TRÆLS - Tijdens het schrijfproces hebben we simpelweg veel muziek gemaakt waar we ons goed bij voelden. Of we daar nu een breed publiek mee aanspreken of niet, valt nog te bezien. We hebben daar eigenlijk niet zo bij stilgestaan

TRÆLS is een vierkoppige Belgische band die progressieve post-metal verweeft met ingewikkelde melodieën, dynamische ritmes in een rauwe, emotionele energie.
De teksten zijn introspectief en persoonlijk, en verkennen thema's als doorzettingsvermogen, groei en zelfontdekking. De band bestaat uit doorwinterde muzikanten, ze vonden elkander in dit project en brachten recent een eerste album uit ‘The Abyss Within', een gevarieerde plaat waaruit blijkt dat hen in een hokje duwen de band tekort doen is. Maar ze hebben interessante verhalen om even rond de tafel te zitten.
We hadden een fijn gesprek met hen en polsten meteen naar de ambities en plannen.

Kun je dit project even voorstellen, hoe is alles begonnen?
Sven: Wij zijn dus TRAELS. Een band uit de West-Vlaanderen dat is voortgevloeid uit het korte bestaan van een andere band waar Jason, Korneel en Kristof reeds deel van uitmaakten. Als trio zijn zij beginnen schrijven met oog op het maken van instrumentale muziek. Iets later ben ik de rangen komen vervoegen. Pas in de laatste fase van de pre-productie van het album werd onder "lichte aandrang" van mede-producer Ace Zec beslist dat Jason toch zangpartijen voor zijn rekening zou nemen. Een zeer wijze beslissing, zo blijkt!

Jullie worden ten dele in het ‘metal‘ hokje geduwd (daar is op zich niets mis mee, metal is cool); hoe zou je zelf de muziek van TRAELS omschrijven?
Sven: Zwaar rustig, of rustig zwaar. Ik vind het persoonlijk moeilijk om er een label op te plakken aangezien er echt veel invloeden inzitten.
Korre: ‘Post-modern-Bryan-Adams-Djent-core’ zou ik het persoonlijk noemen. (haha) Nee, maar serieus, het is niet eenvoudig om er direct een specifieke stijl op te plakken. Onze muziek is duidelijk geïnspireerd door progressieve genres en ik geloof dat er voor iedereen wel iets te vinden is dat hen aanspreekt.

Jullie zijn als muzikanten niet aan jullie proefstuk toe; hoe zou je – los van dit project – je muzikale paden kunnen omschrijven?
Jason: Sven en ik kennen elkaar van de band DEDICTED waar ze jaren samen speelden. Korneel heeft zijn strepen verdiend bij In-Quest en andere bands.
Kristof speelde bij bands als Spoil Engine, Sentre en Regression. Mits de Belgische scene niet de grootste is kwamen we elkaar wel eens tegen op diverse shows waar we zelf speelden of gewoon als toeschouwer gingen.
Kristof: ik heb het gevoel dat ik nu muzikaal thuis ben gekomen. Van H8000 hardcore, over melodic thrash en nu het progressieve werk. Waar het vroeger vooral luid, hard en snel was, word ik nu ook best wel uitgedaagd om als bassist de lijm te vormen tussen het ritmische, de melodieën van de vocalen en gitaren, de open chord-progressies en vooral, de stiltes. Ik ben altijd gefascineerd geweest hoe muzikanten in andere genres mensen net op het puntje van hun stoel krijgen met rustpuntjes en dynamiek. Ik mag denk ik wel zeggen dat dat gelukt is.

Jullie eerste EP klinkt episch, professioneel, met een duidelijk donker kantje; is dit een uiting van jullie als muzikant?
Sven: Episch en professioneel … I'll take it! Het mineurkantje zit er inderdaad wel lekker in, al was dat niet op voorhand bepaald ofzo. Dit is gewoon wat er spontaan uit vloeide.
Kristof: Beetje rare periode ook die de mensheid achter de kiezen heeft. Ofwel zit er nog wat vast en moet dat er eerst uit, ofwel is het gas erop en feest. We zweven wat tussenin, denk ik. Maar echt donker is niet een woord dat spontaan bij mezelf al naar boven is gekomen, er zit ook wel wat "licht" in vind ik. Veerkracht is denk ik wel een thema.

Wat is het grote verschil met de andere projecten (hoewel het ook post-metal gerelateerd is)
Sven: We hebben onszelf geen beperkingen opgelegd qua genre. Dit zorgde ervoor dat we konden putten uit andere genres wat de inspiratie alleen maar bevorderd heeft.
Korre: Het voelt denk ik voor ons allemaal wat als een natuurlijke evolutie.

Even een analyse rond de EP: we horen de bonte variatie, er zijn songs die knallen, en er zijn de erder ingetogen tot dreigende songs, o.m. het prachtige ‘Enigmatic Resonance’. Hoe gaan jullie eigenlijk te werk?
Jason: We wilden vooral als band nummers maken. Mits onze muzieksmaak dicht bij elkaar ligt maakt dit het net iets makkelijker. We houden allemaal van een stevig nummer, maar we kunnen ook genieten van een zeer ingetogen nummer. Dat is duidelijk aan onze plaat te merken. We wilden ons ook niet vasthechten aan regels. Nummers schrijven als band met een goeie vibe, dat was het belangrijkste.

