Tuur Florizoone - Ik voel dat, en zeker in deze tijden waarin we leven met eenzaamheid en weinig sociaal contact, muziek een uitweg is voor veel mensen. Muziek brengt ons ook samen

Tuur Florizoone is een veelzijdig muzikant. We leerden hem kennen via het project ‘Tricycle’ van vorig jaar . Via het streaming festival Bel Jazz Festival, dat plaats vond tijdens de eerste lockdown, zagen we hem solo aan het werk en  genoten met volle teugen van een klankentapijt dat feestelijk harmonie en subtiele melancholie bevatte. In 2008 maakte Tuur trouwens de ontroerende filmmuziek van de film ‘Aanrijding In Moskou’, die werd genomineerd voor de European Film Awards. Een zeer veelzijdig top muzikant dus.
Tuur Florizoone bracht  nu ook  een solo schijf uit, 'Night Shift', die het gevarieerd klankentapijt onderstreept.
Ondertussen stelde hij ‘Night Shift’ voor in Handelsbeurs, Gent, wederom via streaming. Het verslag kun je hier nog eens nalezen. http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/80087-tuur-florizoone-grensverleggende-virtuositeit-in-tweevoud.html 
We hadden naar aanleiding daarvan een fijn gesprek met Tuur Florizoone; maar uiteraard ook over verleden en toekomstplannen.

Tuur, laat ons even terugkeren in de tijd, hoe is alles begonnen? En vooral, waarom accordeon? Waar komt de liefde voor dat instrument vandaan?
Ik speelde al vrij jong muziek, eigenlijk piano. Toen ik bij vrienden of zo thuis kwam stond daar echter niet altijd een piano. Maar vooral is de interesse voor de accordeon voor het eerst gekomen toen ik een plaat zag staan van De Nieuwe Snaar met Jan De Smet op Accordeon, dat sprak me wel aan. Ik had later ook een optreden in Hongarije en daar heb ik een accordeon gekocht. En zo is het begonnen.

Ik las ergens: Zelf zeg je dat je  instrumént anarchistische trekjes vertoont. Verklaar je nader?
Het is ook een instrument met een laat ons zeggen een eigen willetje. Het hangt soms af van de temperatuur in een kamer of zo, hoe het klinkt. In een stoffige omgeving of zo durft ie eens haperen of zo. Daardoor misschien die verwijzing daar naartoe.

Ik heb je pas dit jaar leren kennen op Bel Jazz Fest, en toen viel me al op hoe je een uitzonderlijk getalenteerd muzikant bent; het lijkt wel alsof die accordeon een onderdeel van jezelf is. Ik vergeleek je dan ook met een Toots Thielemans die ook zo een virtuoos was op zijn mondharmonica. Je mening over dit statement graag
Ik kan daar eigenlijk niet veel over zeggen. Het is gevaarlijk om mezelf als muzikant te analyseren. De essentie is gewoon muziek spelen, en daar het beste uithalen wat er uit te halen valt. Ik ben heel gepassioneerd uit mezelf, en dat verstop ik ook in mijn accordeon bespelen. Ik heb ook nooit les gevolgd, ik heb het mezelf geleerd eigenlijk. Ik kijk bewust ook niet naar hoe anderen dat doen, of naar bepaalde technieken van anderen. Ik doe het gewoon op mijn eigen manier. Niets meer of minder.

Ik heb je plaat beluisterd, en je ook twee keer live gezien , via streaming maar toch, ik vind dat er enorm veel emoties uitgaan van je muziek. Ik werd er diep door geraakt. Is dat een bewuste keuze op die manier te werk gaan? Of hoe zie je dat?
Nee, het is geen bewuste keuze. Ik doe het gewoon zo, het gaat zeer natuurlijk eigenlijk. Om maar een voorbeeld te geven. Van mijn 12ste tot mijn 18ste heb ik veel met circus en theater mee gespeeld. Soms kwamen artiesten of zo me zeggen dat ze er graag iets anders wilden in horen. Zoals een iets mysterieuze klank of zo. En dan zijn emoties gewoon belangrijk. Ik heb eigenlijk zo leren componeren. Ik voel trouwens vandaag, en zeker in deze tijden waarin we leven, met eenzaamheid en weinig sociaal contact muziek een uitweg is voor veel mensen. Muziek brengt ons ook samen. Wij kunnen daar als muzikant een belangrijke rol in spelen. Muziek is gewoon emotie, anders heeft het geen zin voor mij.

In 2008 mocht je de muziek verzorgen van ‘Aanrijding in Moskou’; hoe is dat in zijn werk gegaan?
Dat was mijn eerste film, ik had dat nog nooit gedaan. Ik had een optreden in Bijloke in Gent. Daar zijn de regisseur Van Rompaey  en de producent komen kijken. Ze hebben mij het script doorgestuurd. Ik heb de muziek zo dicht mogelijk proberen aanleunen bij dat script, er waren ook instructies aan verbonden. Zo mocht het niet te complex zijn of zo. Daar heb ik allemaal rekening mee gehouden.
Ik mocht dus ook niet experimenteren of zo, ik heb er dan ook iets proberen van te maken dat ik anders dan anders vond. Om het zo uit te drukken. Ik heb wel veel hulp gekregen van de regisseurs daarin, dat moet ook uiteraard. Meer sommige ideeën had ik misschien niet gedaan zonder hun aanwijzingen en steun. 
Het was een hele uitdaging, zeker omdat ik dat nog nooit had gedaan voor een film iets componeren. Maar het is toch goed gelukt om de sfeer te benaderen bij al die scenes en zo, wat toch belangrijk is en ook niet altijd even simpel om te doen.
Om wat dat betreft terug te komen op die emoties in muziek stoppen. Ik kon daar ook iets meer hebben mee gedaan dat heel gemakkelijk in het gehoor ligt, of zo. Niets mis mee, maar ik heb dus bewust daar wel emoties in gestopt ook al waren er die beperktheden . Het was ook de bedoeling dat de mensen zich in die situatie zouden herkennen of zo.. En dat heeft die film toch beïnvloed vind ik.

Zijn er nog plannen in die richting want jouw muziek is wel zeer visueel moet ik zeggen?
Ik ben nu met een documentaire bezig. Binnen een paar maanden komt er een project uit in Nederland ‘Taste of Desire’. Dat is eigenlijk een documentaire over Oesters. Er zijn zo nog wel documentaires of zo waar ik muziek voor maak. Ik ben dus eigenlijk wel met een of ander project bezig. Maar zo een langspeelfilm voorlopig niet. Het is ook zo dat mensen uit de muziekwereld vaak niet zo goed weten waar ze me moeten plaatsen. En ook, mijn agenda laat dat ook niet altijd toe om van film project naar film project af te zakken, die staat eigenlijk heel goed vol.
Met andere woorden als ze me vragen wil ik dat wel eventueel doen, maar ik zit er niet per se op te wachten of heb geen ambities om bijvoorbeeld naar Hollywood te gaan of zo.

Ik denk ook dat het voor een beroepsmuzikant belangrijk is dat je iets achter de hand hebt. Hoe ga je als muzikant om met zo een crisis waarin we leven? Hoe ben je daarmee omgegaan?
Ik ben altijd wel zeer spaarzaam geweest, waardoor ik wel iets achter de hand heb moest het financieel minder gaan eigenlijk. Ik hoef niet in luxe te leven, maar ben daardoor blij met hoe ik nu leef. En door spaarzaam te zijn , lukt dat ook vrij goed. Dat is zo gegroeid zelfs, in oogpunt van mijn gezin. Toen de kinderen geboren werden, heb ik twee jaar bewust niet opgetreden of zo. Er zijn natuurlijk veel optredens niet doorgegaan, dat is natuurlijk een heel groot gat waarin je valt. Maar door een sobere levensstijl ben ik in staat geweest dat te overbruggen. Ik betaal ook mijn muzikanten die met mij samen werken, dat lukt ook. Bovendien ben ik altijd actief thuis muziek blijven componeren en zo.

Laten we het hebben over de nieuwe release ‘Night Shift’ die is letterlijk opgenomen tijdens de nachtelijke uren; Vertel er wat meer over
Ja, in de nacht en ochtend. Ik heb twee kinderen die aandacht nodig hebben, en dat ook krijgen. Met die lockdown waren die vier tot zes maanden thuis, dus ja. En in de vrije tijd dat ik had , heb ik dan aan de plaat bezig geweest. Maar niet alleen dat , ik heb ook andere projecten gedaan ondertussen. Er was ook een project met Harry Gruyaert ‘Irish Summer’ (https://www.youtube.com/watch?v=sP-rcJTJa7w ) Ik had het voordeel dat ik geen enkel moment onder druk stond.

Hoe waren de reacties tot nu toe?
Ik moet toegeven de reacties waren heel positief. En je moet weten, normaal spreekt men u onmiddellijk aan en is dat doorgaans altijd wel zo. Maar ik heb van alle hoeken en kanten eigenlijk positieve reacties gekregen op de plaat en dat is wel heel fijn.

