Dat Stef Bos een poëet is, een klasseverteller die op zijn gezapig en meesterlijke wijze de snaar raakt van zijn aanhoorder op een bijzondere wijze, bleek toen we de man vorig jaar zagen aantreden in OLV Hemelvaartkerk in Eksaarde (Lokeren).

Het verslag kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/75911-stef-bos-als-je-ruimte-zoekt-zoek-ze-dan-van-binnen-uit.html  .
Met 'TIJD om te gaan leven' slaat Stef Bos een andere bladzijde om en komt die verteller in zichzelf voortdurend bovendrijven, in een zeer positieve omkadering. De songs stralen meer dan ooit hoop uit. Hoop op betere tijden. Tijd is uiteraard de rode draad op deze plaat. Alle aspecten daarvan worden uitvoerig uit de doeken gedaan.
Na het instrumentaal “Voor De Tijd” laat Stef Bos al een tipje van de sluier horen en zien bij “Ruimte”. Hierbij geeft hij al een duidelijke boodschap mee die als volgende klinkt: '' Hoe kleiner je bent, Hoe groter de ruimte Hoe verder je gaat, Hoe dichter je komt Hoe meer dat je verzwijgt, Hoe sterker de woorden Hoe meer dat je loslaat, Hoe lichter je wordt". Een levensles die kan tellen en zoveel waarheid bevat. Of toch een soort 'waarheid' waar ik me goed kan in vinden. En we zijn er zeker van dat velen het met ons eens zullen zijn.
Stef Bos doet niet aan intensief hartenbreken, maar wel op een bijzonder ingetogen wijze snaren raken. Luister maar naar “Ons Hoofd Is Een Huis”, een duet met Diggydex, waarbij Stef verder jou, mijn en zijn verhaal vertelt op zodanige wijze dat je voortdurend zit mee te knikken, met een traan in je ogen. Het is vooral die bijzonder intieme en ingetogen wijze waarop hij het doet dat ons daarbij het meest over de streep trekt. Song na song vertelt hij een ander verhaal, zonder hoge woorden door de strot te rammen, maar wel vaak een boodschap mee te geven die je diep raakt. ''Reisde verder en verder. Volgde alleen nog een droom. Lag onder een hemel vol sterren. Maar leefde teveel in mijn hoofd. Je bent nergens geweest. Als je niemand hebt gemist". Het gaat over hoe we worden ingehaald door de tijd, door voorbij te gaan aan wat echt telt. Vaak onbewust en soms als het te laat is. Ook daar zal wellicht iemand die naar de teksten luistert zichzelf herkennen.
We kunnen nog zoveel voorbeelden geven. Het is iets wat bij elke song terugkeert. Van “Lorrlei” over 'alles wat onhaalbaar lijkt' tot “Tijd Om Te Gaan Leven”. " Op een dag dan ben je grijs En je wordt wat je verzwijgt Ik heb lang genoeg gewacht Was verdwaald in dat wat was Tijd om te gaan leven" … is niet alleen de tekst van “Tijd Om Te Gaan Leven” maar de ultieme rode draad op een plaat die ondanks alles zeer veel positiviteit uitstraalt.
'Tijd om te gaan leven' is een plaat geschreven voor iedereen die ingehaald wordt door diezelfde tijd. Elke dag opnieuw. Stef Bos verkondigt zijn boodschap zodanig ingetogen en zachtmoedig, dat je er gewoon stil van wordt in je hart en hopelijk de tijd vindt om echt te gaan leven. Want dan pas heeft de boodschap echt zin, als je hieruit lessen trekt. Want na elk einde is er altijd een nieuw begin. Elke dag opnieuw en opnieuw. Stef Bos veroordeelt trouwens ook niets of niemand. Hij houdt je enkel een spiegel voor en wil er alleen voor zorgen dat je als mens even nadenkt en tijd maakt om terug te gaan leven, maar echt leven. Een boodschap die hij dus schrijft voor zichzelf, maar dus ook voor jou en mij.