Wederom nieuw werk van een Belgische metalband! Toegegeven, onze interesse was meteen gewekt toen we de bio van de Luikenaren van Waiting for lazen.  De voorliefde voor stevige metal deed de vier heren Dan,  Juan, Phil en Didj in 2007 met een eigen band beginnen en na twee demo’s in 2008 en 2011 startten ze eind 2012 te werken aan een eerste full album. Daarvoor gingen ze in zee met niemand minder dan  Billy Graziadei van Biohazard als producer . Daarnaast  is de mastering van deze plaat van de hand van  Maor Appelbaum, nog zo een mooie naam door zijn vorige werk met formaties als Faith No More en Sepultura.  Hooggespannen verwachtingen dus maar die worden jammer genoeg slechts gedeeltelijk ingelost!
‘The Hexen’ is een verdienstelijk metalalbum met een paar genietbare tracks als “I’m Cursed”, single “Waiting For”, “Me Myself and I” en “We Can Fuck The Rules.  De songs bestaan uit weinig eendimensionele  metalriffs die al na twee luisterbeurten gemakkelijk blijven hangen.  
Verder valt op dat Waiting for hun metal doorspekt met zowel skatepunk als hardcore. Wie een referentie wil, zal die vooral vinden bij  een band als Prong.  Jammer genoeg zijn er de twee zangers die het niveau  van de band een flink stuk naar beneden duwen.
Naast wat grunts is het duidelijk dat de heren niet echt zingen en bovendien valt te hard op dat Engels niet hun moedertaal is.
‘The Hexen’ toont dus wel de potentie van de band maar er is nog wat werk aan de winkel.  Wie interesse heeft, kan zelf luisteren op  http://waitingfor.be/ .

Wie houdt van melodieuze,  afwisselende en progressieve metal moet beslist eens een kans geven aan ‘Karma Sown’, de tweede plaat van het Amerikaanse Iris Divine. Dit drietal komt uit West-Virginia, bestaat sinds 1999  en deelde het podium met ondermeer Fates Warning, Katatonia en Periphery.
Op ‘Karma Sown’ brengen ze een technische, gevarieerde mix van rock, metal en prog.  De invloedsferen van Iris Divine zijn vrij divers.
Uiteraard is er progressieve complexiteit die we ook bij Dream Theater en Porcupine Tree aantreffen, maar het Amerikaanse drietal put tevens gretig uit stevige gittaarrifs die in het verlengde van Pantera en Lamb Of God liggen. Voeg daarbij nog de prima vocalen van frontman Navid Rashid, de nodige tempowisselingen en  het puike slagwerk van Kris Coms  en je hebt een oerdegelijk  album dat zowel metal-  als progfans zal aanspreken. 
Wie meer info wil, kan surfen naar www.facebook.com/irisdivine

Google samen de drie woorden metal, geschiedenis en Vlaanderen en je komt ongetwijfeld uit bij Ostrogoth.  Deze Gentse metalband werd in 1976 opgericht en maakte een aantal puike platen waarvan het laatste studio-album ‘Feelings Of Fury’ dateert uit 1987.  De belangrijkste fan van Ostrogoth is ongetwijfeld James Hetfield.  In 1984 speelde de toen nog piepjonge zanger van Metallica op het Heavy Sound Festival in Poperinge en hij geraakte toen zwaar onder de indruk van de Gentse metalformatie.  Toen hij enkele jaren terug op Werchter Boutique speelde, had Hetfield zowaar een Ostrogoth-shirt aan. Het inspireerde de Gentenaren tot een comeback en zo traden ze de voorbije jaren opnieuw op diverse podia waaronder Graspop.
Begin dit jaar werd Ostrogoth jammer genoeg geconfronteerd met verschrikkelijk nieuws: gitarist Rudy ‘WhiteShark’ Vercruyse verloor de strijd tegen kanker.  Ongeveer in dezelfde periode bracht de band ‘Last Tribe Standing’ uit.  Dit nieuwe album bestaat uit twee ep’s: er zijn vier nieuwe studio-tracks en er is de live-registratie van de EP uit 1983 Full Moons Eyes’.  ‘Last Tribe Standing’ is zo niet alleen een passend eerbetoon aan Vercruyse, het is een mooie mix van oude en nieuws songs en  toont waarom Hetfield en zoveel anderen voor de old school heavy metal van Ostrogoth vielen. 
De al even melodieze als catchy, energieke hardrock kun je moeiteloos plaatsen naast  de muziek van Iron Maiden, Judas Priest en Saxon.  Met dit nieuwe werk en het gegeven dat er met Geert Annys ook een nieuwe gitarist is, lijkt het dat er voor Ostrogoth nog een mooie toekomst is weggelegd!
Voor meer info check www.ostrogothofficial.com .

