Dressed Like Boys (Jelle Denturck) - Ik hoop  dat mijn plaat een soort ‘rimpel effect’ teweegbrengt. Dat het iets los maakt bij mensen; mensen een beetje zachter kan maken, zodat we wat meer genuanceerd naar elkaar kunnen kijken en met elkaar omgaan

Dressed Like Boys is het solo project rond DIRK. zanger en bassist Jelle Denturck. ‘Vocaal zorgt hij voor kippenvelmomenten. Hij heeft enthousiaste muzikanten rond zich en de aanwezigen kunnen lekker swingen, of er is die groovende weemoed te horen. Hun speelsheid siert en oorstrelend klinkt die piano en gitaar’, schreven we over het optreden van Dressed Like Boys op Les Nuits Botanique, Brussel.
Lees gerust https://www.musiczine.net/index.php/nl/festivals/item/98865-les-nuits-botanique-2025-jay-jay-johanson-efterklang-michelle-gurevich-groovy-sounds-van-weemoed-en-melancholie
Er schuilt een interessant verhaal in dit project, waar we graag het fijne wilden van weten. We hadden we een fijne babbel met Jelle.

Waarom dit solo project? is het een soort uitlaatklep?
Ik ben al heel mijn leven, op een of andere wijze, creatief bezig. Ik was al bezig met muziek sinds ik mijn eerste gitaar heb gekocht en twee akkoorden na elkaar kon zetten. Ik heb me , wat inspiratie betreft, altijd laten leiden door het moment. Bij DIRK. Was dat een ‘90s grunge invloed. Ik had wel het gevoel dat ik dit niet altijd zelf in de hand had. De muziek komt, en ik volg. In 2022 heb ik besloten even mijn job stop te zetten om tijd te steken in ‘de grote vragen des levens’. Hoe wil ik mijn leven invullen? Hoe wil ik verder gaan in mijn leven? Het zijn vragen die ik mezelf nog nooit echt heb gesteld. Ik heb me daar een half jaar mee bezig gehouden, dat is ondertussen een jaar geworden. In die periode heb ik veel gelezen, heel veel filosofie bestuderen. Door mezelf op een heel andere manier te bekijken kwam er ook wat andere inspiratie naar boven drijven. En dat is Dressed Like Boys geworden. Vermoedelijk was dat ergens van binnen al lang aan het sluimeren, en is het nu pas echt naar boven gekomen.

Is het ook rechtstreeks verbonden met uw geaardheid, is die uitlaatklep nog nodig? Is er de dag van vandaag nog steeds een probleem rond homoseksualiteit; persoonlijk merk ik helaas van wel …
Het is meer nodig dan pakweg tien jaar geleden zelfs. We zijn zelfs tien stappen achteruit aan het zetten tegenwoordig. De cijfers liegen er niet op, ik als ‘Gay man’ ben verboden in 64 landen. Dat is 1/3. Ook in Polen is nu een nieuwe president verkozen die daar tegen is, de laatste tijd is er meer slecht dan goed nieuws rond de Holebi gemeenschap. Ik ben gisteren in België geland, ik kom van New York , ik ben daar naar Stonewall geweest en dat is de plek waar Pride is begonnen. Ook hij vertelde mij dat we tien jaar achteruit is gegaan, maar hij blijft strijdvaardig. Ik vond dat dit persoonlijk verhaal niet thuis hoorde bij DIRK. , we schreven ook alles samen. Het was daar het medium niet echt voor, daarom ben ik met dit solo project begonnen.

Je haalt de inspiratie o.m. uit de gebeurtenissen van de New Yorkse gay bar ‘Stonewall’ in 1969 (toen was ik vier jaar). Kun je erover wat meer vertellen?
Pride is daar in 1969 begonnen, en heeft 72 uur geduurd. Mensen die daar aanwezig waren zijn later de eerste Pride Parades georganiseerd. En dat was om Stonewall te herinneren , het is steeds groter en groter geworden. En nu heb je wereldwijd Pride parades.

