logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Depeche Mode - ...
Civic

Brussels Jazz Orchestra - Frank Vaganée (Brussels Jazz Orchestra) - Artistiek blijven groeien, en waardvolle projecten kunnen blijven doen, zowel als solist als in het orkest is de belangrijkste doelstelling Aanbevolen

Geschreven door - -

Brussels Jazz Orchestra - Frank Vaganée (Brussels Jazz Orchestra) - Artistiek blijven groeien, en waardvolle projecten kunnen blijven doen, zowel als solist als in het orkest is de belangrijkste doelstelling

Sinds 1993 heeft het Brussels Jazz Orchestra zijn stempel gedrukt op de Belgische jazz. Ze heeft bovendien een indrukwekkend repertoire opgebouwd.
De band stond nu onder de noemer 'Footprint' op het podium van Muziekcentrum De Bijloke, Gent. Vooraf was er een interview met de artistieke leider van Brussels Jazz Orchestra, Frank Vaganée; hij deed er de toekomstplannen uit de doeken, en stelde ook een project voor met Osama Abdulrasol,
Voldoende voer voor een interview met Brussels Jazz Orchestra. Frank stond ons te woord, en beantwoordde enkele vragen over het ontstaan, het heden en de toekomst van Brussels Jazz Orchestra. Maar ook de volledige jazz scene kwam aan bod. Een fijn gesprek dus.
We waren bovendien ook aanwezig op het Streaming Concert van Brussels Jazz Orchestra in Gent, de recensie kun je hier nog eens nalezen http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/80469-brussels-jazz-orchestra-sound-of-ghent-een-aanstekelijke-klankentapijt-in-een-breed-gevarieerd-kader.html

Frank, laat ons eerst terugkeren in de tijd. Brussels Jazz Orchestra bestaat ondertussen, dacht ik , sinds 1993. Maar ik veronderstel dat jullie bij voorbaat al meerdere watertjes hebben doorzwommen. Brussels Jazz Orchestra, hoe is dat begonnen? Vertel ons eens iets meer hierover? 
Ik ben beginnen noten leren lezen toen ik zeven jaar was. Samen met mijn broers, die een jaar jonger zijn dan mezelf, en ook ons vader zijn we naar de plaatselijke harmonie vertrokken in Mechelen, in De wijk Coloma (Tervuursesteenweg) Daar zijn we dus een instrument beginnen te bespelen, mijn bedoeling was eerder een trompet. Maar de Harmonie had geen trompet meer ter beschikking, en dus is het saxofoon geworden. Later zijn we allemaal overgegaan naar Stedelijk Conservatorium in Mechelen. Voor mij specifiek dus saxofoon, ik had daaromtrent ook al lessen gevolgd in de Harmonie zelf. Toen zijn we in verschillende fanfares en harmonieën  beginnen spelen, soms in vier of vijf verschillende. In het Mechelse. Rond mijn 13ste en 14ste waren er verbroederingen tussen maatschappijen en dergelijke uit de streek, zulke avond werd steeds afgesloten door een bigband. Die heette ‘The Keyhole Conspiration Big band’ met Rene Jonckeer, die is twee jaar geleden overleden. Dat optreden in Leuven van die bigband was voor mij een ware openbaring. Je moet weten, ik was fanfares en dergelijk gewoon, maar dit was toch heel iets anders. Die swing, die klank, maar ook het geluid en de sfeer.  het kwam gewoon heel anders over. Niet lang daarna heeft Rene me gecontacteerd om in een bigband te komen spelen, ter vervanging van één van de saxofonisten. Daardoor leerde ik ook heel wat mensen kennen, zoals de bassist Maarten Weyler die kwam net terug van Berklee College of Music in Boston . Die had daar een cursus jazz gevolgd, dat bestond toen hier nog niet. Toen Maarten terugkeerde uit Boston organiseerde hij vanaf 1982 op zondagen om de 14 dagen ism de Halewijnstichting een jazzcursus. Dat was in Berchem Antwerpen. Rond 1982 ben ik dan die cursus jazz gaan volgen in Antwerpen, rond mijn 15ste of 16ste dus. En daar heb ik eigenlijk de mensen ontmoet waar ik nog steeds mee samen speel. Vanaf september 1983 stampte Maarten de Jazzstudio uit de grond. De eerste echte jazzopleiding in België.
Ik heb me daarvoor ingeschreven,  mede omdat de saxofonist John Ruocco een Amerikaanse saxofonist daar les kwam geven. Tot 1986 ben ik, naast Mijn opleiding aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen dus ook die jazz richting beginnen volgen. Ik ga ondertussen ook al wat les in die jazz studio. Ik speelde toen ook in uiteenlopende projecten, Zo was ik onder andere regelmatige vervanger in het toenmalige BRT Jazzorkest en later BRT Bigband., ik speelde in veel. Amateur en semi-professionele big bands . Door her en der als vervanger in te springen krijg je wel een beetje een naam binnen die scene. Uiteindelijk ben ik in verschillende groepen terecht gekomen, zelf muziek beginnen componeren en schrijven. Ook vanaf 1989 maakte ik deel uit van het Nederlandse Timeless Orchestra waarmee we over heel Europa en Japan hebben getoerd. Kortom van veel markten thuis. In 1993 , kreeg ik de kans om les te geven Aan het Conservatorium van Gent en het Lemmensinstituut in Leuven ondertussen waren de conservatoria ook begonnen met lessen jazz geven. Sinds 2004 ben ik fulltime aan de slag aan het Lemmensinstituut. Deze hogeschoolopleiding is sinds enkele jaren onderdeel van LUCA School of Arts. Ik doceer er saxofoon, ensemble, big band, arrangement en compositie. Sinds 2018 ben ik ook coördinator van de jazzopleiding. Los van al die activiteiten heb ik dan samen met enkele andere mensen Brussels jazz orchestra opgericht in 1993. En sindsdien loopt dit synchroon  met les geven en mijn andere bezigheden.

