De Portugese formatie Coastwise had in 2022 hun eerste EP, War Machine, uit, een terugkeer naar de basis van pure hardrock. ‘Hard Rock Is Back’ is er eentje in eigen beheer.
In de titel en in de sound wordt er dus duidelijk gerefereerd naar de creatieve hardrock van die vroegere jaren, die ons tot bewegen, dansen en luchtgitaar spelen, aanzette.
Coastwise komt er weg mee, omdat ze kwalitatief hoogstaande hardrock speelt, met die kenmerkende hoge zangpartijen en gitaar solo's. Clichématig zeker en vast, maar hunadrenalinestoten doen je prompt meebrullen.
Voer voor een avondje vertier, het verstand lekker op nul. Naast het krachtige materiaal met enig bombast, is er ruimte voor enkele ballads zoals het mooie “Call Me Again”, gelinkt aan het werk van Scorpions.
“I'm on Fire” en “Jungle Showdown” klinken oud, vertrouwd in het genre, en weinig origineel dus. Maar het feit dat het uiterst genietbare nummers zijn, trekt ons voldoende over de streep; klievende riffs , die hoog uithalende vocals en in speelsheid een gebalde sound, een formule die nog steeds aanslaat voor de hardrock liefhebber 'pur sang'. Dit geluid weet men nog steeds moeiteloos te omarmen …

Tracklist: Make Yourself Ready(Intro) - Hard Rock Is Back - Vampire Love - Gimme Me What You've Got - Call Me Again - I'm On Fire - To The Top - Jungle Showdown - Waking Nightmare - Lamb In The Dark

Marie Van Uytvanck en Amber Piddington van Kids With Buns leerden elkaar kennen op Antwerp Pride in 2018 en amper een jaar later trad het tweetal onverhoopt voor het eerst samen op tijdens Sound Track. Ze gingen verder onder Kids With Buns. Vanaf dat moment ging alles in een stroom versnelling. ze bereikten de halve finale van Humo's Rock Rally en wonnen De Nieuwe Lichting van StuBru.
De weemoed spreekt hier voor zich, die vooral de jeugd aanspreekt. Check gerust nog eens hun optreden in De Casino, Sint-Niklaas (2021) hier .
Hun album 'Out of Place ' kwam uit, die de jeugdperikelen niet vergeet van een volwassen geworden duo.
Het duo zingt over het anders-zijn in een wereld, die niet altijd wil of kan begrijpen. Elke song heeft zijn verhaal, zijn emotie , zijn raakpunt. Het is een persoonlijk album die sombere gedachten uitstraalt , maar evenzeer energie put, om er tegenaan te gaan en  dus een boodschap van positivisme biedt, een gemeende trip, die ons in de ziel weet te raken. Elk van ons kan zich vinden in wat het duo ons tekstueel en muzikaal weet aan te bieden.

Tracklist: Intro (0:47) Daughter (3:23) Clutter (2:47) How Bad Could It Be (3:08) Colder (4:34) Nothing New (4:57) Words (2:58) Pale Face (3:30) Bathroom Floor (3:30) Stubborn Mind (3:00) The Balance (4:02) What Happens in Your Brain (3:32)

De in New York gevestigde trompettist en componist Itamar Borochov presenteerde dit najaar ‘Arba’ (Hebreeuws voor "vier"), zijn vierde album als leider en zijn eerste voor Dave Douglas' prestigieuze Greenleaf Music label. Hij laat zich hierbij omringen door volgende muzikanten, pianist Rob Clearfield, bassist Rick Rosato en drummer Jay Sawyer. Eén voor één virtuozen die het magische trompetspel van de talentvolle Itamar Borochov perfect aanvoelen.
Op het bedwelmende “Abraham” krijg je al een tip van de sluier, jazz en Oosterse muziek zijn hier de basis. Het sublieme pianospel van Rob Clearfield komt op het voorplan zondermeer. Maar elk instrument vindt wel zijn weg, de veelkleurige drumpartijen van Jay Sawyer en de warme baslijnen van Rick Rosato . Naast de instrumentatie zorgen de vocals op o.m. “Ya Sabbi” voor een intens Oosters sfeertje en doet ons wegdromen. Een meerwaarde. Mooi.
'Arba' is een plaat waarop de jazz liefhebber nieuwe dingen kan ontdekken, naast de culturen die elkaar zachtmoedig vinden; eentje die intrigeert, “What Broke You' to 'Wabisabi”.Een groot deel van het album is gekenmerkt van gematigd klinkend materiaal.
"Bayat Blues" is een levendige folkmelodie waarbij de trompet, hobbelig weg, van Borochov overheen raast. Clearfield brengt blues en soul samen in een mooie solo, waarna het weer verschuift naar meer jazz groove. Het gezelschap zorgt dus voor voldoende variatie.
“Who Shall Grand me Flight” en het afsluitende “Farewell” zijn beeldend, zinnenprikkelend en intimistisch …
Itamar Borochov heeft een origineel plaatje die de verbinding maakt tussen jazz en de Oosterse culturen. Fijnzinnig plaatje dus!

