Festival Dranouter 2013 – vrijdag 2 augustus 2013
Eén van de pittoreske festivals dat we koesteren is ongetwijfeld Festival Dranouter, die al aan z’n 39ste editie toe is. Het festival staat voor een groen, gezinsvriendelijk en gemoedelijk driedaags muziekfeest en straalt een erg warme, amicale sfeer uit. Een editie met een boeiende en uitdagende affiche , nieuwe milieu uitdagingen en een sfeervolle terreinaankleding.
Het festival is door de jaren geëvolueerd. Ze voegden een ‘baseline’ toe , ‘Festival of new traditions’, met het accent op de hedendaagse traditie. Het woord ‘folk’ verdween, blijft invoelbaar en kreeg een bredere perspectief onder ‘roots’, met aandacht voor de traditie . Een fijne selectie van internationale en Belgische acts , afgewerkt met te ontdekken bands over de verschillende stages. Op die manier blijft Festival Dranouter toonaangevend.
Nieuw is de Folk-Off stage. Jonge wolven krijgen de kans zich te onderscheiden in de folkwereld.
Op de inleidende avond donderdag kwamen al zo’n 6000 bezoekers afgezakt. En op vrijdag waren we al met zo’n 17000 mensen . Het ziet er naar uit Dranouter het bezoekersaantal van vorig jaar zeker zal evenaren , met het moois dat we de zaterdag ( Broken Circle Breakdown, BBR, Shantel Bucovina) en de zondag (Kitty, Daisy & Lewis, Agnes Obel, Emir Kusturica) nog kunnen hebben …
Festival Dranouter kwam langzaam op dreef. Het mooie warme weer kon maar de muziek, de sfeer, de gezelligheid en nog zo veel meer verhogen …
Een greep van onze parcours op vrijdag
Naast Belgische icons Daan en Arno waren we vanavond sterk onder de indruk van de sets van oudgediende June Tabor en de Fanfara Tirana & Transglobal Underground of hoe roots, folk, world trance en Balkan allemaal elkaar vinden , zonder aan ‘traditie’ in te boeten …
Een mooi initiatief om het festival definitief te openen was het gelegenheidsensemble Company of Strangers met Eva De Roovere , Marc De Maeseneer en ergens in dit gezelschap Zaz, die we verder nog dit weekend zullen zien. Een hele pak muzikanten op het podium die innemende, emotievolle en uptempo popsongs een rock, folk en orkestraal jasje aanmeten. Blazers en accordeon vulden aan . Een heerlijk genietbare trip , afwisselende vocals, stemmenpracht en enkele pittig covers, Luka Bloom (“couldn’t have come at a better time” of van Of Monsters & Men ( “little talks”) . Festival Dranouter is op gang geschoten …
De Nederlandse Roosbeef is een hyperkinetisch sing/songwritster en bezige bij. Naast het eigen werk vinden we bij haar allerlei humane initiatieven en projecten terug; ze won een paar jaar terug de Grote Prijs van Nederland. Roos Rebergen is een huppelkonijn op het podium en wisselt intieme met een reeks aanstekelijke songs af, binnen de pop en variété, op een ontspannende , leuke wijze. Van deze krolse kat namen we haar onvaste zang er graag bij. Een toffe zomerse verschijning , die het contact met haar publiek niet schuwt . Vrouwenpop rules!
We waren sterk onder de indruk en kregen in momenten kippenvel bij de unieke set van June Tabor , die begeleid werd door de Britse folkrock band Oysterband . 23 jaar was het geleden dat beiden hier nog te vinden waren . Chemie heerste in het songmateriaal en coveraanbod, Britse roots & folkrock gebouwd en geleest op respect en traditie , en dan kom je naast hen ook uit op Fairport Convention en Steeleye Span . De zang van Tabor en John Jones van Oysterband wisselden elkaar af of vulden elkaar aan in o.m. “all tomorrow’s parties”, “love will tear us apart” en “that was my veil”, die overtuigend werden aangepast en in een uitermate gevoelig kleedje werden gestopt . Of je luisterde naar een sfeervol “Mississippi” of je kreeg acapella iets te horen; voldoende afwisseling dus binnen het genre en meteen één van de hoogtepunten van de avond.
An Pierlé keert terug naar de eenvoud van stem en piano op haar nieuwste album, ‘strange days’ , die op de één of andere manier nauw gelinkt is met haar beginperiode ‘mud stories’ . In witte jurk ging ze sober, elegant en bedreven te werk. Ze koos niet voor de makkelijke weg op het festival , ondanks het feit dat ze af en toe naast de integere muziek , het publiek trachtte te animeren . We hadden de herkenbaarheid met “mud stories” of een cover als “such a shame”, maar de klemtoon kwam op een pak luistersongs, die doorsnee Agnes Obel , Kate Bush en Tori Amos deden opborrelen .
Op de Mainstage stonden twee gerespecteerde artiesten : ’s avonds hadden we Daan en vóór de nachtwacht kwam Arno nog . Spijtig dat beiden elkaar niet hadden uitgenodigd , want het materiaal van Daan op ‘Le franc belge‘ is van hetzelfde vaatje als Arno , maar bon soit , ze speelden voor een volle tent en zorgden dat Dranouter kon feesten, met hun keuze van classics …
Daan herdefinieert deels het Franse lied tijdens deze tour en zorgt voor de ambiance met songs als “everglades”, “exes”, “icon” en “the player” en in de closing final kregen we die elektrotunes van “swedish designer drugs” en “housewife”. Een gretig spelende band (met o.m. Isolde en Burton) , en een Daan die lekker loos ging. Band en Daan op hun best totnutoe.
En Arno dan , bijna 65, intrigeert al ruim dertig jaar als nachtburgemeester en (ongekroonde) peetvader van de Belpop. Hij is nog niet versleten hoor; samen met z’n vast rechterhand Serge Feys is hij aan zijn zoveelste jeugd toe . Waar ook in ons landje speelt hij een thuismatch . En ook een hier een verbroederingsgevoel als je er “je veux nager”, “vive ma liberté”, “olalala”, “putain putain” en “bathroom singer“ op nahoudt vanavond. Zijn materiaal brengt hij op zijn eigen unieke manier , bepaald door smachtende , explosieve bluesy en funkende ritmes en grooves. Volks en professioneel, een uit de duizend herkenbare , meeslepende, maar evenzeer verrassende sound, met een aanstekelijk pleidooi voor een multiculturele samenleving. En zijn “godverdommes” en de obligate verwijzingen naar TC Matic zorgen voor de nodige boosts … Arno op scherp , is en blijft op dreef, emotievol, rauw en
doorleefd . Ambiance verzekerd!
En tussenin vergaten we niet de mengelmoes van het Britse world collectief Transglobal Underground met de Fanfara Tirana . Hun mishmash van world’tribal’beats , pop, trance, ska, hoempapa, Balkan was broeierig , aanstekelijk, fris en dansbaar . Een ‘slangenbezweerders worldtrance’ hoorde ik , een percussief bezwerende ritmiek , zang en rapzang op z’n Maxi Jazz’s, die inwerkte op de dansspieren , en kon opzwepend, explosief zijn . Op het eind was zelfs een Russisch danspasje of Zorba (de Griek) pasje niet vreemd . Geslaagde missie !
Dag 1 Festival Dranouter was er eentje om van te snoepen. Een heerlijke eerste dag & happy feelings
Intussen al deze pics
Arno @ Dranouter Festival 2013
Organisatie: Festival Dranouter, Dranouter
Nederlands 
Français 
