Op de editie van het dunk!festival in 2017, waren we diep onder de indruk van de performance van The Chapel of Exquises Ardents Pears, we schreven  “Een kruisbestuiving van twee bands , nl. de donkerte en fragiliteit  van Stems (UK) met de pure post-rock van Anathème (F) zorgden voor adembenemende, mooi momenten. Naast de gitaar/drums  waren we vooral gecharmeerd door de cello van Christine Avis , die je tot ontroering bracht.”
Enkele jaren terug overtuigden ze nog met 'TorqueMadra'.

Nu is er een solo project uit onder 'Notre Dame De La Colline'. Het klinkt even adembenemend! De naam van het album zegt het al 'Poèmes fous pour herbes fraîches' . In het instrumentale materiaal, komt het poëtische en de intensief mooie klank naar voor.
“Les Rivières du cerf” heft een wondermooie intro.
Notre Dame de La Colline klinkt uitnodigend en hartverwarmend. Flo, gitarist van de Franse band Anathème,  weet je met dit project te raken. De akoestische gitaarakkoorden en de zwevende koperblazers  bezorgen je alvast  een gevoel van welbehagen. Een strijkerssectie volgt in verschillende lagen en brengt een donker ingetogen soms bevreemdend sfeertje.
"Sous les Ailes du Serpent" op z’n beurt kent enkele nerveuze passages. Een intimiteit die je ziel verwarmt in een donker kader.
Een mystieke duisternis wordt gecreëerd door de serene , intieme aanpak dat hypnotiserend inwerkt op ons gemoed . Wat een intensiteit.

Les Rivières du Cerf - Chronique des Faits Anciens - L'Ecureuil de la Discorde - L'Eléphant et la Carapace - Sous les Ailes du Serpent - Là où sont les Oiseaux - Belle Sainte Mort - Le Livre des Hymnes

Postrock
Notre Dame De La Colline
Poèmes fous pour herbes fraîches
 

De jonge ambitieuze singer-songwriter Ben Wolf  zat iets meer dan een jaar geleden nog op de schoolbanken, klaar om arts te worden, hij gaf die carrière bewust op om zich op zijn passie muziek te storten. Zeker in deze corona tijden, een hachelijke onderneming. Maar soms moet je de sprong durven wagen, wat Ben heeft gedaan.
Ondertussen kregen enkele singles feedback op Radio 1, Radio Willy en Duyster! Onlangs verscheen zijn debuut 'Now you know '.
Ook hadden we met sing-songwriter een interview hier .
We vonden onszelf terug in deze mooie parel … Zijn persoonlijk verhaal is herkenbaar , raakt en hij toont hiermee aan niet de zoveelste songwriter te zijn; pijn, verlies, teleurstelling zijn de themata. Ben heeft een gemoedelijke, warme stem.
We ervaren een ‘kampvuur’ gevoel , met de ondergaande zon voor ogen . “Try Again Tomorrow” is er eentje om bij weg te glijden in die bijzonder tot de verbeelding sprekende wereld. “Ultraviolet” en het afsluitende “Now You Know” klinken iets anders en zijn erg emotievol.
De songs zitten een beetje in hetzelfde kabbelwater, en hij speelt op veiligheid qua melodie.
Schitteren in eenvoud dus , maar er is groeimarge . De laatste nummers hebben een meer avontuurlijke aanpak , dat we maar kunnen onderstrepen . Gevoelsmatig zit Ben Wolf op één lijn met een Ed Sheeran.
Talentvol is Ben zeerzeker . Vocaal is hij innemend. Hij heeft een pakkend debuut uit, schittert in eenvoud en kan verder groeien in zijn songwriting.