Abraham 07:10 Dirge 07:06 Ya Sahbi 06:29 What Broke You? 04:44 Wabisabi 04:21 Bayat Blues 05:01 Truth 04:54 Who Shall Grant Me Flight 02:14 Farewell 06:16

We citeren eerst: "ID:entity, het eerste soloalbum, biedt een diepe en intense introspectie - zowel muzikaal als menselijk - in de wereld van pianist en componist Arthur Possing. Het singer-songwriter format heeft altijd een impact gehad op de artiest en de essentie van liedjes is de essentiële leidraad geweest voor deze nieuwe plaat. Door gebruik te maken van meerdere pianostructuren creëert Arthur een zeer persoonlijk en intiem universum, waarbij hij originelen combineert met covers van invloedrijke songs en vrije improvisatie."
Na 'Four Years' en 'Natural Flow', twee albums met zijn jazzkwartet, valt de Luxemburgse pianist Arthur Possing met zijn solo plaat ook op. Het pianospel van intimiteit, tederheid en warmte staat voorop, om dan over te gaan naar een uitbarsting. Arthur Possing doet het allemaal op zijn eentje op piano, wat een totaalsound …
Arthur Possing vindt het evenwicht tussen uitgebalanceerde ballads en uptempo’s, met aangename verrassingen en wendingen, zoals “Folk song”.
Een reeks nummers wordt gevolgd door een 'interlude' wat dan een andere wending biedt binnen de sound. Ook hier een totaalbeleven  en de ervaring van een filmisch karakter in 'ID. Entity'.

Tracklist: The Essence Of Joy - Seven Days - Midnight Light - Interlude #1  - Folk Song - Interlude #2  - Fields Of Gold  - Interlude #3  - Val Pellice  - Startin'  - Cinematic  - Interlude #4  - Beatriz  

Dock In Absolute is een jazztrio van het Groothertogdom Luxemburg. De meeste van hun composities komen van Jean-Philippe Koch, de pianist van dit indrukwekkend drietal. David Kintziger op bas en Nate Wong op drums zijn de metgezellen die al een impressionante trip in de muziekscene hebben. In de songs weerklinken invloeden van klassieke muziek, rock en progressieve jazz. ‘(RE)FLEKT’ is de derde plaat.
“Heartbeat”, letterlijk eindigend met een kloppende hartje, geeft goed weer met wat te maken hebben. We gaan alle richtingen uit tussen klassiek en jazz. Het is iets aparts en unieks.
Het trio is sterk op elkaar ingespeeld en elk instrument is even belangvol. Het totaalconcept telt hier en  maakt deze ‘(RE)FLEKT’ zo bijzonder.
“Swell” en “Tears for peace” zijn overtuigende klassieke stukken in golvende bewegingen en tempowissels.
Ze gaan speels om met allerhande stijlen. Het is een scherp klinkend trio, dit Dock in Absolute; het kan verfijnd , intiem als snedig, gedreven zijn. Die variatie en wisseling maakt het allemaal spannend en boeiend, luister verder maar naar “Rise in the East”, “Fragnolia” en “Kintsugi”, als mooie afsluiter.
Dock In Absolute weet dus duidelijk een brug te slaan tussen jazz en klassieke muziek.

Tracklist: Heartbeat 5:39 In Your Steps 6:25 Rolling 4:23 Interstice 5:57 Swell 4:36 Tears For Peace 7:10 Ascension 7:10 Sofia 6:00 Rise In The East 4:22 Fragnolia 5:38 Kintsugi 3:34

We volgen Powerstroke al sinds de beginjaren, zowel live als op plaat wist de band ons steeds te overtuigen. Wat de band zo bijzonder maakt, is dat ze steeds zichzelf heruitvinden en nooit lang blijven hangen in één of andere stijl. Het meest kenmerkende aan hun laatste release 'Diamonds Made of Scars' is het veelzijdige karakter.
Het begint al met “Back to Square One” een song vol power en vuurkracht. Maar even goed kan Powerstroke je op intieme wijze kippenvel bezorgen, zoals op “Hunter”. Ze laten hun donker kantje horen op “Read My Lips” en “Billion Dollar Man”. Ze stappen over naar meer thrash metal op “Eyes wide open” , maar ook hier komen nog andere wat donkere stijlen om de hoek kijken. Steeds weet Powerstroke een zekere spanning op te bouwen.
Kortom, op deze band een label kleven is moeilijk … Ze doen hun eigen ding zonder te vervallen in een chaotische brij. Verder zijn we onder de indruk van een razendsnelle waanzinnige song als “Shotgirl” en “Drown Your Hopes in Better sorrow”.
Een meesterwerkje, nu nog die verdiende internationale erkenning …