Ik las in een interview van circa vijf jaar geleden: ‘’De reden waarom we ons jazzorkest noemen, is dat we breder willen gaan dan het bigband-idioom.’’
Kan je daar eens iets meer over vertellen?
De reden waarom we ‘Brussels Jazz Orchestra’ noemen , is net omdat we artistiek en dergelijke breder willen gaan dan enkel en alleen bigband. Met wel die typische elementen daarvan verwerkt. Bigband refereert eigenlijk naar de bezetting, zoals we die kennen uit de jaren ’30 en ’40. Met meerdere blazers en ritmesectie. Dat is dus ook de bezetting die wij ook hebben. We willen echter de bezetting gebruiken in een veel bredere, Context en omkadering. We zetten samenwerkingen op met bvb klassieke orkesten, of met theater of met andere kunstdisciplines zoals bvb striptekenaars enzovoort .

Na al die jaren zijn jullie uitgegroeid tot een uitgebreid collectief aan top muzikanten. Vooral de samenwerking met Bert Joris heeft een grote invloed gehad heb ik vernomen. Vertel er eens wat meer over?
Hij is iets ouder dan sommige van ons, we kenden hem eigenlijk al van vroeger. En hij is vanaf het begin altijd nauw betrokken geweest bij Brussels Jazz Orchestra. We trokken veel samen op, BJO heeft 4 cd’s opgenomen waarin Bert als belangrijkste solist fungeert op basis van zijn composities en arrangementen. Ondanks dat hij echt nooit in het orkest heeft gezeten, heeft hij binnen dit project toch altijd een belangrijke rol gespeeld. Hij heeft ook veel geschreven en gearrangeerd voor het orkest. Bovendien is hij heel bepalend geweest voor de sound van het orkest. Kortom zijn rol binnen Brussels Jazz Orchestra is enorm groot geweest vanaf het begin.