Tracklist: 1. Try Again Tomorrow - 2. Out Of Order - 3. Until Tuesday - 4. Ultraviolet - 5. Now You Know

Sing-songwriting
Now you know EP
Ben Wolf
 

Het verhaal van Don Kapot begint bij World Squad, een project van de Nigeriaanse gitarist Oghene Kologbo die drummer Warmenbol en bassist Damianidis de kans gaf om door Afrika te toeren en het podium te delen met afrobeatmeester Tony Allen. Hier leerden ze naar de essentie te gaan en werd de groove hun alfa en omega. Toen World Squad in 2016 werd opgedoekt, haalden Warmenbol en Damianidis er saxofonist Perdieus bij en werd de deur weer opengezet naar andere genres. Krautrock en punk gaven die Afrikaanse grooves extra punch en een jazzmentaliteit maakte de sound leniger.
Onlangs kwam een nieuwe plaat op de markt 'Hooligan'. Don Kapot doet graag aan stijlbreuken en verbindt verschillende culturen in een improviserend kader.
Die verbintenis tussen jazz en afro brengt een zonnig, energiek kader, dat tekent voor een festival als Couleur Café. “Chinse Cows” is er meteen eentje, we zijn vertrokken voor een aanstekelijk potje jammen.
“Whononongono” laat een melancholisch , subtiel , experimenteel kantje horen. De sax zorgt voor adrenalinestoten. Een feestelijke stemming hebben we hier.
Hun avontuurlijke, improviserende sound is doorspekt van absurditeit en humor. Het is fijn dat al die stijlen elkaar vinden en zorgen voor zo’n cultuurschok … Punk, rock-'n-roll, afrobeat, krautrock, minimal music, … er zit vanalles in. Je hoort het op “TV4”, “Hooligan” en het afsluitende “Kop Zonder Kip”.

Chinese Cows 05:03 - Pentatonitis B 06:04 - Whononogono 09:50 - TV 06:09 - Softly As In A Morning Pancake 04:02 - Hooligan 06:12 - Kop Zonder Kip 04:46

Afrojazz
Hooligan
Don Kapot
 

Steegmoord - Maarten Doumen (Steegmoord) - Als er meer zicht op de toekomst komt had ik Steegmoord zeer graag uitgebouwd naar een volwaardige band waarmee we in 2022 de zomerfestivals gaan afschuimen

STEEGMOORD, het nieuwste project van de Belgische songwriter, Maarten Doumen, is gevat van sprankelende cleane gitaren, ondersteund van synths swells/ambient; het gaat naar wilde, drop-tuned experimentele prog en stoner riffs.
Deze Gentse progressieve metal/stoner artiest stuurt nu meer aan op een ander geluid.
Maarten heeft getoerd in de BeNeLux, Duitsland en Tsjechië, de afgelopen 6 jaar met melodische metal/metalcore acts Six o' Five en Stranger Dimensions. De geest van die bands voelen we deels subtiel aan op de EP ‘STEEGMOORD’ hier
http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/81542-steegmoord-ep.html

Maarten, je bent geen onbekende op het podium, je hebt getoerd in de BeNeLux, Duitsland en Tsjechië in de afgelopen 6 jaar met melodische metal/metalcore acts Six o' Five en Stranger Dimensions. Dat is toch geen klein bier. Maar ‘Steegmoord’ is toch iets totaal anders. Hoe is het idee ontstaan eigenlijk?
Het idee is ontstaan doordat er in de loop van de jaren vrij veel onafgewerkte nummers op mijn harde schijf stonden weg te kwijnen. Zelf ben ik zeer trots op muziek die ik maak, ook al is het maar een gitaar riff van tien seconden. Daarom rees het idee om onafgewerkte muziek toch eens uit te werken en in een project te gieten.

Heeft de naam ‘Steegmoord’ een onderliggende betekenis?
Ik wilde graag een Belgisch klinkende naam die aan het genre kon gelinkt worden. En na een namiddag verschillende namen over en weer te slingeren met de collega’s op het werk is Steegmoord de naam die er uit gekomen is en het meest bleef plakken.

Welk publiek hoop je hier specifiek mee aan te spreken? Of ben je daar niet mee bezig
Eigenlijk niet. Uiteraard mik ik met Steegmoord meer naar het metal publiek. Maar ik luister zelf naar zeer gevarieerde genres. Ik kan alleen maar hopen dat mijn muziek bij een breed publiek in de smaak valt.

