Cloudy-Oh - Floris De Decker - Ik wou vooral een plaat maken die niet te hard in je gezicht blaast. Een plaat waar je relax kunt naar luisteren zonder er al te diepzinnig op in te gaan

Binnen de Belgische muziek is Floris De Decker geen onbekende meer; niet alleen met het helaas ter ziele gegane project Team William heeft hij zijn stempel gedrukt. Hij was ook als muzikant een belangrijke schakel binnen o.a. The Van Jets en Intergalactic Lovers. Het was wachten op een nieuw eigen project, en dat is er nu. Met Cloudy-Oh laat hij zich omringen door muzikanten met diezelfde speelse ingesteldheid als Floris zelf. Mauro Bentein (Lagüna), Nils Tijtgat (Protection Patrol Pinkerton, Fortress) en Dennis  Mahieu (Rhinos Are People Too). ‘Exactly where I Wanne be’ is pas uit, en we hebben al een zomerse plaat die op de festivals kan zorgen voor een frisse bries. Naar aanleiding van deze release hadden we een fijn gesprek met Floris De Decker.

In de eerste plaats , proficiat met de release van ‘Exactly where i wanne be’, die titel… is dat persoonlijk, ben je waar je wil zijn?
Het is een stuk tekst uit het eerste nummer “Onto Me”, die zin komt voor in het refrein. Ik had dat nummer al een tijdje geschreven, en vond dit gewoon een zeer mooie zin. Ik vond het gewoon mooi passen bij het concept van deze plaat. Of ik ben waar ik wil zijn? Zoals iedereen soms wel , soms niet. Maar de titel heeft dus daar niets mee te maken. Wat wel  zo is, deze plaat gaat over de vrolijke kant van het leven , dat wilde ik wel in de schijnwerpers zetten. En op die manier past die titel daar uiteraard wel mooi bij.

Ik vind het een plaat vol positieve energie, die we in deze donkere tijden (corona, oorlog, crisis) kunnen gebruiken; het is ook niet te kitsch of te zeemzoetig, een bewuste manier van werken dus?
Ik had daar zeker zin, maar alles wat nu aan de gang is was nog niet bezig toen ik die nummers geschreven heb. Dat kon ik niet weten , wat er allemaal op ons afkwam. Maar het was inderdaad bewust gekozen voor een eerder lichtvoetige aanpak. Ik schrijf ook wel eerder donkere en melancholische nummers, maar die heb ik bewust geweerd op deze plaat.

De brug die gemaakt wordt tussen alternatieve muziek en toegankelijkheid spreekt me aan; een bewuste manier van werken?
Dat is gewoon mijn muzieksmaak, rond mijn dertien a veertien jaar was ik zot van zowel Madonna en tegelijkertijd dEUS , om maar een voorbeeld te geven. Of ik luisterde naar punk groepen, maar was ook fan van Cindy Lauper en pop muziek. Voor mij is het alleen belangrijk dat ik kan horen dat een nummer met passie en liefde gemaakt is. Daar ga ik voortdurend naar op zoek. En dat hoor ik zowel in underground muziek als in pop muziek. Ik ben dus altijd breed denkende geweest wat muzikale smaken betreft, dat schemert dus ook door in mijn songs die ik schrijf.

Jullie zijn één voor één muzikanten die niets meer hoeven te bewijzen, maar toch lever je geen routineklus af, het speelse blijft overeind, mooi. Waar blijf je die energie vandaan halen (je bent nog piepjong, het scheelt ?)
Dat is ook gewoon hoe ik in elkaar zit, dat komt er zeer natuurlijk uit bij mij. Dat is dus altijd zo geweest, dat is gewoon hoe ik ben. Dat speelse is iets waar ik sowieso altijd naar teruggrijp in het componeren van muziek. Ik heb nooit de neiging gevoeld om een harde rock riff te gaan fabriceren. Deze plaat is wel iets meer groovy en gezapiger dan wat ik bij Team William deed. Dat was voortdurend energie, energie en energie. En dat is nu niet meer per se nodig voor mij. Op dat vlak is het bij het ouder worden wel veranderd bij mij, dat ik dus meer dat groovy en gezapige opzoek.

