Headbanger’s Balls Fest 2023 - Een affiche die verwachtingen schept en een festival dat elke belofte invult
Headbanger’s Balls Fest 2023
De Leest
Izegem
2023-05-06
Filip Van der Linden

Het Vlaamse metalfestivalseizoen wordt traditioneel geopend door Headbanger’s Balls in Izegem. Er zijn nog een paar kleinere organisaties die in ongeveer dezelfde periode iets organiseren, zoals het herboren Gullgems Metal Fest, maar Izegem kan toch beschouwd worden als het sein om opnieuw in groten getale naar metal te gaan luisteren.

Of deze editie zonder (volgens sommigen) ‘zuivere’ metalbands nog wel het etiket metalfestival opgekleefd krijgt, daarover was niet iedereen het eens. Maar in de festivalnaam zit geen ‘metal’, wel ‘headbangen’ en die belofte werd zeker waargemaakt. En als een festival uitverkocht is en als na afloop iedereen tevreden naar huis gaat, dan hebben alle criticasters gewoon ongelijk.
Voor deze tiende editie werd opnieuw heel breed en divers geprogrammeerd, waarbij het duidelijk is dat de organisatie goed de vinger aan de pols houdt van welke bands ‘hot’ of ‘not’ zijn. Misschien had er ook nog een band van de nieuwe Belgische thrash-golf bijgekund en Gnome werd op het festival vaak genoemd als band die daar niet zou misstaan. Wat niet was, kan nog komen.

Openingsact Arson stond collectief met pak, ondervest en das op het podium, iets wat we al eerder zagen bij Triggerfinger, The Godfathers en The Hives. Maar dit Gentse vijftal neemt die aanpak naar een hoger level door ook nog eens het podium heel huiselijk aan te kleden, met ouderwetse lampenkappen, een vloertapijt als backdrop en een houten toog met ober. En die over serveert niet enkel drankjes aan de band, maar ook aan iedereen die op dat vroege uur al voor het podium staat.
Arson mixt hardrock, rock ’n roll, punk, southern rock en hardcore en valt inzake energie te vergelijken met Kvelertak en The Hives.
De band werd opgericht met leden van verschillende Gentse metal- en screamobands. De set in Izegem bestond voor de helft uit tracks van het nieuwe album ‘All In, All Sin’, aangevuld met enkele tracks van de EP ‘Let’s Start A Fire’. Muzikaal en visueel klopt het plaatje: stoere poses, veel contact zoeken met het publiek, loeiende gitaren en bakken, bakken energie.

Vanuit Brussel kwam My Diligence de blijde boodschap verkondigen met zijn moderne doom, met psychedelische toetsen. My Diligence mag later dit jaar nog aantreden op Alcatraz, wat erop wijst dat de organisatoren van Headbanger’s Balls dat goed ingeschat hebben. Zo moeilijk is dat overigens niet als je weet dat die van het superpopulaire Gojira fan zijn van deze drie Brusselaars. Deze band bracht al één EP en drie albums uit met vorig jaar nog het fantastische ‘The Matter, Form And Power’. Dat werd bijna integraal en in de album-volgorde gebracht. Enkel werd op het einde nog “Resentful” van het vorige album (‘Sun Rose’) toegevoegd. De interactie met het publiek bleef beperkt tot een beleefd ‘dankuwel’ na elk enthousiast applaus.

Voor Bear waren we gewaarschuwd. Stilaan begint het buitenland overstag te gaan voor deze Belgische band. Bear-gitarist James Falck kijkt vast met goede herinneringen terug naar de Headbanger’s Balls-editie van 2021 toen hij in Izegem zowat zijn live-debuut maakte met Cobra The Impaler. Voor die band was dat het vuur aan de lont naar een Europese doorbraak. Of dat ook voor Bear lukt, valt nog te bezien.
Muzikaal is Bear moeilijk voor één gat te vangen, maar de invloeden van genres met ‘core’ in de naam zijn sterker aanwezig dan genres met ‘metal’. Bear is explosief en energiek, hyperkinetisch zelfs. De bandleden rennen op het podium alsof ze dringend aan de Rilatine moeten en ze springen overal op en af. James gaat zelfs een stukje gitaar spelen middenin de zaal, maar het publiek duikt eerder weg dan dat ze hem aanvuren. Op het einde van de set slaan de gitarist en bassist met hun eigen instrument het drumstel aan diggelen. Vernielzucht op het podium bestaat al bijna net zo lang als de rock ’n  roll zelve. Daar kijken we niet meer van op. Het is vooral jammer dat net dat hetgene is waar na de set aan de toog van De Leest over gepraat werd, en niet over al die voorzetten die door het publiek niet binnengekopt werden.