Tracklist: Back to Square One (3:44) Hunter (3:36) Siren Call (4:18) Ultimate Power (3:50) Show Me a Sign (3:32) Read My Lips (3:57) Billion Dollar Man (4:40) Eyes Wide Open (4:34) Shotgirl (4:38) The Gentle Art of Making Enemies (3:36) Drown Your Hopes in Better Sorrow (3:34)

Pluto Fest 2023 - Bevestigingen, diversiteit en …Vlaamse Folklore Metal
Pluto Fest 2023
Zaal Amb8
Oosterzele
2023-11-18
Erik Vandamme

'Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd', is een oeroude spreuk die ook betrekking heeft op de evolutie die we na de corona periode meemaakten. Grote concerten verkopen moeiteloos uit in soms een paar uur, de kleinere blijven steeds meer in de kou staan. En toch, als er niets meer groeit vanuit die underground, zal er na een tijdje ook geen top meer zijn …Het is een bedenking die we dikwijls hebben als we op die kleinere festivals zijn …
Dit terzijde zakten we op deze ‘regenzaterdag’ af naar een intiem en gezellig festival dat al heel wat stormen heeft doorstaan, Pluto Fest in Oosterzele.
De editie van 2023 was compleet uitverkocht, mooi voor deze initiatiefnemers! Op de affiche staan dan ook ronkende namen binnen de scene zoals de legendarische Ancient Rites en het verbluffende Thorium …Uiteraard was er veel meer te beleven ...

De jonge beloftevolle thrash/death metal band Cobracide mocht de avond openen. En deed dit op een bijzonder strakke, vuurkrachtige wijze, vooral de dodelijke riffs die de gitaristen voortdurend uit de gitaren spuwden, zetten de zaal in vuur en vlam. Cobracide blinkt wellicht niet uit in originaliteit, maar blaast op het publiek, energiek, krachtdadig. Ongeveer 45 minuten spelen ze op dit elan, maar het stoort allerminst. Cobracide trekt een ondoordringbare geluildsmuur op, loeiend hard en loepzuiver.
Een boeiende thrash/death metal band, met enorm veel potentieel!

Persoonlijk zijn we altijd eerder op zoek naar bands of artiesten die dwars van hokjesdenken staan en durven buiten de lijntjes kleuren. We zijn dan verwonderd en het levert gefronste wenkbrauwen op …
Shocker is er zo eentje, net hun gevarieerde plaat 'Fractured Visions Of The Mind'; de plaat nestelt zich gaandeweg in onze vene, eer je ‘em echt goed begrijpt. De band is live verrassend en prikkelend. geprikkeld. Er is de verbluffende samenzang van zanger Sammy Peleman, vocaal eerder lichtvoetig en helder, tegenover het rauwe en duistere van bassist/zanger Koen Van Assche; het brengt iets van donker en licht.
In de instrumentatie hebben we verder Chris Dedeurwaerder die gitaar en keys sterk beheerst; het geeft Shocker een unieke touch. Drummer Louis Genovese en gitarist David Vandewalle sluiten hier perfect op aan, en maken het plaatje compleet.
Shocker is dus een goed op elkaar ingespeelde band, waar elke schakel belangvol is. Wat een variaties en wendingen krijgen we in hun spel. Wat een overtuigende live band.

Aeveris is een  metal band bestaande uit leden van Fields Of Troy, Thorium, Lethal Injury, Always Fallen en Horizons. Eind 2021 bracht de band hun debuut uit 'White Elephant', een afwisselende, veelzijdige, overtuigende plaat binnen de metalcore. Op het Pluto Fest dreven ze het tempo op. Zowel in de instrumentatie als vocaal vocaal klinkt de band erg strak en gebald. De ervaren band heeft een zanger/frontman die al zijn emoties uitschreeuwt. Wat een overdonderende sound. Alles tesamen in één woord ‘Sterk’!

Aktarum is een Belgische band uit Waver die met 'Trollvengers'  in 2022 zijn derde album uitbracht. De rode draad doorheen hun muziek, je raadt het 'Trollen' en alles wat daarbij hoort. Aktarum neigt meer naar folk metal en is hier wat de vreemde eend in de bijt. Ze hebben hun fans mee op het festival, die genieten van een folklorefeestje. Ze staan met geverfde gezichten en alles dat erbij hoort op het podium.
Akatarum brengt ons een goed een uur naar een donker sprookjesbos, die de fantasie prikkelt.
En met een beetje verbeelding zien we zelf ook wezentjes uit dat bos tevoorschijn komen.
Puur muzikaal zit Akatrum echter tussen een Finntroll en Eluveitie, twee bekendere bands binnen het genre. Erg vernieuwend en grensverleggend is het niet, maar ze spelen vol goesting, wat mooi overtuigend is.

