logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Egyptian Blue
Depeche Mode - ...

Fields of Troy - Na de eerste show, wisten we weer 100% waar we het voor doen, en nu zijn we weer vertrokken. We hadden dat live optreden dus zeker nodig Aanbevolen

Geschreven door - -

Fields of Troy - Na de eerste show, wisten we weer 100% waar we het voor doen, en nu zijn we weer vertrokken. We hadden dat live optreden dus zeker nodig

Fields Of Troy  speelt een rollercoaster aan metal emoties die recht door het hart gaan. Het is de grote verdienste van deze muzikanten die perfect aanvoelen hoe het moet klinken, riffs en drums die huiveren. Frontman Louis Soenens grijpt bij het nekvel met z’n vocals , sferisch en met een lichte echo naar boven toe. De band heeft sinds 2010 heel wat waters doorzwommen, bracht twee prachtige platen uit en speelde onlangs op Belgian Blast Fest in Waregem.  
Het verslag kun je hier nog eens nalezen
We hadden naderhand een fijn gesprek met Louis Soenens, die ons de toekomstplannen van de band uit de doeken deed, maar ook info gaf van een nieuw project waar hij mee bezig is.

Voor onze lezers die jullie nog niet moesten kennen, wie zijn Fields of Troy , hoe is alles begonnen?
Eigenlijk bestaat de band ongeveer al sinds 2010. Weliswaar in een volledig andere bezetting waar ik nog geen deel van was. De band is ontstaan uit leden van o.a Blood Redemption, een toen klinkende naam in de H8000 scene. De bedoeling was, en is nog steeds, om een iets toegankelijkere band op poten te zetten. Een idee waar we, ondanks de personeelswissels over de jaren, nog steeds achter staan. Zo kunnen we een zo breed mogelijk publiek aanspreken met onze muziek.

Welke bands of muziek is je persoonlijke invloed, en van  Fields of Troy?
Mijn muzikale spectrum gaat enorm breed. Op maandag kan ik zeggen dat Corey Taylor van Slipknot een grote invloed is. Op woensdag Layne Staley van Alice in Chains en tegen vrijdag zal ik Janis Joplin aanduiden als de grote heldin die ervoor gezorgd heeft dat ik doe wat ik vandaag doe. Om enkele uit te kiezen is voor mij heel moeilijk omdat het heel hard afhangt van de emotie van het moment. En hoe ik me voel heeft eveneens een impact op het nummer waaraan we op dat moment aan het werken zijn. Grote invloeden, ze zijn dus met zoveel en dat weerspiegelt zich uiteraard ook in wat we doen binnen Fields of Troy als band.

Je zei daarnet ‘een ruimer publiek aanspreken’ maar ik volg jullie al sinds 2013, en ik vind net dat jullie net wel buiten die comfortzone van het doorsnee metal paraderen – daarom vind ik jullie zo goed, maar het lijkt me net moeilijk om Fields of Troy ergens te plaatsen als band?
Ik heb dat nooit als iets negatief ervaren eigenlijk. We krijgen ook het gevoel dat het publiek dat wel apprecieert. Ik herinner me een affiche op Antwerp Metal Fest in 2017, waar onze vrienden van Fractured Insanity ook stonden. Met een zeer zware affiche, moesten we spelen na een heel pak death metal bands. En net dat is toen volgens mij net onze sterkte geweest, dat we compleet uit de boot vielen tegenover de andere acts op die affiche. Waardoor we niet alleen heel hard opgevallen zijn op dat festival, we hebben ook een fantastische review van gekregen ook. Dus ik ervaar dat eerder als een sterkte.

Het is zeerzeker een sterkte van jullie hoor. Trouwens, jullie waren toch aan het doorbreken als band, en toch is het wel wat stil de laatste tijd rond Fields of Troy. Zit corona daar ergens voor tussen, heeft die de verdere doorbraak vertraagt? Ik trek die lijn even door naar Belgische bands, het lijkt me soms moeilijk voor een Belgische band om echt door te breken
Het is hoe je dat ‘doorbreken’ ziet eigenlijk, we mogen best tevreden zijn over de kansen die we al hebben gekregen. En dat er nog mogelijkheden op ons pad liggen die we nog kunnen doen, ben ik ook van overtuigd. Vaak onderschatten mensen hoe hard bepaalde bands werken om te staan waar ze vandaag staan. Ik geef maar het voorbeeld van een Off The Cross die er in slaagde om een sublieme productie op poten te zetten terwijl de rest van de wereld zo maar eventjes anderhalf jaar gestopt was met draaien. Volgens mij doet niemand hen dat na, ook de groten niet. Als je dat kan, dan verdien je om te staan waar je staat. Er zijn zoveel super sterke Belgische metal bands. En de hardst werkende bands springen eruit, dat is trouwens in alles zo. Hard werken loont, zoveel is zeker.

