logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Nothing But Thi...
Depeche Mode - ...

Reject The Sickness - De levensloop van de band is als een soort puzzel en elk stuk dat erbij komt, zorgt ervoor dat de puzzel wordt vervolledigd Aanbevolen

Geschreven door - -

Reject The Sickness - De levensloop van de band is als een soort puzzel en elk stuk dat erbij komt, zorgt ervoor dat de puzzel wordt vervolledigd

Met een nieuwe plaat ‘While our world Dissolves’ en een broek vol goesting, zo energiek ging Reject The Sickness tekeer op het podium van Devils Rock For An Angel. Vanaf de eerste song ontstond een moshpit en gingen sommigen crowdsurfen. De band had nogal snel door dat ze het publiek voor zich wonnen.
Het volledige verslag kun je hier nog eens nalezen.
  Voor het optreden hadden we een fijn gesprek met zanger/frontman Guy Vercruysse.

Reject The Sickness werd opgericht in 2008. In muziektermen is dat al een lange tijd ondertussen; wat zijn een beetje de hoogte- en dieptepunten
Ik heb Ruben, de gitarist van de band, leren kennen in 2008. Er was toen nog geen sprake van Reject The Sickness maar wel van een band. Ik was op zoek naar een nieuwe band om in te zingen. Ik ben toen een hele tijd bezig geweest om mensen te zoeken om die band te vervolledigen. Reject The Sickness is ontstaan in 2010. Met een andere drummer, bassist en gitarist. Daar hebben we onze eerste EP mee uitgebracht. En dan is alles wat beginnen lopen. Wat diepte- en hoogtepunten betreft? Dan kan ik wel stellen dat de hoogtepunten zijn, het releasen van cd’s. En ook dat de band door de jaren heen is blijven groeien. We blijven een Belgische band, en staan dus met beide voeten op de grond. Binnen de scene mogen we echter trots zijn op wat we tot nu toe hebben bereikt, dat is zeker een hoogtepunt. Ook de vriendschap die er is ontstaan binnen de band, is een enorm hoogtepunt.
Een dieptepunt is toen we als band afscheid hebben genomen van onze vorige lead-gitarist en bassist. We zijn een andere richting uitgegaan en hebben die keuze gemaakt als band. Daar is dan weer vriendschap verloren gegaan.
Diepte- en hoogtepunt was onze toer in UK. We hadden daar gewoon veel meer van verwacht. Achteraf bekeken was dat ook de beste leerschool die we hebben gehad. Van de mooiste optredens, naar concerten waar echt alles mis liep, hebben we daar gedaan. Ook soms dat ze gewoon niet wisten dat we geboekt waren. Dat was dus een rollercoaster van ups en downs, maar toch iets dat je moet meemaken als band.

Die tournee in UK heeft dus niet bepaalde deuren geopend? Of wel?
Eigenlijk wel, want in UK hebben we mensen leren kennen die heel grote fan zijn geworden van ons. Sommige radiostations daar, draaien nog steeds onze muziek. Los van een goede of minder goede toer, het feit dat je als band daar naartoe werkt, zorgt altijd voor het openen van bepaalde deuren. Of geeft je, mede door de reacties daarop, zeker steeds opnieuw een boost. Het toont ook naar organisaties toe aan dat je eraan werkt.

Conceptueel gaan de teksten over jongeren die in moeilijkheden verkeren. Je werkt als opvoeder in de Bijzondere Jeugdzorg. Bijzonder emotioneel, vaak door merg en been, ik hou van die prachtige stem. Is het een manier om je pijn en woede of zo kwijt te geraken Guy? Een soort uitlaatklep?

Deels is dat een uitlaatklep, ja Het is dus een soort verwerking, maar ook een manier om aan de buitenwereld te tonen dat er zulke problemen zijn. Want de buitenwereld ziet het niet altijd, of merkt het niet op. Men beseft soms niet, binnen zijn eigen veilige cocon, dat er zulke dingen gebeuren. Gezinnen die niet goed draaien, mishandelingen, zelfmoorden… door het te brengen in mijn teksten wil ik dat bespreekbaar proberen maken. Een klankbord zijn voor deze mensen. De teksten zijn wel fictief.