Ik vond het zeer intens klinken. Ik vind toch dat je een uniek muzikant bent binnen dat wereldje
Ik wil ook de richting uitgaan van Melodie en Harmonie combineren, dat heb ik er zeker willen in stoppen. Daar hebben we het net ook over gehad. De lat ligt altijd zeer hoog, en ik wil bewust dat niet doen. Ik wil gewoon mijn eigen verhaal vertellen, niets meer en minder.

Ik heb je ook live gezien in de Handelsbeurs, het is te zeggen via streaming, ook daar valt op hoe je eigenlijk vergroeid bent met je instrument; die wandeling door de Handelsbeurs was ook magisch.
Hoe is dat bevallen zo optreden zonder publiek?
Ik moet toegeven dat ik er wat sceptisch tegenover stond, ik treed – net zoals elke muzikant – graag op voor een publiek. Ik vond het wel super van de Handelsbeurs en heel die organisatie daarrond, om toch een oplossing te proberen bieden aan zowel artiesten als publiek om toch nog wat muzikale beleving te bieden. Ze hebben ook alles in het werk gezet zodat elke artiest daar zijn eigen ding kon mee doen. En dat in toch moeilijke omstandigheden, want zonder publiek is er ook geen emotie van de zaal uit. Misschien mede dankzij mijn verleden in circus en theater ben ik wel gewoon van soms in de meest absurde situaties op te treden. Om maar te zeggen enerzijds optreden voor 20 000 man en soms maar voor drie.
Doordat er geen publiek zit, moet er van mijn kant nog een grotere inspanning geleverd worden om het er voor de mensen thuis te laten aanvoelen dat ze dit live zien. Die ervaring van vroeger heeft me daar wel in geholpen.

Het is natuurlijk niet hetzelfde als een gewoon optreden, maar het is beter dan niets
Het is lastig, de hele tournee is in het water gevallen. De situatie is gewoon zo, we kunnen niet anders nu. Uit minder goede tijden , groeit altijd wel iets positief. En eigenlijk zijn er mensen die het nog veel slechter hebben. Mensen die een geliefde verloren hebben. Of in onze branche technici en zo die leven daarvan, hebben het veel moeilijker. Ik kan nog bij wijze van spreken op straat gaan spelen. Maar voor sommigen is dat gewoon geen inkomsten meer, en dan heb ik het niet alleen over mensen binnen de muziek.

Hoe denk je persoonlijk dat de muziek en cultuur deze crisis zal overleven, want alles is nog steeds op slot en het ziet er niet naar uit dat het snel weer open zal gaan
Tuurlijk. Ok er gaan zalen moeten sluiten, dat is onvermijdelijk vrees ik. Een ander minpunt is dat we een jaar verloren zijn aan spontane ontdekkingen. Er zijn wel uitzonderingen. Een muzikante als Naima Joris bijvoorbeeld, een top muzikante, heeft zich voor de lockdown in de picture kunnen spelen en daar nog kunnen verder mee doen. Maar dat is dan een van die weinige uitzonderingen, van ontdekkingen dit jaar die echt er iets hebben mee kunnen doen. Voor jonge muzikanten is het ontzettend moeilijk nu om zich in de schijnwerpers te spelen nu. Ze moeten ook andere manieren vinden om hun muziek aan de man te brengen, en dat is niet altijd even simpel. Maar overleven? Zeker op een of andere wijze.

Laten we nog even terug komen op uw solo plaat. Na zovele projecten , vaak voor anderen, nu een solo plaat uitbrengen, hoe ben je op dat idee gekomen ?
Ik had het in gepland eigenlijk deze solo plaat, en toch nog getwijfeld; Op een bepaald moment zet ik de radio aan na een optreden in Duitsland, ik denk een goede maand geleden of zo. Op radio KlARA hoor ik mijn muziek door een commercie, en de speaker zegt zo van ‘Naast de tour komt nu ook de nieuwe plaat van Tuur Florizoone uit’ Ik viel van mijn stoel, die plaat was nog lang niet af. Ik was er zelfs nog niet echt aan begonnen. Daarna heb ik twee dagen zitten luisteren naar de opnames die ik had gemaakt. En direct mixen, hoes van de schijf en het laten uitbrengen. De plaat is dus ook zeer akoestisch opgenomen.

Kriebelt het niet , na deze geslaagde solo uitstap, om daar toch terug  iets mee te doen?
Dat kan nog altijd, zeker en vast. Nu ben ik wel met andere projecten bezig en zo. En ook mijn gezin is uiteraard zeer belangrijk. Maar ja, het is wel prettig als je iets kan uitbrengen dat enkel op jouw naam staat. Hoewel ik graag met anderen samenwerk. Dus dat kan er ooit nog wel van komen, maar niet direct.

Je hebt film muziek geschreven, veel optredens gedaan met top artiesten en nu die solo plaat. Is er nog iets dat je absoluut nog wil doen? Met andere woorden wat zijn de verdere ambities?
Ik zou nog zoveel willen doen. Ik zou bijvoorbeeld graag terug wat meer piano willen spelen. Dat was mijn eerste instrument, dat zal  wellicht ook mijn laatste zijn. Maar ik wil niet te ver vooruit kijken. Maar ik bekijk het vooral stap voor stap. Misschien doe ik eens iets met strijkers of zo. Er is een heel lange lijst van ‘wat ik nog wel wil doen’ .

Je bent niet bezig met een soort einddoel?
Gelukkig zijn, en dat de mensen rondom mij gelukkig zijn dat is wellicht het grootste einddoel. Ik heb ook geen ambities om in de politiek te gaan of wat weet ik veel, misschien een café open houden of zo (haha)

Hopelijk wordt alles vlug een beetje meer ‘normaal’ en kunnen we gewone concerten volgen i.p.v. via streaming

Motor!k is een krautrock/elektronisch trio die binnen vele andere projecten hun kunnen ruimschoots hebben bewezen. Joeri Dobbeleir maakt het mooie weer bij The Whereabouts of J. Albert, die recent nog een knappe schijf uitbracht 'Methodology'. Songsmid en veelzijdig multi-instrumentalist Dirk Ivens kennen we van projecten als The Klinik en Dive. En drummer Dries D'Hollander heeft bewezen een drummer van uitzonderlijk kaliber te zijn. Samen zorgt dit voor magie! Dat bewees de band al met hun debuut in 2019. 
We schreven: '' Wie houdt van de betere Krautrock, zal in deze knappe plaat zijn gading vinden. Ze treden buiten hun eigen comfortzone . Kortom, het zijn levende legendes binnen de elektronische muziek. .
Een opvolger is uit, '2'. De titel van de plaat mag dan heel eenvoudig zijn, de muziek is bijzonder veelzijdig. Krautrock is het uitgangspunt van hun sound . Motor!k onderstreept het met het lekker donkere “Tyrants”; tien minuten lang word je getrakteerd op  een uiterst donker klankentapijt, dreunende beats en verschroeiend hete baslijnen , die een hypnotiserende invloed hebben; je belandt in een duistere trance. “Headlights” en “Memoria”, redelijk ingetogen naar krautrock norm, bevestigen.
Motor!k behoudt hun vertrouwd geluid , maar kleurt graag wel eens buiten de lijntjes. De muzikanten voelen zich thuis en leven zich uit binnen het project, een speeltuin voor percussie en elektronisch vernuft.  De songs worden opgebouwd naar een climax toe, die recht door het lijf boort; stilzitten zit er écht niet in. Op “Headlines” hangt er een psychedelische walm boven je hoofd.
De insteek is en blijft bonkende krautrock. Ze spelen in op het gevoel dat ermee gepaard gaat; “Sundown” en “Ritual” zijn mooie voorbeelden .
Motor!k behoudt een donker, dreigende ondertoon, zodat je zweeft over de dansvloer in diepe duistere gedachte. “Penta” is er zo eentje van.
De nummers op '2' zijn duidelijk opgebouwd rond het concept ‘Krautrock, dat een oorgasme oplevert. Na de eerste plaat, wordt dat kunstje op de opvolger op bijzonder ingenieuze wijze ingekleed, gezien ze zelfs durven verder te gaan , wat uitermate overtuigend is.

Tracklist: Tyrants 10:45 - Headlights 05:02 - Memoria 03:48 - Sundown 07:20 - Ritual 07:32 - Penta 05:02

krautrock/elektronische muziek
2
Motor!k

Holy Roller Baby is een uit Texas afkomstige band die boeiende bluesrock brengt en de muziek voor zich laat spreken . Adrenalinestoten worden geïnjecteerd door kwalitatief hoogstaande riffs, drums en zang, perfect met elkaar verbonden. Onlangs verscheen hun debuut 'Frenzy', een overtuigende parel in het genre.
Het aanstekelijke “Leper Blues/spread your love around” opent en is meteen een schot in de roos. Ons rock hart tikt op het ritme van de riffs en de drum partijen, de warme zang voert je naar lange zomeravonden; het doet denken aan een pub waar een man op akoestische gitaar op entertainende wijze, ons hart ontroert. Holy Roller Band doet gezapig aan verder op “Drag the lake” , “Your Body will Sing” en “Blue Devil Inn”. Je voelt je telkens wegglijden naar weidse landschappen. “Paper Tigers” en “Guillotine” bezorgen je een krop in de keel. Vernieuwend is het niet , maar dat hoeft ook niet.
Wat maakt de band dan bijzonder? De soulvolle stem van Mullins. De toevoeging van soul aan die bluesrock werpt zijn vruchten af. De zware melodieën , samen met die soul en zelfs funk keert terug tot aan afsluiter “Mantra”; een knallend eind en algemeen aangenaam verrassend.