Wat me opvalt is dat de jeugd (in het algemeen) er nog steeds door geïnspireerd is. Het is opmerkelijk, heb je een verklaring?
Voor mij persoonlijk? Sinds ik wat actiever bezig ben met mijn eigen seksualiteit dat verkennen en daarover leren. En de geschiedenis uitspitten van die Queer comunity geeft me een zekere verankering , een groepsgevoel. Dat doet me deugd, dat ik weet dat ik er niet alleen voor sta. De eigenaar van Stonewall zei op een bepaald moment ‘’it’s important you know you history, or you may not have a future’. Ik he ook altijd wel interesse gehad in de geschiedenis. Maar ik vind het ook belangrijk om de geschiedenis te bestuderen en daar dan wel iets mee te doen. om dat vast te pakken, er iets van jezelf in te verstoppen, en door te geven aan de volgende generaties. Ik hoop dat het gehoord kan worden , en tot nu toe heb ik het gevoel dat het goed gaat. De steun die ik tot op heden al heb gekregen is enorm. Ik sta er soms zelf van versteld.

Ik las onlangs ‘when we strapped our breasts down and dressed like boys again. Ze gingen terug naar huis waar ze weer zouden doen alsof ze normale mensen waren.’ Er is niets ‘abnormaal’ aan homo zijn toch?!
Natuurlijk, maar je moet dit kaderen in de tijdsgeest. In die tijd kon je zelfs je job kwijt geraken als bekend werd dat je homo was. Het moest in het geniep gebeuren, in vaak lelijke brakke pubs, goed verstopt voor de buitenwereld. Je kon ook niet hand in hand lopen op straat. De mensen die toen zijn beginnen vechten voor Queer rechten. Hebben daar de gevolgen van gedragen, en daarom vond ik het ook belangrijk om daar een eerbetoon rond te maken. Op basis van getuigenissen van mensen die er toen bij waren. En ik vond het ook belangrijk om daadwerkelijk naar daar te gaan.

Een ander inspiratie is Jaouad Alloul. Ik heb een interview met hem gehad. Een bijzondere persoonlijkheid. Je hebt een song aan hem gewijd. Hoe groot is die band tussen jullie?
We hebben samen gewerkt voor de video clip. Ik heb hem via een bevriende muzikante leren kennen in een toneelstuk. Zij had de muziek gemaakt voor een theater stuk.  en Jaouad zat ook in de productie. Ik vond het een heel tof, bevrijdend stuk Hij was daarin een dragqueen in die show en leefde zich compleet in die rol in. Het was een heel toffe en verfrissende voorstelling, ook veel gelachen. Die voorstelling was een grote inspiratie, hij heeft ook bepaalde dingen gezegd die bleven nazinderen. Ik schrijf graag over de dingen rondom mij , en dat stuk boeide mij dus enorm. Ik heb de demo ook doorgestuurd naar Jaouad. Hij was vereerd. Het is een schone mens.. veel respect!

Het interview bleef me bij. Hij had het ook over zijn geloof, spiritualiteit, met de link dat homo-zijn over het algemeen niet wordt aanvaard. Hoe ervaar jij het tegenover geloof en je geaardheid?
Over religie en seksualiteit heb ik weinig te zeggen. Ik ben als kind gedoopt maar heb me laten ontdopen. Ik zoek en vind mijn heil meer in het Boeddhisme en Taoisme dan in enige andere religie. Wel studeerde ik een jaar Islam toen ik in de kunstschool zat en kon kiezen. Puur uit interesse. Maar ik heb niet genoeg kennis van eender welke religie om er veel over te kunnen zeggen. 

Ik merk in het live optreden in de Bota de energie van DIRK. Ondanks de intieme plaat, hoe maken we de link naar het gedreven live karakter?
Muzikaal is het inderdaad een heel stuk rustiger. Maar was is energie? Roepen en tieren is ook energie. Energie kun je echter op veel manieren uiten. In het begin zat ik wat achter mijn piano me af te vragen ‘is dat niet wat te statisch’ maar als je in de schwung zit komt dat gewoon vanzelf. Ik zat me, met mijn topmuzikanten rond mij, gewoonweg te amuseren. Als mijn gitarist een solo bovenhaalt, ik zit gewoonweg mee te genieten met het publiek. Geweldige ervaring was dat in Brussel.