Hard werken loont, daar heb je zeker een punt. Wat me ook opvalt, dat heeft bijvoorbeeld Alcatraz Metal Fest bewezen, dat je gemakkelijk een affiche kunt samen stellen met bijna enkel en alleen Belgische bands en er zelfs succesvol mee zijn. En toch krijg ik nog steeds het gevoel dat mensen nog steeds sceptisch zijn als het over ‘eigen kweek’ gaat. Je mening?
Ik vind het persoonlijk moeilijk die vraag te beantwoorden, omdat ik de laatste 10 jaar wat band merchandise betreft bijna uitsluitend merch van Belgische bands heb aangeschaft. Omdat de bands die we hier hebben enorm aanspreken. Om twee voorbeelden te geven. Neem nu AmenRa en Evil Invaders, die totaal van elkaar verschillen, maar ik ga naar beide gaan kijken. We hebben een gigantisch brede waaier aan top bands in ons landje. Misschien moet de Belgische Sepultura nog geboren worden. Misschien zijn ze op dit eigenste moment al aan het repeteren. Who knows, maar het is fantastisch te zien wat talent we hier hebben.

Jullie laatste plaat – of er moet me iets zijn ontgaan – dateert van 2018? Heeft die bepaalde deuren geopend?
Deuren geopend? Helaas niet. Dat heeft verschillende redenen. Onder andere ons blind vertrouwen in bepaalde organisaties en namen die ik de aandacht niet wil schenken om vernoemd te worden. Wij hebben tot op vandaag eigenlijk zelfs nog steeds het gevoel dat ons “The Great Perseverance” verhaal, die toch een flinke investering was, niet uitverteld is. Een beetje zoals een appelboom waar niks van geplukt wordt, om de oogst gewoon te laten rotten op de grond. Spijtig, want op muzikaal vlak ligt die plaat en iedereen die er aan meewerkte me heel nauw aan het hart.

Daarnaast hebben jullie op het podium dan weer wel jezelf kunnen bewijzen ondertussen, dat is een pluspunt aan dat verhaal, toch? Maar, ik herhaal het, tussen 2018 en nu is er niets meer uitgebracht, dat is best lang in muziektermen , in dit digitaal tijdperk. Komt er iets nieuws uit?
Naast het “verplichte” stilzitten zijn we voorzichtig beginnen schrijven aan enkele nieuwe tracks. Terughoudend is daarbij niet het juiste woord, maar toch willen we dat niet overhaast doen. Omdat het overhaasten ons in het verleden aan kwaliteit heeft gekost. Het komt er, als het er komt. Ik heb er veel zin in om nieuw materiaal te schrijven. Maar ik wil het, mede door enkele traumatische ervaringen in het verleden, zeker niet overhaasten.

Je hebt op persoonlijk vlak een heel zwaar jaar achter de rug, dat valt niet te ontkennen en zeker niet te onderschatten. Dat heeft dus zijn invloed op het schrijfproces?
Zeker en vast. Maar ik wil ook niet dat elk nummer over die gebeurtenissen gaat. Dat moet eerst op zijn plooi komen vooraleer ik daar misschien eens kan over schrijven. Wat ik wel doe nu, na al wat we hebben meegemaakt, is dat ik een persoonlijke klik gemaakt heb waarbij ik anders kijk naar mensen die soms anders reageren in bepaalde situaties dan ik gewoon ben. Proberen sympathie te bewaren tegen iedereen en alles wat op mijn pad komt, want ook die persoon kan misschien iemand hebben verloren, of de slechtste dag uit zijn leven meegemaakt hebben, dat zie je niet altijd. Dat kan altijd door een simpele ‘Hallo’ zijn dat je die mens laat voelen dat je het begrijpt of probeert te begrijpen. Of dat je bewijst dat niet alles en iedereen zich plots tegen hen heeft gekeerd. Het kan een groot verschil betekenen voor die mens, op dat moment. Zo heb ik dat ook ervaren.

Je straalt emotioneel ook veel meer intensiteit uit dan anders. Jullie maakten bewust connecties met de bands op Belgian Blast Fest. Dat vond ik zeer opmerkelijk ook. Hoe heb je die ervaring, het was dacht ik jullie eerste optreden, zelf ervaren als band en mens?
Onbeschrijfelijk. Je vergeet hoe het is om mensen te entertainen. Je vergeet trouwens ook wat alle voorbereiding terug inhoudt. Dressing room, soundcheck, zorgen dat de merchandise klaarstaat. Allemaal dingen die we zo lang niet kunnen doen hebben en waar we precies de inhoud wat van vergeten waren. De respons op Belgian Blast Fest was boven onze verwachtingen!
De batterij werd terug opgeladen door de reacties van publiek en organisatie en zo, dat deed enorm veel deugd. Ik denk dat ieder van ons dat ook nodig had voor zijn persoonlijke motivatie binnen de band ook. Heel hard.

