TURF - De taal waarmee je opgegroeid bent, en die je dagdagelijks spreekt, is de Taal waar we ons het best mee kunnen uitdrukken

TURF is een gezelschap uit Roeselaere die het begrip 'experimenteren' heel hoog in het vaandel draagt.
In het West Vlaams staat 'turf' synoniem voor geconcentreerd, ingedikt. West-Vlaanderen is ook de uitvalsbasis van het trio dat onder die naam elementen uit de stonerrock combineert met harde rock, punk en een scheut absurdisme. Stichters zijn gitarist Wim Wallays en drummer Steven Duyck die puberden met Barkmarket, Jon Spencer Blues Explosion en Sonic Youth en in aanloop naar Turf duizend en één nacht met dertien groepen en een ongeluk diverse podia bestormden.
In 2014 hernieuwden ze hun samenwerking met wekelijkse porties teringherrie in het repetitiekot. Even later kwam Rino Feys het duo versterken met zijn West-Vlaams voor gevorderden.
Onlangs bracht TURF een nieuwe single op de markt ‘Vloage’, https://www.youtube.com/watch?v=2BCAYR51rjU
Het moment nu om de band eindelijk te  interviewen , het werd een gezellige café babbel, vanop afstand en via ZOOM, met de vier bandleden: gitarist Wim Wallays , drummer Steven Duyck, zanger Rino Feys en bassist Tom Denolf.

Wie, wat is TURF? Hoe is alles begonnen. Vertel een beetje meer over jezelf?
Steven: Ik en Wim hebben de band opgericht, als duo. Als jonge puber heb ik zelf in verschillende bands gespeeld. Heel lokaal en zo. Na een tijdje is dat wat weggevallen. Na negen jaar stilliggen had ik een advertentie geplaats. En daarop heeft Wim, die eigenlijk al een kennis van vroeger was, prompt op gereageerd. Op mijn zolder thuis hebben we dingen uitgeprobeerd. Onze muzikale achtergronden liggen wat in dezelfde lijn. Toen was het puur instrumentaal. Dat resulteerde in veel lawaai maken met een hoek af (haha) toen is Rino erbij gekomen met zijn typische West-Vlaamse teksten en gezangen. En toen is het eigenlijk ook de experimentele kant beginnen opgaan. Toen Tom er in 2019 is bij gekomen is het helemaal ontploft, en nu staan er totaal geen grenzen meer op.
Tom: Ik ben dus eigenlijk ook drummer, ik wil hierbij even aanvullen hoe ik erbij ben gekomen. We moesten spelen met een andere band, ik zag TURF optreden, en snapte meteen de humor van deze band. Ik stond de hele tijd te lachen ik snapte dus direct waar TURF het over had. Ze hadden ook ernstige nummers, en die brachten ze ook heel serieus. Net dat contrast tussen humor en ernst vond ik zo prachtig.  Enige tijd later, (ik was ondertussen al gestopt bij mijn andere band) hielden mijn vrouw en ik een groot feest en kwam Turf bij ons optreden. Daar is de bal aan het rollen gegaan, denk ik.

Hoe omschrijf je jullie muziek?
Rino: Dat is inderdaad een gigantische moeilijke vraag om te beantwoorden. Een bont allegaartje van stijlen, we vinden het zelfs heel leuk dat je ons niet zomaar in een vakje kunt duwen. Eclectisch noemen ze dat, of experimentele rock zoals je wil.

Ik lees vergelijkingen met een Barkmarket en Jon Spencer Blues Explosion; hoe sta je daar tegenover?
Rino: Dat zijn twee namen die Wim en Steven naar voor brachten als referentie punt toen ik erbij ben gekomen. Al denk ik dat het nu niet meer zo opgaat eigenlijk. Maar in het begin dus wel.
Wim: Terwijl Steven eerder liefhebber was van Helmet of Tool was dat bij mij eerder The Smiths of Pixies, in die richting. Maar wat gitaar en drum betreft neigde dat zeker naar Jon Spencer Blues Explosion en Barkmarket, zeker en vast. Maar dat was dus heel in het begin, ondertussen is het – zoals Rino al aangaf – alle stijlen door elkaar. Vier verschillende mensen, met vier verschillende ideeën en we staan voor alles open. Dat is TURF anno 2021