Er is inderdaad een enorm contrast tussen de intimiteit op plaat en de live performance. Bewust gekozen?
Ik noem het een muzikaal zelfportret. Zelf onderzoek voor gedaan, veel in de spiegel gekeken. Ik wil dat ook niet doen om mijn eigen ego te strelen , of mezelf interessant vind, ik vind het gewoon interessant om te leven en om mens te zijn. We zijn zo complexe wezens. We kunnen elkander zoveel leed aandoen, maar ook veel leed verdragen. Het feit dat we zelfbewust zijn maakt van ons unieke wezens. En dat gaat nooit stoppen met me boeien, en net daarover wil ik schrijven. niet over mij , maar over de mens, alleen doe ik het via ‘mij’

Het contrast is wel vrij groot…
Je ziet soms met muzikanten dat ze even een solo uitstap doen, en dat het wat in diezelfde lijn een beetje blijft liggen met was ze bij hun band deden. Bij mij is het inderdaad een dag en nacht verschil, maar dat is ook wat hoe ik in elkaar zit. Ik verveel me niet graag, als ik in iets interesse heb kan ik me daar helemaal instorten. Dat was met DIRK. Ook zo hoor. Als ik daarmee bezig was heel mijn wereld DIRK. En nu is mijn hele wereld Dressed Like Boys. Het ziet er helemaal anders uit, maar het is en blijft gewoon ik die bezig ben.

Hoe waren de reacties tot nu toe?
Mensen sturen me berichten , vaak ellenlange berichten over waarom bepaalde songs hen diep hebben geraakt, en hoe dat komt en dat daar een andere geschiedenis aan vast hangt. Wat ik heb geleerd, als je op goudeerlijke muziek durft maken, zullen mensen ook in hun reacties gewoon open en goudeerlijk zijn.

Is er ook een keerzijde van de medaille? Kijk maar naar sommige reacties op sociale media van een Red Sebastian? Hoe ga je ermee om als je zo’n reacties krijgt dan?
Vandaar ook het woord ‘kwetsbaar’. Je stelt je kwetsbaar op, als je u dan willen slaan gaat het echt pijn doen. vroeger zou ik dat niet hebben gedurfd omdat ik bang was van die haat reacties. Nu sta ik veel sterker in mijn schoenen om eventueel haat reacties of reacties van onbegrip te kunnen plaatsen denk ik. En van mij af te schuiven. Als er mensen zijn die vinden dat mensen zoals ik niet zouden mogen bestaan dan is dat hun probleem dan, niet het mijne. Ik hoef me daar dan ook niet mee bezig te houden. als zij dat vinden is dat bijzonder jammer voor hen, want zij ontzeggen zich liefde.. ontzeggen zich schoonheid in het leven. Ik heb ook het geluk in een land te leven waar ik zonder schaamte mezelf kan zijn. Soms gaan er wel alarmbellen op, onlangs was er een jongeren enquête in HUMO en daaruit bleek dat 4 op tien jongeren homofoob is. Maar we moeten gewoon verder.

Wat zijn de verdere plannen?
Ik ben vertrokken voor zeker vijf jaar.. de plaat komt uit op 29 augustus. Maar ik heb nu al voldoende songs voor de volgende plaat , wanneer die er dan gaat komen weet ik nog niet, maar volgend jaar gaat er al zeker nieuwe muziek uitkomen van Dressed Like Boys. En ik ben zelfs al met een derde plaat bezig, maar dat zal eerder een zijsprong zijn waar ik nog niet zoveel kan over vertellen. Ik heb gewoonweg veel inspiratie, er is in mij iets wakker geworden en ik ben de vogel in mij vrij aan het laten. Maar wat de nieuwste plaat betreft, staat er ook heel veel op de planning.
We gaan die plaat voorstellen in de AB in oktober. https://www.abconcerts.be/en/agenda/dressed-like-boys/a10Qw000007DvEBIA0
We gaan ook in een groot deel van Europa toeren. Op het moment staan er shows op de planning in België, Nederland, Duitsland , Frankrijk, Tsjechië,  Oostenrijk, Finland en Zweden en er zullen er zeker nog bij komen. We zijn aan het bouwen aan iets, waar het gaat eindigen? Geen idee. Maar dat we nog niet aan dat einde zijn, daar ben ik heel zeker van…