Ook Thorium heeft net een nieuwe plaat uit ''Extraordinary Journeys Part I' en kwamen die op Pluto Fest voorstellen. We volgen de band al vanaf het begin, en we waren steeds onder de indruk van een eigenzinnige sound binnen het heavy metal genre. Nooit klinkt het ergens gedateerd. Hun nieuwe plaat is voldoende alternatief. Live worden een goed uur mokerslagen uitgedeeld. De oudere nummers zijn in ons geheugen gegrift en de nieuwe als het daverende “Nightfall” en de single “Across the Nations” - met een enorm hoog meezinggehalte -, zijn ook meer dan de moeite; ze voelen zelfs aan alsof Thorium met dit album is uitgegroeid tot een grootse topper. Ze moeten niet onderdoen voor de grotere namen binnen de scene.
Een daverende, verbluffende, krachtige set kregen we vol uppercuts.  Veelzeggend dus!
Thorium is een band die ons nog nooit heeft ontgoocheld, zowel live als op plaat.

Headliner Ancient Rites is binnen de metal scene (sinds 1989 opgestart) uitgegroeid tot een band met internationale allure. Zanger Günther Theys is de constante binnen de line up, hij weet zich steeds te omringen met muzikanten die hem in zang en tekst sterk aanvoelen. Sjiek. Een verdienste.
Het gevoelsmatige primeert. Gunther schreeuwt z’n Vlaamse Folkore uit, een tot de verbeelding sprekende sage en legende. Griezelig. Het klinkt allemaal scherp, ingenieus. Je wordt meegesleurd naar zijn fantasierijke wereld. Wat een overweldigende sound en wat eern uitstraling van deze imposante Gunther, wiens lange haren wapperden. In 99 waren we al onder de indruk van wat Ancient Rites live presteerde , 24 jaar later is dit nog steeds het geval. Hier werden we warm van, letterlijk een wauw gevoel! Dit was dus een waanzinnige, overweldigende live trip, een occulte totaalbeleving in de donkerte.

Met deze editie hadden we wederom een geslaagde editie van het Pluto Fest

Dank aan de organisatie van Pluto Fest.
Dank aan Musika.be

Organisatie: Pluto Fest

Fifty Lab Music Festival 2023 - Een driedaagse trip ‘Back to the future’
Fifty Lab Music Festival 2023
Alle zalen
Brussel
2023-11-15 t-m 2023-11-17
Erik Vandamme
Beoordeling: 9

Als liefhebber van fantasie, SF en Horror intrigeert ons de mogelijkheid tot tijdreizen. Op muzikaal vlak optredens meemaken van overleden helden in hun glorietijden, of net voor ze bekend zijn geworden, lijkt ons iets magisch het te mogen meemaken. Of reizen we toch maar naar de toekomst om de laatste nieuwtjes in de muziek te ontdekken … Hier heb je echter geen Teletijdmachine nodig. Fifty Lab Music Festival is een jaarlijks weerkerende driedaagse trip, een 'Back to the Future'. Het festival is gecentraliseerd in het centrum van de hoofdstad, verspreid over vijf locaties. Je kan op deze editie dan ook terecht in de Bonnefooi, de AB Club, de Silver Space en in Golden Space van de Beursschouwburg, alsook in nieuwe locaties,  zoals het prachtige Cafe Delune en op het dak van de net heropende Beurs. Daarnaast is er ook een aanbod in de Ancienne Belgique op donderdag en vrijdag.
Alle podia zijn op maximaal vijf minuten wandelafstand van elkaar, waardoor je redelijk snel van het ene optreden naar het andere geraakt. Omdat we echter verkiezen om concerten in z’n totaliteit mee te maken, beperken we die wandelafstand toch een beetje.
Maar op onze tijdreis naar de toekomst deden we een pak fijne ontdekkingen, bands en artiesten die we in het oog mogen houden, als de muziekbusiness hen die kans geeft …

Fifty Lab Music Festival 2023 - dag 1 - Van sprookjesachtige intimiteit naar opzwepende beats
We starten ons tijdreis trapsgewijs naar de bovenste verdieping van de Beursschouwburg. Heel veel trappen later kwamen we terecht bij de Gents-Leuvense formatie  Ão (*****) die met hun album 'Ao Mar' op heel wat goede recensies kunnen rekenen. Lees onze recensie er maar even op na.
En dat ophemelen is niet uit de lucht gegrepen, zo zou later blijken. Live presenteert Ão een overvloed aan muziekstijlen die gaan van dromerig, naar pop en dance. Je kunt op hun muziek geen label kleven. Bovendien ligt de roots van zangeres Brenda Corijn in Mozambique en Portugal. In de sound en in de zang hoor je het. Het is een avontuurlijke reis die ons zwevend naar allerhande oorden brengt.