Heeft deze coronatijden bijgedragen tot de release van dit project? Of speelde je al langer met het idee?
Het idee om niet afgewerkte muziek uit te werken zat al lang in mijn hoofd. Maar steeds zonder een plan van aanpak. Ik kan wel zeggen dat de corona crisis (hoe erg ook voor de muziek industrie!) heeft gezorgd dat ik hier effectief ben mee doorgezet. In de eerste lockdown kwam er onverwacht veel tijd vrij. Na die tijd in mijn thuissituatie te spenderen ben ik toch muzikaal in een zwart gat gevallen. Wat er toe heeft geleid dat ik veel tijd kreeg om mijn ding te doen met onafgewerkte nummers.

De gitaar neemt uiteraard de voornaamste plaats in, waar komt de voorliefde voor dit instrument vandaan? Iedereen wil gitarist worden ?
Gitaar… Ja het is meer dan een hobby geworden op dit moment. Een passie kan het nog licht omschrijven. Onlangs zat ik nog in de oude fotoboeken bij mijn ouders te bladeren. Ik bouwde al gitaren nog voor ik ze effectief kon bespelen. Dat was toen met K’nex en lego bouwsteentjes. En ik deed niets liever dan Kirk Hammett imiteren. Mijn eerste gitaar kreeg ik, dacht ik, op mijn twaalfde. Een akoestische gitaar. Een maand (en veel gezeur) later kreeg ik dan mijn eerste elektrische. Mijn ouders konden het niet geloven dat ik zo gebeten ging zijn. Dagelijks bespeelde ik mijn gitaar enkele uren. Het was pas op mijn 21^ste dat ik meer en meer in groepsverband begon te spelen. En dat doe ik tot op heden nog steeds. In de loop van de jaren is de hobby alleen maar gegroeid van leren spelen, tot onderhoud doen, tot effectief gitaren bouwen.

De EP kwam eigenlijk al eind januari op de markt, door het overaanbod aan releases is deze ons wat ontgaan, en nu heb ik eindelijk tijd gevonden me er ook over te buigen. Enkele bedenkingen: Vooral een gevarieerde mengelmoes aan metal stijlen zorgen voor een instrumentaal oorgasme.
Inderdaad, echt in een hokje is Steegmoord niet te plaatsen. Ikzelf wil er geen specifiek genre op plakken. Maar ik hou van variatie in muziek. Zonder er uiteraard een kakofonie van te maken. Zeker omdat ik besloot om zonder zang te werken hoorde ik openingen om met  gitaar en andere instrumenten, soms ongebruikelijke richtingen uit te gaan. Uw stelling van het muzikale oorgasme maakt mij zeer gelukkig en gemotiveerd om verder te gaan zoals ik bezig ben ?.

Was het bewust de bedoeling meerdere stijlen aan te boren?
Variatie in de muziek was het doel. Meerdere stijlen eigenlijk niet bewust. Ik heb zelf een punk/thrash metal achtergrond. Mijn eerste band was metalcore. En ik groeide zo door naar Britse rock en Amerikaanse blues rock. Ondertussen luister ik dus eigenlijk naar van alles. En ik gebruik ook graag die invloeden in mijn eigen muziek. Het bewuste doel is om stevige metal te maken. Muziek die bepaalde emoties probeert los te maken.

Meestal krijg je een ‘into you face’ metal, waardoor je van je sokken wordt geblazen. Maar ook gaat het soms de meer melodieuze kant op, leunend tegen de betere ballad  . Ook hier een bewuste keuze wat die tempowisselingen  betreft? Graag je mening
Ik heb niets liever dan beukende ‘in your face’-metal! Maar om het interessant te houden moeten er ook momenten in zijn om eens te bezinnen over wat er net gebeurt is en wat er misschien nog zou kunnen komen. Je kan geen hoogtepunt hebben zonder de opbouw er naartoe ? Of ik hier in slaag met dit album, dat is natuurlijk voor de smaak van de luisteraar. Maar dat is zo wat mijn visie hieromtrent.