Wie waren verder jullie grote invloeden?
In het begin speelden we eigenlijk arrangementen die al bestonden, van onze helden eigenlijk. Thad Jones, Bill Holman, Bob Brookmeyer, Allemaal mensen die in de jaren ’60 tot ’70 de stijl van de bigband hebben bepaald en die in een nieuwe richting hebben gestuurd. Eigenlijk zijn we pas later nog verder teruggaan eigenlijk, een beetje in de omgekeerde richting dus (haha). Pas na een jaar of twee a drie zijn we begonnen met eigen composities. Zo ben ik zelf in 1993 naar De Musikhochschule van Keulen gegaan om bij Bob Brookmeyer studies te volgen daaromtrent  Dus het is vanaf 1995 /1996 dat we aan ons eigen repertoire zijn beginnen werken.

Wat waren de hoogte punten van Brussels Jazz Orchestra tot nu toe?
Er is een periode geweest dat we op elke editie van Jazz Middelheim konden optreden, zoals in 1995 , 1997, 2001, 2003, 2005 tot 2008 en toen werd het van VRT overgeleverd aan privé en toen waren we er wel nog in 2011 , 2015 en 2018 . Daardoor zijn die optredens op Jazz Middelheim zeker mijlpalen geworden. En dat zijn toch altijd aanleidingen geweest om met belangrijke mensen binnen de scene, , in contact te komen. Jazz Middelheim en al die contacten met die top artiesten, Waarmee het BJO kon samenwerken op Jazz Middelheim en zeer veel deuren geopend. We hebben kunnen samenwerken met namen die voor ons een inspiratie waren, dankzij de organisatie. Zoals Maria Schneider Plus het feit dat we telkens konden optreden voor een ruim publiek aan liefhebbers, dat zorgt zeker voor naambekendheid. Ansicht waren dat elke keer zaadjes die gepland werden om daar naderhand zelf mee verder te gaan. Zo hebben we dankzij die samenwerking met De Amerikaanse pianist Kenny Werner meermaals in New York opgetreden. Ook dus met Maria Schneider en Toots Thielmans hebben we verschillende concerten verzorgd met Bert, met Maria maar ook met Toots. Dat zijn allemaal momenten waar we met veel fierheid naar terugkijken. Daarnaast zijn er natuurlijk onze Internationale reizen, naar dus bijvoorbeeld New York. Grote festivals in Amerika En over heel Europa tot in Singapore toe . We kregen 2 Grammy nominaties voor onze cd ‘Wild Beauty’ die we in samenwerking met  de Amerikaanse topsaxofonist Joe Lovano in 2013 uitbrachten.  Onze bredere naamsbekendheid heeft ook een boost gekregen toen de film ‘The Artist’ tal van Oscars won waaronder die voor beste muziek. BJO heeft een deel van de soundtrack opgenomen.

Je hebt ook een enorme bewondering voor New York , lees ik in datzelfde interview (je bent niet de eerste ) vanwaar die bewondering? En ben je er ook geweest?
Ja, maar alle jazz muzikanten hebben een bewondering voor New York. Net omdat New York een bakermat is voor alles wat met jazz te maken heeft. Al de stromingen uit de jaren ’30,’40,’50,’60,’70,...zijn allemaal ontstaan in New York. Het is wellicht fel veranderd de laatste tiental jaren, maar toch die basis van jazz ontspringt daar nog steeds. Het neusje van de zalm wat jazz betreft zit daar. Het is wel een jungle. Het is heel leuk als muzikant om er te spelen, maar om te leven is het een echte jungle. Ik ben daar in 1998 zelf enkele maanden gaan wonen om te leren, om te netwerken en zo.

