Mattias De Craene - Live aanbieden van concerten is een fijn gegeven, een voorlopige oplossing, maar mag dus niet een signaal zijn dat dit het nieuwe normaal is ter vervanging van live concerten

Mattias De Craene kennen we van projecten als Nordmann , MDCIII en dergelijke meer. De man is van vele markten thuis, en heeft binnen al die projecten grenzen verlegd in het spelen van de saxofoon. Na al die omzwervingen vond Mattias het tijd om een eigen solo werk uit te brengen. Die kwam op 5 juni op de markt, via W.E.R.F. records en bevat vier songs waar de man een heel andere route bewandelt dan we van hem gewoon zijn. De saxofoon neemt, wat dacht je anders, de voornaamste plaats in.
Wij spraken de week voor de release af,  een fijn gesprek op het Kerkhof van Gent-Brugge. Een wandeling tussen de graven zorgde voor een inspiratievol gesprek over zijn oom Wim De Craene, de vele projecten van Mattias, zijn solo plaat en uiteraard hoe je omgaat met zo een crisis, plus de verdere toekomstplannen.

Om met de deur in huis te vallen. Je zou kunnen stellen dat muziek je met de paplepel is ingegeven. In een interview heb ik gelezen dat Wim De Craene een oom van u is? Hoe groot was zijn invloed op jouw muzikale wegen?
Ik was amper twee jaar toen mijn oom gestorven is, een rechtstreekse invloed heeft hij daardoor niet gehad op mij. Eerder dus door de verhalen die me werden verteld. Gaandeweg ben ik me wel, mede dankzij diezelfde verhalen die ik over hem hoorde, beginnen verdiepen in de persoon die hij was. Mede doordat ik zelf met muziek bezig was ook. En dan vorm je u daar toch een beeld van, waardoor die invloed dan wel weer begint binnen te sijpelen.

Ik heb u persoonlijk leren kennen via uw project MDCIII.  Toen het album 'Dreamhatcher' uitkwam , viel me vooral op hoe jullie tot het oneindige improviseren. ‘Van pure jazz naar iets wat me deed denken aan bijvoorbeeld Einstürzende Neubauten’,  schreef ik er toen over … Misschien een rare omschrijving, maar hoe zie je dat zelf?
Net zoals bij Einstürzende Neubauten zit er ook wel wat veel eigen makelij of instrumentjes in. Maar de invloeden komen van overal.

Frank Zappa?
Weet ik niet goed, respect voor die man. Uiteraard een top artiest, maar Frank  Zappa heeft me nooit echt in de greep gehouden. De grote invloed is eigenlijk een project als John Lurie National Orchestra. Die band heeft me inspiratie iets te gaan doen in die richting.

Dat sluit een beetje aan op mijn vraag. Jullie zijn met drie, met twee drums? Hoe is dat idee ontstaan?
Gewoon het idee om de sax te laten klinken samen met alleen drums, of alleen bas. Omdat die instrument op zijn top zit daarin. Door te kiezen voor alleen drum moest ik een andere positie gaan zoeken. Dat was zeer interessant. Ik wilde altijd wel eens iets doen met Simon Segers en Lennert Jacobs. Gewoon een beetje op café over gepraat. De bedoeling was dus om te klinken als the National Orchestra uit te gaan. Dus evolueren, instrumentjes zoeken en zo. Zeker een interessant type trouwens om eens op te zoeken die John Luri, ook een acteur trouwens. De John Lurie National Orchestra was zijn neven project eigenlijk.

Ook Dijf Sanders zijn inbreng als 'vierde onzichtbare inbreng' speelt een rol in MDCIII heb ik gelezen in een interview. Vertel daar wat meer over a.u.b.?
Ja, zeer veel. We zijn met de cd de studio in gegaan. Het concept was het enige dat duidelijk was. Een beetje de vibe van 'The bad dream' dat mysterieuze en donkere. Achteraf zijn we daar wat nummers rond beginnen maken. Dijf heeft de sound op geniale wijze gevormd. Dat heeft wel een inspiratie gehad om op te zoeken hoe hij dat doet en zo.

Jullie sloten ‘Dreamhatcher’ af met een cover van kleinkunstenaar Wim De Craenes “Harry”? Een ode aan je overleden oom?
Ik wilde altijd wel iets doen met de muziek van mijn nonkel, het pas ook bij ons dankzij de emotionele en melancholie die zijn muziek uitschijnt.”'Harry” is een raar maar ook zeer eenvoudig nummertje. Ik leerde in de café een Ier kennen BOBBY MCMULLAN We hadden erover gepraat om eens samen iets te doen, en bij de opname van “Harry” was hij daar, zijn stem paste perfect bij het concept.

