Jimi Floyd – Het werken aan persoonlijke relaties is de verhaallijn op deze plaat, een lijn tussen donker en licht

Jimi Floyd is geen onbekende voor ons, in 2020 hadden we reeds aandacht aan zijn debuut 'The Right To Disappear' , een parel van een album gedrenkt in een badje van mystiek en melancholie ...
Het duo bracht recent  een nieuwe plaat uit 'Man is infinite as the void', het mysterieuze blijft en daar zijn we blij om … Lees hier .
Naar aanleiding van deze release hadden we een fijn gesprek met het duo Jesek Van Sante en Hugo Boelhouwer. Uiteraard polsten we ook naar de ambities en toekomstplannen.

Hoe gaat het met jullie tegenwoordig?
Hugo: Muzikaal ligt alles wat op een lager pitje, maar los daar van verloopt alles prima. We zijn heel tevreden.

Muzikaal op een lager pitje? Maar er is een nieuwe release uit’ Man  is Infinite as the Void’; het is toch de bedoeling er iets mee te doen, of is dit nog niet het geval?
Hugo: er gebeurt gewoon niet zoveel, als je wil dat er dingen gebeuren moet je kunnen op tournee gaan, en dat lukt op het moment niet zo heel goed blijkbaar. Dus ja, na de release is alles beetje stil gevallen. Het is gewoon hard werken, op sociale media actief zijn en zo. Muziek maken op zich is gewoon heel leuk. Maar om jezelf te verkopen na zo een release dat is wel heel lastig tegenwoordig en vergt dus tijd. Daardoor is het nu wel even stil op muzikaal vlak dus.

Is het moeilijker om geboekt te worden niet een beetje een probleem van deze tijd, dat het na de corona periode algemeen moeilijker is geworden om als band geboekt te worden? De organisaties nemen een ietwat afwachtende houding aan en spelen op veilig … Hebben jullie er ook ‘last’ van?
Hugo: Hoe het voor corona was hebben we geen idee over, want onze vorige release was net voor we in lockdown gingen. Het is wel moeilijker geworden merken we wel om tussen al dat overaanbod aan nieuwe bands en projecten, het hoofd boven water te kunnen houden.
Jesek: Ik pik daar even op in. Het is inderdaad wat op de achtergrond geraakt ‘muziek’ , maar die recensie op Musiczine was wel een impuls en heeft ons weer wat moed gegeven.
Hugo: dat helpt inderdaad, en ook iedereen die de plaat hoort is er laaiend enthousiast over. Bij beide platen zelfs. Maar helaas blijft het voor de rest een beetje stil, o.a. wat dus die optredens of streams betreft. Dus we hopen dat door reviews en dergelijke, er toch ergens een belletje gaat rinkelen of een deur open gaan.

Dat is zeker geen verwijt naar jullie muziek toe, maar kan het niet liggen aan het feit dat jullie muziek niet de meest toegankelijke is. Ik vergelijk het met een kruisbestuiving tussen Zappa en Bowie, die werden – op uitzondering van Bowie uiteindelijk wel – ook niet direct opgepikt. Kan het daar aan liggen denk je?
Zowel Frank Zappa als David Bowie zijn inspiratie bronnen voor ons. Bowie is een van de grootste artiesten die ooit heeft geleefd. We proberen het niet te laten klinken als Bowie , maar het zit gewoon in elke vezel van ons zijn. Dus ja dan komt dat automatisch wel boven in onze muziek. Wat hij zo goed deed, was dingen zo poppy laten klinken maar tegelijkertijd zaten zijn tekst en muziek boordevol rare structuren. Het is zeker een doelstelling het ook op deze wijze te doen, en daardoor alsnog toegankelijke te klinken, want dat deed Bowie uiteindelijk ook ondanks die structuren en rare kronkels. We willen zeker niet te plat gaan klinken en zo, maar toegankelijker zeker wel.
Jerek: wat mijn manier van werken betreft, ik heb strofes in mijn hoofd en daarmee ga ik aan de gang. Hugo doet daarbovenop de instrumentale omlijsting, en  net die combinatie tussen wat ik er uiteindelijk van maak met mijn teksten en stem, in combinatie met wat Hugo doet, dat maakt Jimi Floyd.