In een interview zei Francois De Meyer me : Ze maken geen onderscheid in kleur, religie en wat weet ik veel. Mensen zijn verdraagzaam, luisteren naar wat je te vertellen hebt. Is dat zo volgens jou?
Dat hangt er een beetje vanaf. Ze zijn wel zeer open in het communiceren en uitwisselen van informatie. Echter zijn er toch die meer behoedzaam zijn, ze hebben het zelf niet gemakkelijk en dan komt daar plots een buitenlander even het hen nog wat extra moeilijk maken (haha). Dat is gewoon typisch, op dat vlak zijn we in Europa wat rustiger en gezapiger toch. Als je hier alles goed hebt geregeld, komt dat wel in orde. In Amerika is het elke dag een struggle , waardoor je op het puntje van je stoel zit om het te maken. Maar New York is wel de minst typische Amerikaanse stad van Amerika eigenlijk.. New York is altijd een deur geweest naar de wereld, door de geschiedenis heen. En dat geldt ook voor de jazzmuziek. Nu nog steeds.

Ik wou het ook eens over ‘jazz’ hebben als muziekstijl met jou. Het begrip jazz is ook geëvolueerd, je ziet o.a. in het Gentse enorm veel jazz gerelateerde bands opdoemen, zelf noemen ze hun muziekstijl eerder ‘improvisatie tot het oneindige’. Wat is je mening? Wat is jazz tegenwoordig volgens jou?
Dankzij die meerdere jazzopleidingen, is er een bredere, snellere en ook jongere doorgroei naar jazzmuziek. Jongeren die nu een deel van de scene uitmaken. Die een eigen groep oprichten en zoeken naar een manier om zichzelf via de jazz muziek te kunnen uitdrukken. We zitten sinds geruime tijd op een punt dat jazz een veel breder begrip is geworden. Met veel verschillende invloeden uit allerlei muziekstijlen buiten de jazz die binnen sluipen in die muziek. En dat is heel bepalend voor wat jazz nu is. Vroeger was dat ook hoor , die uiteenlopende strekkingen, maar meer binnen de jazz zelf. Maar nu wordt het toch meer beïnvloed door alles wat net geen jazz is en dat gaat over pop, soul , blues, latin, wereldmuziek, folkmuziek, Rnb, Avant-garde, Acid, Ambient, klassieke muziek enzovoort. Met andere woorden alles zit er in vervlochten. Men neemt nog steeds dingen mee uit het verleden van die jazz, maar het grote verschil is dat men nu probeert er sneller een eigen, persoonlijke stempel op te drukken.

Ik zeg nu wel Gentse scene maar er zijn er elders ook
Over heel België. Gent , inderdaad, maar ook Brussel, Antwerpen, Luik, Genk, Hasseltse scene. En dat is ook nog een extra voordeel aan een klein land als België. Er is door de kortere afstand een gemakkelijkere bestuiving van muzikanten  doorheen het hele land. Dat zie je in grote landen niet zo. Zoals in Duitsland heb je wel de scene uit Berlijn of Munchen of zo maar die komen zelden met elkaar in contact, in ons land ligt dat dus veel gemakkelijker, vandaar. Om eerlijk te zijn was dat bij ons ook wel een beetje, maar het ging toen gewoon veel trager. Dat ging vaak door mond aan mond reclame tussen mensen die bijvoorbeeld een bigband ergens hadden zien spelen en dat toen meedelen. Het gaat nu gewoon veel sneller dan in onze tijd. En ook dat is weer een groot verschil.