Er was natuurlijk de optie van Streaming , je haalde het al aan hoe Off The Cross dat heeft aangepakt. Hebben jullie streamings gedaan, of overwogen dat te doen?
We hebben wel even met het idee gespeeld maar het was voor ons een investering die we op dat moment niet konden maken. Ik vind het concept wel leuk, en enkele namen hebben dat uitstekend aangepakt, maar na enkele gezien te hebben was de drang naar een échte show toch te groot.

Ik heb persoonlijk wel ontdekkingen gedaan zoals Balkan muziek, door een uitnodiging om Balkan Trafic festival te volgen in Brussel via Streaming. De drempel om iets te ontdekken buiten de comfortzone is toch kleiner, zo zouden bijvoorbeeld niet echt metal fans jullie kunnen hebben ontdekt daardoor? Of is dat wat kort door de bocht gezien?
Ja, maar die drempel kan volgens mij weggewerkt worden door grote organisaties en radio stations. Eigenlijk is het niet de verantwoordelijkheid van de bands die metal spelen om dat ruim publiek over de drempel te trekken, maar eerder van de media die het genre een duwtje in de rug mogen en kunnen geven. Op enkele uitzonderingen na in het digitale radio gebeuren, zijn er nog te weinig die zich achter het genre scharen. Nu. Langs de andere kant, hoeft dat voor mij persoonlijk ook niet. Voor mij mag het “klein” en niche blijven zoals het nu is. Dat behoudt de magie. Ik heb een paar live-stream gigs gezien. Enkele mensen uitnodigen thuis en samen naar een streaming concert kijken, Het heeft wel iets.. maar dat is het ook zo een beetje.

Nu we daar toch aanbeland zijn,  bij de coronatoestanden, zijn jullie er als band sterker uit gekomen uit die crisis waar we het laatste anderhalf jaar hebben ingezeten?
Sterker weet ik niet. We hebben een serieuze dip gehad door niet te mogen repeteren en samen komen. Maar ik denk, na de eerste show, wisten we weer 100% waar we het voor deden. En nu zijn we toch weer vertrokken. We hadden dat live optreden dus zeker nodig. Het bewijst ook dat een band niet kan zonder de fans in de ogen kijken, en visa versa. Wij en ook de fans, hebben dat écht nodig om alles op rails te laten lopen.. Dat is nog steeds het zelfde gevoel, dezelfde drang die ik had op mijn zes jaar wanneer ik op mijn bed stond te springen met een wortel in de hand, mee te schreeuwen met de muziek van Sepultura. (haha)

Zijn er nog verdere toerplannen?
We hebben super veel goesting om verder te spelen, laat daar geen twijfel over bestaan. Wat we wel merken dat bepaalde affiches rechtstreeks opschuiven. Onze boeker is wel volop bezig met mails sturen. We blijven echter realistisch dat het eerst volgende jaar het moeilijker zal worden om de agenda te vullen. Eigenlijk is  dat met Troyfest ook, die affiche is bijna integraal opgeschoven. We hebben zelf aanvragen gekregen van bands die er graag dit jaar zouden staan, maar doordat alles is opgeschoven zit de affiche nog vol.. We wilden ook geen bands schrappen die al vast stonden. En dat fenomeen zullen we ongetwijfeld ook voelen wanneer wij de mailinglist afschuimen. We snappen dat het voor organisaties niet evident is om bands te gaan boeken, door die verschuivingen van affiches. Maar er zijn en komen altijd nieuwe openingen op tours of festivals zoals ook Belgian Blast Fest een gloednieuwe organisatie was.

Je had het er al over op 27 november gaat een nieuwe versie door van Troyfest, kun je daar meer over vertellen?
Zoals je zegt, Troyfest gaat door in Club B – Torhout, op 27 november. De locatie waar dit ook de vorige jaren is doorgegaan. Een mooi zaaltje in het hart van Torhout, met een zeer goede klank ook.  De verantwoordelijke voor het geluid en licht is EBS uit Koekelare en is misschien het best gekend onder de Alcatraz-gangers. Bijna het volledige festival wordt door hen opgebouwd en we hebben altijd op hen kunnen rekenen. We hebben dit jaar ook bewust voor een 100% Belgische line-up gekozen. Onder het moto ‘koop lokaal’ (haha) Op het programma Thurisaz , Bear, Carneia, Carrion , Lethal Injury, Bear, Temptations For the Weak, Lost Baron en wijzelf (Fields of Troy) uiteraard. Ik denk dat we een fantastische affiche samen gesteld hebben.
De tickets zijn te koop: https://fieldsoftroy.avayo.nl/  (kostprijs: 18 euro)
Meer informatie: https://www.facebook.com/events/337015631294441