We gingen nu polshoogte nemen in de Bonnefooi voor Inturist (****),  alter ego van Evgeny Gorbunov, muzikant en mediakunstenaar uit Tel Aviv, eigenaar van het label ‘Incompetence Records’. Een man die blijkbaar van vele markten thuis is … In de Bonnefooi hoorden we zijn mogelijkheden, met het combineren van loops, opzwepende beats en sax, een wilde botsing van elektronisch vernuft en een erg groovy sound, wat we ook wel in de jazzscene horen. Het is een bijzonder zinnenprikkelend experimenteel allegaartje, wat naar meer smaakte …

We zakten af naar de Beerlab, op het dak van de vernieuwde Beurs.  Er is daar een breed assortiment bieren, alsook met het festival muziek … Een artieste die we met stip in onze agenda hadden gezet was Bobbi Lu (*****). De Brits-Brugse Sound Track-laureate van 2022 bezorgde ons koude rillingen door haar zalvende stem en een sound die het midden hield  tussen piano virtuositeit en experimentele klanken. Het klonk ontroerend , bedwelmend. Intens genieten dus van een kleurrijke wereld.

Het contrast met het daarop volgende Dumb Buoys Fishing Club (***1/2) in de AB Club kon niet groter zijn. Het onlangs verschenen debuutalbum ‘Wrecked’ van het Londense duo - die hun inspiratie blijkbaar haalt bij een Daft Punk en Gorillaz – biedt een aanstekelijke sound van opzwepende beats en vocals. Niet altijd origineel, maar entertainment, feest hier, die de temperatuur deed stijgen en tot dansen aanzette.

Over naar de Bonnefooi. Egidius (****) speelt al van jongs af aan muziek. Hij liet de gitaar achter zich en begon tijdens de pandemie te experimenteren met synthesizer. Twee jaar later bracht hij zijn eerste EP uit, gevolgd door meer releases waaronder het debuutalbum van afgelopen winter.
In eerste instantie is hij ondersteund door een vocaliste. Intimiteit heerst, Egidius pikt er op in door zelf vocals voor zijn rekening te nemen . Een kleurrijk klankenpalet horen we, van opzwepende beats, oorverdovende klanken naar een golf van intimiteit. Wat een afwisseling en schakelingen. Een set die ingetogenheid en de dansspieren aansprak. Ingenieus veelzijdig …
In de Beerlab hadden we met Debby Friday (*****) wederom een fenomeen. Debby is een in Nigeria geboren muzikante, die zich toelegt in elektronica, woont en werkt in Toronto. Voor haar debuut werkte ze samen met Graham Walsh, een voor Juno en Polaris Prize genomineerde producer. De sprong omhoog in productiewaarde voegt gewicht en aantrekkingskracht toe aan de genre-flexibiliteit.
In een strak pakje zweeft ze als een zwarte mysterieuze nimf over het podium … De zwoele manier van zingen en dansen met een brede glimlach is mooi. Het klinkt best spannend, opzwepend en gevarieerd, deugddoend met een bruin St-Bernardus biertje.

Afsluiten in de AB Club deden we met Deijuvhs (***1/2) , die een blend van uiteenlopende muziekstijlen aanbood, gaande van jungle naar metal, punk tot drill. Hier konden we headbangen en lekker uit de bol gaan. Het beweeglijke ensemble gaat als een chaotische wervelstorm tekeer en zoekt het publiek letterlijk op.
Het enige minpunt was dat de stem van Deijuvbs teveel werd overstemd door pompende bassen en overstuurde drums. Maar een muzikaal feestje was het.

We eindigen de eerste avond   met een kort en bondig feestje inde  Bonnefooi  en pikten een stukje ROLROLROL (***1/2) op, een project van Jameszoo & Niels Broos.  Ze hebben hun eerste album uitgebracht via Ilian Tape in juni 2023. Het album heet simpelweg 'MUSIC' en is een ‘stopverfachtige’ oefening in pop, moderne jazz en elektronische muziek. Live zorgt dit voor een wilde mengelmoes van stijlen, in de vorm van bijzonder opzwepende klanken, waarbij het duo niet vies is van enige improvisatie. Kleurrijk en luid, die hen als een uniek duo onderstreepte binnen de elektronische muziek. De perfecte afsluiter voor een geslaagde eerste avond

Fifty Lab Music Festival 2023 -  dag 2 - Vrouwen aan de macht!
Op de tweede dag van Fifty Lab waren de ‘vrouwen aan de macht’. Een programmatie binnen een zeer breed kader, die gaat van R&B, over weerbarstigheid naar Oosterse culturen. Mooi.

Die tweede festival dag starten we in de AB Club met een ferme portie typische zigeuner muziek, elegant vermengd met funk, jazz en fusion. Ginga Manga Funk (****1/2) is een gezelschap dat bestaat uit virtuozen op drums, gitaar bas en een zangeres; ze heeft een warme stem en kan ook een ferm potje drummen op haar djembés. Bovendien werden haar vocals vaak aangesterkt door de stem van een indrukwekkend solerende gitarist. Het gezelschap weet de emoties rond die zigeunermuziek heel mooi uit te beelden, en voegt daar eigenzinnigheid aan toe, die muzikaal nauw beantwoordt aan de leefwereld van de zigeuners. Er stond nog niet zoveel volk in de AB Club maar deze magische trip intrigeerde.

