Night’s Requiem - Dit project is een manier om innerlijke gevoelens van ons af te schrijven. We gebruiken dit project dan ook als een kanaal, als een therapie om die gevoelens een plaats te geven

Night's Requiem is een nieuw Belgisch melodieuze death metal project van Tijs Carlé (Royal Jake) en Mathias Vergaelen (HEXA MERA). Het duo bracht een EP uit ‘Crossing The Void’ en nodigde bevriende muzikanten uit om er aan mee te werken. Het werd een bijzonder interessant project, met een persoonlijk verhaal.
Een trip voor donkere zielen onder elkaar? We vroegen het Tijs en Mathias bij een fijn gesprek, waarbij we meteen  ook polsten naar de ambities en verdere plannen met dit project en andere.

Hoe is het idee ontstaan voor dit bijzonder project? Wie zijn jullie grote inspiratiebronnen?
Tijs: Ik ken Mathias al vele jaren. Net zoals ik de mannen van Hexa Mera al vele jaren ken. Ik had vroeger een death metal band genaamd Dawn Of Clarity en we hebben verschillende keren samen opgetreden en ook opgetrokken. Mijn band is toen gestopt, en Hexa Mera is blijven groeien. Mathias en ik hebben altijd een voorliefde gehad voor die Scandinavische melodeath metal scene. Vorig jaar, naar het einde van COVID begon de muziekwereld wat los te komen. Het gaf een trigger om plots meer te beginnen doen, niet alleen met Hexa Mera of Royal Jake. We hebben de koppen samen gestoken om ook eens melodeath metal project op poten te zetten. Na het uitbrengen van de EP van Royal Jake had ik tijd om twee demo’s te maken. Ik liet Mathias mijn materiaal beluisteren en die was meteen laaiend enthousiast.  Alvorens het project op poten te zetten hebben we er wel duidelijk wat grenzen voor afgetekend. Wat we wilden doen en wat ons doel was. Onze bands Hexa Mera en Royal Jake blijven in dat verhaal centraal. We zouden onszelf ook geen deadlines opleggen, wat komt dat komt en als het klaar is, dan is het klaar.
Mathias: Toen Tijs bij mij kwam aankloppen met het idee was ik meteen verkocht. Ik speelde zelf al lang met het idee om iets van een instrumentale solo EP uit te brengen in de melodeath stijl maar het kwam er nooit van. Nu dacht ik ‘dit is de moment!’. Dat we onszelf tijdens het hele proces geen deadlines hebben opgelegd, maakt dat alles spontaan is gebeurd en enkel zo kan je het nodige gevoel in nummers leggen.

Het is dus niet de bedoeling dat jullie hiermee gaan optreden of zo?
Tijs: Nee, we hebben vanaf het begin gezegd dat we dat niet gingen doen. Maar los daarvan speelden we wel met het idee er andere muzikanten bij te betrekken, en dat hebben we dan ook gedaan. Het doel van Night's Requiem is namelijk dat muzikanten uit de Belgische metalscene kunnen participeren in het project op welke manier dan ook, indien zij daar goesting in hebben. Dat maakt het project nog interessanter! De Belgische metalscene draait rond 'broederschap', 'eenheid' en 'verbondenheid', en dat willen we met Night's Requiem ook in de verf zetten! We mogen best trots zijn op deze Belgische scene trouwens, die internationaal toch wordt onderschat denk ik. Een eerbetoon hieraan staat dan ook meer dan op zijn plaats.

Het is dus een beetje een jamsessie tussen muzikanten die hun donkere ziel aanspreken … Is deze samenwerking iets van jullie donkere ziel of is dat wat overdreven?
Tijs: Dat is zeker niet ver gezocht, het is zelfs mooi verwoord. Bij mij is dat in elk geval wel zo, want met Night’s Requiem schrijf ik wat ik niet kan schrijven voor Royal Jake. Dus ergens klopt die stelling wel. Het melodieuze death metal genre, is sowieso een melodramatische stijl en leunt zich hier perfect naar. Onderdrukte emoties die uit het verleden (en ook heden) parten spelen en zo, komen zeker boven. Het is voor mij een manier om die gevoelens van me af te schrijven. We gebruiken dit project als een kanaal, als een therapie om die gevoelens een plaats te geven.
Mathias: klopt, muziek schrijven (en luisteren) kan heel therapeutisch werken. Ik ben zelf iemand die vooral op gevoel een melodie of nummer schrijft. Of dat gevoel nu goed of slecht is, het zal altijd terug te horen zijn in het nummer. Als je begint met ‘dit moet zo of zo klinken’ dan ben je meestal al te ver aan het afwijken van het nummer/melodie/riff dat je voor ogen had.

‘Crossing The Void’ is inderdaad een verkenning van emoties en ervaringen. Ben je niet bang om door jezelf bloot te geven, daarop te worden aangesproken? Je weet hoe sociale media kan zijn …
Tijs: We houden dat bewust toch een beetje vaag, we gaan niet concreet persoonlijke zaken zomaar voor de leeuwen gooien. Als we teksten schrijven gaan we meer in metaforen schrijven die zich als een sluier mooi draperen over wat we echt willen zeggen. Een verhaal omschrijven dat er eventueel wat aan typeert. Het hoeft hem überhaupt niet altijd over de teksten alleen te gaan… Een zeer pakkende melodie schrijven kan vaak ook boekdelen spreken, het hoeft niet altijd in woorden worden gezegd wat je bedoelt of voelt. Maar echt concreet dingen vernoemen of aanvechten? Nee daar beginnen we niet mee.