Driewerf hoera!  Onze favoriete Duitse punkband Love A is terug met een gloednieuw album!  De formatie  is met  ‘Jagd Und Hund’ aan de zogeheten moeilijke derde plaat toe en zoekt daarbij enkele nieuwe paden op.  Er zijn opnieuw de gekende ingrediënten (vlammende, cleane staccato gitaarrifs afgewisseld met de maatschappijkritische, in het Duitse gedebiteerde teksten van frontman Jörkk Mechenbier) maar  de rauwe, emotionele mix van punk en indierock wordt dit keer overgoten met een opvallend, dikke saus van postpunk en new wave.   Zover zelfs dat het Duitse viertal zeer sterk refereert aan  een band als Interpol.   Naast melancholie en wanhoop zetten gelukkig ook boosheid  en de gebruikelijke dosis waanzin de toon op ‘Jagd Und Hund’ waardoor dit toch weer een typische, catchy Love A-plaat is. 
Wij geven daarbij graag een speciale vermelding aan de drie afsluitende tracks   “Regen Auf Rugen”, “Modem” en meezinger  “Brent Alles Nieder”.

'Anti'  is na 'Acoustic' de tweede plaat van The Eye Of Time, het soloproject van de Franse multi-instrument Marc Euvrie. Slechts vijf (weliswaar zeer lang uitgesponnen) composities passeren de revue maar die laten  een diepe indruk na op de luisteraar. Euvrie zorgt voor een gitzwarte, combinatie van industrial, noise en ambient waarbij wanhoop het overheersende thema is.  De nummers zijn moeilijk toegankelijk,  minimalistisch en klinken vrij
mechanisch.   Cello en piano zijn de basis maar Euvrie maakt daarnaast
regelmatig gebruik van wat  synths, loops en  drums.
 'Anti' is zo een extreme, cinematografische en donkere plaat die aanknopingspunten heeft bij gelijkgestemden als Third Eye Foundation, Neurosis, Björk, DJ Shadow en Godspeed You Black Emperor. Geen spek voor ieders bek dus maar  zeker een aanrader voor de muzikale meerwaardezoeker die fan is  van genoemde bands.

Zelf zijn we nog niet in Ierland geweest en kregen we nog niet de kans  om  steden als Belfast of Dublin te bezoeken. Gelukkig bestaat er muziek als die van The Mahones om ons toch een mooi idee te geven hoe het land er ongeveer moet uitzien...  
The Mahones levert namelijk een flinke bijdrage aan het Keltische erfgoed door de meersterlijke combinatie die ze al meer dan twintig jaar maken van traditionele Keltische volksmuziek en authentieke  punkrock. ‘The Hunger & The Fight’ is de elfde plaat  van de zes Canadezen en is tevens het eerste deel van een dubbel conceptalbum.
Grosso modo bestaat dit werkstuk  uit twee soorten songs: er zijn de stevige upbeat punknummers als “Prisoner 1082”, “A Pint Of Plain (A Drop of the Pure)” en “St. Patrick’s Day Irish Punk Song”. 
Daarnaast schakelen de Canadezen  regelmatig een flinke versnelling terug  en opteren ze voor trage,  melodieuze tracks zoals “The Hunger & The Fight”, de Oscar Wilde-ode  “Stars”, het romantische “Someone Saved me” en  het akoestische “The Auld Traingle”.  Het zijn folksongs die perfect passen in de kroeg bij het rustig afsluiten van een lange werkdag.
De Keltische punkband  kreeg de ondersteuning van diverse gastmuzikanten waarvan Simon Townshend van The Who en gewezen Sum41-lid Dave Baksh de bekendste namen zijn.  Verder zijn er nog twee bonustracks waaronder de Rancid-cover “Last One To Die”. Het zorgt er mede voor dat de plaat een mijlpaal is in de carrière van deze Canadezen.  
Meer info over de band vind je op www.themahones.co .

Opnieuw een talentvolle band van eigen bodem!  Dat is de conclusie die wij maakten na het beluisteren van ‘The Second’ van Civilian.  Hoewel dit na ‘Wake Up Call’ al het tweede full album, is het voor ons een eerste, fijne kennismaking met dit vijftal uit Hasselt. 
Civilian omschrijft hun sound zelf als new age hardrock en die term is best wel goed gekozen. Het kwintet brengt een catchy, groovy mix van hardrock, metal,rock en grunge en voegt daar bij momenten een lekker punksausje aan toe.  
Bovenal zitten de diverse songs op ‘The Second’ goed in mekaar, blijven ze snel hangen en zijn ze zeer  meezingbaar.  Opvallen deden allereerst de snelle opener “Zusammen” en  voetenstamper “Love In The Moshpit”. 
Excellent is ook  het donkere rocknummer “Wrong Side Of The Tracks” met een hoofdrol voor de prima strot van Mark Van Luijk.  Verder is er het dreigende “Break The Chain” die door de heerlijke riffs en het schitterende refrein  onze favoriet op dit album  is.  Titelnummer  “The Second” moet dan weer het kortste nummer zijn dat ooit op een plaat is gezet.  
Tenslotte geven we nog een vermelding aan “Digging A Hole” dat verwijst naar onze favoriete band Alice In Chains, voorwaar geen slechte vergelijking. 
U leest het, dit is een prima plaat die de aandacht verdient van iedere rechtgeaarde hardrockliefhebber. 
Meer info over Civilian vind je op http://civiliantheband.be .