Ik heb jou eigenlijk leren kennen via Team William en het Rock Werchter forum, ik voel die vibe toch van o.a. Team William terug in de muziek van Cloudy-Oh, klopt dit?
Dat lijkt me logisch ,dat er een link is naar beide. Ik ben de songwriter van zowel Team William als Cloudy-Oh, dus is het logisch dat die link daar is. Ik hoop dat het ver uit elkaar ligt, maar die link is er dus sowieso altijd ja…

Het is vooral een zeer gevarieerde schijf geworden; “Riding High” is zo een song die aanstekelijk klinkt, maar even goed gaat het de luchtige tour op. Het is uiteraard de bedoeling  om een zo ruim mogelijk publiek aan te spreken maar ik vind dat de nummers vooral smeken om op het podium te worden gebracht. Zijn de nummers ook vanuit dat oogpunt geschreven…
Ik wou vooral een plaat maken die niet te hard in je gezicht blaast. Een plaat waar je relax kunt naar luisteren, zonder de al te diepzinnige tour op te gaan. . En uiteraard op het podium komt er, als je zo’n nummers schrijft, nog meer energie boven drijven. Dat is logisch. Maar ik hoop dat die energie ook op plaat tot uiting komt.

Uiteraard, zeker en vast. Genoeg persoonlijke bedenkingen, de plaat is net uit dus veel recensies zijn er nog niet (denk ik) maar hoe waren de eerste reacties?
We hebben al enkele positieve recensies gekregen. Ik vind het ook leuk dat binnen veel van die recensies de focus op de teksten ligt. Met Team William was dat eerder abstract, en ging het niet zo zeer over onderwerpen. En met het ouder worden doe ik dat bewust wel wat meer, een onderwerp aankaarten. Om per nummer dus over een thema te schrijven, dat kan iets heel banaal zijn. Ik werk dus rond een thema en een verhaal, en ik merk in de recensies dat mensen dat daadwerkelijk horen, en dat doet me veel plezier dat mensen de inhoud van die verhalen snappen. En ik hoop op die manier dan ook op te vallen .

Dan zit er dus wel een persoonlijk verhaal achter die teksten, of is dat kort door de bocht?
Ergens wel, maar wat ik ook meer en meer doe, is de laatste jaren een verhaal buiten mijn eigen leefwereld zoeken, en daar iets over schrijven. Maar uiteraard wel met een persoonlijk interpretatie daarvan. . Een beetje zoals Lou Reed ook eigenlijk altijd heeft gedaan, verhalen gingen nooit over zichzelf maar over anderen, en daar gaf hij een eigen wending aan. Ik merk dat ik ook meer en meer op die manier tewerk ga bij het schrijven van teksten.

We leven in moeilijke tijden, na de corona is er de energiecrisis, de oorlog in Oekraïne en dergelijke meer.. ondervind je als muzikant dat het moeilijker is om aan de bak te komen of concerten te boeken?
Dat was vroeger ook zo eigenlijk. Dat was met Team William ook al, het duurde een jaar of twee eer dat echt begon los te lopen. Het is logisch, als je met iets nieuws start dat je even moet opbouwen. Voorlopig zijn we al tevreden, we hebben HUMO’s rock rally gedaan, zomer festivals. Voor ons gaat alles volgens plan. Wat ik wel merk , tot voor kort hadden we geen boeker, deed ik dat allemaal zelf, en er komen antwoorden van organisaties en andere, dat het budget gewoon op is. Er heerst een algemene financiële malaise in de sector. En dat was vroeger niet het geval.

Het lijkt wel dat enkel de heel grote namen  uitverkopen (Rammstein) of grote festivals (Graspop is op zaterdag al uitverkocht) echt hun tickets kwijt geraken; hoe zie je dat zelf?
We zien wel, van onze richting uit kunnen we enkel en alleen onze muziek zo goed mogelijk brengen, en we zien wel waar we uitkomen. Tot nu toe hebben we dus al toffe concerten kunnen doen, er komen er nog enkele aan. Dus we mogen niet klagen, voor de rest is het koffiedik kijken. Maar het is wel heavy financieel voor organisaties, dat klopt. En  dat heeft ook gevolgen voor de bands, als dat concertzaaltje je niet kan boeken. Maar het is gewoon voor iedereen moeilijk…

Ik blijf erbij, dat was al zo bij je andere projecten, als je een Engelsman of uit het buitenland kwam, was je al wereldberoemd. Is het moeilijker om als Belg echt door te breken naar binnen- en buitenland toe, of is dat kort door de bocht? Hoe zie jij dat?
Nee hoor, ik ben extreem blij dat ik in België geboren ben. In Engeland of Amerika zijn er letterlijk een miljoen andere bands, daar geraak je als kleine band zo goed als niet aan de bak.