De rockinvloeden uit de jaren '70 zijn duidelijk aanwezig bij Holy Roller Baby. De soulvolle inbreng, de funkelementen incluis die kenmerkende vocals van Mullins zijn een meerwaarde. Een unieke samensmelting. Holy Roller Baby is een band die de rootsrock trouw is, maar durft te gaan buiten zijn comfortzone, wat uitermate sjiek en mooi is

Tracklist: Leper Blues/Spread Your Love Around 06:51 Drag The Lake 03:55 Your Body Will Sing 04:14 Blue Devil Inn 05:09 Run Through The Valley 03:27 Paper Tigers 02:16 Eve 05:10 Guillotine 03:58 Id Vicious 04:19 Ravings At Your Window 05:28 Mantra 03:35

KnightressM1 is het power rock trio rond violist, vocalist, pianist en composer Emily Palen. drummer Rob Ahlers (50FOOTWAVE, Kristin Hersh) en bassit Uriah Duffy (Whitesnake). Voor het studio album 'Dreams and Devastation' riepen ze de hulp in van gitarist Mick Murphy; het resulteert in een catchy power rock plaatje, waarbij de vocals van Emily de rode draad vormen.
“Butterfly” is een sterke opener; de bedwelmende , heldere, krachtige stem van Emily hypnotiseert je en voert je mee naar onaardse landschappen, waar het fijn vertoeven is .  Ze zich laat omringen door top muzikanten. Innerlijk genot ervaren we door de drum partijen en de lekkere gitaar- en basriedels. “Polairyt Ingegrate”, “Lock & key” en “Force of nature” liggen in het verlengde en vervelen geen seconde, net door die hypnotiserende inwerking.
De viool zorgt voor een mysterieus gothic sfeertje, als op “Gates of Dawn” , die meer dan zomaar 'power rock' is.
KnightressM1 klinkt divers en veelzijdig; een mooi ingetogen “Stars from my sky” heeft een dreigende ondertoon en biedt fluisterend je een krop in de keel, het angstzweet op de lippen.
Op de plaat horen we het verhaal van een vrouwelijke galactische krijger, die naar de Aarde komt om gerechtigheid te brengen, corruptie weg te jagen en de waarheid te herstellen. Net dat mystieke, mysterieuze en buitenaardse komt boven drijven; Emily’s vocals zweven en zijn bepalend als een dekentje in warme winterdagen.
Afsluiter “Zero Point” toont een KnightressM1, die binnen de metal op uitgekiende wijze een breed pad verkent van headbangen en wegdromen. Hun intergalactisch verhaal siert!.
Het is een mooie plaat geworden, die elke liefhebber van het power genre bekoort.

Tracklist: 01. Butterfly 02. Polarity Integrate 03. Lock & Key 04. Supernova 05. Force of Nature 06. Raising Light 07. Minutes 08. Fire 09. Desolation Heartbreak 10. Gates of Dawn 11. Stars From My Sky 12. Zero Point

rock/power metal/gothic/progressive
Dreams and Devastation
KnightressM1

A Certain Ratio - De uit Manchester afkomstige band ontstond in volle postpunk hoogtij, eind jaren '70. Ze brachten dansbare postpunk met een pittig funk sausje. De band maakte deel uit van de Factory stal van o.m. Joy Division, OMD en New Order. Na het laatste album 'Mind Made Up' bleef het, ook na verschilende verzamelaars, stil rond A Certain Ratio. Nu verscheen er plots een nieuwe plaat 'ACR Loco'.
Het begint al lekker groovy met twee pareltjes “Friends Around Us” en “Bouncy bouncy”, een geflirt van postpunk en gepeperde funk. Ze houden dit tempo nog aan , maar naarmate het album vordert , verzandt het helaas een beetje in eentonigheid. Toch noteren we nog fijn materiaal als “Family”, gevolgd door het energieke, opzwepende “Get a Grip” … Songs die de geest van het verleden van A Certain Ratio naar boven halen en het linken aan ‘het nu’ . Het poppy klinkende “Berlin” kan ons, ondanks het aanstekelijk karakter, weer minder overtuigen. “What's wrong” klinkt ietwat gedateerd. De band sluit knap af met “Taxi Guy” .
Aan deze nieuwe schijf werkten originele leden als Jez Kerr (bass en vocals), Martin Moscrop (trompet en gitaar) en Donald Johnson op drums mee. Het trio werd aangevuld met de ACR live band met Tony Quigley op sax, de in juli overleden Denise Johnson en Matt Steele (The Brand New Heavies) op keyboards. Verder wordt A Certain Ratio  aangevuld met een hele  lading gastmuzikanten als Maria Uzor en Gemma Cullingford (Sink Ya Teeth), Gabe Gurnsey (Factrory Floor), Mike Joyce (The Smiths) en Eric Random (speelde onder meer samen met Nico, Cabaret Voltaire en Pete Shelley van The Buzzcocks).  Een overtuigende samenwerking tussen al die personen!

Op de nieuwe schijf blijven ze niet teren op het oude succes ; de tijdsgeest van vroeger sluimert nog , maar ze kijken mee vooruit door hun muzikaal geflirt , wat ons voldoende overtuigt …

Tracklist: Friends around us 05:57 Bouncy Bouncy 04:19 Yo Yo Gi 05:12 Supafreak 05:17 Always in Love 03:51 Family 04:53 Get A Grip 04:54 Berlin 04:09 What's wrong 04:46 Taxi Guy 06:53

Postpunk
A Certain Ratio
ACR Loco

Kosmo Sound is het project rond  Mattias Geernaert (Julien Firmin, His Trust Fund, SUMI - bas), Marius Couvreur (Madame Blavatsky, RVB Quartet - drums). Het sextet mixt ‘zware baslijnen en strakke drums met spacy melodieën tot een organische trip , die elke zaal in de fik zet’ . Hoewel elke muzikant binnen de band individueel zich profileert als een virtuoos met zijn instrument, is het hier het totaalpakket dat ons over de streep trekt. De puzzelstukken passen perfect in elkaar, en dat zorgt voor een parel van een jazz plaat, waar grenzen worden afgetast, en worden verlegd binnen een zomerse, groovy aanvoelende sound.
Eerder hebben we aandacht besteed aan de single “Aunt Sister Lydia” - de recensie kun je  hier eens nalezen http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/79243-aunt-sister-lydia-single.html .
Het debuut 'Antenna' kwam nu uit via Zephyrus Records. De intro van “Aunt Sister Lydia” doet me, heel subtiel, denken aan de intro van “Avalon” van Roxy Music, door z’n toegankelijkheid waarbij de emoties van de luisteraar op een zeer frisse wijze worden aangesproken.
Er ontstaat een feestelijke stemming op het lekker up tempo nummer “Rank”; een versmelting van bas, drum, gitaar en een aanstekelijke saxofoon; je glijdt weg naar betere oorden op songs als “Teddy Dub” en “Yeasterday”. Of er is sprake van melancholie door het  intens saxofoongeluid (dank aan de virtuositeit van Ambroos De Schepper), waarbij Kosmo Sound je kippenvelmomenten bezorgt op “Fortune”.
Dan hebben we het nog niet gehad over de bevreemdend aanvoelende inkleding, waarbij de drums van Marius Couvreur een voorname rol spelen, zoals op “Booh”. De band klinkt avontuurlijk en houdt van een potje experimenteren door de uiteenlopende stijlen. Luister maar eens naar “Yeasterdaydub” of “Footprints”, de keys van Bob Debusscher bieden een kleurrijk landschap . Virtuositeit ten top!

Iedereen is een even belangrijk element in de band. De versmelting van al die diverse  muzikale toverkunsten, zorgt voor een feestelijke en weemoedige plaat,

Tracklist: Aunt Sister Lydia 06:14 Rank 05:16 Teddy Dub 03:44 Yeasterday 04:20 Fortune 05:59 Booh 04:41 Hofstr. 04:38 Yeasterdaydub 04:22 Footprints

Walter Verdin - Ik vrees dat deze crisis velen hun artistieke loopbaan een serieus hiaat bezorgt. Ik denk dat het verschil tussen de grote, meer bekende en de kleinere groepen nog groter zal worden

Het grote publiek kent Walter Verdin wellicht van Pas De Deux en het Eurovisiesongfestival. Of van die ene hit “Er is iets” uit zijn soloplaat ‘Cinema’. Maar Walter Verdin is veel meer dan dat. Hij is een theatermaker, kunstenaar, grafisch ontwerper en heeft dus niet alleen zijn stempel gedrukt op de Vlaamse en Belgische muziek maar ook op de hele Belgische cultuur. Na veertig jaar wordt “Er is iets” en “Storingen” heruitgebracht op vinyl. Via BLP records. Dit was een goede gelegenheid om Walter enkele vragen te stellen over zijn rijkelijk verleden maar ook over zijn toekomstplannen. Want de man zit nog boordevol plannen, zo zou uit dit gesprek blijken.