Waar is de voorliefde voor saxofoon feitelijk ontstaan, als we terugkeren in de tijd?
Dat weet ik niet zo goed, dat is eigenlijk zomaar gekomen. Ik zal dat ergens hebben opgevangen, en dat is blijven hangen.

Van de muziekschool ging het naar de harmonie en de kunsthumaniora. Met sax begon De Craene op zijn elfde? Vertel er gerust wat meer over
Als ik elf jaar was in de Harmonie van Zwijnaarde. Het zit niet in mijn bloed een Harmonie, maar het was wel een springplank door mensen die je daar ontmoet. Die me inspireren. Zo was er een dirigent die me heeft gestimuleerd. Zeker om dan verder te studeren. Daardoor ben ik in het conservatorium terecht gekomen. Dan is de interesse in jazz ontstaan. Daar ben ik ook een beetje van weggedreven in mijn hoofd uiteindelijk.

Om verder voort te borduren op die scholing. MDCIII is niet het enige Jazz project dat min of meer is ontstaan in de Genste conservatorium. Heb je een verklaring voor het feit dat zoveel jongeren kiezen voor jazz?
Jazz is altijd onderhevig aan verandering geweest. Het heeft altijd zijn andere periode gehad. Zoals de jaren vijftig en zestig,  ook aan een politiek klimaat. De elektronica heeft ook een invloed gehad. Eigenlijk is Jazz ook wat politiek getint, een strijdvaardigheid. Daarom wil ik er met mijn handen vanaf blijven, net omdat het rebelse muziek is.  Het is niet mijn opdracht dat verhaal te vertellen vind ik.

Jongeren kiezen voor Jazz … Is dat zo? Ik heb de laatste tijd veel interviews met jonge mensen die jazz spelen, en ze zijn zeer jong
Het genre is ook weer wat hyper gemaakt. Het is ook een toffe scene , die jazz scene. De reden waarom jongeren er voor vallen, denk ik, is dat het genre evolueert, mede door de inbreng van die elektronica. Kijk naar een band als STUFF.

Eén van de redenen van dit interview is dat ik heb vernomen dat er in juni nieuw werk aankomt? Uw solo plaat op 5 juni …
Vooral was het mijn bedoeling een puur experimenteel een plaatje te maken. Het is een uitdaging voor mezelf, eigenlijk had ik liever het niet willen digitaal uitbrengen. Het is eigenlijk een uitdaging voor mezelf. Ik wou eigenlijk een hoofdstuk afsluiten, en als ik daar later naar luister , wil ik zien en horen waar ik toen zat. Het ligt ook niet in de richting van Nordman of zo, het is zeer filmisch. Qua artwork wilde ik ook een andere kant uitgaan.  Ik wilde bijvoorbeeld ook af van bijvoorbeeld het rood van MDC III , en dus koos ik bewust voor de kleur 'blauw'.

Overtuig me eens om die plaat aan te kopen? Waarom zou ik het doen?
Het is gewoon een zeer interessante en belangrijke oefening om een eigen stem te vinden. Het was ook belangrijk dat de saxofoon daarin een zeer belangrijke, om niet te zeggen, de belangrijkste rol zou spelen. Die saxofoon neemt op die plaat dus een bevoorrechte plaats in; dus de liefhebbers van sax in zijn pure vorm, met oog voor experimenteren, zouden zich daarin moeten kunnen vinden.

Nordmann is een al even veelzijdig project, hoe ben je daar terecht gekomen?
Het is allemaal begonnen met kleine concertjes, we zijn met Nordmann al sinds  2014 bezig. Zo zijn we beginnen evolueren en hebben we een plaat uitgebracht. Het blijft trouwens verder evolueren eigenlijk.

Mogen we ons ook bij Nordmann aan iets nieuw verwachten?
We zijn bezig met een nieuwe plaat.  Deze komt uit in September via Unday Records. Onze eerste single “cascade(s)” is vorige weer uitgekomen! Een geheel nieuwe wereld - https://www.youtube.com/watch?v=lIIOOoMJo0I

En met MDCIII
Ook hier zijn we volop bezig met nummers aan het opnemen en naar elkaar doorsturen om er iets van te maken, het zal wel een andere kant uitgaan , dan voordien met die voodoo jungle toestanden, we willen dus bewust iets heel anders doen.

Zijn er naast Nordmann en MDC III nog andere toekomstige projecten waar je je saxofoon virtuositeit aan gaat verlenen?
Er staat een project op stapel met Dijf Sanders. En ook met Sylvie Kreusch zijn er plannen. Nee, we blijven dus heus niet stil zitten, ondanks die corona die wat roet in het eten gegooid heeft.  Ook veel aanvragen om ''eens iets te doen'' voor onze plaat zoals bij Bazart en zo met de saxofoon. Ook Tim Van Hamel en zo. Maar ook zo eens bij Raketkanon enz, wel zeer wijs soms om te doen.