Ik kijk uit naar jullie release show in de Charlatan; wat zijn de verdere tour plannen? En hoe verloopt de verkoop van die release show?
Hoe de verkoop verloopt, kan ik niet op antwoorden want dat ligt in handen van onze boeker. Maar we kijken er dus wel enorm naar uit; het zal een fijne avond worden met een DJ achteraf, en een voorprogramma met  de voormalige zanger van Shht, die doet een nieuw solo project, zeer romantische nummers, super mooi gebracht. Het gaat dus sowieso een feestje worden die avond, en er is zeker een gezonde nervositeit bij ons naar die avond toe. https://www.charlatan.be/agenda/cloudy-oh-release-show

Wat zijn de verdere plannen naast optredens?
Ondertussen zijn we al volop bezig aan de tweede plaat. Songs aan het schrijven daarvan, niet aan het opnemen. Deze plaat is eigenlijk al meer dan een half jaar geleden afgewerkt, in mijn hoofd ben ik eigenlijk al met die tweede plaat bezig. We zijn heel veel aan het schrijven en zo. We gaan ook nog enkele singles en video clips uitbrengen ondertussen.

Ligt die tweede plaat in dezelfde richting als ‘Exactly where I Wanne be’?
Een beetje extremer en hardere nummers zitten er sowieso wel in. En ook wat zachtere, meer contrasten dus. We zijn ook met de volledige band de arrangementen aan het uitwerken, dat is ook anders dan bij die eerste waar ik alles zelf heb gedaan. De tweede wordt dus meer een band plaat, als ik het zo mag stellen.

Ben je ook bezig met andere projecten? Komt Team William terug?
Team William terug komen? Ik denk het niet, dat was gelinkt aan jong zijn dat project. Het was gewoon mooi geweest, we konden er niets meer aan toevoegen. Maar zeg nooit, nooit uiteraard. Ik speel nog steeds keyboard bij Intergalactic Lovers, daarmee zullen we ook regelmatig optreden. Regelmatig in buitenland en zo ook. Dus ja, we blijven bezig.

We kunnen stellen dat je voldoende je stempel hebt gedrukt op de Belgische muziek, een eer om jou te mogen interviewen dus ?, maar heb je nog ambities of doelen die je wil bereiken of ben je daar niet mee bezig?
Ik hoop een soort universum uit te kunnen bouwen, via onze video clips en zo willen we tonen aan de mensen hoe we tewerk gaan. En ik hoop dat we daardoor een publiek rondom ons kunnen krijgen, die ons volgt waardoor we een stempel kunnen drukken op het circuit.

Je hebt zowel de grote zalen en festivals als de kleinere clubs gedaan, wat geniet je voorkeur en waarom?
Wat denk je zelf? Sportpaleis zegt me niets, ik zie zelf ook liever bands in een kleine zaal, waar er rechtstreeks interactie met het publiek is. Wat sfeer betreft is het in een club veel gezelliger en leuker. Met Van Jets en Intergalactic Lovers hebben we vaak grote festivals gedaan. En dat geeft zeker een kik of zo, maar de fun om het publiek echt te voelen dat vind je alleen in een kleinere zaal en dat geniet dus meer mijn voorkeur.

Iets anders … Waarom zou ik voor jullie moeten kiezen, wat maakt jullie uniek?
We hebben een psychedelische gitaar klank, dat is niet uniek maar wel een basis rond alles wat we doen. ik heb een manier van song schrijven dat je niet veel terugvind, we brengen ook verhalen, vaak half komisch, dat onderscheidt ons wel van de rest. We zijn ook vooral uniek omdat we gewoon in een slaapzak een video clip maken, en bij wijze van spreken er durven gewoon staan als de losers die we zijn, wat eigenlijk iedereen is. Ik hoop dat dit iets heel troostend heeft naar mensen toe.
Laat ons gewoon een band zijn waarbij de mensen zich gewoon goed voelen, en ze gewoon zichzelf kunnen zijn. Wij zijn geen mysterieuze vreemde mannen, maar maken wel toffe muziek waar iedereen zich kan in vinden. Laat het ons daarbij houden.

Bedankt voor dit fijne gesprek, tot op 20 januari in de Charlatan (Gent)