Bij de vorige passage van de Belgische postmetalband Psychonaut op Headbanger’s Balls, in 2021, ging het publiek al helemaal uit de bol en dat werd op deze editie nog eens overgedaan met nog meer mensen in de zaal. Meer dan 600 oude en nieuwe fans stonden schouder aan schouder te genieten. Dat maakt van dit trio de eigenlijke hoofdact in Izegem, want dit deed geen van de buitenlandse bands hen nog na die avond. De set in Izegem bestond hoofdzakelijk uit tracks van het nieuwe album ‘Violate Consensus Reality’, aangevuld met enkele oudere tracks en met publiekslieveling “The Fall Of Consciousness” opgespaard voor de finale. Mooi dat een Belgische band dit voor elkaar krijgt. Niemand zal er rouwig om zijn als Psychonaut naar één van de volgende edities van Headbanger’s Balls komt. Na Dyscordia en Thurisaz in de begindagen kan Izegem zo misschien opnieuw aanknopen met de traditie van een ‘huisband’

Na het Belgische luik werd de internationale schotel opgediend. De Zweedse stonerrockband Lowrider is een cultband die maar sporadisch optredens doet. In 2000 brachten deze Zweden hun fel bejubelde debuutalbum ‘Ode To Io’ uit, om bijna meteen daarna de stekker er uit te trekken. Meer dan tien jaar bleef het volledig stil rond de band, waarna een voorzichtige comeback ingezet werd met sporadische concerten. In 2017 stonden ze op Desertfest in Antwerpen. In 2019 verscheen eindelijk het tweede album, ‘Refractions’. Na de coronapauze stond Lowrider in 2022 met een straffe show op Hellfest. Pelle Andersson vulde in Izegem de band aan met zijn Hammond.
Er stond bij Lowrider minder volk voor het podium dan bij Psychonaut, maar op de eerste rijen werd wel net zo enthousiast gereageerd aan het begin en einde van elke track. Heel wat Belgische en een handvol buitenlandse fans waren speciaal voor deze band naar Izegem afgezakt en zij werden beloond met een heel strakke en loepzuiver gespeelde set. In het begin van de set moest er nog wat gemorreld worden aan de mix, maar tegen dat “Into The Wild” ingezet werd, was alles loepzuiver. “Texas” hielden de Zweden eigenlijk achter de hand als mogelijke toegift, maar omdat een tiental mensen in het publiek erom schreeuwde, kreeg die track al in de reguliere set een plek.

De Griekse melodic/gothic blackmetalband Rotting Christ stond in 2018 als headliner op Headbanger’s Balls en dit jaar kwam frontman Sakis Tolis met zijn soloproject. Heel wat Rotting Christ-fans dus op de eerste rijen voor het podium en die werden in de bindteksten uitgebreid bedankt voor hun loyauteit. In de coronaperiode dacht Tolis na over zijn eerderedepressie en op zijn solo-album ‘Among The Fires Of Hell’ leverde dat zowel donkere als hoopgevende gedachten op. Op dat album recycleert hij ook wat riffs en lyrics van Rotting Christ, maar als geheel klinkt dat album veel toegankelijker en melodieuzer dan het werk van Rotting Christ. Op het album speelde Sakis Tolis bijna alles zelf in (gitaar, bas en keyboards). Fotis Benardo van o.m. Septicflesh en Firewind deed de drums en de mix. Voor de liveband van Sakis Tolis heeft Benardo nog twee van zijn bandmaatjes uit SixForNine meegebracht en ondanks dat dit nog maar hun tweede optreden samen was, stond de band goed gedrild op het podium van De Leest. Het Sakis Tolis-album werd integraal gebracht, aangevuld met een cover van Daemonia Nymphe en twee tracks van Rotting Christ. Zowel op het album als live voel je dat dit een soloproject is en niet een band waarin elk lid zijn inbreng heeft. Op 13 mei staat Rotting Christ op het podium van het Durbuy Rock Fest en ik vermoed dat de fans daar nog meer plezier aan zullen beleven. Maar wie weet groeit dit soloproject uit tot een vaste waarde en dan zijn er toch enkele honderden mensen die toch maar mooi kunnen zeggen dat ze het tweede concert ooit van Sakis Tolis hebben bijgewoond.

Headliner King Buffalo was de tweede stonerrockband op de affiche. Voor sommigen een verrassende naam als headliner voor Headbanger’s Balls, maar wel een mooie afsluiter. Izegem vormde voor het Amerikaanse trio de aanloop naar een tournee die deze band ook brengt naar de Desertfesten van Berlijn, Londen en Antwerpen en naar zomerfestivals als Copenhell, Hellfest en Ripplefest. We mogen hopen dat hun geluidsman op die tournee alerter is dan in Izegem, want het leek alsof hij de enige was in De Leest die niet doorhad dat het geluid van de drums niet goed afgesteld stond. Maar zelfs dat went en voor de meeste fans was dat maar een kleine ergernis. De focus ligt bij King Buffalo toch nog iets meer op gitaar en bas.
Hun set in Izegem was een mash-up van hun covid-album-trilogie ‘Acheron’, ‘The Burden Of Restlessness’ en ‘Regenerator’, met nog één oudere track als extraatje (“Centurion” van de EP ‘Repeater’).

Headbanger’s Balls Fest maakte zijn reputatie opnieuw helemaal waar: een affiche die uitdaagt en verwachtingen schept en die elke belofte waarmaakt.

Organisatie: Headbanger’s Balls Fest