Jullie balanceren in uitersten, maar het ‘epische’ en ‘donkere’ blijft overeind staan in de songs. Er schuilt een soort verhaal, alsof je naar een film aan het kijken bent. Ik voel de spanningsopbouw … Zit er hier een verhaal achter?
Jason: Er zit zeker een verhaal achter. Tekstueel heb ik redelijk wat van me af geschreven. Deze plaat met deze mensen heeft voor mij goed gedaan.
Het gaat over ontgoocheling in mensen, progressie maken en dan er gewoon volledig weer voor gaan. Dat donkere kantje zoals je al vermelde maar toch met de bedoeling om het uiteindelijk positief te houden.

Ooit overwogen iets te doen rond films of zo, gezien de filmische component?
Sven: Nog niet aan gedacht maar is zeker wel een tof idee!

Toegankelijk klinken en durven experimenteren … Klopt die analyse? Is dit hoe je bewust tewerk wil gaan, met de bedoeling een ruim publiek aan te spreken? Of hoe moet ik dat zien?
Sven: We wilden een plaat maken waar we zelf trots op kunnen zijn, maar natuurlijk is het fijn als meer mensen dit appreciëren. Specifiek met oog op een ruimer publiek, zou ik niet zeggen, maar het is zeker mooi meegenomen.
Korre: Tijdens het schrijfproces hebben we simpelweg veel muziek gemaakt waar we ons goed bij voelden. Om vervolgens een selectie te maken van de nummers die op de plaat zouden komen. Of we daar nu een breed publiek mee aanspreken of niet, valt nog te bezien. We hebben daar eigenlijk niet zo bij stilgestaan.

Hoe waren de eerste reacties tot nu toe?
Sven: Zeer positief! Ook van mensen die niet uit het metal milieu komen, wat een leuk compliment is!

Los van de EP, wat zijn de verdere plannen met TRAELS?
Sven: Het muzikale arsenaal verruimen en hopelijk veel shows kunnen spelen.
Korre: Ik denk dat elk van ons de ambitie heeft om met dit project weer een bepaald niveau te bereiken. Hopelijk om ooit weer op festivals te kunnen spelen en vooral veel muziek uit te kunnen brengen.

Hoe zit het met de andere projecten? Valt het allemaal te combineren?
Sven: Nee, dat is zeker waar. Het is werk, gezin en Traels Traels Traels.
Korre: Voor andere muzikale projecten heb ik niet veel vrije tijd meer over, omdat ik me nu al bezighoud met veel aspecten binnen de band. Ik neem ook het volledige grafische aspect van  de band op mij en ondersteun mijn vrouw die de sociale media van de band beheert.
Kristof: Ik drum nog in een Stoner / Sludge band uit Gent genaamd Desert Outpost Alpha. Ook daar wel met wat ambitie om ook wat op te nemen en af en toe een show te spelen. Ik vind het ook een enorme meerwaarde om als bassist wat te kunnen drummen. Ik kan niet wat Jason speelt, maar weet wel perfect wat hij doet.
Maar zo is het wel netjes: vrouwtje, 2 hondjes, eigen zaak, 2 bands, …

Is het in tijden van sociale media, Spotify, Youtube en zo nog ‘nodig’ om platen uit te brengen en waarom?
Sven: Ik denk dat veel mensen en zeker die van onze generatie het fijn vinden om fysiek een plaat vast te kunnen hebben. Ik vind het ook een meerwaarde om het bijbehorende artwork te kunnen bewonderen. Digitaal is dit veel minder.
Korre: Het is waarschijnlijk niet noodzakelijk, maar het geeft wel veel voldoening om na maanden hard werken je plaat in je handen te kunnen houden. Op Spotify ben je als beginnende band slechts een druppel in de oceaan. En dat zal waarschijnlijk niet verbeteren zodra door AI gegenereerde muziek zijn weg vindt naar de streaming platformen. Ik denk dat een fysiek album gewoon iets bijzonders heeft.

Is het de bedoeling om met dit project Sportpaleizen uit te verkopen of heb je liever naam te maken in het club circuit? Wat is het doel en ambitie?
Sven: Ik denk vooral blijven muziek maken en dat delen met mensen en zo connectie maken.
Kristof: Ik denk dat het belangrijk is dat we ons eigen ding blijven doen en het organisch laten groeien. Er is door de dynamiek een zeker intiem aspect aan de muziek en dat werkt nu eenmaal beter in een club dan in een sportpaleis. Een ambitie van mezelf is dat we tijdens de  rustpuntjes stilte kunnen creëren in het publiek, dat er dan zo toch iemand zen bakkes opentrekt en iemand anders dan "SHHHHHHT" roept … zalig vind ik dat! Dan maak je echt connectie, toch? AmenRa is hier echt een schoolvoorbeeld van.

Waar zie je jezelf en je projecten binnen tien jaar? Is er een soort einddoel?
Jason: Eerlijk gezegd is TRÆLS voor mij het einddoel. Dit project is het project waar ik binnen 10 jaar nog aan wil werken.
Korre: Ik sluit me aan bij Jason. Dit project is gericht op de lange termijn. Ik hoop mijn
instrument verder te kunnen ontwikkelen en samen met de band te groeien en te evolueren. Muziek, vriendschap en een glas rode wijn tijdens repetities. Dat is toch tijdloos?

Pics homepag @Yulia Moar

Dank voor de fijne babbel, voeg er gerust enkele links aan toe…
https://open.spotify.com/artist/0720iVTO3e0LjqfOaPRuQ6?si=dfHRenBsTrucWz14JsNpmA
https://traels.bandcamp.com
https://www.instagram.com/traels.band/
https://www.facebook.com/traels.band/