Heeft dat bomen van jonge jazz bands en muzikanten ook een invloed gehad op jullie als collectief?
Het is sowieso een onderdeel van ons beleid om zoveel mogelijk jongen mensen te betrekken binnen ons project. We hebben wel onze vaste bezetting, zeven van de zeventien zijn nog steeds dezelfde als in 1993. En de laatste bezetting zoals ze nu is , Bestaat voor 16/17de  ook al sinds 2011  . Maar als we een vervanger nodig hebben, of er bijvoorbeeld een solist willen bijhalen, geven we toch bewust de kans aan jonge talenten om daaraan mee te werken. We hebben ons eigen programma ‘The Future is now’. Dat is een programma waarbij we jonge talenten uitnodigen bij ons als solist maar ook als componist en daarmee doen we ook concerten en zo. En ook als bijvoorbeeld onze trompettist ziek is of zo, spreken we jonge talenten aan om die te vervangen. Los daarvan is het gewoon heel belangrijk dat bestuiving er is tussen de jongere en oudere generatie om ideeën uit te wisselen alleen al. Daarom ook, als ik in kleinere groepen speel, zorg ik ervoor dat er een gezonde mix is tussen die verschillende generaties. Omdat die bestuiving tussen jong en oud gewoon zeer belangrijk is. En het is ook alleen maar verrijkend, en ook wordt de diversiteit meer en meer belangrijk aan het worden. Dat nemen we allemaal mee in onze besluitvorming binnen het orkest.

Wat die invloed van jongere bands betreft, betekend dat ook dat er een jonger publiek naar jullie optredens komt kijken?
Onze publiek is altijd wel heel breed geweest. Ik denk dat het merendeel van ons publiek tussen de 35 en 75 jaar zit. Heel jonge? Tenzij dat ze echt geïnteresseerd zijn of zelf muzikant zijn, maar anders toch veel minder. Je kunt onze muziek niet vergelijken met pop cultuur waar het echt over die jongeren gaat, maar we proberen toch alleen al door het feit dat ons ouder publiek wellicht eens zal afhaken, die jeugd wel aan te spreken. Het budget speelt ook een rol, voor veel jongere mensen is het moeilijker om een ticket te kopen van theater of zelfs culturele centra. Voor hen is het moeilijk om te investeren daarin.

Ik heb jullie live (alhoewel) gezien in Gent. Via streaming. Het voelde aan alsof ik zelf in de zaal zat, het spelplezier loeide uit de boxen en je sprak het publiek zelfs aan. Hoe voelt het om voor een lege zaal op te treden? Wat gaat er dan door je heen?
Dat was uiteraard wennen, ik probeer als een presentator te klinken alsof er publiek in de zaal zit. Maar het doet raar want je spreekt gewoon voor je eigen mensen, en dat heb ik ook een beetje op die manier aangepakt. En ook als er het eindakkoord is van een stuk, is er plots die stilte. Dat doet toch raar, je mist het applaus. We hebben wel vernomen dat de mensen thuis konden ‘applaudisseren’. We hadden ook veel abonnementen in de Bijloke. Ik heb vernomen dat er ongeveer vierhonderd abonnementen waren, en ze rekenen op twee mensen per abonnement. dus dat is een zeer goed gevulde zaal. En als je dan verneemt dat er veel mensen aandachtig meeluisteren, plus al die positieve reacties achteraf, ja dan is dit zeker geslaagd.  Het is dus wennen, maar het is leuk om te doen. Voor ons was het de eerste keer, maar het smaakt zeker naar meer. We zouden het in het voorjaar, in eigen beheer, nog eens twee keer willen doen. En een heel leuk alternatief voor een gewoon live concert, als zal het ook dat echt live optreden nooit vervangen. Maar in de huidige omstandigheden is het zeker een welgekomen alternatief dus. Het vervangt dus nooit een echt concert, maar op deze wijze blijf je als collectief jezelf tonen aan het publiek en dat is toch belangrijk.

Nu we toch bij het onderwerp van 2020 zijn aanbeland ‘corona’. Zijn er bij jullie plannen in het water gevallen?
Alles (haha). Ons laatste concert was tien maanden geleden. In Februari in BOZAR. We hadden een hele reeks concerten in het voorjaar. Waaronder een première  In eerste instantie werd het grootste deel daarvan verzet naar het najaar, maar toen bleek ook niets te kunnen doorgaan. Dat werd voor een deel verzet naar volgend jaar. Of een deel gewoon afgelast. En dan ook het concept met Osama Abdulrasol, met muziek uit het Midden-Oosten. Dat is al drie keer verzet, in januari in Handelsbeurs maar die is al gesloten tot eind januari. Dus dat is al verzet naar januari 2022. Ik vermoed dat alles een beetje ‘normaal’ zal verlopen ergens na de zomer 2021.