In navolging van Love A, Pascow, Bitume en The Beatsteaks is Koeter een nieuwe naam die perfect past binnen het rijtje van  zogeheten ‘Deutspunk’-bands. 
Koeter is een formatie uit Keulen die je vooral in één adem kunt noemen met Love A.  De beide bands brengen namelijk een mix van in het Duits gedebiteerde punkrock met stevige indierock.
Concreet betekent dit cleane maar stuiterende gitaren, een pompende ritmesectie en het typische geschreeuw van frontman Michi.     
Het zal ongetwijfeld geen  toeval zijn Koeter en Love A enkele jaren terug samen een split-cd opnamen.  
Wat ons betreft klinkt ‘Carribean Nights’ zeker verdienstelijk maar haalt Koeter nog niet het  niveau van haar grote broer  . Behalve single en opener “Klima der Angst” en “Ein Fail für Zwei” met een leuke riff  die sterk refeert naar  “Münich” van Editors, beschikt deze plaat namelijk over te weinig goeie songs.     
Wie interesse heeft in Koeter,  kan surfen naar http://kkoeter.com/.

Muziek voor de meerwaardezoeker, zo zou je de tweede plaat van het Nederlandse A Liquid Landscape kunnen omschrijven. Het album bestaat uit een mix van alternatieve rock, prog, postrock, pop  en psychedelica en telt  verschillende gelaagde songs die hun schoonheid met mondjesmaat prijsgeven. 
De geweldige opener “A Brief Moment Of Furture”, “A Drifting Star”, “The Largest Fire” en “Paige” zijn dreigende, melancholische, bijwijlen ingetogen maar bovenal  melodieuze tracks waarin A Liquid Lanscape een zeer apart geluid en dito sfeer weet te creëren. 
De fragiele, vrij hoge  stem van  zanger Fons matcht goed met de sound van de band  en  dit levert samen  een puike en zeer toegankelijke plaat op..  
Wie aanknopingspunten zoekt,  zal die vooral vinden bij The Pineapple Thief (niet zo verwondelijk aangezien hun frontman Bruce Soord instond voor het mixen van dit album.) , bij progressieve bands als Anathema en The Porcupine Tree maar ook bij alternatieve formaties als Tool en Cave In.  
Zeer mooie vergelijkingen dus en dat verdienen deze veelbeloven Nederlands ook.  Meer info vind je op http://www.aliquidlandscape.nl/ .

Het is niet zo gemakkelijk om je als nieuwe, jonge band meteen te manifesteren in het gesloten metalwereldje. De Nederlandse formatie Tellurion staat dus voor een moeilijke opdracht maar heeft met haar eerste full cd wel alles in handen om hierin te slagen.  Het vijftal uit Oostburg sleutelde letterlijk jaren aan iedere noot op dit debuut en zorgde ervoor dat alle details in de negen nummers juist zaten.  Het resultaat mag gehoord worden! ‘Tellurion’ is een moderne, consisente metalplaat die van begin tot einde boeit.  
De  formatie is beïnvloed door oudere (voornamelijk trash) bands als Pantera, Machine Head, Stuck Mojo en Sepultura maar voegt  daarbij diverse progressieve, moderne elementen toe waardoor men een opvallend, fris en eigentijds geluid verkrijgt. 
De nummers zijn vakkundig opgebouwd uit stevige  staccatoriffs (die je bijvoorbeeld ook hoort bij Fear Factory of Disturbed), diverse breaks en  catchy, melodieuze passages.  Dat deze combinatie zo goed uitpakt heeft naast de ingenieuze opbouw en het superieure gitaarwerk ook te maken met zanger Elton Boussen die stevige grunts afwisselt met melodieuze zanglijnen. Met enige zin van overdrijving zouden we zelfs stellen dat Max Cavalera en Mike Patton mekaar hier kruisen.  
Tellurion bewijst wat ons betreft hoe metal anno 2015 dient te klinken.  Wie zelf wil luisteren naar retestrakke  tracks als “Stones Break The Water”, “The Architect” en “The Gift” surft best snel naar  facebook.com/tellurion.