Het is 40 jaar geleden dat “Er is iets”, de single die nu werd heruitgebracht, op de markt kwam; toen was ik 15. Wat is de wellicht grootste verandering behalve digitalisering? Wat is een verandering? Heel de wereld is veranderd. Iedereen wordt ouder dus je ervaart dat anders. Ik was toen 26 of zo en dan ervaar je de wereld toch heel anders dan wanneer je 60 bent. Maar wat ik vind dat er dus veranderd is? Buiten de digitalisering is er niets veranderd, want die digitalisering heeft net alles doen veranderen. De manier waarop we voortbewegen op de sociale media, het gebruik van internet en zo is een grotere evolutie, de digitalisering is gewoon een oorzaak daarvan. De wereld als een 'global village'.

Om nog maar even terug te keren in de tijd, hoe is het allemaal begonnen Walter?
Ik heb mijn eerste gitaar gekregen toen ik een jaar of twaalf of dertien was, denk ik. Ik ben daar beginnen op spelen rond mijn vijftiende, ik heb er dan ook zelf onmiddellijk liedjes op gemaakt, maar buiten een optreden op de speelplaats van het Sint-Jan Berchmanscollege in Brussel heb ik daar niet echt iets mee gedaan... De ommekeer is gekomen toen we met de familie van Brussel naar Leuven zijn verhuisd - ik ben geboren in Anderlecht - toen ben ik meer in contact gekomen met mensen uit de muziekwereld. Ook mede doordat mijn broer Joris een klassiek muzikant is die ook jazz speelde. Hij heeft in die tijd Koen De Bruyne vervangen in de groep van Johan Verminnen. Die kwamen dan soms bij ons thuis repeteren. Daardoor is hij ook bij Kris De Bruyne terecht gekomen trouwens. Ik ben dan via een artiestenbureau, vzw SOFA, waar ook o.a. Rick Tubbax, Raymond van het Groenewoud, Luna Twist en TC Matic bij zaten ook in dat wereldje terecht gekomen. Ik was daar eigenlijk grafisch ontwerper, want dat deed ik vooral in die tijd. Via de platenhoezen en affiches die ik ontwierp , ben ik dus de muziekwereld ingerold eigenlijk. Ik maakte toen trouwens ook veel affiches voor evenementen die in Leuven doorgingen. En dus ook over concerten, theater, muziek en dergelijke meer. Zo maakte ik ook van de cultuuragenda elke week een affiche. Om maar een voorbeeld te geven.

Persoonlijk ken ik je eigenlijk via Pas De Deux, hoe is het avontuur Eurovisiesongfestival verlopen?
Toen ik stopte met de concerten van mijn album ‘Cinema’ heb ik een groep opgericht met de broers Karel en Pieter Vereertbrugghen. De Nota noemde die groep. We hebben nooit een plaat uitgebracht, maar wel wat optredens gedaan. Dat was in 1981. Bieke Daems was daar de zangeres en met die groep maakten we o.a. “Mani Meme”, de song die onlangs nog in het nieuws is geweest omdat Gucci het nu gebruikt in een campagne, maar dan dus in de versie van Pas De Deux. Wat Pas de Deux betreft, die band is dus niet speciaal gemaakt voor het Eurovisiesongfestival, wat sommige mensen wel denken. We hadden net twee platen uitgebracht en deden wat concerten, ook in Nederland. Maar het Songfestivalavontuur heeft ons eigenlijk in een wereld geplaatst waar we toen (nog) niet thuis hoorden. Feitelijk kwam dat festival voor ons te vroeg.

Er is inderdaad ook het nieuws dat modehuis Gucci het nummer “Mani Meme” van Pas De Deux gaat gebruiken voor de campagne van hun nieuwe Epilogue-collectie. Hoe is dat in zijn werk gegaan?
Ik kreeg in juni de vraag vanuit een agency in New York. Zij zoeken muziek voor reclamecampagnes van grote firma's. Eerst wisten we niet voor wie het was. De uitgeverij van de song, Universal Music Publishing, heeft dan de onderhandelingen gedaan.

Dus, niemand wist daar echt goed of Pas de Deux een popgroep was, een ­performance-collectief of een grap …
We waren eerder toch een popgroep, een grap was het zeker niet. We maakten gewoon plezante muziek die goed in de oren lag, en waar je lekker kunt op dansen. We hielden ons wel niet aan 'normale' songstructuren, maar daar waren we toch zeker niet alleen in toen.

Eigenlijk is het jammer dat jullie enkel maar worden beoordeeld op die ene song “Rendez-Vous” . Ik heb Pas De Deux in 2014 gezien in AB en vond toch dat daar enorm veel potentieel in zat
Zoals ik zei: we waren nog aan het groeien toen het songfestival daar plots tussenkwam. We zijn ook nooit de lieveling geweest van HUMO om het vriendelijk te zeggen, we zaten ook niet bij een grote platenfirma of zo. Onze platenfirma, Parsley, is een tijdje na het Songfestival ook failliet gegaan. Dat speelde toch allemaal een rol om ermee op te houden.

Is er op dat vlak nu niet meer veranderd dan vroeger?
Je bedoelt dat je vroeger al een grote platendeal moest hebben om aan de bak te komen? Dat klopt en dat koste ook allemaal veel meer.  Nu zijn er allemaal kleine labels bij wie je eventueel terecht kan of in de media geraakt. Als je het goed aan boord legt tenminste. Ook al blijft de kracht van de grote platenmaatschappijen toch nog altijd vrij groot. Dat merk je ook als je naar een programma als  Belpop kijkt op TV , je ziet daar doorgaans altijd dezelfde groepen die toen gesteund werden door die grote platenmaatschappijen, die komen dus ook nu nog het meest aan bod.

Met Specimen & the Rizikoos brachten jullie de single “Storingen” uit. Dat zorgde, las ik, voor een cultstatus. Hoe is het verder verlopen met dat project?
Het project was gewoon een single. Ik zat in Grasgroen, een soort theatergroep waarmee we o.a. optraden in de publieke ruimte. Voor het Festival van Vlaanderen en het eerste Klapstukfestival in Leuven, 1979, hebben we daar een hele week randanimatie gedaan samen met de groep Radeis. We sloten die week af met een bal (Rick Tubbax en Doctorandus P traden er toen ook op). Ik had net mijn plaat ‘Cinema’ gemaakt had zo het idee opgevat om een plaat te maken als inkomkaart. En zo is eigenlijk die single “Storingen” ontstaan, als een soort grap. Het was gewoon een eenmalig project. Doordat het o.a. ook op de verzamelaar ‘Get Sprouts’ is verschenen en regelmatig gedraaid is door Gust De Coster , heeft die single echter een soort cultstatus bereikt.

Over die twee songs, wat verwacht je dat de impact anno 2020 zal zijn? Even succesvol? Wat zijn je verwachtingen?
Ik denk dat deze release eerder bestemd is voor de verzamelaars van vinylplaten, daar kunnen natuurlijk ook wel jonge en nieuwe muziekliefhebbers bij zijn. Het komt alleen op vinyl uit via BLP records. Ik hoor dat de voorverkoop toch wel goed loopt. Daarnaast staan de songs ook op Spotify, Youtube en zo, maar nu wordt het dus 'eindelijk' heruitgebracht op vinyl.
(meer info: https://blprecords.be/products/walter-verdin-specimen-the-rizikoos-er-is-iets-storingen-12-maxi-rood-transparant-vinyl )

Staan er (ondanks die corona) ook optredens gepland rond dat 40 jaar?
Nee, dat is ook niet de bedoeling geweest. Het is nu sowieso onmogelijk door de corona-problematiek, maar ook zonder corona is het moeilijk om organisatoren te vinden voor een soort 'come back' van 'de Vlaamse zanger Walter Verdin'. Als ik het al zelf zou willen... We hebben wel geprobeerd om een videoconcert te verkopen in de herfst van 2019: na Pas De Deux ben ik in 1984 gestart met de creatie van videoconcerten. In 2019 hadden we mijn eerste videoconcert, Videorhythmics, in Leuven herwerkt naar de nieuwe technologieën. Een toernee daarvan stond op onze planning, maar we kregen dat dus moeilijk verkocht, en toen kwam corona...

Was je met die videoconcerten je tijd vooruit?
Voor mij was dat niet zo. Mijn eerste video maakte ik in 1978. Videoconcerten sinds 1984. Maar toeren was heel ingewikkeld, de videotechniek was helemaal nog onbekend bij de meeste organisatoren, tenzij op de gespecialiseerde internationale videokunstfestivals. Mijn video's hebben toen wel de wereld rondgereisd, maar reizen met de concerten was te ingewikkeld. In de loop der jaren is dat wel veranderd. Zo hebben we concerten kunnen doen in Spanje, Finland, Denemarken, Nederland... Ik heb in 1984 wel een tournee gedaan in de Vlaamse culturele centra, maar dat was een zeer arbeidsintensieve en verlieslatende bedrijvigheid. Was ik mijn tijd vooruit? Ik weet het niet.