Daar wil ik dus ook op doorgaan. Alles ligt nu, om het zo te zeggen, op zijn gat. Hoe ga je daar als muzikant mee om?
In het begin deed het wel deugd eigenlijk. Het waren best hectische tijden. Veel try outs, repeteren voor theater en samenwerking met Dijf Sanders, met Nordmann en zo. Het was vaak op het randje van … Dus die pauze knop deed dus eigenlijk deugd, iedereen gaat daar anders mee om.
Op een repetitie met Dijf kregen we het bericht dat alles op zijn gat zou liggen. Voor mij was het een rustpunt om even op adem te komen. Maar ja, na een tijdje is ook dat wel genoeg geweest.

Wat waren de eigenlijke plannen voor dit jaar, en wat gaat er nu gebeuren?
Veel solo concerten, Dijf Sanders en in het najaar de release met Nordmann waar ik toch naar uitkijk . Er zijn ondertussen toch een veertigtal concerten die in het water zijn gevallen. Het is ook nu nog koffiedik kijken. Misschien in een kleine concertzaal of zo? Maar het is dus allemaal afwachten.

Zou deze coronatijd geen springplank kunnen vormen naar meer digitaliseren? En alles 'online' aanbieden? Financieel heeft een band daar niets aan, maar schept het geen mogelijkheid om bekendheid te vergaren? Zoals bij het recente Bel Jazz Fest?
Het zou eigenlijk een verarming zijn moest dit dus het 'normaal' worden. Die streaming mag niet het signaal zijn naar de mensen toe , dat ze het zo kunnen ervaren. De mensen kijken daarnaar en zetten de muziek stiller als iemand iets zegt in huis, en voor de muzikant zelf is het ook toch wat onwennig. Het mag dus zeker geen gewoonte worden, het is een voorlopige oplossing , een fijn gegeven. Maar live aanbieden van concerten mag dus niet een signaal zijn dat dit het nieuwe normaal is ter vervanging van live concerten.. Als muzikant heb je je publiek nodig.

Wat is het eerst dat je gaat doen na deze periode? Uw nieuwste plaat voorstellen?
Ook nu weer geen idee, het is allemaal afwachten wat er gaat gebeuren voor de rest.

Om af te sluiten. Heb je ook een soort einddoel, iets dat je absoluut nog wil bereiken? of ben je daar niet mee bezig
Het gevoel verder onderhouden en het besef vrij te kunnen zijn, dat gevoel dus verder onderhouden. Muzikaal heb ik wel interesse om muziek voor een film te schrijven; ook eens naar Parijs of een andere grootstad verhuizen , is een toch wel een doel wat ik wil bereiken.

Tenslotte, waar en op welke wijze kan men uw muziek aankopen en de Belgische muziek ondersteunen? Geef gerust enkele tips en links?
1 gouden tip: koop platen, met een spotify abonnement help je ons niet verder, integendeel!
https://werfrecords.bandcamp.com/album/mattiasdecraene

Er is toch iets, om terug te komen op het Bel Jazz fest, wij Belgen zijn verwend van  muzikanten; de erkenning van de buitenwereld blijft dikwijls uit?
Let op.  Er is wél erkenning, maar het blijft daar bij. Naar de Belgische jazzscene wordt  opgekeken in het buitenland, maar in eigen land moeten we het blijkbaar meer hebben van buitenlandse bands en voornamelijk the hippe “UK-jazz”.
Een potentiële uitleg zou niet kunnen bestaan zonder de woorden “branding”, “hip, “UK jazz”, “Geld”, …. En ga zo maar verder.

Bedankt voor dit fijne gesprek, hopelijk kunnen we dat binnenkort ook eens face to face doen tussen pot en pint,  met een streepje saxofoon (een van mijn favoriete instrumenten)

Mattias De Craene gaat in het najaar terug op tournee, bij deze een overzicht
11-07-2020 Wilde Westen, Kortrijk, Belgium concert
19-09-2020 N9 Villa, Eeklo, Belgium concert
02-10-2020 De Werf, Brugge, Belgium Festival
03-10-2020 De Bijloke Gent, Belgium Lam Gods 2020 Festival
09-10-2020 Minard Gent, Belgium Footprints
06-11-2020 Handelsbeurs Gent, Belgium Support Millionaire
10-11-2020 30 CC Leuven, Belgium Festival
11-11-2020 Planétarium De Bruxelles Bruxelles, Belgium Support Terence Dixon - Listen Festival