Opvallend, wat de instrumentatie betreft, is bij deze plaat toch die viool klank een meerwaarde. Het krikt die mooie songs naar een nog mysterieuzer en magischer niveau. Hoe hebben jullie deze violiste gevonden, en is het de bedoeling die viool te blijven gebruiken naar de toekomst toe?
Hugo: Carolien Verbeek.  is een heel goede vriendin van mij, en haar inbreng is van een hoge toegevoegde waarde, dus ik zou er heel graag meer mee willen doen naar de toekomst toe; ik doe duw het instrumentale onderdeel, gitaar, bas, toetsen en drum. Maar bij sommige songs had ik gewoon het idee dat moet zij gewoon doen met haar viool.  Wat ze doet is inderdaad een enorme meerwaarde.

Het is een warme plaat, en er hangt iets mystieks in, een soort ‘gevecht tussen donker en licht’, én vooral een verhaallijn… Is het een plaat tussen donker en licht? Of hoe moet ik het zien?
Jerek: Ik steek uiteraard zeer persoonlijke dingen in mijn teksten. Dat gaat ook over liefdesverdriet en hoe je daaruit moet komen De persoonlijke relatie en het werken daaraan, dat is de hele verhalenlijn lijn in deze plaat, en dan bewandel je inderdaad wel die lijn tussen donker en licht, sowieso.

Hiermee wordt wel geen ruim publiek aangesproken, vrees ik een beetje. Ik bedoel dus een publiek waarmee je Sportpaleizen uitverkoopt. Maar dat is wellicht niet de ambitie, welk publiek hoop je met jullie muziek wel te bereiken?
Jerek: we doen het in de eerste plaats voor onszelf. Hoe we samen muziek maken, en dingen creëren samen, dat is het allerleukste.  Maar welk publiek precies? Daar zijn we niet echt mee bezig eerlijk gezegd.  Ik dacht eerder dat het toegankelijk is wat we doen.

Jullie focussen zich eerder op het club circuit? Of wat is jullie ambitie of doel met Jimi Floyd?
Hugo: ik hoef niet in Top veertig of zo terecht te komen, dat is voor niks nodig. Wat ook een feit is, je wordt in Nederland o.a. door radio en zo weggedrukt door echt commerciële dingen, het is daardoor als wat alternatievere band of artiest moeilijker geworden om boven dat maaiveld uit te kijken.  In Engeland heb je nog een circuit van ‘independent’ muziek, maar dat is hier toch wat minder. Het publiek is er zeker, maar je hoort het gewoon te weinig in de mainstream media en dergelijke.  En dat maakt het wat moeilijker voor ons. Er is dus ook wel een clubcircuit in Nederland en zo, maar we moeten ook worden opgepikt en daar knelt het schoentje wat op het moment. Maar een naam maken in dat Club circuit zou leuk zijn, ja.
Jerek: Optreden hebben we inderdaad nog niet zoveel gedaan, en ook deels door die corona perikelen en zo. de Eerste plaat ‘the right to dissapear’’ werd heel goed ontvangen. Doordat we niet konden optreden, is dat allemaal wat stil gevallen. En nu hebben we met onze twee een nieuwe plaat gemaakt, maar hoe we het op de bühne moeten brengen is vooralsnog een vraagteken.

Zijn dat jullie plannen voor dit jaar eigenlijk? Optreden? Of wat zijn de plannen voor 2024?
Hugo: we hebben deze plaat dus uitgebracht, eind vorig jaar, een zware bevalling van vier jaar. De meeste liedjes komen uit de periode van voor die corona tijden. dus nu is het verhaal even af, en ligt alles muzikaal een beetje stil. Er zijn tussen ons (mij en Jerek) gewoon periodes van enorme creativiteit , en dan is het weer even weg.  We zitten dus nu een beetje in die tweede periode. Ergens wordt dat dit jaar wel weer opgekrikt en gaan we gewoon aan de gang met nieuwe ideeën. Voor optredens staat er nog niets concreet op de planning voorlopig. Al denken we er wel over na om op een akoestische manier dingen te gaan doen samen. Er is een aanstekelijke chemie tussen ons beide, die het vuur wel weer zal aanwakkeren , en dan zien we wel wat er wat concerten spelen betreft uitkomt.