In 2017 verscheen het Turf debuutalbum ‘Reuve’ en vorig jaar begon de band opnieuw muzikaal te experimenteren wat resulteerde in nieuwe nummers. Waarom heeft het zo lang geduurd? En waarom net nu in deze corona tijden?
Rino: We waren vooral veel aan het repeteren, maakten nieuwe nummers en hadden wekelijkse repetities maar er kwam nooit echt een opname van. We hebben wel enkele dingen uitgeprobeerd, maar waren daar niet echt tevreden over dus daar is niets mee gebeurd. En toen is in 2019 Tom erbij gekomen. En dat heeft ons die extra ‘push’ gegeven die we nodig hadden.
Wim: We hadden ook enkele projecten tussendoor, dat is ook een reden waarom het wat langer heeft geduurd, omdat we daar mee bezig waren. Zoals de theatervoorstelling ‘Altijd ergens Oorlog’ een voorstelling met acteurs en twee groepen wij en Bleulink.
Rino: Die theatervoorstelling hebben we een maal gedaan en dat was een ongelofelijk succes. Een fantastische ervaring, dat was helaas net in November 2019 voor de eerste lockdown. We hebben enkel  de première gedaan, maar er is dus achteraf niets meer van gekomen. Jammer genoeg.

Dat theatrale komt ook terug in jullie muziek vind ik, mee eens?
Rino: Ik denk dat Tom daar een stimulans is in geweest eigenlijk. Wij, ik, Wim en Steven zijn introverte personen. We zijn West-Vlamingen en lopen niet naast onze schoenen (haha). Met Tom erbij te komen zijn we toch wat meer in de schijnwerpers gaan staan  Zijn invloed was op dat vlak positief.
Steven: Die aanvulling van de basgitaar is een gigantische verschil. Waardoor je inderdaad prompt andere wegen aanboort.

Een collega schreef “Het is wonderbaarlijk om te zien hoe TURF de negativiteit en rauwheid van trauma’s tot kunst weet te verheffen’’ (Snoozecontrol) . Mee eens? Bewust voor deze aanpak gekozen?
Rino: Tommy had het daarnet al een beetje over, we hebben allemaal een donker kantje. Die eerder donkere kant keert eerder terug in de begin periode , toen ik bij TURF kwam en teksten schreef over eerder  wat donkere thema’s. Sommige songs zoals ‘Reuve’ en ‘Veugle’’ waren op het eerste zicht grappig, maar als je dieper naar de teksten luistert zat daar zeker een donker kantje aan. Dat was eigenlijk een moment opname, nu Tom erbij is gekomen ontsnappen we daar wel een beetje aan en komt de Humor iets meer naar boven. Of toch minder donker dan vroeger. Het is zeker geen weg waarvoor we bewust hebben gekozen, het is gewoon natuurlijk ontstaan.

Ikzelf schreef :’’Vooral je hart compleet ervoor open zetten en bij voorkeur liefhebber zijn van grensverleggende experimentele muziek is de voorwaarde om dit knap stukje 'kunst' te verwerken’’ … Er mee eens? Is het vooral experimentele muziek waar je met je hart moet naar luistern en niet alleen met het gehoor?
Tom: Het is mooi hoe je omschrijft ‘muziek waar je met je hart moet naar luisteren en niet alleen het gehoor’ Feitelijk is dat zo, muziek moet je voelen. Je moet geen virtuoos zijn om goede muziek te maken.  Het moet je raken Het gaat erom wat je daarbij voelt, dat is op zich veel belangijker dan wat je hoort. Een weerspiegeling van bepaalde situaties in het leven.  Bij Turf kan ik die weerspiegelingen voelen, zowel tekstueel als muzikaal. Beiden zijn bij Turf zeer nauw verbonden met elkaar.
Wim: Voor ons is dat zeer belangrijk. We werken niet vanuit een oogpunt dat één iemand een nummer aflevert en de rest daar maar wat moet bijvullen. We werken vanuit een blanco blad waar ieders inbreng even belangrijk is, en daardoor is het muziek dat vanuit het buikgevoel komt en je dus bij voorkeur voelt en niet alleen hoort. Het zorgt er wel voor dat je langer bezig bent aan een song, maar het zorgt ervoor dat het iets is waar ieder van ons echt achter staat.