Het enige minpuntje (als je dat zo kunt noemen), na vijf songs verlang je gewoon naar meer van dat energieke gitaar geweld, voor mij kon je hier gerust een full album mee vullen. Of is dat nog de bedoeling in de toekomst?

Hehe, blij om dit te horen!  Zonder iets van datum te moeten vastleggen kan ik je wel al vertellen dat er zeker nog een vervolg op deze release komt!

Tot daar mijn paar bedenkingen … Hoe waren de algemene reacties feitelijk?
De reacties zijn over het algemeen zeer positief. Het grote aandachtspunt is de zang. Of eerder het gebrek aan. De een houdt er van, de ander niet zeker?

Wat zijn de verdere plannen (buiten eventuele andere releases) ermee live optreden?
Er zijn vele plannen, maar nog geen concrete. De onzekerheid van de corona crisis speelt hierin een grote rol. Zoals ik al eerder vermeldde komt er zeker nog een vervolg in de vorm van een nieuw album. Het plan om hier zang op te plaatsen door 1 zanger, of meerdere gastzangers ligt op tafel.  
Live optreden, enorm graag!!! Ik heb hiervoor reeds aanbiedingen gekregen. En de muzikanten er voor samenbrengen is ook geen probleem. Maar dit zal niet zijn voor dat het volgende album uitkomt.

Of toch maar streaming? Hoe sta je tegenover dat fenomeen?
Tja, ergens moet je mee met de tijd he. Ik persoonlijk vind streaming fantastisch! Overal ter wereld je cd kast in je broekzak hebben en ten alle tijden met muziek kunnen bezig zijn. Maar af en toe eens sukkelen met een gekraste cd, of genieten van een goeie plaat met een glazeke, daar ben ik ook voor te vinden. Het is een zeer mooi medium om je muziek wereldwijd aan de man te brengen, maar aartsmoeilijk om uit het enorme aanbod te springen. Een leuke uitdaging.

Staan er naast Steegmoord nog ander plannen met andere projecten op het programma?
Jazeker, tijdens deze corona periode zitten we niet stil. In een ander project Six o’ Five zijn we momenteel in de studio voor een full album op te nemen. Op persoonlijk vlak heb ik de merknaam MADNGuitars opgericht. Hieronder verzorg ik onderhoud aan gitaren en bassen, en bouw ik ook mijn eigen gitaren. Momenteel staat dit nog in zijn kinderschoenen, maar ik zou hier graag in doorgroeien.

Hoe heb je, naast het productief bezig zijn met je solo project, deze crisis overleefd tot nu toe?
Het zijn inderdaad rare tijden. En het mentaal blijven volhouden is soms wel eens lastig… Gelukkig is er mijn vriendin en mijn hond waar ik altijd bij terecht kan. Ik zou hen voor geen geld van de wereld kunnen missen. Ook is er altijd wel iets te doen aan het huis of in de tuin. Vorige zomer heb ik ook, een beetje impulsief, een vijver aangelegd met enkele mooie vissen om nu zorg voor te dragen. Ik ben van nature iemand die altijd wel met iets moet bezig zijn. Dus naast heel het muzikale gebeuren heb ik bezigheden genoeg in en rond het huis. Hopelijk kunnen we de hobby ‘Barbecue in de tuin met vrienden’ deze zomer ook terug hervatten ?

Zijn er ambities om iets te doen voor Films of zo met dit project? Wat zijn de verdere ambities en doelstellingen met dit project (en eventuele andere projecten waar je mee bezig bent)
Aan ambitie om met mijn muziek bij films aan te kloppen heb ik nog niet gedacht eigenlijk. Hierbij een warme oproep. Mocht mijn muziek van toepassing zijn voor een film dan sta ik daar zeker voor open. Een goeie vriend van mij, en mede muzikant bij Six o’ Five, is wel bezig met filmmuziek. En met hem wissel ik heel vaak ideeën om in onze muziek te steken. Misschien zit filmmuziek er ooit nog wel in. Wie weet… Mijn doelstelling op dit moment is dat zoveel mogelijk mensen van mijn muziek mogen genieten. En dat het volgende album nog harder zal knallen dan dit. En als er meer zicht op de toekomst komt had ik Steegmoord zeer graag uitgebouwd naar een volwaardige band waarmee we in 2022 de zomerfestivals gaan afschuimen.

