‘Gaps in time’ is het debuutalbum van de Gentse band momoyo. De titel verwijst voor de band naar momenten die buiten de tijd vallen en die je helpen om vanop een afstand naar jezelf te kijken. Elk nummer gaat over een ogenblik waarop je door de snelheid van het leven breekt en tot volmaakte stilstand komt.

Over hun debuut-EP ‘momoyo’ waren wij in 2020 al zeer te spreken en dat is deze keer niet anders. In de lyrics lijkt het allemaal wat ernstiger dan in 2020. Het nieuwe album verkent de versplintering die gepaard gaat met ouder worden en gaat over de liefde, uiteraard, maar ook over ziekte, kunst, klimaat, bewijsdrang, teleurstelling en transformatie. In de droefnis snijdt dit album dieper en tegelijk is dit ook het meest dansbare dat momoyo tot dusver maakte.

Dat dansbare en de soms heel catchy refreintjes maken het verschil met de EP. Muzikaal gaat ‘Gaps In Time’ breder en dieper. Zijn gebleven: de broeierige, loungy triphop met vage referenties aan Portishead en Massive Attack en bij momenten moet ik denken aan de baanbrekende art-pop van die andere Gentse band, Thou. Mooie referenties zijn dat en momoyo zet die compromisloos in het hier en nu en voegt daar nog een paar dimensies aan toe: diepgang in de muziek en in de lyrics.
“Mouth”, “Bones” en “Hands” zijn de sterke singles van dit album, maar mijn favoriet is toch de ontwapenende openingstrack “Shut”.
Dat België te klein zou zijn voor momoyo stond in de sterren geschreven. De Britse tournee die ze volgende maand ondernemen voor ‘Gaps In Time’ is misschien nog maar het begin van een veel groter verhaal.