ gelaten zijn voor zang. Met zang zou dit in de buurt komen van Marilyn Manson of een Ministry: opzwepende industrial synth-rock. Bij momenten doet deze EP mij denken aan het solo-werk van Martin Gore van Depeche Mode.
Deze EP omvat slechts drie tracks. Die vormen samen een coherent geheel, maar toch hadden we graag nog meer gehoord van dit Franse duo om een gefundeerd oordeel te kunnen vellen. Van de drie vind ik “Sous La Pluie” de sterkste compositie. Titeltrack “Final Alarm” is dan weer het meest toegankelijke nummer van de drie.
https://theshadowsgoneout.bandcamp.com/releases
Bokkerijders is een nieuwe metalband die een heavy thrash ‘n’ roll-blend van blackmetal brengen. Dit Belgische trio mag je niet verwarren met het Russische Bokkenrijders dat net één letter meer heeft in de bandnaam. Bokkerijders doet iets leuk met de sound van Aura Noir, Turbonegro, Darkthrone’s Hate Them en het drumwerk van Fenriz. De leden van Bokkerijders hebben hun sporen verdiend bij o.m. Ordigort, Bones, Ishtembashtock, Witch Trail, Caducity, Chalice en Kuar Nhial.
De eerste worp van Bokkerijders komt uit op slechts 50 exemplaren van een cassette en digitaal, maar wist wel meteen onze aandacht te vatten. Met vier tracks en een klein half uurtje muziek zit dit ergens tussen een EP en een album in.
“Antikosmic Void Principle” is de opener. De drummer gaat als een bezetene tekeer, maar houdt het net en superstrak. Bovenop die drums komen gitaren die meer naar de thrash en garage gaan, maar dit recept smaakt meteen naar meer. De grunts gaan weer eerder richting blackmetal.
Hetzelfde recept (in grote lijnen) gaat op voor “Shackled Leviathans” en “The Madness Of Mercury”, maar dan met ook nog wat atmospheric-black passages erbij. In de lyrics gaan ze ruimer dan de legende van de bokkerijders. De vierde track is titeltrack “Bokkerijders” en dit anthem roept meteen herinneringen op aan Kvelertak, de Noorse band die black metal combineerde met punk. De beginriff van deze track had net zo goed op een demo van Kvelertak kunnen staan. Een platte kopie is het echter niet, wel hebben ze bij Bokkerijders eenzelfde gelaagde intensiteit.
Blackmetal-puristen blijven best ver weg van de Bokkerijders, maar het is bijzonder leuk hoe deze band de grenzen van het genre oprekt.
https://babylondoomcultrecords.bandcamp.com/album/bokkerijders
Komisar uit de Kempen. “Barcelona” is na “Saturday” hun tweede single en opnieuw opgenomen met producer Niels Meukens (Double Veterans, Psycho 44, Crackups, ).
Net als op de debuutsingle kan je opnieuw niet omheen de vocalen van Komisar-zanger Thomas. Die lijken als twee druppels water op die van Alex Turner van Arctic Monkeys. Niet alleen in timbre en tempo, maar ook met datzelfde licht-verveelde accentje. Behalve dat Komisar deze vergelijking voor de rest van zijn dagen zal meezeulen, is dat op zich positief. Op deze tweede single is de productie dan ook nog eens helemaal opgebouwd rond de vocalen en daar laat de band toch een paar punten liggen. Door de gitaren wat dikker aan te zetten zouden de knappe melodielijnen en compositie beter uitkomen, wat de band meer een eigen gezicht kan geven.
De singles tonen dat ze bij Komisar een originele songstructuur kunnen opzetten en ook de lyrics zijn oké. “Barcelona” is nog wat braaf en poppy, maar gelukkig ook über-catchy, wat mij benieuwd maakt naar de live-versie.
https://www.youtube.com/watch?v=qVJGwiBjo-w&t=2s
Three Times Royal is de nieuwe Amerikaanse band van de Nederlandse vocaliste Iris Goessens, die vroeger bij de Belgische band Spoil Engine zong, en nog twee Amerikaanse dames waarvan de namen in Vlaanderen waarschijnlijk geen belletje zullen doen rinkelen. “Do You Know What It’s Like”, is de eerste single van Three Times Royal.
Op deze eerste single klinkt Three Times Royal toch opvallend als Spoil Engine: stevige metalcore met een catchy, meebrulbaar refrein. Veel power en agressie en goede hooks. De lyrics gaan over druggebruik als een alles-verterend innerlijk monster.