Laten we het ook over de toekomst van de band hebben, nog geen nieuwe platenwerk direct, maar wat zijn dan wel de specifieke toekomstplannen?
Verder songs schrijven, zoals we nu al een beetje bezig zijn. In het najaar een tandje bij steken. Misschien eerder gericht op enkele singles of een EP. Zoals we eerder al een beetje hebben aangegeven, de digitale wereld neemt het toch allemaal over en een album uitbrengen is om die reden niet altijd even rendabel. Er zijn dus nog verschillende pistes over wat we met dat nieuw materiaal specifiek gaan doen. Maar het zal ongetwijfeld eerder iets conceptueel worden.

Je vertelde me op facebook dat je ook met een ander project bezig bent, vertel er gerust wat meer over?
Tijdens de pandemie zag ik een projectje passeren van enkele oude vrienden van mij. Waar ik indertijd mijn eerste zang ervaringen heb bij opgedaan. Dat was toen Horizons uit Oostende. Ik las dat een deel ervan met een nieuw project was, en een zanger zochten. In eerste instantie ben ik gewoon uit curiositeit de tracks eens beginnen overlopen. Die ze online hadden gezet. En dat interesseerde me wel. Het project heet Aeveris en in November lanceren we een eerste single. De bezetting bestaat uit leden van Fields Of Troy, Thorium, Lethal Injury, Always Fallen en Horizons. In de week van 13 September komen voor het eerst met de naam naar buiten.

Is het ook de bedoeling om met dit project platen uit te brengen en op te treden?
Jazeker, we willen drie singles uitbrengen in een tijdspanne van een half jaar. En live spelen vanaf begin 2022. Maar een einddoel hebben we niet. Een einddoel is voor een business waar grenzen aan zijn. In muziek heb je die niet volgens mij.

Dat blijft uiteraard combineerbaar met Fields of Troy?
Zeker, Fields of Troy blijft voor mij nog steeds prioriteit. We zijn met vijf in de band en taken kunnen we makkelijk verdelen…

Je zei er is geen einddoel voor Aeveris? Maar wat zijn dan wel de verdere ambities voor Fields of Troy en het andere project?

Ambities? Graag toch op de iets grotere festivals spelen. En Europees touren is uiteraard ook iets die ik heel graag zou doen. Maar daarvoor moeten heel veel puzzelstukken op hetzelfde moment samen vallen uiteraard. Dat is niet altijd even evident, zeker niet als je een band hebt waar verschillende leden reeds kinderen hebben en een partner waar ze rekening dienen mee te houden. Maar onmogelijk is het niet!

Zou het voor een band niet interessanter zijn om eerst in het Buitenland voet op de bodem te proberen krijgen, eer je eigen land verovert?
Interessanter zou ik niet durven zeggen. Maar dat het kan, is al meermaals bewezen. Aborted, AmenRa, Evil Invaders, Oathbreaker… zoveel bands waar in eerste instantie de neus naar opgetrokken werd door eigen publiek. Sommige van die bands krijgen volgens mij in eigen land nog ALTIJD niet de pluimen die ze verdienen. Volgens mij is dat buitenlands traject éérst bewandelen ook zeer intensief. Het is misschien toch ‘’evidenter’’ om een markt uit te bouwen in eigen streek, dan in een ander deel van de planeet. Je hebt daar ook een team voor nodig die 100% achter de band staat denk ik.

Wat Fields of Troy betreft lijkt me het meest realistisch de weg blijven volgen die jullie nu volgen, iets opbouwen in binnen- en eventueel buitenland? Toch?
Ja, Metaldays zou daar fantastisch voor geweest zijn daar stonden we oorspronkelijk in 2020. Helaas hebben die beslist om geen enkele band van de vorige affiche te boeken.. Dat is wel bijzonder jammer. Dat is een kans die helaas in het water gevallen is voor ons.

Ook binnen het ander project is dat dezelfde ambitie?
Ja, zien waar we geraken binnen ieder zijn limiet wat privé en dergelijke betreft. Dat is voor iedereen helemaal anders. We zien wel wat er gebeurt. Maar zodra er een doel is, gaan we ervoor. En dat doel is nu drie singles lossen voor de zomer van volgend jaar, en zien wat de respons daarop is.

Pics homepag @Bianca Lootens

Ik hoop dat jullie erin slagen jullie doelen te bereiken, en een nieuwe plaat voor Fields of Troy mag ook … tot binnenkort, en op Troyfest
Merci!  Ik hou je op de hoogte!

Gelezen: 1653 keer