Je had het over virtuositeit? Nu als je het hebt over puur instrumentbeheersing, spelen jullie wel degelijk hoogstaande muziek. Maar je voelt gewoon de hoge dosis , deels zwarte humor.
Neem nu die song ‘Vloage ‘ (de reden van dit interview); als je het filmpje op YouTube ziet, is het grappig maar er zit dus ook een droevig kantje aan, toch? Drums zijn bijvoorbeeld een zeer overheersende factor om te spreken van die instrument beheersing?
Wim: Direct na de opname stelden we inderdaad vast dat de drums zeer overheersend zijn binnen die song. Ik had een euforisch gevoel door die drum die alle kanten uitgaat. Maar die song is inderdaad een schoolvoorbeeld van hoe we twee aspecten ernst en humor samen voegen.
Rino: Het nummer ‘Vloage’ is het meest complete TURF nummer dat we al hebben uitgebracht. Ik herinner mij dat. In het repetitielokaal vertelde Steven meermaals dat hij zich er niet kon in vinden. En we zijn eraan beginnen werken.. Dat is zo een song die letterlijk vanuit de modder kroop, en doordat we weken na week repeteren groeide dat nummer echt tot wat het nu is.
Steven: Zoals Rino zegt was het een nummer dat me niet echt kon boeien in het begin, maar door op elkaar te reageren is het echt gegroeid. Na een tijdje zat het, net door dat echt intens samenwerken, echt goed. Het is op die manier vreemd maar ook heel leerrijk dat een nummer dat eigenlijk niet mijn ding was, plots bovenaan het lijstje staat van favoriete songs. En dat komt dus zeker door die samenwerking waarover hier al sprake.
Rino: Subtiel gaat die song over corona en het absurde van de hele situatie. Telkens het goed gaat en je denkt dat we eruit geraken is het plots slecht, dat roept vragen op. Dat zit subtiel ook in de tekst. Maar de tekst is vooral met wat iedereen dagelijks bezig is. Naar de bakker en de beenhouwer gaan, valt het op dat het weer een onderwerp is om het ijs te breken. Als je ouder wordt besef je pas dat dit toch een constante is in het leven, hoe dat weer zo een invloed heeft op je dagelijkse doen en laten. Dat wilde ik ook in die tekst naar voor brengen. Dus ja, het is het complete TURF nummer geworden.
Steven: En wij zijn dan  van die mensen als de zon buiten schijnt, die binnen in de regen gaan zitten (haha) (is verwijzing naar de clip ‘Vloage’)

Hoe waren de algemene reacties op dat debuut eigenlijk, en heeft het bepaalde deuren geopend naar een ruim publiek?
Rino: We hebben zeer veel reacties gehad van mede muzikanten, en ook muziekliefhebbers vooral de meest geschifte types die naar onze optredens kwamen. Ook toevallige passanten die er niets van begrepen, maar de harde kern die op ieder optreden aanwezig is, kon het wel smaken, daar doe je het toch voor. Grote deiningen heeft dat debuut niet veroorzaakt maar het was een mooie start. Het was ook in eigen beheer.

Welk genre publiek willen jullie eigenlijk bereiken met TURF? Kunnen jullie hier een ruim publiek mee aanspreken denk je?
Steven: Uit de optredens die we hebben gedaan tot nu toe, blijkt dat ons publiek zodanig gevarieerd is. Zowel van genres als leeftijden. Maar eigenlijk maakt dat niet veel uit. Er zijn bepaalde groepen die worden aangesproken door de teksten van TURF. Er zijn andere die meer te vinden zijn voor de stevige drum, gitaar en baslijnen. Het kan dus wel degelijk een ruim publiek bekoren. Het zou een beetje arrogant zijn om te zeggen we spreken alleen dat bepaald publiek aan.

Is de richting die jullie willen uitgaan iets naar bijvoorbeeld Normaal (Nederland) of Belgian Asocialtity die toch ook humor verbinden met hun ernstige muziek?
Rino: Ik had daar toen we naar hier afzakten over nagedacht, en kwam eerder bij de band Ween. Er is totaal geen verband tussen onze muziek of deze van Ween. Maar Ween is wel hilarisch. Het ene moment humoristisch, het andere heel ernstig. Je weet het soms niet meer. Het is een band die die eigenschappen tot een geheel weet te verbinden, en daar zit dan weer wel een verwantschap met TURF.