In metalcore is het niet eenvoudig om er wat uit te springen en op te vallen. Dat doet Three Times Royal nog niet met deze eerste single, maar die draagt wel een zekere ambitie en vertrouwen in zich. Ik denk dat we nog mooie dingen zullen horen van deze drie dames.
Eén van de eerste concerten van Three Times Royal is gewoon in België: op 29 oktober staan ze in de Club de B in Torhout als support voor de releaseshow van Mantah.
https://www.youtube.com/watch?v=iyI98O3nsVk
Jodie Faster is een hardcoreband uit de Franse stad Lille en ze hebben vrienden in West-Vlaanderen: ze stonden met Freddie & The Vangrails in Ieper en ze nodigden Röt Stewart uit naar hun hometown.
’16 Years’ is een heel korte EP of een soort single die perfect het motto van deze Franse band weergeeft: playing short songs fast. In minder dan 2 minuten komen 2 songs langs: “Ten Years That Were Seven” en “6 Years Old Conservatives”. De eerste is de beste en gaat nog ongeveer ergens over, de tweede is een ongenuanceerd politiek pamflet tegen alles wat niet links is.
Zuiver muzikaal stelt het allemaal niet zo veel voor, maar het is wel catchy as hell en aanstekelijk.
https://jodiefaster.bandcamp.com/album/16-years-single
The Haunted Youth leerden we kennen toen ze met hun single “Teen Rebel” opgepikt werden door StuBru voor De Nieuwe Lichting. Daarna volgden nog een paar fijne singles, maar het was nog wachten op een album. Dat komt er straks aan, in november.
Om ons nog eens warm of wakker te maken voor dat album is er nog één single en dat is “I Feel Like Shit And I Wanna Die”. Met een heel beladen tekst over je slecht voelen en daar ook eerlijk voor willen/mogen uitkomen. Moet kunnen, uiteraard. Die zwaar op de hand liggende lyrics worden verpakt in een lichtvoetige poptrack die beelden oproept van een strand, ondergaande zon en misschien nog een cocktail erbij. Onbezorgdheid met een grote, roze strik errond. En opnieuw een the Cure-achtig riffje daarbij, zoals we dat ook al herkenden op “Teen Rebel”.
Zowel Radio 1 als Willy en StuBru zouden hiervoor moeten smelten.
https://www.youtube.com/watch?v=gXMyTSGMvRk&t=56s
Het Nederlandse Speedmobile ontstond als een tribute-avond aan Lemmy van Motörhead, maar omdat het zo plezant was, maakten ze er een band van, met leden psychobillyband Batmobile en garagerockers Peter Pan Speedrock. In 2020 was er al de EP ‘Speedmobile’ op vinyl en een album werd toen reeds aangekondigd, tot corona op de grote pauzeknop drukte. Daarom volgde er eerst nog de digitale EP ‘Straight Off The Farm’. Het eerste full album heet nu ‘Supersonic Beat Commando’.
Op dat full album worden een paar songs hernomen van de eerdere EP’s (“Fun Control”, “Iron Ride” en “Drink, Fight, Fuck All Night”) aangevuld met een tiental nieuwe eigen composities en een cover van “The Train Kept A Rollin”. Die ken je misschien in de versies van the Yarbirds, Led Zeppelin of Aerosmith. De versie van Speedmobile klinkt vet, maar zal misschien niet zo lang in ons geheugen blijven hangen als die van Aerosmith.
De eigen composities zijn exact wat je kan verwachten als je psychobilly en garage combineert: uptempo rock, smerig, hitsig en catchy. De lyrics hebben niet veel diepgang, maar daar ligt in deze genres nu eens echt niemand wakker van. De riffs vliegen je om de oren en de vunzige rock ’n roll viert hoogtij. Dit album is een feestje van begin tot eind.
Ondanks de heel Vlaams klinkende bandnaam is Dreef een Franse band. Duinkerke is dan wel nog Frans-Vlaanderen, het zijn echte Fransozen met Vlaamse familienamen als Camerlynck en Ryckelynck. Hun eerdere werk was niet op mijn radar geraakt, maar hun jongste EP is er eentje om in te kaderen. Heerlijk lo-fi-rock, en naar eigen zeggen geïnspireerd op Vlaamse landschappen.