In de Bonnefooi zouden zich op deze avond vooral DJ feestjes ontplooien … De avantgardistische pop fee en Sweats-lid Stien Bovijn, oftewel Piffy (*****) maakt gebruik van beats en loops en zet het om tot special effects op haar keyboards. Ze voegt er haar rijkelijk geschakeerd stembereik aan toe, die het midden houdt tussen intimiteit en een aanstekelijke vitaliteit. Het is ' de perfecte muziek om op te dansen, alsook om op te wenen in een hoekje'; ze wordt zo op haar vi.be pagina omschreven. Piffy ging hier op bijzonder speelse, wulpse en frivole wijze te werk in de Bonnefooi. Artieste om in het oog te houden…

Een korte wandeling en met de lift naar boven bracht ons in de Beerlab. Zedie (****)  is een Belgisch-Nigeriaanse zanger, songwriter en componist geboren in Brussel, fkomstig van het Epie-Atissa volk uit het zuiden van Nigeria. Die invloed etaleert hij ook in zijn set, hoewel er ook een streepje Franse chanson naar boven komt; De man heeft een warme stem en pakt je dan ook op gezapige wijze bij het nekvel. Zedie dompelt je onder in een melancholische sfeer met een Afrikaans tintje aan verbonden. Hij haalt zijn invloeden eveneens uit de Franse variété, wat ook tot uiting komt in zijn in het oog springende podium act. Soms neigt het daardoor naar ietwat kitscherig gedoe , maar dat stoort allerminst. Door zijn warmhartige uitstraling en kristalheldere stem weet hij iedereen te betoveren.
Ondertussen stond de AB Club goed gevuld voor Marguerite Thiam (****). Deze Franse actrice en singer-songwriter weet een brug te slaan tussen intimiteit en dans, op ingenieuze wijze. Marguerite Thiam klinkt emotievol, ontroerend. Een zinnenprikkelende set dus

In de Bonnefooi genoten we nog even van de DJ set van Jailed Jamie (****) die een gevarieerde set brengt van trance en rave. Jaime Tellado aka Skygaze is sinds 2013 actief in de Spaanse elektronische underground scene, en weet perfect hoe hij een publiek moet inpakken. Met z’n vocals maakt hij zijn DJ act nog wat unieker. Meer nog, het geeft een emotionele draai aan de klankenpracht. Best een aangenaam verrassing in de Bonnefooi.

Cyra Gwynth (*****) beweegt zich in de BeerLab op het pad van de betere R&B, die iets meer biedt dan opzwepen en dans. Ze zingt en brengt haar teksten met zoveel gemeende emoties, waardoor ze je ziel diep raakt. Net die combinatie zorgt ervoor dat deze talentvolle Belgische artieste niet moet onderdoen voor de zogenaamde grote namen binnen de scene. Helaas werd haar set teveel verstoord door gebabbel, zeker bij het deel waar ze op een stoel over haar leven vertelt. En toch wist ze het publiek goed te bereiken toen ze een intieme song bracht in alle weemoed; de lichtjes werden boven gehaald en ze krijgt de zaal stiller. Om daarna met een knappe R&B shot ons terug aan het dansen te zetten.  Voldoende variatie dus om ons bij te blijven.

Met 'stip ' hadden we Mitsune (*****) in onze agenda gezet. Mitsune wordt aangevoerd door een krachtig trio vrouwelijke Tsugaru shamisen-spelers en begeleid door percussie en contrabas.  Deze Japanse act deed het Midden-Oosten uiteenlopende ontwaken in een volle AB Club. Niet alleen de instrumentale inbreng, met vaak traditionele instrumenten, maar ook de vocale inbreng voeren je letterlijk mee - naar die voor de Westerling nog steeds onontgonnen gebieden. Soms klink het dansbaar, maar even goed dompelt het gezelschap je in een intieme sfeer met een licht dreigend kantje. 'Mitsune is een muzikaal en visueel feest dat emotie, folklorebeelden, stuwende grooves en wilde mode oproept’, staat in de bio, en dat is absoluut niet ver gezocht. Dit was een verrassend combo en een fijne ontdekking.

We gingen nog even de beentjes uitzwieren op de DJ act van de Italiaanse klankentovenaar Vanafec (***1/2) die door een zeer opzwepende set vol filmische soundscapes, de fantasie weet te prikkelen. De bleeps&beats en de prikkelende soundscapes brengen een kleurrijke wereld en trekt de kaart van het dansen. Mooie afsluiter.

