Wie synthpop zegt denkt meestal ook aan Erasure. In de jaren 80 waren ze groot met hits als “Sometimes”, “A Little Respect” en zoveel meer. De stuwende kracht en brein naast zanger Andy Bell is niemand minder dan Vince Clark die voor Erasure al actief was geweest bij Depeche Mode, The Assembly en Yazoo. Wat misschien minder mensen weten is dat het synthpop duo nog steeds actief is en op gezette tijden een album op de wereld loslaten. Zo scoren als in de jaren 80 doen ze niet meer maar ze blijven wel kwaliteit leveren. Intussen ben ik de tel kwijt maar ik denk dat deze (zonder de compilaties) nummer achttien is.

‘World Beyond’ is trouwens niet geheel nieuw. Het is in feite een bewerking van hun laatste album ‘World Be Gone’ uit 2017. Ze hebben de nummers van het vorige album, in samenwerking met het Brusselse post-classical collectief Echo Collective, in een nieuw jasje gestoken. Vince Clark herwerkte in de studio gedurende een week het album met tien muzikanten uit dit collectief. Muzikanten die o.a. viool, cello, dubbele bas en piano spelen. Het procédé hadden ze in 1987 al eens gedaan met hun album ‘Circus’. Toen brachten ze een EP uit met klassieke interpretaties van enkele nummers uit ‘Circus’.

Het resultaat mag er zijn. De tracks klinken iets ingetogener dan de originele. Mede dank zij het gebruikte instrumentaria. Doch wat opvalt is dat de tracks, ondanks het nieuwe jasje, stevig overeind blijven staan. Andy Bell kan hier met zijn stem ook meerdere kanten uit en lijkt op sommige nummers haast te croonen.

‘World Beyond”’mag dan misschien een album zijn dat vooral de fans van Erasure zal plezieren en minder de synthpop liefhebbers; het betekent niet dat dit geen geslaagde bewerking is. Integendeel zou ik zeggen.