Hell-O-Tiki is een instrumentale surfrockband uit Aarlen. Ze doen het bewust zonder platenlabel en zelfs zonder boekingskantoor, maar het lukt ze alvast wel om in zowat elk Europees land op tournee te gaan. Live pimpen ze hun aanstekelijke surfrock nog met skelet-gewaden, lucho-maskers en danseressen.
Hell-O-Tiki heeft zopas een nieuw album uit, de opvolger van ‘Tiki Twister’ uit 2015 en alweer het vierde album sinds de start van de band in 2009. Op dit album krijg je opnieuw heerlijk thrashy garage-style surfrock in de lijn van Speedball Jr, Los Straitjackets, Thee Andrew Surfers en Dick Dale. De reverb staat centraal en die wordt soms subtiel ondersteund door wat coole synths.  Het tempo ligt doorgaans hoog en je mist op geen enkel moment een zanger of zangeres.
De hoogtepunten op dit vierde album zijn “Interceptor”, “Truc de l’espace” en “The Ever-Living”. Ze brengen ook een bijna onherkenbare versie van “Holiday in Cambodia” van de Amerikaanse punkband Dead Kennedys, waarbij ze de song uitgekleed hebben tot zijn muzikale essentie. Eerder gingen ze reeds aan de haal met “Kids in America” van Kim Wilde, “Video Killed The Radio Star” van The Buggles en “One Step Beyond” van Madness. Kan je bijna allemaal terugvinden op het internet.
Het is eigenlijk de synthese van waar deze band voor staat: ze nemen hun muziek serieus, maar er mag al eens een vette knipoog bij.