Bedankt voor dit fijne gesprek; ter afsluiting: via welke link kunnen mensen je album of andere merchandiser aankopen?
Fysiek is mijn album niet te koop. Wel bied ik het gratis aan via bandcamp. Om steun te betuigen aan dit project staat het altijd open om een vrije bijdrage te doen. Maar dit is uiteraard geheel vrijblijvend.
https://steegmoord.bandcamp.com/releases
Verder ben ik te vinden op de meeste courante streamingdiensten (Spotify/Deezer/Applemusic/…) en social media (Facebook/Instagram). https://open.spotify.com/artist/7sxcNFKA2AvhOErpP570AL?si=BeBpSeLJRs2iE5UbBU-DRg
https://www.facebook.com/SteegmoordOfficial
https://www.instagram.com/steegmoord_official/

The Modesty Blaise , UK Bristol, staat garant voor avant-pop/indiepop/synthpop. Hun album 'The Modesty Blaise' is uit via het Europese label From LoFi To Disco. Het is precies 20 jaar na de vorige. Frontman Jonny Collins heeft al een interessante solocarrière achter de rug, en hij heeft nu uiteindelijk de band weer bij elkaar gehaald tijdens dit Covid tijdperk. In 1993, nam de band hun debuutsingle “Christina Terrace” uit met o.m. de gewaardeerde Edwyn Collins.

“I Love You” is een aanstekelijke popsong. De song intrigeert door de speelse aanpak, de extravertie en de melancholie. De band toont nog steeds z’n sterkte aan als vroeger, en dat hoor je zeerzeker op “Sad Songs” , “Girls just wanne dance” en “Oh! Redmond”. The Modesty Blaise pakt je in. Op het laatste nummer is er zelfs ruimte voor experiment.
De  band heeft een spannende pop/lo fi plaat uitgebracht. Het wachten waard …

Lofi/Pop
Modesty Blaise

We citeren de introductie op de bandcamp pagina: 'Lange tijd vrienden RIAH en Postvorta moesten hun live-activiteiten stoppen als gevolg van de pandemie. In deze context besloten ze (met uitzondering van Andrea Fioravanti en Seppia Foschini ) om hun ideeën te bundelen in een lange suite die de ziel van de twee bands laat samensmelten, dromerig en ambient de eerste, heavy en agressief de tweede.
Het resultaat is een 16-minuten lange track; de inspiratie en illustratie werd vervolgens de split cover art(door Davide Brioschi), en is muzikaal een fusie van post-rock, post-metal en soundtrack-achtige avant-garde.
De release bevat ook een niet eerder uitgebracht of alleen digitaal nummer per band. De tracks zijn "Epidermide" van Riah, met de nieuwe drie-gitaren bezetting van de band, en "Hollow" van Postvorta.' https://postvorta.org/album/riahpstvrt

Het is moeilijk om elke song apart onder loep te nemen, het is gewoon een ellenlange jamsessie tussen twee bands.”'Epedermide” van Riah is er eentje van intens spannende post rock. “Hollow” van Postvorta biedt postmetal/sludge, met die kenmerkende (angstaanjagende) vocals. De song is dromerig, dreigend, verschroeiend, hard . En staat overeind in een donkere, duistere muzikale omgeving.
“RIAHPSTVRT” is een drieluik van zestien minuten; Het neigt naar een soundtrack van een filmisch fantasieprikkelend theaterstuk waar licht en duisternis elkaar vinden, gekenmerkt van een dreigende, messcherpe ondertoon. De registers worden open getrokken. Een alles vernietigende wervelstorm .
Het is een intens totaalbeleven, die de verschillende stemmingen tegenover elkaar plaatst en doet versmelten.