Ik vind het kwalitatief een zeer sterke plaat, niet zo verwonderlijk met zulke muzikanten, maar – en dat is goed bedoeld – ondanks een ietwat andere weg die wordt ingeslagen, is het een herkenbare sound.
Wat maakt dit project uniek in het genre? En is het eigenlijk een ambitie om ‘boven het maaiveld uit te stijgen’, kortom, wat is de ambitie met dit project?
Tijs: Zoals ik al aangaf is dit project puur een therapeutische manier om de dingen te plaatsen enerzijds, anderzijds is het de ambitie om gewoon goede muziek te maken samen met mensen die we graag hebben. Dat is de voornaamste ambitie eigenlijk. Wat daar verder mee gebeurt, is op zich van minder belang. Het is dus puur het samenwerken met mensen dat ons interesseert. Daarom hebben we er bijvoorbeeld bewust niet voor gekozen om dit op plaat uit te brengen en enkel via streaming aan te bieden. Het blijft voorlopig een 'low budget project'. Echter tot onze verbazing gaat de streaming van het album wel héél goed, dit wil zeggen dat er zeker belangstelling voor is.
Mathias: We hebben inderdaad niet meteen de ambitie om er uit te springen. Het spontane van heel het project heeft er ook voor gezorgd dat de gastmuzikanten op een ontspannen manier konden meewerken. De reacties op het project zijn ook zeer goed. Dat geeft alleen maar meer goesting om meer nummers te schrijven en verder te blijven werken aan dit project. En wie weet zelfs eens een grote naam binnen te halen als gastmuzikant.

De variatie intrigeert, dreigend, vaak ook eerder een ‘ingetogen dreiging’, traag, aangrijpend als hard en snel. De reacties zijn positief, zo te horen . Prikkelt het niet om er iets meer mee te doen (sorry voor het aandringen haha)
Tijs: Je denkt altijd wel in de richting van ‘Wat als’ uiteraard. We hebben onze verwachtingen op elkaar afgestemd, en voorlopig zit dat er niet in. Het is ook moeilijk realiseerbaar om een project zoals Night's Requiem, waar vele gastmuzikanten aan participeren, live te gaan brengen. Je kan deze gasten uiteraard gaan vervangen door een aantal vaste sessiemuzikanten maar dat doet geen eer aan het mooie werk dat de ze er hebben ingestoken. Dus nee, voorlopig zit het er niet in. Maar zeg nooit, nooit uiteraard… het is niet ons hoofddoel.
Mathias: Zeg nooit , nooit… ergens in mijn achterhoofd speelt een idee om één unieke show te doen op een unieke locatie dat perfect bij het project aanleunt. Maar voor alle duidelijkheid dit is zeker nog niet aan de orde!

Wat is het hoofddoel uiteindelijk? Zullen er in de toekomst nog zulke samenwerkingen ontstaan?
Tijs: We zijn ondertussen bezig met het idee van een tweede EP. Er zijn voldoende ideeën voor andere songs, dus er komt zeker een vervolg op. Het gaat heel vlot, Mathias en ik zijn heel complementair in het schrijven van nummers. We vullen elkaar perfect aan… Alle ideeën die van zowel mij als hem binnen komen, staan we beide achter. En zo kom je natuurlijk rap aan nieuw materiaal!
Mathias: ook voor deze nieuwe nummers werken we graag weer samen met andere muzikanten. Dus wie zich geroepen voelt, mag ons zeker contacteren.

Indien je de kans krijgt met dit project door te breken of er is een major label die het op plaat zet, en ze geven je de kans grotere podia te doen, zou je het dan overwegen?
Tijs: Die op Scandinavische melodeath metal geïnspireerde muziek is er weinig in België. Net omdat er niet veel zijn, is dit een trigger om dit live te brengen uiteraard, er is een voedingsbodem. Misschien wel dus, maar ik ben hierin niet alleen. Laat me stellen, in de mate van het mogelijke zouden we dat zeker en vast willen doen maar, en dat is zeer belangrijk, zonder dat onze activiteit bij onze hoofdbands (enerzijds Hexa Mera en anderzijds Royal Jake) in het gedrang komt. Dat is bij ons de grote voorwaarde. Als dat combineerbaar is? Zeker en vast, maar dit is nu dus niet aan de orde.

Zijn er nog projecten of dingen die je absoluut eens zou willen doen?
Tijs: Het summum zou zijn eens een solo EP of album uitbrengen. En ook, maar dat is een beetje het summum van elke Belgische metal band denk ik, eens op de affiche van Graspop of Alcatraz mogen staan. Dat is mijn bucket list.
Mathias: Wie weet eens een minder metal gericht project… Ik zie mij later nog wel een leuke punkrock band starten. Maar ook hier zullen melodieuze metal gitaarlijnen nooit veraf zijn.

Nog mededelingen?
https://open.spotify.com/artist/0zLeo50e3qtPuDyX4EJY6o?si=WNEcfhQ_SFWlTMwni48ERw

Bedankt voor het interview