De reden van dit interview is  - zoals ik zei - de nieuwe single ‘Vloage’; mijn West-Vlaams beperkt zich tot ‘Wuk’ … Waarom in het West-Vlaams?
Rino: In die periode was ik bezig met een cabaret duo maar dat was een beetje stil gevallen. Wim had me uitgenodigd om eens te komen kijken met wat hij bezig was. Maar om op je vraag te antwoorden. Het West-Vlaams is de enige manier waarop ik me echt kan uitdrukken. In het schrijven is dat anders, maar in het spreken druk ik me het best uit in mijn eigen dialect. In het West-Vlaams ga ik gewoon naar de kern van het verhaal, wat  me niet lukt in het Nederlands. Laat staan in het Engels. De taal waarmee je opgegroeid bent, en die de dagdagelijks spreekt is de Taal waar we ons het best mee kunnen uitdrukken.

De Taal waarmee je opgegroeid bent, is inderdaad belangrijk, ik vraag me oprecht af waarom men altijd in het Engels wil zingen en niet in het Nederlands of Vlaams? Maar als je een ruim publiek wil aanspreken is misschien het Engels wel belangrijk; je mening graag?
Rino: 'Het Eurosongfestival is een mooi voorbeeld wat dat betreft. Vroeger moesten ze in hun eigen taal zingen. En plots moest dat niet meer. Het was dus een vorm van oneerlijke concurrentie, als je niet in het Engels kon zingen. Dus hebben ze dat veranderd, iedereen mag nu in de taal zingen van zijn keuze. Dus kiezen ze nu bijna allemaal voor het Engels (lacht).

Wat zijn de toekomstplannen? Komt er ook een full album uit wanneer?
Tom: We hebben een album opgenomen in een studio in de Ardennen.  We hebben bewust een locatie gekozen waar we op afzondering konden gaan, weg van de drukte. Het is een studio waar we ook konden blijven slapen. We  konden dat ook hebben opgenomen in West-Vlaanderen of bij mij thuis, maar dat zou anders zijn geweest. We wilden dus vooral een samenhorigheidsgevoel creëren. Een vibe die je enkel hebt als je samen een periode  afgezonderd bent in een ruimte waar je enkel samen muziek aan het creëren bent. Die vibe kan soms magische momenten teweeg brengen.

Laten we het ook even over deze coronatijden hebben, hoe heb je deze periode als band, muzikant en mens overleefd? En heeft dat ook invloed gehad om het maken van nieuwe muziek?
Wim: We zitten nu in quarantaine omdat enkele gezinsleden wel besmet zijn dus we worden er nu mee geconfronteerd. Deze periode heeft dus wel een invloed gehad op de werking met de band. De nummers waren al gemaakt, maar er is altijd veel extra werk aan verbonden om er van alles bij te zetten, en dat ging toch wat meer moeizaam door die lockdowns en het niet mogen samen komen. Om alles dus af te werken, en dat heeft dus voor heel wat vertraging gezorgd binnen het concept. Dus ja het heeft zeker een invloed gehad op het verwerkingsproces.
Tom: Vergelijk het proces met een huis dat in de ruwbouw staat en nu zijn we het tijdens deze corona aan het aankleden, en dat vergt dus wel meer tijd en aanpassingen dan buiten coronatijden.
Rino: We waren heel druk aan het repeteren in die corona tijden, en aangezien dat niet mogelijk was en heeft Tom zich tevreden moeten stellen met werken aan de nummers. Op dat vlak heeft de plaat die er zit aan te komen, de tijd heeft gehad om op een rustigere manier te worden afgewerkt doordat er dus geen druk stond om vlug, vlug werk af te leveren; Ook omdat we toch niet anders konden door die corona.

Als ik het goed begrijp heeft die Coronatijd voor meer productiviteit gezorgd, dat je alles op een rustiger tempo kon afwerken dan dat je dat bijvoorbeeld moet combineren met op tournee te gaan of zo?
Tom: Een opname moet je sowieso kunnen laten rijpen, vind ik. Ik vergelijk het weer met een huis dat je koopt, het heeft geen zin om er impulsief  en overhaast alles te beginnen aan verbouwen en inzetten. Rustig aan en laat de creatieve inzichten op je af komen. En dat is bij een plaat maken ook zo. Dus op dat vlak ja,.