Vrees je niet een beetje dat de mensen komen kijken naar‘de zanger van DIRK.’, en niet naar Jelle zijn project?
Ik merk dat dit lichtjes aan het veranderen is nu. In het begin was dat inderdaad ‘dat is dienen van DIRK.’ (haha). Maar dan schrikken ze toch omdat die muziek compleet anders is. Ik snap dat mensen , als ze DIRK. Kennen, ze even daaraan moeten wennen. En dat er mensen zijn die gaan zeggen  dat ze DIRK meer hun ding vinden… DIRK. Zat ook wel in zijn eigen niche , het is niet dat iedereen daar naar luistert.  Het is ook niet het gevoel dat me dit remt of tegen houdt. Dressed Like Boys is toegankelijker en meer voor een ruimer publiek, dat merken we aan de streams en radio feedback.

Nu we over DIRK. bezig zijn … Komt er in de toekomst nog iets uit van DIRK.?
Volgende week (de week na dit interview) gaan we nog eens gaan eten samen, omdat het een tijdje geleden is dat we elkaar gezien hebben. Ik heb hen wel al moeten zeggen dat het zodanig druk aan het worden met Dressed Like Boys dat de pauze rond DIRK. wel iets langer zal duren dan gepland. ik ben niet zo goed in steeds opnieuw van petje verwisselen, en op het moment ben ik teveel met mijn solo project bezig. En wil ik me daar helemaal op focussen. Ze hadden daar alle begrip voor. Maar ik sluit het zeker niet uit dat we er nog eens zullen invliegen, maar ik ga geen beloftes maken en zeggen ‘wanneer’’.

Je hebt al op veel podia gestaan, grote en kleine. Ook festivals. Zijn er nog doelen, ambities? De wereld veroveren?
De wereld veroveren niet direct (haha). Waar ik wel van droom, ik zou ooit eens in het Koninklijk Circus in Brussel willen staan. Dat is een ongelofelijk mooie zaal. Dat is geen sportpaleis, maar dingen als Sportpaleis en Vorst spreken me sowieso minder aan. Ik vind dat op die grote zalen de focus meer ligt op entertainment dan de essentie van de muziek zelf… Koninklijk circus is een vrij grote zaal waar je die intimiteit nog kunt bewaren, dat is zeker nog een doel dus, daar eens spelen.

Hoop je met het project ook iets te veranderen in het leven, waardoor mensen anders gaan denken of doen? Of is het wat te ver gezocht? Wat is je hoofddoel met dit persoonlijke project?
Ik wil dat mijn plaat een soort ‘rimpel effect’ teweegbrengt. Dat het iets los maakt bij mensen. Ik hoop het de wereld, ons land of Europa een beetje toleranter kan maken. Een beetje zachter maken, zodat we wat meer genuanceerd naar elkaar kunnen kijken en met elkaar omgaan.  En meer naar elkaar kijken en luisteren , i.p.v. eerst te oordelen en dan te spreken. Het zou fijn zijn moest deze plaat mensen wat begripvol, zachtmoediger maken. Maar los daarvan, als ik muziek schrijf ben ik enkel daar mee bezig en niet met het effect dat het kan teweegbrengen. Ik hou me bezig met de muziek, uiteraard met een boodschap van tolerantie, muziek die het leed in de queer comunity erkent, en ik hoop dat ik dit leed op die manier een beetje lichter kan maken. 

Bedankt voor het fijne gesprek, veel succes met alles wat je doet, we blijven het met plezier op de voet volgen.