In 2018 stonden jullie op Metaldays, heeft die ervaring nieuwe deuren geopend?
We hebben daar twee keer gespeeld, in 2018 en 2019. Dat was een zeer leuke ervaring. Alle nationaliteiten komen daar samen. Er was een Noor die ons online had leren kennen, en in Slovenië gewoon naar ons kwam kijken op dat festival. Dat zijn toch allemaal dingen die je bijblijven. Heeft dat deuren geopend? Als je kunt zeggen dat je daar gespeeld hebt, dan staat dat toch mooi op je CV. De mensen reageren daar wel op, en het zorgt ervoor dat je groeit als band. Het is een soort puzzel en elk stuk dat erbij komt, zorgt ervoor dat de puzzel wordt vervolledigd.

Ik hoor soms dat een Belgische band vaak pas echt erkend wordt, als ze eerst in het buitenland hebben gespeeld; ervaren jullie dat ook zo?
Je voelt dat misschien wel een beetje, maar dat is niet het enige. Je moet toch wat jaren op de teller staan hebben en tonen dat je het echt wil. Laat ons zeggen dat een goede werkethiek en goed materiaal altijd zijn vruchten afwerpt. Het is steeds opnieuw hard werken. Na al die jaren krijgen we het gevoel dat mensen ons kennen, dat geeft voldoening. En die buitenlandse optredens zullen daar zeker ook in helpen.

Na enkele jaren bij Mighty Music brachten jullie in 2019 de ‘EP The New Chapter’ uit; kunnen we dat zien als een nieuwe bladzijde en waarom? Of is dat ver gezocht?
Dat heeft inderdaad te maken met het feit dat we een nieuwe weg ingeslagen zijn. Twee nieuwe muzikanten met elk hun inbreng zorgen ervoor dat je sowieso wat anders gaat klinken. We zijn nog steeds Reject The Sickeness maar je hoort daar toch dat we een andere weg inslaan, die 3 nummers van de EP staan ook op de full cd, in een geüpdatete versie. Voordien hebben we 2 full cd’s uitgebracht bij Mighty Music, maar naderhand bleek toch dat we daar niet echt een band waren waar zij de nodige aandacht aan spendeerden.
Momenteel zijn we vrij positief op ons nieuwe label WormHoleDeath Records – die zijn veel meer geëngageerd, hebben een connectie met de band en komen wel degelijk af met voorstellen voor EU tours.

Jullie brachten dit jaar een nieuwe plaat uit ‘While our world dissolves’; ik kreeg heel de tijd koude rillingen. Is dat de bedoeling om mensen die koude rillingen te bezorgen?
Iedereen voelt dat persoonlijk aan, het is zeker onze bedoeling om mensen wakker te maken en mee te nemen in de Reject The Sickness flow. Ik voel dat ook graag als sommige melodieën me kippenvel bezorgen. En dan hoop ik dat ik datzelfde gevoel kan over brengen met mijn muziek. Dat is dus zeer zeker bewust, maar iedereen interpreteert het op zijn eigen manier. Dat is juist het leuke aan muziek.

Ik las in een review het volgende ’Het album ademt van alle kanten de hoge technische standaard waarnaar de mannen gestreefd hebben. Bij tijd en wijle doet het heel erg denken aan werk van Gojira.’ Eerlijk gezegd, na enkele luisterbeurten kan ik me hierin vinden. Wat is jullie mening?
Gojira is een band die de meesten van ons erg goed vinden, dus het kan dat we daar invloeden van hebben. We kopiëren de sound in elk geval niet. Het militaristische drumwerk dat je vindt bij Gojira, vind je ook bij ons terug, wel anders natuurlijk, want Gojira is een stijl op zichzelf, haha. De nieuwe flow in de gitaarritmes is hoofdzakelijk ook door onze nieuwe gitarist zijn inbreng. Van dag één voelde ik dat Zoran en mezelf toffe zaken konden creëren. Die militaristische drums en ritmegitaren plus het toch wel indrukwekkende bas werk van Jonas past perfect bij de sfeer en de teksten. Laat ons zeggen dat ook daar een nieuw puzzelstukje de puzzel vervolledigt.