En eventueel via streaming concerten geven?
Dat zie ik eventueel wel zitten maar je moet het georganiseerd krijgen natuurlijk. Met een goede ploeg en goede apparatuur. Daar komt dus heel wat bij kijken. Je hebt mensen die voor hun IPhone muziek spelen of zo, maar dat is niet echt mijn ding eerlijk gezegd.

Je bent ook niet alleen met muziek bezig. Schilderen, grafisch ontwerpen tot video’s? Je bent een bezige bij, nog steeds? En waar blijf je die energie vandaan halen?
Schilderen doe ik al lang niet meer. Grafische ontwerpen niet meer voor anderen, maar eerder voor mezelf als er een platenhoes is of zo. Zoals die hoes van BLP records, daar heb ik zelf het ontwerp voor gemaakt. Of affiches voor mijn eigen projecten maak ik ook altijd zelf.

Zijn er eigenlijk plannen in het water gevallen voor jou door deze corona?
Voor mij is die corona eigenlijk fel gekoppeld aan mijn verhuis. Ik moest mijn huis uit. Ik zat in een huurhuis waar ik uit moest tegen 1 oktober. En net op het moment dat ik naar een nieuwe stek aan het zoek was, kwamen we in deze crisis terecht. Ik ben eigenlijk nog altijd aan het zoeken naar een huis, doordat alles vertraging heeft opgelopen. Plus: ik heb een heel archief van videotapes en materiaal dat ik gebruikt heb door de jaren heen. Ik heb daar een andere plek moeten voor zoeken. Ik ben dus vooral zeer druk bezig geweest met verhuizen in de (eerste) coronaperiode. Ik heb nu wel een ruimte in een voormalig klooster van de paters van Scheut, een 'co-creatie-project' van de stad Leuven, waar ik nu vooral werk aan mijn archief. Ik ben ook altijd thuis bezig gebleven met het maken van muziek. De coronaperiode is op zich daarvoor eigenlijk prima, als je in je kot moet blijven, maar het feit dat ik moest verhuizen was een grotere streep door de rekening dan de lockdown...

Zijn er na al die jaren nog plannen voor eventuele andere projecten?
Na deze heruitgave van de twee Vlaamse singles bij BLP, gaan we “Mani Meme” van Pas De Deux op vinyl uitbrengen, via NEWS.  Misschien worden er nog dingen heruitgebracht of geremixt, misschien in combinatie met nieuw werk, maar er zijn nog geen concrete plannen.

Om nog eens terug te komen op deze rare tijden waarin we leven. Hoe denk je persoonlijk dat de kunst, cultuur en muziek deze crisis zal overleven?
Ik weet het niet zo goed. Het is vooral voor de kleinere groepen moeilijker geworden denk ik, maar die konden er sowieso niet van leven. het is vooral moeilijk om iets op te starten nu. Eigenlijk, ze zeggen altijd dat de artiesten zich altijd wel aanpassen aan de situatie 'omdat ze artiest zijn en dus creatief'. Dat kan wel, maar het zal voor velen hun artistieke loopbaan echter zorgen voor een serieuze hiaat  deze crisis vrees ik. Ik denk dat daardoor ook het verschil tussen de grote, meer bekende en de kleinere groepen  nog groter zal worden.

Is er wat Belgische muziek betreft eigenlijk nog iets veranderd? Vaak hebben Belgische bands, ondanks talentvolle muzikanten, het moeilijk om echt door te breken, of zelfs op onze eigen radio te worden gedraaid. Terwijl ze in bijvoorbeeld in Amerika wereldberoemd zijn. Er is op dat vlak nog niet zoveel veranderd. Je mening
In Amerika wereldberoemd? Dat wil ik toch wat nuanceren. Sommige bands zijn wellicht wel belangrijk geweest, maar om te zeggen dat ze daar beroemd zijn? Ik heb ook contacten met het buitenland. Je komt daardoor niet op de belangrijkste populaire media of zo. Om maar een voorbeeld te geven, binnenkort komt er een boek uit over “Rendez Vous”. Die wordt uitgebracht door een Amerikaanse schrijver die deze song heeft ontleed. Dat boek gaat wereldwijd worden verspreid van Londen naar Amerika en hier, maar of ik daardoor wereldberoemd ga worden? Een beetje (h)erkenning wellicht wel. Ik heb trouwens zo verhalen gehoord van groepen die optreden in Amerika. Dat is allemaal niet zo glorieus of zo eigenlijk. Dus ja ik nuanceer dat toch allemaal een beetje.

Na meer dan veertig jaar heb je wel alles gezien, heb je nog ambities of dingen die je absoluut nog wil verwezenlijken. Of denk je eerder ik ga op mijn lauweren rusten?
Ik ga helemaal niet op mijn lauweren rusten. Op het ogenblik ben ik wel, zoals ik zei, vooral bezig met mijn archief. Video- en muziekopnames die ik gemaakt heb, van de jaren ’80 tot nu. Ik zou die graag herwerken, remixen laten maken en zo. Verder ben ik de laatste jaren heel intensief met Afrikanen gewerkt, zowel muziek als dans... .Daar zou ik ook allemaal wel iets willen mee doen, maar ik weet nog niet hoe of in welke vormen. Plannen zijn er dus genoeg.

Sin Savage - Een gezamenlijke solidariteit van de fans naar organisaties toe kan de rock en metal zeker door deze crisis loodsen

Sin Savage, is een belgische heavy-metalband opgericht in 2019 door Zan Geeraerts, Jasper Vanderheyden, Vassili Golfidis en Andreas Timmerman. Deze mannen hadden al heel wat ervaring opgedaan in vorige projecten maar wilden hogerop geraken, ‘they wanted to make Belgium great again!’. En zo werd Sin Savage geboren. Ze lieten het publiek kennis maken met hun eerste single “Lost In The Dark”, vergezeld door een videoclip. De critici waren laaiend enthousiast over de ruwe maar hedendaagse sound die vaak vergeleken werd met een nieuwere versie van Motorhead of Judas Priest. Enkele maanden later volgde hun allereerste album, een 4 nummers tellende EP, ook genaamd ‘Lost In The Dark’.
Ondertussen heeft Sin Savage niet stil gezeten en liet live al van zich horen. In 2020 werden drie singles uitgebracht, waaronder de recente “Hearts Under Fire” - https://www.youtube.com/watch?v=ElqwJkDx0-8
We vonden het hoog tijd voor een interview met deze ambitieuze band die aan een opmars bezig is, en niet mag gestopt worden door welk virus ook. We hadden daarover een gezellige babbel met gitarist Jasper Vanderheyden.

Sin Savage ging eerder door het leven als Nightmare BE, hoe is dat in zijn werk gegaan? Waarom deze naamverandering?
Nightmare BE  was eigenlijk de band van mij en onze zanger Zan Geeraerts. We hebben een vijftal jaar bestaan en een full cd uitgebracht, naar het einde begon het een beetje dood te lopen en besloten we het roer om te slaan. En ook, ik en onze drummer Vassili Golfidis hadden eigenlijk wel nood aan iets steviger. Daardoor klinkt onze nieuwe muziek bij Sin Savage iets steviger dan Nightmare zelf. Ondertussen moesten we o.a. op zoek naar een nieuwe bassist. Dit muzikaal talent vonden we al snel bij Andreas Timmerman. We hebben dus eigenlijk een beetje hetzelfde gedaan als Stake Number Eight die STAKE zijn geworden. Een zeer goede markering truc om onze band gewoon nieuw leven in te blazen.

De band brengt old school heavy metal die teruggrijpt naar de basis, ik hoor een link naar bijvoorbeeld Motorhead en dergelijke. Old School heavy metal blijft ook bij de jeugd aanslaan, waarom?
Ik kan alleen maar zeggen dat de jongeren die naar die muziek luisteren duidelijk een goede opvoeding hebben gehad, haha. We hebben gewoon die heavy metal uit de jaren ’80 met de paplepel ingekregen, eigenlijk. En ja dat heeft dus wel een zekere invloed gehad, noem het gerust een beetje nostalgie. Maar een echte verklaring? Dat zal zeker daar ergens liggen.

Vorig jaar bracht de band een schitterende EP uit ‘Lost in the Dark’ , een frisse wind door het heavy metal landschap, hoe waren de algemene reacties?
Eigenlijk zeer positief. We zijn direct met die EP afgekomen. Van Rock Tribune kregen we een 9/10 en daar waren we zeer blij mee, en ook een volledig artikel. Ook onze release show was direct uitverkocht, dus ja een super start voor de band met die EP.