Fifty Lab Festival 2023 - dag 3 - Humor, absurditeit en een hartenbreker
Op de derde festival dag vertoefden we vooral in AB, knus genieten van humoristische sets met een hoek af, tot ons laten bedwelmen door allerhande sounds. Afsluiten deden we echter met een hartenbreker van formaat..

We starten de avond in de AB Club met het gekke gezelschap Chevalier Suprise (****) een formatie aan toppers die zijn naam niet heeft gestolen; verrassend was deze set in elk geval. Getooid in soldatenpakken, brengen de heren een soort punk; er wordt dan ook stevig gestampt en geduwd op dat podium. Vooral straalt Chevalier Suprise veel zelfrelativering en humor uit.
Ze zorgden voor een eerste glimlach, terwijl heel subtiel een spiegel werd voorgehouden. Dat is waar het bij punk toch om draait … Echter, deze band in dat hoekje 'punk' duwen, is hen tekort doen … Het is een zootje ongeregeld die lekker om zich heen stampt en de controverse niet uit de weg gaat.. zonder die humor niet uit het oog te verliezen uiteraard.
Punk met een ferme hoek af, zouden we de band nog het best kunnen omschrijven. Een eerste uppercut.

Ricardo Martins (****) werd bekend in de Portugese muziekscene als drummer in bands als Adorno, Lobster en Cangarra. Hij groeide ondertussen uit tot een van de meest geliefde en drukbezette Portugese muzikanten. Helemaal op zijn eentje toont hij zijn capaciteiten in een rustig Bonnefooi. De man is niet alleen een verbluffende drummachine, hij maakt gebruik van speciale effecten,  die het experimentele karakter van zijn muziek omkaderen of hij gooit er subtiele vocals aan toe. Hij ontplooit zich tot een klasvolle multi-instrumentalist, met zijn gevarieerd drumwerk. Een talentvol artiest.

Over veelzijdigheid gesproken … James de Graef staat onder het pseudoniem Loverman (****) helemaal alleen op het podium van de AB Box, enkel met gitaar en z’n doorleefde emostem. Hij krijgt de aanwezigen stil, maar durft ook over te gaan naar een meer dansbare act. Om later je weer op het verkeerde been te zetten. Wat een virtuositeit.
De sterkte van Loverman is dat hij helemaal op zijn eentje je kan ontroeren, anderzijds opzwepend je aan het dansen zet. Loverman is een klasse entertainer die zijn publiek letterlijk gaat opzoeken. Man met groot potentieel.

Ons werd de band University (****1/2) aangeraden na het Sonic City Festival in Kortrijk. Het gekke gezelschap brengt een chaotische vorm van postpunk met een hapje hardcore, ook met een ferme hoek af. Er zijn de gitaristen, die op scherp staan en er is de zanger/gitarist die brult of zijn teksten fluistert, tot hilariteit van het publiek. Ongelofelijk wat de drummer op zijn drumstel doet; het lijkt wel alsof hij waanzinnig is geworden, eens hij de cimbalen aanraakt.
Een rollercoaster van humor en absurditeit  kregen we, ondanks dat deze muzikanten verdomd goed weten waar ze mee bezig zijn; puur muzikaal zijn het echte virtuozen. Het meest in het oog springende bij dit gekke gezelschap is echter de man met bivakmuts die schijnbaar computerspelletjes zit te spelen, en telkens de songtekst toont op een blad papier. Wat zijn functie ook mag zijn, het is iets speciaals. Bizarre set zondermeer.

We namen nu even polshoogte bij het Belgische rap duo 39Bermuda (***). Het duo gooit alle rap/hip hop clichés op een hoopje, en voegt er eigenlijk niets vernieuwend aan toe. Toch weten ze ons te intrigeren. Ze brengen die rap vanuit een onweerstaanbaar buikgevoel. De energie spat daadwerkelijk alle kanten uit. Stilstaan is onmogelijk.
De set werd abrupt afgebroken toen het geluid onverwachts stil viel, en het duo het podium verliet; Wat verweesd bleven we er eerst nog , maar uiteindelijk verlieten we de zaal, niet meer wachtende tot ze zouden terugkeren.
Binnen het rap genre zullen ze wellicht een rits schare fans vinden, en hun stempel weten te drukken door hun niet aflatende energie, maar ons konden ze niet compleet over de streep trekken. Helaas.