Was het niet moeilijk om midden de coronatijden een nieuwe plaat uit te brengen?
De plaat was al klaar net voor de lockdown. Door corona hadden we iets meer tijd om na te denken welke strategie we gingen doen. We waren eigenlijk van zinnens om de cd en lp volledig zelf te releasen en gingen dit doen via Gordeon music en Hardlife promotions. Maar plots kwam Wormholedeath met een enorm goed voorstel – waar we redelijk blij mee konden zijn. Dan hebben we onze oude plannen versmolten met die van Wormhole death en hebben ze de plaat uitgebracht in goede samenwerking met Gordeon en Hardlife promotions.
Het nadeel aan corona was wel dat de cd moeilijk op de markt kwam. Problemen met distributie (overal vertraging) – nu we mogen niet klagen, dit heeft ervoor gezorgd dat onze webshop nog niet heeft stil gestaan. We versturen wekelijks pakjes. Van USA tot Letland. Ik kan het nog steeds niet geloven. Corona heeft er ook voor gezorgd dat ik promotie rond de band en de webshop anders ben gaan bekijken. Ik heb lessen genomen rond online promotie enz.

Nu we toch daar aanbeland zijn, ben je daar als band sterker uit gekomen; heeft deze tijd gezorgd voor bezinning?
We zijn altijd blijven spelen, blijven repeteren. Los van het feit dat we elkaar niet constant zagen zoals anders, heeft de band nooit stil gelegen dat scheelt toch ook. Eigenlijk was dat een enorme ademruimte, ik heb samen met een goede vriend Thomas Verleye nieuwe muziek geschreven, waar de cd in preproductie ook bijna klaar van is. Niet alles aan corona was slecht dus… it was a time of creativity!

Ondertussen kan optreden terug, hoe groot was de honger terug op het podium te staan?
Dit hier was ons derde optreden. Het eerste was op Rockelingen, daar stonden we eigenlijk vorig jaar geboekt. Ons eerste optreden sinds heel lang was geweldig. Het voelde als opnieuw thuiskomen, dingen doen waar je gewoon oprecht gelukkig van wordt. Echt van genoten. De honger was dus enorm groot om opnieuw te rammen.

Op Devils Rock for An angel waren jullie headliner (of toch ongeveer); geeft dat meer druk op de schouders, een festival afsluiten?
Dat geeft zeker wat meer druk. We hadden natuurlijk wel al headline shows gedaan, deze keer was het wel wat serieuzer en het geeft ook veel voldoening, na al die jaren timmeren aan de weg. We doen ook alles zelf, van onze lichten programmeren tot het opzetten van het podium. Er komt heel wat bij kijken. Een keer dat we op het podium staan , valt die last van onze schouders, het had me ook niet uitgemaakt of ik nu de derde of de eerste band was geweest. Het is absoluut wel leuk om erkenning te krijgen, en dat krijg je als je headliner bent. Ook dat is een puzzelstuk die de puzzel van Reject The Sickness vervolledigt.

Jullie stonden ondertussen op Graspop en 2 keer op Metaldays. Jullie hebben ook in het buitenland gespeeld. Hoe veel hoger kun je als Belgische band nog klimmen eigenlijk? Met andere woorden zijn er nog ambities en doestellingen?
De grootste doelstelling is dat steeds meer mensen onze band leren kennen, het is niet omdat je nu eens de headliner bent dat je het hebt gemaakt, zo werkt dat niet. Er zijn nog altijd mensen die ons niet kennen, dus het streefdoel is steeds meer mensen over de streep trekken. We blijven evolueren, we blijven werken aan nieuw materiaal en we blijven zoeken naar de echte kern van dit alles! Met beide voetjes op de grond, alleen dan kan je springen.