Wat jullie doen is uniek, en dat in deze tijden toch wel heel moeilijk, is de sociale media geen goed ‘wapen’ om ervoor te zorgen dat je daarin slaagt? Hoe belangrijk is sociale media voor jullie?
Jerek: we hebben meerdere video clips gemaakt, en regelmatige posten op de sociale media geprobeerd om de media op te zoeken. Maar na een tijdje lijkt het wat op zelfbevlekking en daar heb ik helemaal geen zin in. Ik heb meer zin om muziek te maken. We zitten nu in een soort vacuüm als het ware, en ik hoop dat we daar kunnen uit geraken. We geloven daar zelfs in dat we daar uit zullen komen. Moest het ondanks alles niet lukken, gaan we zeker niet opgeven en nog steeds nummers maken, zeker weten. We geven het niet op!

Is het de ambitie om muziek te blijven maken? Of hoe moet ik dat zien?
Hugo: toen de eerste plaat uitkwam dacht ik ‘nu kan ik rustig sterven’ (haha) want dat doel wou ik bereiken, en was bereikt. We maken ook luistermuziek, we zijn ook geen 25 meer. Dus ja, ik wil gewoon blijven mooie dingen maken en creëren, niets meer en minder dat blijft gewoon het hoofddoel. Maar dat live optreden, daar moeten we toch eens proberen naar toe te werken ja. Live zouden die songs een meer uitgeklede versie zijn, en misschien wel met de violiste erbij, het kan zeker iets worden.
Jerek: het zou bijzonder leuk zijn om eens op special veneus te staan, zoals een kerk of zo. Dat lijkt me leuk om te doen en is zeker een ambitie. ,en dat eerder vernoemde Club circuit, het zou ook leuk zijn. Gewoon op speciale momenten op speciale locatie staan, is een ambitie.

Wordt live optreden niet wat moeilijker, gezien organisatoren graag op veilig spelen? Ligt het daaraan dat je zo moeilijk geboekt kan worden?
Hugo: Wat je tegenwoordig ziet, diegene die wel geboekt worden zijn cover of tribute bands. Die liedjes brengen van Led Zeppelin en dergelijke meer.  Om maar te zeggen. Daar komt ook een iets ouder publiek op af. Dat is leuk om te zien, maar dat drukt de nieuwe en spannende dingen die gebeuren wel wat weg. En dat is een jammere evolutie. Als er iets minder bekend geboekt wordt, komt er ook vier paardenkoppen en een kip op af, bij wijze van spreken. Dus ergens kan ik die organisaties wel begrijpen.

Het is zinnenprikkelend jullie muziek; dus een jonger publiek aanspreken, behoort tot de mogelijkheden. Waarom is het zo moeilijk die jongeren te bereiken denk je?
Hugo: Jongeren zijn heel kort geprikkeld, het duurt enkele seconden en ze ‘swippen’ het weer door. Daardoor is het ook moeilijker om hen te bereiken

De hoes is iets bijzonder lees ik: “Jimi Floyd is back! ‘Man is infinite as the Void’ is our attempt to fill that giant black hole!’’  Heeft dat te maken met dat gevecht tussen licht en donker? Kun je daar iets meer over vertellen?
Jerek: letterlijk genomen, is waar we soms met ons twee inzaten eigenlijk. Met relatie problemen, mensen om ons heen. Tegelijkertijd is dat zo groot, maar ook zo nietig, waarover maken we ons dan zo druk.
Hugo: eigenlijk is in zo een zwart gat alles mogelijk, dat gat kan opgevuld worden. Er zit zoveel potentie in, maar het moet gewoon opgevuld worden. Dat is het verhaal erachter. Dan kom je inderdaad tussen inderdaad een zwart gat, maar ook de mogelijkheden die het biedt om dat gat dus echt op te vullen met allerlei ideeën en zo.

Een mooi statement. Bedankt voor dit fijne gesprek. Hopelijk zie ik jullie toch eens live ergens binnenkort …