“Start A Show” komt uit dezelfde keuken waar ook The Smithereens en The Excessives al eens een gerechtje in elkaar knutselen. “So Called Jesus” herinnert mij aan de dreamy rammelrock van Mitsoobishy Jackson, Sleath of Dada Waves. “Country Side Of It” doet met zijn rocksteadybeat en de vele surf-like echo op de gitaar denken aan Seagulls. “Dagger’s Daughter” heeft opnieuw die Smithereens-swagger, maar nu met wat Elvis Costello of Lemonheads en misschien wat van The Romans en The Machines.
Om met deze muziek onvoorwaardelijk en breed door te breken, daarvoor komt Dreef enkele decennia te laat. Maar dit Franse viertal is sterk bezig en verdient zeker uw aandacht. Dreef, ça tient la route, nondedju!
https://dreef.bandcamp.com/album/so-called-jesus-ep
The Analogues Sideshow
In september verschijnt ‘Introducing The Analogues Sideshow’, het nieuwe en eerste album met eigen nummers van de Nederlandse Beatles-tributeband The Analogues. “Onze hoofdactiviteit blijft het integraal live brengen van Beatles-albums. Onze eigen muziek brengen we daarom uit als The Analogues Sideshow", zegt Fred Gehring, drummer en mede-oprichter van The Analogues.
De eerste single van The Analogues Sideshow is “Goodfoot”, gecomponeerd door Felix Maginn, gezongen door Felix Maginn en Diederik Nomden en met ruim baan voor de groovy blazerssectie en Jac Bico's slide.
Het geluid is – zoals de rest van het album - divers en eigentijds, maar de late jaren ‘60 en de vroege jaren ‘70 waren duidelijk een inspiratiebron.
https://www.youtube.com/watch?v=NkK7lzEpVOU
Je kan het neo-klassiek noemen of ook instrumentale luisterpop. Wat vast staat, is dat “Settle”, de single van Challem, een betoverende charme heeft die we ook al hoorden in het vroege werk van Agnes Obel.
Challem is Joachim van Marrewijk uit Nederland. Hij speelde eerder bij Rosemary & Garlic en Thyrza. “Settle” komt van zijn aanstaande EP ‘Aparigraha’. Die EP brlooft een mix te worden van dromerige en reflectieve composities die met de hulp van Sam Jones (Studio Joneski) en D. Ruffini (Wisseloord studio’s) zijn opgenomen.
https://music.youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_naHB4q0t2YYklnzOExwsz7aAzEJIclz4I
Cardinal is een nieuwe hardrockband uit de regio Mechelen. Hun eerste singles waren “Nightflyer” en “NDA” en inmiddels is er hun eerste EP ‘I’.
De band bestaat inmiddels drie jaar en Cardinal spaarde moeite noch kosten voor deze release. Ze gingen opnemen in de gerenommeerde Daftstudio’s onder leiding van Bob Briessinck (Warbringer, Scavenger, ..) en met extra producing expertise van Ives Mergaerts (Brides Of Lucifer, ..). In de band herkennen we o.m. Anton Mergaerts, die ook nog in de gothrockband Velvet Mist zit.
De EP bevat vijf tracks. Die zijn allemaal catchy en onmiddellijk meezingbaar, wat net de sterkte maakt in hardrock. De band is een beetje een kruising van Van Halen en Whitesnake. In de lyrics keren veel hardrock-clichés terug, maar dat kan dit genre wel hebben. Opener “Sign Of The Cross” is één van de snelst gespeelde en vinnigste van de vijf. Mooie songopbouw en solo’s. Hetzelfde geldt voor “Child Of The Night” en “NDA”: heel degelijke songs die tegelijk heel vertrouwd klinken en soms toch kleine verrassinkjes verbergen. “Nightflyer” is meer een militante mid-tempo-stomper en ook deze valse trage heeft weer die heerlijke koortjes. “Slaying The Giant” is een interessante afsluiter, vanwege de voor dit genre gedurfde break en spoken word-gedeelte, wat we eerder in de prog verwachten.
Deze Cardinal heeft alles in zich om uit te groeien tot één van de vaandeldragers van de heersende hardrock-revival.
https://www.youtube.com/watch?v=_ri-48nu9zM&list=OLAK5uy_lfOtsKEZGZ5ZJ3K6IunrqAj2vdDdLTd-Q
Een bende ongeregeld met een lange staat van dienst in de Vlaamse underground, dat is potgrond waarin het zaadje van de nieuwe punk/hardcoreband Röt Stewart is geplant.