Nu we daarover bezig zijn er is ook dat project met Osama Abdulrasol waar je het in Gent even terloops over had. Kun je daar wat meer over vertellen? Het is nu al uitgesteld tot januari 2022 , heb ik vernomen?
Een tijdje geleden waren  bezig rond een project over vluchtelingen, in de Singel in Antwerpen,  uit vooral die landen uit het Midden-Oosten zoals Syrië, Iran, Irak en zo. Met allemaal muzikanten uit die betreffende landen. We hebben dus concerten gedaan met arrangementen uit die landen, samen met die muzikanten. Dat viel enorm mee, en dus zijn we opzoek gegaan om daar iets meer mee te gaan doen. Zo zijn we bij Osama terecht gekomen die al twintig jaar in Gent woont, en ook met een Vlaamse is getrouwd. Sindsdien speelt hij in Heel Europa vanuit zijn thuisstad. We zijn samen tot een idee gekomen om iets te doen rond ‘ Night 352’  – De 352ste nacht  uit Duizend en één nacht.

Het Arabische verhaal Night 352 uit de vertellingen van 1001 nacht gaat over de blanke slavenprinses Zumurrude. De sage uit de beroemde verhalenbundel werd speciaal voor de Irakese componist en qanunspeler Osama Abdulrasol herwerkt tot een moderne parabel, die hem inspireerde tot nieuwe composities. In de nieuwe muziek verwerkte hij zowel zijn eigen verhaal als dat van Zumurrude. Brussels Jazz Orchestra duikt mee in de legende en brengt samen met Abdulrasol de Midden-Oosterse sfeer van Duizend-en-een-nacht weer tot leven, zij het in een hedendaags jasje. Night 352  verenigt een westers jazzorkest en een Arabische harp, muziek en zang, de traditie en het heden, met op de achtergrond een eeuwenoud maar blijvend actueel verhaal. Nacht 345 tot 364 van Duizend-en-een-nacht gaan over de blonde slavin Zumurrude. Stel je voor dat ze uit het vergeelde papier van het boek springt en haar leven vandaag opnieuw zou leven.
Schrijver Hazim Kamaledin (Longlist International Arabic Booker Prize 2015) herschreef voor componist en qanunspeler Osama Abdulrasol het verhaal over nacht 352. Het werd een modern sprookje over hedendaagse slavernij, maar ook over de passie voor muziek, en hoe die iemands grenzen kan verleggen. Iets waar componist Abdulrasol zelf over kan meespreken. In zijn nieuwe composities lopen traditie, heden en toekomst, maar ook fictie en non-fictie door elkaar. Zijn muziek werd gearrangeerd voor Brussels Jazz Orchestra. Het Midden-Oosterse sprookje biedt de achtergrond, de muziek vertelt het verhaal. En daar gaan we dus iets bijzonder rond, enfin het is klaar,  doen met Osama, de Libanese zangeres Jahida Wehbe en de Franse percussionist François Taillefer.