Ik vind dat je binnen de heavy metal vaak de bomen door het bos niet meer ziet, er is een overaanbod. Maar jullie steken er wel bovenuit, naar mijn mening. Heb je er een verklaring voor?
Deels doordat we al een paar jaar speelden. Ook omdat we ook uiteenlopende invloeden hebben. Onze zanger valt eerder voor die jaren ’80 heavy metal. Bij mij mag het iets steviger en onze bassist en drummer gaan zelfs de nog stevigere weg op… Je creëert daardoor een mix van stijlen en invloeden. Ieders invloed zit ook verweven in de band en dat zorgt ervoor dat we toch een beetje meer uniek klinken binnen dat heavy metal wereldje.

De reden van dit interview is o.a. jullie wat beter te leren kennen, maar ook de release van een nieuwe single “Hearts under fire”. Je mening
We proberen toch iets meer melodieuzer en diepgaander te schrijven tegenwoordig. We hebben dus bewust gekozen om vooral in die single de invloed van ieder van ons in te steken. Waardoor sommige stukken zwaarder klinken en andere stukken meer melodieuzer. Een invloed van al onze invloeden hoor je in deze single dus zeker en vast terug.

Hoe waren de reacties tot nu toe
Heel goed, we hadden ook een video clip. We hebben niets dan positieve reacties over de diepgang en ook over de lyrics was men zeer te spreken. Dus ja, zeer positief. De clip werd trouwens in september opgenomen in de legendarische ‘La Rocca Club’. Niet direct onze scene but hey it works! Zeer blij met het resultaat.

Het is wellicht het onderwerp van het jaar, maar we moeten er helaas over hebben. Door deze Corona crisis vielen ook bij jullie heel wat plannen in het water? Vertel er wat meer over?
Ja, we hadden wel wat optredens gepland staan. Dat zorgt ervoor dat je als band heel wat inkomsten misloopt. We hebben wel een job, maar door niet te kunnen optreden, hadden we niet de financiële middelen om bijvoorbeeld nieuw materiaal op te nemen en zo. Dat kost allemaal veel geld, maar er kwam dus niets binnen. Voor de band viel er op dat vlak dus heel wat in het water.

Ik hoor dat ook bij andere bands, is dat de reden , denk jij , dat er meer singles worden gereleaset? Want dat valt me wel op tegenwoordig
Ja, dat kan goed zijn. Deels. Een full album opnemen kost tijd en geld, dus dat speelt wel een rol. Maar langs de andere kant probeer je een constante flow te creëren eigenlijk. Want na het uitbrengen van een EP en/of  CD kun je die maar één keer promoten en zit er toch wat tijd tussen dat er niets wordt uitgebracht. Dan is zo van tijd tot tijd een single uitbrengen goed om de aandacht naar de band toe scherp te houden. Dat is ook wel een reden dat er zoveel singles op de markt worden gebracht. Bij ons in elk geval.

Jullie waren ook in de running om op Alcatraz Metal Fest te staan deze zomer, hoe hoog was de kans? En zal dat alsnog volgend jaar kunnen doorgaan?
We zaten in de halve finale. Alles wordt verzet naar 2021.. Indien we de finale bereiken hebben we 1 op 2 kans op een podiumplek op Alcatraz. Let’s hope! We hopen dus dat het wel doorgaat, en anders wordt het (hopelijk) 2022 zeker

Persoonlijk vrees ik dat volgende jaar nog geen festivals zullen kunnen doorgaan, misschien terug wat ‘coronaproof concerten’ zoals ik er al enkele heb gedaan. Wat denk je zelf?
We hebben deze zomer een show gedaan in Edingen helemaal corona proof op Rockelingen. Dat was met een zittend publiek voor circa 200 man. Het is anders, je mist het publiek dat er staat. .Sfeer maken wordt iets moeilijker maar we hebben er dubbel van genoten!. Een dikke pluim voor de organisatie!

Zou je eventueel overschakelen op streaming?
Dat zou wel leuk zijn, maar dan moet het echt goed georganiseerd zijn vind ik wel. Deze zomer was er bijvoorbeeld Hellgium georganiseerd door Fleddy Melculy, Off The Cross en King Hiss. Die hebben dat zeer goed georganiseerd. Je hebt bijvoorbeeld een goede mixer nodig en van die zaken, zoiets zou ik wel zien zitten.

Wat me opvalt, ik heb weinig metal of hardcore gerichte concerten gezien binnen dat corona proof concept, ik kan vermoeden waarom.. maar wat denk jij dat de reden zou zijn?
Ja, hoe het echt kom weet ik ook niet. Maar het verliest, wat die stijlen, toch veel van zijn charme. Omdat je op metal en dergelijke toch echt moet kunnen bewegen wat bij andere stijlen misschien niet nodig is. Wellicht daardoor?

COVID 19 overheerst ons leven, niet alleen voor een muzikant maar ook als mens is het streep door de rekening. Hoe heb je als muzikant, band en mens deze crisis voorlopig doorstaan?
Het is natuurlijk zeer vervelend omdat je niet echt kunt blijven doorwerken en zo. Als band zoek je automatisch naar manieren om toch actief te blijven, en dat kan perfect lukken zelfs. We hebben dat persoonlijk goed kunnen oplossen door verspreid al drie singles uit te brengen, zo blijf je als band zelf bezig en zo blijft het publiek ook feedback krijgen van jou. Het is een beetje meer interactief zijn, maar dat lukt dus perfect om deze tijden te overbruggen. En ondertussen schrijven we nog verder muziek, dus we blijven gewoon bezig.

Wat denk je dat de gevolgen zijn voor de muziekwereld en dan in het bijzonder die van de rock en metal?
Ik hoop dat er niet teveel gevolgen zijn. Ik hoop alleen dat de bands vrij vlug weer kunnen optreden. Natuurlijk als zou blijken dat bijvoorbeeld Alcatraz of Graspop volgend jaar nog niet kunnen doorgaan, dan wordt het een probleem. Ik vind ook dat, als het dan nog niet zou doorgaan, de fans een geste zouden mogen doen om de organisaties bij te treden. Zo heb ik mijn ticket voor Graspop behouden, moest nu blijken dat het volgend jaar weer niet doorgaat dan mogen ze voor mij part dat ticket houden. Als organisaties daardoor financieel gezond kunnen blijven en ons eventueel in 2022 iets kunnen bieden, heb ik dat er zeker voor over. Een solidariteit van fans naar de organisaties toe kan de rock en metal zeker door deze crisis loodsen. Maar dan moeten de fans echt hun hart tonen naar hun favoriete muziek toe. Als extra geste om dat te doen, een gratis optreden van Sin Savage op Graspop in 2022 mag altijd (haha).

Mogen we ons op basis van deze single en van de vorige binnenkort aan een full album verwachten? Met andere woorden wat zijn de verdere plannen?
Daar kunnen we zeker door deze periode, geen antwoord op geven. We hebben singles uitgebracht, we zijn volop nieuwe songs  aan het schrijven. We blijven dus actief bezig met de band, de fans moeten geen schrik hebben. Maar nu plannen maken voor een full album gaan we niet direct doen, we kijken op dat vlak nog de kat uit de boom.

Staan er ook al concerten gepland?
Een deel is verzet naar volgende jaar. Er was normaal een optreden gepland op 22 november met een Zwitserse band SHAKRA in Kavka, dat gaat niet door. Er staat ook een concert op de plannen met Vicious Rumours in mei volgend jaar en dan is er nog een naar volgende zomer verschoven Rock Petrol met o.a. Tigers of Pan Tang. Dat is dus voor de zomer van 2021. En hopelijk komen daar een pak shows bij.

Moesten die niet doorgaan kan dat eventueel via streaming? Of ben je daar niet voor te vinden?
Dat is zeer moeilijk om zoiets zelf op te starten; maar moest een organisatie daar zelf mee afkomen en uiteraard op voorwaarde dat het dus – zoals hierboven al aangegeven – zeer goed georganiseerd is zien we dat zeker zitten.

Mijn laatste vraag Jasper. Wat zijn de ambities van de band? Of jouw persoonlijke ambities binnen de muziek?
Eerlijk gezegd is onze eigenlijke ambitie om ooit op Graspop te staan. Dat was ooit een jeugddroom, maar nu zijn we toch op weg om dat eventueel werkelijkheid te laten worden. Als alles goed verloopt, dat is ook afwachten, staan we misschien volgend jaar op Alcatraz en komt die droom toch dichterbij. We werken dus vooral op naar die doelstelling, ooit op Graspop staan. Dat is ons eerste groot doel. Wat daarna komt zien we dan wel.

Ik krijg wel de indruk dat in ons land het toch veel moeilijker is om op Graspop te geraken als Belgische band. Als jullie Duitsers waren dan stond je nu op Wacken Open Air
Er zijn wel bands die zijn doorgebroken zoals Evil Invaders of Carnation , bij die bands lukt het wel.

Is het misschien niet zo dat extreme metal bands wel meer kans krijgen om op Graspop te staan?
We merken wel wat dat betreft dat de tendens ligt op de zwaardere of extreme groepen. We gaan echter altijd blijven doen wat we graag doen, en dat is die old school metal brengen. Als dat een reden is om ons niet te boeken dan is dat gewoon zo, we gaan onze roots daarom niet verloochenen. Dat lijkt me logisch.