De bandbezetting kregen we in gecodeerde versie. Op zang is er Wölf Stewart (Sartramus, Mölär, ex-Chalice), op gitaar Jah Nick Rötbeck (The DD's, ex-Lös Bönöbös), op bas Rötsomer (Möa, Cörpse Mutilation, ex-Mörbid Desire) en het betere slagwerk komt van Clint M.K. Rötwood (ex-Idiöt Rant, ex-Misanthröpic danceband, ex-Tarmak, ex-Göödhead, ex-Phöenix Rebelliön).
De demo van Röt Stewart die we in handen kregen is geen officiële release, wel een cassette met een soort van veredelde repetitie-opname, zoals ze dat in de 80’s deden. Die setting past natuurlijk helemaal bij deze muziek en het geeft tegelijk ook goed aan hoe deze band live klinkt.
Over de mix van punk en hardcore van Röt Stewart kunnen we kort zijn: die is vinnig en militant. De onderwerpen zijn o.m. het Vlaamse heractiveringsbeleid voor langdurig zieken (“Verk”), vervelende vrienden (“Fucking Shoe”) en online-meningen (“Digital Masturbation”).
Er staan ook twee covers op deze demo: “Rather See You Dead” spelen ze in de versie van Mongo Ninja, maar oorspronkelijk is het van Legionaires Disease. O.m. Corrosion Of Conformity nam daar ook al een versie van op. “Bad Attitude” is een cover van The Testors, maar de Stewarts baseerden zich op de versie van Darkthrone. In iets meer dan twaalf minuten komen liefst acht songs langs, inzake energie en compactheid kan dat tellen.
Deze demo werd slechts op een handvol exemplaren gemaakt en is reeds volledig uitverkocht. Dat lijkt me meer dan een beetje jammer voor wie deze band nog wil leren kennen.
Wat Röt Stewart op deze demo brengt is zeker niet nieuw, maar dat dergelijke muziek vandaag nog zo militant kan klinken, heeft ons hoop. Hiervan willen we snel een officiële release zien en horen. En een concert! In een kraakpand! Worden er nog panden gekraakt? Who cares!
Lindsay Schoolcraft kennen we vooral van haar jaren bij de Britse extreme metalband Cradle Of Filth, maar daarvoor en nu ook daarna heeft deze Canadese al heel wat muzikale watertjes doorzwommen.
Dit jaar komt ze aan de oppervlakte met de single “New World”, een symfonische powermetalsong met heel wat Keltische invloeden. De band die ze hiervoor verzamelde, oogt indrukwekkend: Fabienne Erni van Eluveitie en Jen Majura en Rocky Gray van Evanescence, naast een paar minder bekende maar minstens zo getalenteerde muzikanten.
Deze single is betoverend en houdt je aandacht vast. De stemmen van Schoolcraft en Erni liggen relatief dicht bij elkaar en dat werkt wondermooi. Doorgaans zijn het de tegenovergestelden/uitersten die elkaar uitdagen en een song zo naar een hoger niveau tillen, maar op deze manier lukt het ook.
Er komt een album van Lindsay Schoolcraft aan en als de andere songs daarvan ongeveer hetzelfde niveau halen als deze “New World” is dat iets om naar uit te kijken.
New World -single-
Lindsay Schoolcraft feat Fabienne Erni
Eigen Beheer
W. Pike kennen van zijn liedjes samen met zijn Glanzende Guido’s. Later dit jaar brengt hij echter een Engelstalig solo album. Deze song had hij al geschreven vooraleer de oorlog uitbrak en was vooral geschreven naar aanleiding van de vele bootvluchtelingen. Niettemin brengt hij dit nummer nu wat eerder uit omdat het nu past in het momentum.
Het nummer begint en eindigt met Afrikaanse stemmen en muziek invloeden om dan tot een gezapig indie nummertje over te gaan, waar de tekst één van de belangrijkste rollen speelt. Het zit wel goed in elkaar. Ook wordt het mooi opgebouwd. Vandaar dat het zeker het vermelden waard is. Daarenboven belooft W. Pike dat elke cent die hij via streaming (Deezer, spotify…) verdient naar de juiste hulporganisaties gaat. Een reden te meer om het nummer eens te ontdekken.
Alternative/Indie
Song For The Refugee (From Kivu to Kiev) -single-
W. Pike
Een aangenaam liedje om naar te luisteren. Kijk ook eens naar het videoclipje: https://www.youtube.com/watch?v=vUFWwO63esw
Nederlands 
Français 
