Het Noorse Kaizers Orchestra van de sympathieke zanger Janove Ottesen en Helge Risa, de geheimzinnige organist met gasmasker, zitten niet stil. Ze hebben al vier platen uit, 2 goede – 2 minder, maar hun muzikaal vuur blijft smeulen … ‘Maskineri’ uit 2008 gaf het al aan en nav hun tienjarig bestaan komen ze aandraven met de kers op de taart, een trilogie (over twee jaar verspreid); op de huidige tour stellen ze de eerste ‘Violeta violeta’ in de spotlights.
Het sextet brengt een soort zigeunermuziek, (Balkan) pop, polka, gypsy rock en ska en lijkt een balorkest op de scène. Naast een traditioneel instrumentarium geven ze hun opwindende, zwierige en broeierige sound kleur door een kermis-/pumporgel, contrabas en hebben ze afbraakmateriaal mee als olievaten, wielschijven en koevoeten als straffe ingrediënten.

Het leuke huiskwartet speelde een puike set, een stoomtrein waren ze, die maar al te graag live optreedt, zorgt voor entertainment en hun publiek betrekt bij de songs. Ottesen trekt aan de kar en laat z’n trouwe aanhang wat refreinen meezingen, ondanks het feit dat we van de Scandinavische taal geen jota begrepen … De Vooruit werd eventjes de eerste kermisfoor.
En Ottesen houdt van z’n gezin … Toen ze ruim zes jaar geleden nog in Gent optraden, wou z’n dochtertje bij thuiskomst een teddybeer; hij vond een hele grote aan de Kouter, die ze ‘Ghent’ hebben genoemd. Een lieve man met een teddybeer ‘knuffel’ gehalte, die het aanstekelijke materiaal aan elkaar rijgt met grappige interventies, een vleugje humor en een dosis zelfrelativering.
De set deelden ze in drie stukken. Twee met ouder materiaal en een middendeel met het nieuwe die de koers van de vorige cd verderzet en het houdt op luchtige muziek met een gevoelig randje.
Een strak, stevig tempo hielden ze aan van zwierige melodieën, huppelende ritmes, verrassende harde en zachte wendingen, gedragen door die helder indringende, emotievolle vocals van Ottesen. Nummers als “Delikatessen”, “Djevelens orkestar”, “Senior torpedo” en het meezingbare “Sigoynerblod” spraken voor zich ... Een kermiscarrousel leek het wel …
We maakten dan kennis met frisse, energieke songs van de nieuwe cd; de synths klonken wat meer door , hadden een intense en broeierige opbouw en het hoempapa gehalte verloochenden ze niet … Ballerinapop … door o.m. een spannende en smaakvolle “Philemon Arthur & the dung”, “Femtakt filosofi”; “Din kjole …” en “Psycho under min hatte”. “Svarte katter & flosshatter” was filmischer, donkerder, maar was origineel door de megafoon, misschien wel een link naar hun muzikale trilogie.
Het avontuurlijke “Bon fra hellvete” op de tonnen en wielschijven leidde het derde deel in … Creatief, ophitsend, dynamisch en eentje die elan kreeg door stroboscoops. “Kontrol Pa Kontinentet” en “Maestro”, op accordeon, behielden de feestelijke stemming … een gekke, gecontroleerde chaos, die sterk werd onthaald.
Ze trakteerden nog op 1 bis op deze zondagavond; het weerhield hen niet om een ‘singalong’ ronde te houden en “Bak et halleluja/De grind” in een acapella zeemanslied om te toveren.

Kaizers Orchestra trekt live de kaart van entertainment, feest en vertier; de nummers krijgen een polkaswing en ze zorgen ervoor dat de woorden ‘Kaizer’ en his ‘Orchestra’ terecht op hun plaats staan. 

Support was het  éénmansproject Bernhoft, ook uit dezelfde (Noorse) stal van Kaizers Orchestra. Een talent die swampt met pop, blues, soul en jazz, en over een heldere, doorleefde soulstem beschikt. Synthloops en beatbox vullen aan op z’n akoestisch gitaarspel. Een kruising van G Love, Bobby Sichran, Jamie Lidell  en de huidige Aloe Blaccs en Cee-Lo Greens. De cover “Shout” van Tears For Fears moest niet onderdoen van het origineel en werd gedragen door een prachtige falsetto vocal.

Organisatie: Democrazy, Gent