https://www.youtube.com/watch?v=iDceSqX-xVc

Epidermide 06:07 Hollow 11:04 RIAHPSTVRT: I - Prelude II - The Owl III - The Mouse 16:12

Postrock/Postmetal
Riah/Postvorta
RIAHPSTVRT
 

STEEGMOORD, het nieuwste project van de Belgische songwriter, Maarten Doumen, is gevat van sprankelende cleane gitaren, ondersteund van synths swells/ambient; het gaat naar wilde, drop-tuned experimentele prog en stoner riffs.
Deze Gentse progressieve metal/stoner artiest stuurt nu meer aan op een ander geluid.
Maarten heeft getoerd in de BeNeLux, Duitsland en Tsjechië, de afgelopen 6 jaar met melodische metal/metalcore acts Six o' Five en Stranger Dimensions. De geest van die bands voelen we deels subtiel aan op de EP ‘STEEGMOORD’.
“Young Liberation” biedt een mengelmoes en zorgt voor een instrumentaal oorgasme. Het onderstreept het boeiende parcours en de kwalitatieve sterkte van Maarten. Op “Breaking my chains” krijg je 'into you face' metal. Melodieuzer van aard klinkt “Ballad of Bullets”, maar iets later word je gestort in een verschroeiend salvo van gitaar en drums. “Poputchik” is een knaller die de EP op bijzonder snedige wijze afsluit.

STEEGMOORD klinkt gevarieerd, en weet de metal/rock liefhebber aan te belangen … energiek gitaargeweld van moshpit tot donkere gemoedsrust. Overtuigend, sterk!

Tracklist: Your Liberation - Breaking My Chains - Man Made Mountain - Ballad Of Bullets - Silent Hill - Poputchik

Itv hier

Instrumental Melodic Metal
Steegmoord EP
Steegmoord

De gebroeders Jasper en Jeroen Vanhecke delen dezelfde muzikale smaak, en zochten verder mensen om een groep op te richten. Het werd een hobbelig parcours, het resulteerde in een demo 'Other Awareness' en 'Jams'. O.m. met bassist Manuel Van den Notelaer is het een solide band. De EP 'Tidal Waves' verscheen nu.
“Forgot the car” is meteen een bommetje. Het gitaarspel , de bas en de drums zijn strakgespannen en vlijmscherp. Stan Blomme schreeuwt hier zijn keel schor. Ze voelen elkaar perfect aan . Het spelplezier druipt er van af. “Florida man”  en “Jams” klinken hard, verschroeiend. “The Malthusian Trap” volgt dit muzikaal patroon. De samenzang van Stan, Jeroen en Manuel is een meerwaarde. Op “PBS" worden de registers nog eens compleet open getrokken. Een wervelstorm!
Twintig minuten krachtdadig werk, het pedaal stevig ingedrukt en de ene na de andere adrenalinestoot. Kijk, live moet dit echt een beleving zijn.

Tracklist: Forgot the care - Florida man - Jams - The Malthusian Trap - PBS

Garagerock/Punk
Tidal Waves EP
Nutshell

Leuven Jazz 2021 - B-Jazz Rewind 2021 - livestream - Florian Favre Trio + Abstract INC. - Intrigerend spel tussen lichtvoetigheid en bittere ernst
Leuven Jazz 2021
30cc
Leuven
2021-04-24
Erik Vandamme

In het kader van 'B-Jazz Rewind', worden op vijf avonden de winnaars van de vijf voorbije edities van 'B-Jazz International Contest' gekoppeld aan enkele beloftevolle bands.