Wat geniet jullie voorkeur, club optredens of festivals? Waarom ?
Een van de leukste optredens die ik ooit gedaan heb was in de Kinky Star in Gent. Zo tussen vier kleine muren, met een kot dat vol zit. Dat is voor mij gewoon de max. Alles heeft zijn charme uiteraard. In een kleine club is er voor mij gewoon iets minder stress, je staat ook veel dichter bij je fans. Je weet dat daar de mensen voor jou komen, dat is een thuisvoordeel dat je kan uitspelen in een club. Maar een festival is ook de max, gewoon anders. Laat ons zeggen dat ik niet echt kan kiezen! Als we maar kunnen spelen, dat is wat we het liefst doen!

Komt die erkenning voor metalbands naar een ruimer publiek niet door een band als Metallica, de band staat wat in de media door het dertig jarig jubileum van ‘the black album’. Maar hebben zij onrechtstreeks ook niet gezorgd dat bands als jullie gemakkelijker erkenning krijgen?
Metallica was super belangrijk voor iedere metal band. Het feit dat ze zoveel tegenkanting krijgen, wil net zeggen dat ze heel groot zijn geworden. ‘Black album’ was een mijlpaal en heeft zeker voor veel bands een deur open gedaan. Ik heb het wel veel meer voor hun oudere platen! Voor mij zijn die veel belangrijker dan ‘the black album’.

Concreet, zijn er nog verdere plannen ondertussen?
We hebben een tour in Rusland op het programma staan. Normaal ziet het er goed uit, het kan ook uitdraaien zoals onze voordien vernoemde toer in UK. Het is in elk geval veel beter georganiseerd, maar we weten ook niet waar we gaan terecht komen. We hebben ondertussen een nieuw nummer klaar. Die zal uitkomen op een EP in de nabije toekomst.

Jullie zitten al heel wat jaren in de muziek scene. Wat is jullie advies aan jonge bands die in jullie voetsporen willen treden? Een goed advies?
Eigenlijk MOET niks. Maar wat wij doen is een repetitie serieus nemen (met veel plezier en vriendschap). En vooral, je moet een plan hebben als band, als je de bedoeling hebt er ergens mee te willen geraken. Vooruit kijken en zoveel mogelijk spelen. Wetende dat je in het begin voor een appel en een ei gaat spelen, optreden, optreden en optreden. Als je het dan nog niet beu bent, om zo van het ene naar het andere podium, dorp of café te gaan in allerlei omstandigheden, dan kun je de volgende stap zetten. Het grote woord is dus vooral werken, werken, werken. En als je die werkethiek hebt, dan kun je er zeker geraken. Dat is het beste advies dat ik kan geven. Natuurlijk zijn er bands die er sneller geraken, maar dat is een minderheid. Voor mij is mooie merch ook steeds een pluspunt, dat je eens T-shirt of zo kan verkopen aan vrienden, kennissen en later aan fans. Ook dat is belangrijk.
En een full cd komt pas op het einde van de rit, daar moet je niet te vlug mee bezig zijn. Dat is in eerste instantie niet echt nodig, spelen en spelen en nog eens spelen, dat wel. En veel mensen leren kennen binnen de scene, waardoor mensen je echt leren kennen.
Ook een goede tip, als je de eerste band van de avond bent wees blij dat je kan spelen ook al is dat maar een half uur en doe daar niet moeilijk over. Als je zelf blij bent met wat je doet, ook al is dat maar voor tien man en een paardenkop, dan komt de reward vanzelf! Never stop dreaming!

Pics homepag @Bianca Lootens (Musika)

Dat is een heel mooi advies om dit gesprek mooi af te sluiten. Ik blijf jullie op de voet volgen. Veel succes in alles wat je doet

Aanvullende informatie

Gelezen: 898 keer