In eerste instantie was het de bedoeling om deze derde dag Fifty Lab af te sluiten met een tot de verbeelding sprekende Cumgirl8 die op Sonic City Festival in Kortrijk eveneens sterk voor de dag kwam. Maar er was geen doorkomen aan, de zaal stond te vol en mensen moesten buiten wachten.
Dus besloten we de avond af te sluiten in Beerlab, waar we de vorige twee dagen prachtige optredens hadden gezien. Dushime, (*****) ook bekend als Andie Dushime, Kigali, (film-/theateractrice, muzikante, zangeres, verhalenverteller en performer) is een nieuwe verschijning op het Belgische kunsttoneel. Het theatrale keert ook terug in haar emotionele set, ze grijpt je al door haar performance bij de keel. Dushime heeft een prachtige, heldere stem, tot zelfs een opera gehalte, …of het kan zacht zalvend, intimistisch, hypnotiserend zijn.. Helaas werd de set overstegen door vervelend gebabbel. Ondanks Dushime vriendelijk vroeg om 'uw innerlijke ziel te laten spreken' lukte het haar in eerste instantie niet volledig, maar ze hield vol, waarbij at last iedereen van die intense set genoot.
Er heerste een soort warme gloed in deze muzikale trip. Wij genoten op magische wijze …

We gingen toch nog even poolshoogte nemen bij A Strange Wedding (***1/2) die met een gevarieerde DJ set ‘ de raver' in ons wakker maakte; bonkende beats wisselt hij voortdurend af met vreemde soundscapes. Een kleurrijk klankentapijt.

Fijne, mooie afsluiters waarvan deze van Dushime nazinderde . Wat een driedaagse trip hier ‘back to the future’ …

Organisatie: Fifty Lab

Remy Van Kesteren is een veelzijdige, Jonge harp virtuoos. Hij heeft nieuw werk uit, 'Muses'. Hij liet zich inspireren door de negen Muzen uit de oude Griekse Mythologie.
We hadden nog een fijn gesprek met Remy nav deze release.
We waren ook aanwezig in een goed gevulde AB Club. Hij wist ons te begeesteren, te betoveren met z'n magische harpklank, wat een zinnenprikkelende trip dus …  Live .

De plaat is een brug tussen klassiek en pop. Hierbij vertelt Remy een verhaal en prikkelt hij de fantasie. De luisteraar heeft de ruimte zelf het verhaal in te vullen. Er zijn ingetogen momenten, de sound breed crescendo-wijs opengetrokken en er zijn experimentjes. Muzikaal Lekker wegdromen met donderslagen . Een totaalbeleving, die ons telkens weet te raken.
Het is dus een fantasieprikkelende plaat waabij Remy Van Kesteren het harpspel centraal plaatst binnen die pop en klassiek.
Wat een klankenspectrum, met een verhaal die tot de verbeelding spreekt …

Tracks: dawn chorus 04:12 daydreaming 05:14 avril 14th 02:07 alberto balsalm 03:16 perth 03:09 crown 05:44 gnossienne no. 3 04:09 isolated system 04:07 small memory 02:20 largo (sonatina in f sharp minor, op. 67/1: II. largo) 04:43

Klassiek
Harp/klassiek/experimenteel
Muses
Remy Van Kesteren

Robert Jon & The Wreck-crew, afkomstig uit het Zuidelijk deel van de Amerikaanse staat California, zijn inmiddels al weer toe aan hun zevende studio-album. ‘Ride Into The Light’ verscheen  via het nagelnieuwe label Journeyman Records van top-gitarist Joe Bonamassa. Met zijn kompaan Josh Smith (Marc Broussard, Eric Gales, Joanne Shaw Taylor) deed hij ook een deel van het productie-werk, naast legendarische namen Don Was (John Mayer, Bonnie Raitt), Dave Cobb (Brandi Carlile, Chris Stapleton) en Kevin Shirley (Iron Maiden, The Black Crowes).
Daarnaast werkte de band samen met bekende songschrijvers als Charlie Starr, Tom Hambridge en Ian Cullen. Ze werden dus omringd door een All Stars-ensemble en dat vertaalt zich: 'the resulting album finds the band reaching a new level of musicianship and songwriting prowess, delivering a fresh take on southern rock and roll, with catchy melodic Americana tunes and bluesy riff-driven sing-along roots rock songs, while evoking classic '70s bands. It's packed with blistering blues-rock and sun-soaked Americana ballads, and it is as high-octane as it is soul-stirring, proving that good-old feelgood rock and roll - with soaring guitar leads, boogying grooves and rich vocal harmonies - is still thriving in 2023'.

'Ride into the Light' is een aanstekelijke, lekkere (bluesy) klinkende plaat, met een rits happy tunes, luister maar naar “Pain No More”, “Who Can Love You” en “Come At Me”.  Een toegankelijke sound, met een gevoel van welbehagen.
'Robert Jon & The Wreck zijn virtuozen, die een speelse, verslavende invloed uitoefenen op de uptempo als de meer intiemere nummers. Wat een variatie. “Bring me back home again” als de titelsong “Ride into the light”  zijn nog zo’n fijn pareltjes.
De plaat is een live ervaren van pakkend en aanstekelijk materiaal. Op een podium komt het letterlijk tot leven.

Tracklist: 1 Pain No More 2 Who Can Love You 3 Come At Me 4 One Of A Kind 5 Bring Me Back Home Again 6 West Coast Eyes 7 Don't Look Down 8 Ride Into The Light