Deze keer zijn dat : Florian Favre Trio + Abstract INC. Een overzicht

Abstract INC. (****) - Eind september 2020 presenteerde gitarist Machiel Heremans het debuut van zijn Abstract Inc., een Brussels sextet met enkele internationale namen. Naast Daniel Jonkers (Nederland) treffen we ook Leonard Steigerwald (Duitsland) en Abel Jednak (Frankrijk) aan op deze EP, die in vier nummers een staalkaart geven.  De band had deze EP zeer graag live aan een publiek voorgesteld, helaas lukt dat nog niet, alternatief is in deze coronafase de livestream.
Abstract INC start de set op sprookjesachtige wijze. Een bedwelmende piano wordt gekoppeld aan een groovy sax,  verfijnde gitaarriedels en drumvellen, die oogstrelend worden bespeeld. Het is uitnodigend, prikkelend, aanstekelijk, om in een fantasiewereld te verdolen en te vertoeven. De ultieme insteek, die gemoedstrust over jou brengt.
Na die ingetogen start,  slaagt de band erin je halverwege de set plots te verrassen. Hun wendingen in de sound door een mysterieus klinkende sax toont de veelzijdige blik van Abstract INC.  Ze treden buiten hun comfortzone en balanceren tussen intimiteit, aanstekelijkheid en furieuze uithalen. We houden hen best in het oog in het genre …

Florian Favre Trio  (****1/2) - Ze waren de winnaars van de ‘B-Jazz International Contest’ 2016. Florian Favre Trio , de band rond pianist Florian Favre, gaat gevarieerd , avontuurlijk te werk. Ze houden van contrasten en uitersten in het jazz genre. De golfbewegingen en speelsheid intrigeren en de dansspieren worden geprikkeld. De luisteraar geniet van het visueel prikkelende schouwspel tussen energieke vuurkracht en de ingetogenheid. De muziek versterkt het visuele en omgekeerd.
Florian Favre Trio verrast telkens en brengt een spannend spel tussen lichtvoetigheid en bittere ernst. Bijzonder trio!

Organisatie: Leuven Jazz + B-Jazz International Contest + 30cc, Leuven

Haven - livestream - Tot complete rust komen

Met Haven brengt drummer Yves Peeters een wereldlijk repertoire van traditionals en tijdloze songs; het materiaal vertegenwoordigt verschillende landen, religies en culturen. Haven staat voor de plaats waar deze nationaliteiten en culturen samenkomen, waar traditionals vroeger gezongen of gespeeld werden, en mondeling doorgegeven van de ene generatie op de andere.
Haven bestaat uit Erik Bogaerts - Altsaxofoon, Marijke Hellemans - Gitaar, Yannick Peeters  - Contrabas, Yves Peeters - Drums.
De korte set bestaat naast traditionele songs ook uit enkele eigen composities van Yves Peeters en Erik Bogaerts.

Een overzicht: Om te beginnen , Haven gaat muzikaal NIET oorverdovend te werk. Ook word je niet in slaap gewiegd, ondanks het intimistisch, ingetogen uitgangspunt in het jazzgenre. Haven tekent voor innerlijke rustpunten, die een bedwelmend karakter en hypnotiserende invloed hebben.
“Fäbodspalm Frân Nackadalen” is een prima staaltje door Erik Bogaerts’ adembenemende sax. De andere muzikanten spelen daarop in; ieder heeft een belangvolle inbreng, Yannick Peeters’ heerlijke contrabas en Yves die de drumvellen streelt, gevolgd door integere gitaarriedels van Marijke Hellemans. Het gaat naar een verschroeiend mooie climax. Er ontstaat een wondermooie magie die je naar de essentie van het leven brengt, de gejaagdheid van het leven even opzij plaatsen en streven naar gemoedelijkheid en rust .

Haven zorgt dus letterlijk voor een veilige thuis ‘haven’ door de fijne, zachtmoedige  versmelting van hun weemoedig, melancholisch klankenspectrum en instrumentatie. Haven staat dus letterlijk voor ‘Gemoedelijkheid’ en ‘Rust’.

Setlist: Shilly (Erik Bogaerts)//Wayfaring Stranger//Desolate (Yves Peeters)//Deep River//Creatures of Habit (Yves Peeters)//Fäbodspalm Frân Nackadalen// Shalom Aleichem

Organisatie: Inside Jazz + de Bijloke, Gent