Vanaf nu kan optreden voor 50 man terug, nog een beetje beperkt maar er zijn perspectieven. Zijn er al plannen voor optredens?
Tom: Op het moment zijn nog geen optredens gepland, maar ze mogen altijd binnen komen.
Rino: Wie ons nu boekt, zeker doen want nu zijn we nog betaalbaar (haha)
Steven: Persoonlijk kan ik niet wachten om eindelijk weer te kunnen gaan optreden. Maar het is dus allemaal afwachten nog.

Ok dat is dus nog wat wachten he … Ik zie bijna elke dag een streaming, persoonlijk ben ik het wat beu maar het is zowat het enige alternatief. Hoe sta je persoonlijk daar tegenover? En zien jullie het eventueel zitten om via streaming jullie werk voor te stellen?
Rino: We verwachten die plaat niet voor ergens december dit jaar. Dus tegen dan zal er hopelijk terug gewoon kunnen worden opgetreden, dus we hoeven nu geen streaming te doen eigenlijk dat heeft geen enkele zin. We gaan dus verder werken aan de nummers, clipjes maken eventueel. Dus ik hoop dat tegen die plaat uitkomt we niet meer moeten streamen..
Tom: We werken dus langzaam verder aan die plaat, zodanig dat we ze gewoon live kunnen brengen. Dat is de bedoeling.

Kunnen jullie de verdere toekomstplannen nog even uit de doeken doen? Naast dus dat full album? Wat zijn de verdere ambities voor de band?
Wim: Eerst en vooral een goede plaat maken. Werken aan de volgende single, in de nabije toekomst dan. En daarna zo snel mogelijk starten met club optredens. Zoals in De Kreun of 4AD
Tom: Onze eigenlijke ambitie is vooral veel te kunnen optreden, met onze nieuwe plaat o.a.

Dan heb je het over recente ambities en zo. Maar is er ook een soort doelstelling die je voor ogen hebt of ben je daar niet mee bezig?
Rino; 'De plaat waar we nu aan werken, zien we als een kunstwerk, een onderdeel van een concept waar ook de video's die we maken en de optredens later, deel van uit maken. Het moet allemaal één geheel vormen, daar willen we naartoe.'
Steven: Door onszelf geen druk op te leggen  kunnen we  zorgen voor het afleveren van kwaliteit i.p.v. kwantiteit. Dat is ook zo met optredens, liever de goede optredens dan dat we per se overal per se moeten gaan spelen. En vooral fier kunnen blijven zijn op wat we maken, is een doel op zich.

Dat lat dus niet te hoog leggen? Is het dat doel precies dat jullie wensen te bereiken … TURF als een hobby naast een vaste job?
Tom: Ik wil toch al eens corrigeren. ‘Hobby’ is een woord dat ik niet graag hoor, het is eerder een passie. We zijn realisten met een positieve ingesteldheid. Laat ons daar duidelijk in zijn. We gaan allen gaan werken, maar als er ooit in mijn leven nog een punt zou komen waar ik moet kiezen tussen mijn job of gaan touren… ja, dan spring ik meteen zonder nadenken. Rock and roll is gewoon de max. (haha)

Ok, jullie willen vooral realistisch zijn.  Maar moest je de kans krijgen om – ik zeg maar – via een label of zo op wereldtournee te kunnen gaan op voorwaarde dat jullie je muziek aanpassen aan de commercie (er zijn er die het doen), zou je dat doen? Dan is het puur voor het geld, en de faam, maar toch...
Rino: Dat is het mooie aan TURF, het is zoals Tom zegt vooral onze passie naast een andere job. We hebben er bewust voor gekozen financieel niet afhankelijk te hoeven zijn voor het maken van onze muziek. We kunnen daardoor vooruit gaan voor onze abstracte ideeën en hoeven onszelf niet te verkopen. En gaan voor het experiment. Dus nee in ons geval zullen we dat zeker niet doen, omdat we bewust een andere weg hebben uitgekozen.
Tom: TURF is een kunstwerk, je ziet het graag of je ziet het niet graag. Het is een beetje zoals Steven zegt de kwaliteit die primeert.
Steven: Dus we gaan onze ziel zeker niet verkopen voor de commercie…
Rino: Pas op als we morgen een goede aanbieding krijgen, zou het kunnen dat we binnenkort op Wembley staan e (haha)

Dan kom ik zeker kijken en  schrijf er een verslag over ?. Ik hoop jullie spoedig tussen pot en pint eens te kunnen spreken. Bedankt voor dit fijne gesprek