Is er ook zoiets als een einddoel? Misschien beroeps muzikant?
Eigenlijk na Graspop , zien we wel. Beroepsmuzikant? Als dat na een goed overwogen beslissing is wel, maar ik ga niet in een wild avontuur springen. We zijn allemaal op een leeftijd gekomen dat we toch al wat nadenken over ons privé leven financieel en dergelijke veilig te stellen. Dan is het goed een job achter de hand te hebben naast muziek spelen. Moest die gelegenheid zich voordoen en we daar echt kunnen van leven? Uiteraard wel, maar dat is nu niet echt een einddoel.

Bedankt, ik hoop dat we dit gesprek spoedig eens kunnen doen tussen pot en pint na een fijn optreden van jullie. Veel succes in alles wat jullie doen

Tom Kristiaan - Mensen hebben muziek en cultuur echt nodig en dat merk je wel

Al op negenjarige leeftijd zette pianovirtuoos Tom Kristiaan zijn eerste stappen in de muziek. In het Stedelijk Muziekconservatorium in Brugge volgde hij naast piano, solfège nog harmonie en kamermuziek (1984-1992). Later volgde hij lessen accordeon, jazzpiano en ensemble aan het Conservatorium aan Zee in Oostende (2012-2014) en vervolgens accordeon in het conservatorium in Kortrijk (Avelgem) en Brugge (2012-2019). Hij behaalde de graad van uitmuntendheid voor piano , en solfège met grote onderscheiding; hij  bereikte de hogere graad accordeon met de grootste onderscheiding. Hij componeert voor piano en accordeon, als ondersteuning voor film, reclame, poëzie of solovoorstellingen. (Bron: https://vi.be/tomkristiaan ).
Met 'In Deep Woods' bracht  Tom Kristiaan in 2019 een album uit boordevol knappe piano- en accordeoncomposities die recht door je hart boren. Tijdens de eerste lockdown bewerkte Tom de compositie van Erik Satie ‘Gymnopédies’ . Hij slaagde erin dat meesterwerk een hedendaags tintje te geven, zonder al te veel aan het origineel te raken. Heel recent sloot Tom zich aan bij het singer-songwriter fenomeen GRANT met wie hij samen het album ‘Real’ heruitbracht, met zijn piano. Over deze samenwerking, zijn solo werk en toekomstplannen hadden we een fijn gesprek.

Al op negenjarige leeftijd zette je je eerste stappen in de muziek. Was piano altijd het instrument dat je absoluut wilde spelen?
Vanaf kindsbeen af had ik een enorme adoratie voor dat instrument. Vraag me niet hoe dat komt, maar de piano sprak me toen al aan en nog steeds uiteraard

Hoe is de liefde ontstaan van accordeon?
Dat is pas later gekomen eigenlijk. Er zijn twee momenten die me hebben geïnspireerd om accordeon te leren spelen. In mijn studentenjaren heb ik op de Gentse Feesten 2 accordeon virtuozen zien spelen in de Baudelokapel en daar was ik compleet ‘weg’ van. Later, door in de muziek te duiken ben ik terecht gekomen bij Astor Piazzolla, de Argentijnse tangomuzikant op bandoneon. Die zalige, meeslepende klanken kon ik niet met piano brengen …

Die stap van piano naar accordeon is toch vrij groot?
Ja dat klopt, het ziet er hetzelfde uit , omdat je, zowel bij accordeon als bij piano met toetsen werkt. Maar eigenlijk is de accordeon eerder een blaasinstrument dat je dus heel anders bedient  dan een piano. Door de balg in te drukken of uit te trekken worden de klanken gevormd.

Ik heb zowel je schijf ‘In Deep Woods’ als de recente ‘Tom’s Gymnopédies’ besproken. Bij de eerste viel me de intense samensmelting tussen die instrumenten op, wat je sound toch uniek maakt. Je mening graag
Piano is een fantastisch veelzijdig instrument, maar je zit beperkt qua toonvorming: je kan enkel relatief korte klanken genereren. En met accordeon kan je juist wel lange, zangerige lijnen creëren. Ik wilde wel eens zien wat de samensmelting tussen die 2 instrumenten zou geven.

'Gymnopédies' van Erik Satie, een klassieker uit de 19e eeuw … Dat zijn zo van die composities waarvan ik altijd denk ‘niet aanraken aub’ maar je maakt er een écht meesterwerk van. Hoe is het idee ontstaan om zo een icoon aan te pakken?
Het is inderdaad zo met een muzikant die tijdloos is; Hij heeft dit stuk geschreven in 1888, maar ik wilde het een hedendaags tintje geven. Zonder teveel aan het origineel te raken. Dat was een hele uitdaging maar is toch gelukt. Ik heb het vooral proberen vermengen met mijn eigen stijl, de new age. Mijn dromerige stijl was dan alweer een stuk aanwezig in het oorspronkelijke werk.

Wat waren de algemene reacties op de laatste plaat?
Heel goed, heel overweldigend. ‘Gymnopédies’ heb ik tijdens de eerste lockdown opgenomen in mijn home studio en ik heb twee live sessies gegeven via facebook. Wat ik hoorde , was dat de plaat, net als ‘In Deep Woods’ vele mensen tot rust leek te brengen.

Wat de omschrijving van je muziek betreft zie ik jazz, klassiek en avant-garde passeren; hoe zou je zelf je muziek omschrijven?
Ik denk dat het dichtst bij New Age aanleunt, met een knipoog naar licht klassiek. De accordeon is eigenlijk een beetje apart binnen dat concept.

De combinatie tussen accordeon en piano vond ik persoonlijk, met alle respect, het meest interessant ; zijn er nog plannen in die richting?
Ik heb nog heel wat nieuwe nummers klaar liggen. Al zal dat meer in de richting van puur piano liggen. De combinatie tussen beide komt voorlopig nog niet aan bod, maar wat niet is, kan komen natuurlijk.

Tom, net zoals veel artiesten zijn er vermoedelijk ook bij jou veel plannen in het water gevallen, welke?
Absoluut. Ik had een mooi concert gepland op 25 maart, en net die week werd de lockdown aangekondigd en hebben we op het nippertje dat moeten stop zetten. Ook in de zomer en zo. Ook al zijn er in de zomer ook wat last minute concertjes gekomen; kleinere concertjes, in kleine bubbels. Dat heeft mijn zomer wel goed gemaakt. In het najaar valt alles nu weer stil.

Ik hoor je zeggen filmpjes op facebook. Ik doe de laatste tijd wel wat streaming concerten, het is niet hetzelfde uiteraard, maar schept dat online vertonen of streaming concerten geen mogelijkheden denk je?
Ik denk het eerder niet, het is niet dezelfde beleving zowel voor de muzikant als de fans. Muziekbeleving is samen komen met vrienden, een pintje drinken, genieten van het samenzijn, … Het is misschien wel leuk om op die manier je nieuwe plaat eenmalig voor te stellen aan een kijkend publiek vanuit hun huiskamer, maar het zal nooit die beleving vervangen van een echt concert.

Je bent echter niet bij de pakken blijven zitten. Want de reden van dit interview is niet alleen een terugblik op je laatste release maar ook op een nieuw project, de singer-songwritersband GRANT ; kan je daar iets meer over vertellen?
Eigenlijk bestaat die band al meer dan vijftien jaar, en is gebaseerd op zanger Dominiek De Groote. Het is een pure singer-songwriter band. Hij speelde samen met drummer Tony Somers en de Gentse bassist Rutger Moelaert en zij hebben de eerste plaat ‘Real’ uitgebracht in 2006. Ik ben er nadien bij gekomen, intussen meer dan tien jaar geleden. We hebben nu de eerste plaat ‘Real’ heruitgebracht met als surprise het nummer “Real” mét de piano inbreng erin. Via Spotify, Amazon, I-tunes of Google Play kun je zowel de heruitgebrachte versie van 2006 vinden (‘Real’) als de tweede CD ‘Untill Dawn’. Hierbij geven we nog even de link naar de 2 CD's van GRANT.

https://open.spotify.com/album/6cAXvVSD6MUtvQuzRNiLs4
https://open.spotify.com/album/2sD15G4Sp9LFsI6NXOZwC5

Live voorstelling lijkt moeilijk dit jaar, ik zie zelfs begin volgend jaar nog geen verbetering, maar wat zijn de verdere plannen bij zowel GRANT als solo (buiten releases)
Voorlopig niet, door de nieuwe lockdown is het weer onmogelijk om samen te komen. We hebben plannen om het voorjaar de studio in te duiken voor een gloednieuwe release. Dat was normaal vroeger gepland, maar door corona is dat dus niet door gegaan. We hopen daar dus volgend jaar werk van te kunnen maken.

Zijn er solo plannen?
Ja, ik heb een tiental nieuwe nummers die ik graag op plaat zou uitbrengen. Van zodra de situatie het toelaat, ga ik dat ook doen, en bovendien wat concerten brengen maar nu ligt dat allemaal in de koelkast te wachten.