Hoe ben je er als mens en muzikant mee omgegaan met zo een crisis.
Sinds Maart heb ik dus drie concerten gedaan, In trio toen het nog mocht. En ook eens Op de alternatieve versie van Gent Jazz. En in Brussel, ik was tezamen met mijn trio met Teun Verbruggen en Sam Gerstmans te gast bij Jef Neve zijn reeks gestreamde concerten en dan was er ons BJO-concert in de Bijloke. We hebben ons ook geconcentreerd op sociale media projecten. Ik heb ook een driedelige cursus gegeven. Sinds vorige week staat er ook een nieuwjaarswens op facebook, zo dingen en die gestreamde concerten zijn er dus wel. Maar het spelen zelf valt weg. We hebben wel twee cd’s opgenomen volledig coronaproof. Die ene cd komt binnen enkele weken uit, de volgende is voor het najaar. Omdat we toch niets konden doen hebben we die opnames dus nu gedaan, maar voor de rest …

Er zijn mensen die me zelfs zeggen, dat het ook heeft gezorgd voor meer productiviteit doordat men plots meer tijd had?
Dat is inderdaad het enige voordeel, ik gaf ook meer les online dus ik moest me niet verplaatsen, dat uur naar Leuven en terug, zijn toch twee uur dat ik iets anders kon doen. Door thuis te zitten hadden we ook plots meer tijd om aan nieuwe dingen te werken, zoals aan die twee cd’s. Wat belangrijk is, je kon er gewoon veel meer over nadenken over die dingen, er was geen haast bij.

Het is nog niet voorbij, hoe denk je persoonlijk dat de muziek en cultuur deze crisis zullen overleven?
Iedereen heeft het moeilijk, en dan heb ik het niet alleen over muzikanten, acteurs en zo. Iedereen die erbij betrokken is tot geluidsmensen, belichting, de catering berdrijven organisaties en zalen, promotors alles errond. maar ik ben er zeker van dat iedereen zodra het weer kan de draad zal opnemen. Daar ben ik zeker van. Het zal wel meer stapsgewijs gegaan, maar we zullen allemaal de draad terug opnemen maar er zal meer creatief moeten worden nagedacht. Daar heb ik wel vertrouwen in, meer dan in de economische wereld waar helaas veel bedrijven over kop dreigen te gaan.

Buiten die twee cd’s waarvan eerder sprake, wat zijn de verdere toekomstplannen?
Normaal gesproken gaan we iets doen met de heren van Kommil Foo  Met onze eigen arrangementen gebaseerd op hun songs. Er staan een twintigtal concerten gepland in het voorjaar. Als dat doorgaat tenminste. Sommige zijn helaas al afgelast. Er is dus ook de presentatie van de release van de nieuwe cd. Dat is een cd met een pop zangeres, een DJ , een rapper . Echt in een totaal andere richting dan we gewoon zijn. En dan zijn er nog enkele optredens met Tutu Puoane. We spelen onze cd ‘We have a dream’ die we 2 jaar geleden uitbrachten  Die we gaan verder zetten, naar aanleiding van een cd die we twee jaar geleden hebben uitgebracht. En dan uiteindelijk een cd die is opgenomen, en pas in het najaar uitkomt, Voor de rest is het koffiedik kijken, wanneer we dus terug kunnen optreden. De Franse chansonier Serge Gainsbourg en in samenwerking met de Franse jazzzangeres Camille Bertault. Voor de rest is het koffiedik kijken voorlopig

Na al die jaren heeft Brussels Jazz Orchestra zijn stempel gedrukt op het jazz gebeuren in binnen- en buitenland. Zijn er eigenlijk nog ambities of doelstellingen, dingen die je absoluut nog wil bereiken?
Voor mij persoonlijk, los van het collectief, dat ik actief kan blijven zijn met het componeren van muziek. Dat is een ambitie en doelstelling op zich. Ook als solist trouwens en saxofonist . En wat het orkest betreft? Dat we die draad zo spoedig mogelijk kunnen oppikken. Maar vooral dat we artistiek kunnen blijven groeien, en waardvolle projecten kunnen blijven doen zowel als solist en orkest vind ik wellicht de belangrijkste doelstelling.

Bedankt voor dit fijne gesprek, ik hoop dat dit binnenkort face to face eens kunnen overdoen. En veel succes met de nieuwe releases en alles wat je doet. Beste wensen!

 

Aanvullende informatie

Gelezen: 746 keer