Folgazan brengt vrolijke folk-pop die op ‘Zee Zonder Zout’ een beetje in het verlengde ligt van het eerste solo-werk van Eva De Roovere. Ook zij bracht (na haar periode bij folkrockband Kadril) Nederlandstalige pop op een bodem van folk en dat is bij Folgazan niet anders. Er zijn nog wel meer raakpunten, maar evengoed genoeg verschillen om Folgazan een eigen gezicht te geven.
De West-Vlaamse band heeft met de zangeressen Hanne en Ruuth Oosterlijnck twee heerlijk heldere stemmen in de aanbieding. Die komen het best tot hun recht als ze elkaar aanvullen of beantwoorden. Ook de songschrijvers zijn op ‘Zee Zonder Zout’ goed op dreef: nu eens heel actueel zoals in “Hyena’s Van De Stad” (over het naroepen van vrouwen), “Niet Echt” (over een burn-out) of “Vind-Ik-Niet-Leuk” (over jaloezie op Facebook) en dan weer persoonlijk (“Nooit Genoeg” en “Terug Naar Gaudi”). De gemene deler in alle verhalen is de liefde in al zijn facetten, van lust tot lijden.
Muzikaal gaat Folgazan van folk (“Zee Zonder Zout”) en pop (“Peper”) tot rock (“Geen Weg Terug” en “Hier En Nu”) en jazz (“Tussenin”). De intro van “Niet Echt” leunt muzikaal op de nederreggae zoals we die nog kennen van Doe Maar, met een heerlijk orgeltje en een zwoele baslijn die het hele nummer aanhoudt. Alles klinkt modern, fris, vrolijk en eerder lichtvoetig dan met drama.
Wie zonder oogkleppen naar de muziek van Folgazan luistert, vindt hier luistervriendelijke folkpop van de bovenste plank.
http://vi.be/folgazan