In deze barre tijden is het voor een muzikant niet evident te leven van je muziek. Hoe ben je met deze periode al omgegaan?
De ene vindt dat het te streng is, de andere dat het nog strenger zou moeten zijn. Het beestje gaat ondertussen zijn gang. Bij de eerste lockdown is cultuur eigenlijk al heel streng aangepakt. Nochtans hebben heel wat organisatoren deze zomer door veilige coronaproof concerten te geven , bewezen dat het wel degelijk kan. Dus dat kan perfect, veilige concerten organiseren.

Hoe denk je persoonlijk dat de muziek en cultuur deze periode zal overleven?
Voor kleinere groepen en organisaties en zo, is het sowieso al heel moeilijk, ik vrees dat die het niet allemaal zullen overleven. Daar vrees ik echt voor. Vroeger leefde de muzikant van de CD verkoop, dat viel weg en nu hangt men sterk af van concerten kunnen geven. Want op spotify krijg je amper een paar cent voor je streaming. Daardoor heb je amper inkomsten daarvan.
Nu ook dit geven van concerten weg valt, valt veel inkomsten weg en dat kan voor die kleinere nefast zijn. Langs de andere kant denk ik dat de vraag naar muziek nog nooit zo groot zal zijn geweest. Na de lockdown denk ik dat er enorme vraag zal zijn daarnaar, net door het gemis. Mensen hebben muziek en cultuur echt nodig en dat merk je wel. Dus daar kan voor sommigen eerder een reddingboei zijn. Door de vraag ernaar. Ik denk dus dat de mensen meer naar concerten en festivals zullen gaan, net omdat ze nu beseffen hoeveel ze eraan hebben.

Maar je bent wel voorstander van spotify en zo?
Het is een goede manier om jezelf bekend te maken naar een zeer ruim publiek toe, over de grenzen heen eigenlijk. Ik sta er dus zeker achter, maar het je krijgt er dus bijna geen geld voor en dat is jammer.

Staan er nog andere projecten op stapel naast GRANT en het solo werk; wat mogen we verwachten?
Wat me zeer integreert is de combinatie tussen muziek en tekst, maar ook muziek en beeld. Op YouTube heb ik enkele filmpjes waar ik samenwerk met de Nederlandse fotografe Iris Hartman. Ze heeft zeer mooie natuurbeelden gemaakt, waarop ik muziek heb gecomponeerd. In die richting wil ik zeker verder gaan.
(We geven hierbij nog even  een recente link naar Tom Kristiaan zijn werk waarbij  hij  muziek en beeld combineert.
https://www.youtube.com/watch?v=OaHSDQKMUh4  )

Ik vind toch ook dat je muziek kan gebruikt worden voor films of tv series eventueel. Wat denk je zelf?
Er zijn al fragmenten die gebruikt geweest zijn voor een reeks op VTM. Ook daar wil ik dus meer mee doen. Gewoon combinatie tussen muziek en beeld. Dat is de volgende stap.

Om af te sluiten. Wat zijn de verdere ambities en is er ook een soort einddoel dat je jezelf stelt?
Ik vind dat moeilijk. Je vindt op je pad gewoon wat op je pad komt. Me blijven amuseren en componeren van muziek, een cd uitbrengen en zo… maar een einddoel hoop ik dat dit nog heel ver verwijderd mag zijn. Ik hoop dat er nog veel op mijn weg mag komen opdraven.

Rymden -

The Scandinavian trio Rymden got the label 'jazz' rather quickly ... The band already proved to be at home in many markets with their debut 'Reflections & Odyssesy'; we heard spherical, cinematic, slightly psychedelic elements with a dramatic undertone. The band sounds adventurous. Recently the second disc came on the market 'Space Sailors' , a strong successor of their debut .Space Sailors' is a relaxed pearl, which you listen to best with the headphones on and with your eyes closed; you let yourself drift to faraway places. We had a nice conversation about this release with Magnus Oström and of course also about the past, and the future.

Rymden consists of one by one class musicians. Bugge Wesseltoft (also a member of New Conception of Jazz) on the piano, Magnus Ostrom on the drums and Dan Berglund on the bass guitar. The latter two were also the rhythm section in the Esbjorn Svensson Trio (E.S.T.). With jazz connoisseurs these names will sound like bells in their ears. So Rymden is a kind of super group in the genre, or am I mistaken?
Just for the record, Bugge was the creator and leader of New Conceptions Of Jazz, and Dan and me were members of e.s.t., (rhythm section sounds like something from the 50ties, no offenceJ) Well, it’s always hard to have such opinions about something you are a member of, but if you look at it from the outside it’s probably not entirely wrong to call it that, though I myself never think of us in those terms.

I have read you not really like that statement? ? In an interview you said: ''It puts one group of musicians above the rest and ignores those millions of lesser known talents on this planet who make at least as much great music.'' Understandably, what do you do about it?
Well, I’m very much pro- equality in the words every meaning but I can’t do much about how journalists and other people label us, both as a band or musically. As they say it’s always in the eye (or ear) of the beholder, which is a good thing I think. I/we of course need to acknowledge and respect those positive words, I take it as a big complimentJ

Something sad. Esbjörn Svensson's death was  very painful, the man was compared to icons such as Miles Davis. How great was his influence in your homeland and how great is his loss to you personally?
For me personally it was devastating and for the music world it seems to have been a big blow, people from all over the world seems to have felt a close relationship to Esbjörn, his music, and to the band. About the influence it seems that e.s.t. actually changed the way of how to think of what a piano trio can be. Of course we didn’t think about it at the time, we just did what felt right for us. I think Esbjörn has inspired and influenced a whole generation, not only in Sweden but in the world, I would say. That’s how big his and the trio’s impact was, when I see it in perspective, and foremost have got told from fellow musicians, younger musicians, journalists, listeners etc. Still 12 years after Esbjörn’s passing, he and the trio quite often get to be a reference in reviews of other bands, and I think that say something. You can just be thankful and humble about having been an inspiration for others, both musicians and listeners. You can’t ask for more.

Rymden was quickly labeled 'jazz' ... The band already proved to be at home in many markets with their debut 'Reflections & Odysseys; we heard atmospheric, cinematic, slightly psychedelic elements with a dramatic undertone. The band sounds adventurous. Recently the second disc came on the market 'Space Sailors'. Where this thesis is highlighted. What is your opinion? How would you describe your own music style?
I think all three of us are very open minded about what music can be, it really doesn’t matter what genre it may be as long as we like it. It happens to be that our individual sounds and personalities seems to make an interesting mix, at least for usJ Difficult to label it but I call it spacejazz!:-)

What particularly appeals to me about the new release is how the band is reinventing the jazz genre within an adventurous framework. Would you like your opinion on this proposition?
Always hard to have opinions about something that you are in the middle of but as I say above, we are very open minded, curious and adventurous when it  comes to music. Then I would climb the Mount Everest any day of the week, but I would never do it for real, I’m very scared of heights…

Many songs also radiate something light-footed but with a dark edge. Would you like this opinion?
Sounds reasonable to me, every human being hold contrasts within, happy moments, sad moments and it would be strange if it wouldn’t reflect in the music.

To conclude my personal opinions, I think it's a disc you should listen to in its entirety because each song is a new piece of the puzzle within a larger whole. Would you like your opinion on this as well?
That’s nice to hear. It might be so, especially as we all compose in the band, you get a big variation just by that. That said, it’s then a delicate task to put the songs in an order that fits or make sense, to make that bigger “whole” that you refer to. I think it’s a very important part as long as you continue to make music in the format of an album.

Apart from that. What were the general reactions to this latest disc?
So far we’ve got super positive reactions. It seems that listeners and journalists like that avriation and adventurous feeling that you were talking about. We are so greatful for that.

I suppose this corona crisis has caused many of your plans to fall into the water. Which ones?
More or less every plan I would say. “Space Sailors” was supposed to have been released in June but got postponed to September. We had one concert between late February and September. We were then lucky enough to get to play 5 concerts in October before the second wave of Covid-19 hit Europe. November now cancelled, then we’ll see. I think we are at aprox 50 cancelled concerts 2020…

How do you, as a musician, band and also as a human being deal with such a situation?
It’s of course very frustrating to not be able to do what you usually do, touring and playing concerts. It’s kind of in your dna to do that after all the years in the music world. On the other hand it has been a time of reflection and revision which has been a good thing. I try to look at it from a bright side otherwise you would lose it…

How is the situation in your country (here in Belgium it's a disaster)?
It’s getting worse, more people infected, more people in intensive care and we have just got tougher restrictions but no total lockdown.

What are the plans for the future, even after this crisis?
Well, now we just have to get through this and it would be almost arrogant to talk about Rymden’s future right now at same time as people are dying in hundreds or thousands all over the world. So I pass on this question, sorry.

Is there any existence after Rymden? Other projects you are working on?
Right now we focus on Rymden, then we’ll see what the future will bring. Personally I’m right now working on the recording of a new Liberetto album with bassplayer/composer Lars Danielsson. Also working with the German pianist Walter Lang. I’m also working on new music for my own band Magnus Öström Group, among other things.

Thanks for this conversation, I hope to see you live in Belgium soon. Then we can do this conversation 'between pot and pint' as we say here