Julien Tassin - Muziek brengt ons allemaal(!) samen, wie we ook zijn of welke taal we ook spreken. En dat is het mooie ervan, én het geeft me ook hoop voor de toekomst.
Julien Tassin is een veelzijdig gitarist, van vele markten thuis. Hij brengt aan de lopende band releases uit, zit in tientallen projecten en zijn muzikaal spectrum is enorm divers. Op zijn laatste solo plaat 'Wild Around', een persoonlijk meesterwerk, bindt hij moeiteloos jazz en blues aan elkaar en is improvisatie de troef . Samen met saxofonist virtuoos Manuel Hermia en percussie wizard Chris Joris voegt hij op 'Midnight sun' er Afrikaanse invloeden aan toe. Het zorgt op plaat voor een divers aanbod wat leidt tot een oneindig improviseren.
We waren aanwezig in De Casino, Sint-Niklaas en spraken Julien na het optreden over de gig, de twee releases, de muur tussen Wallonië en Vlaanderen, de ambities en toekomstplannen.
Een snelle terugblik op 2024, hoe verliep het jaar voor jou... Je optreden in de Ha Concerts in Gent was voor mij één van dé concerten van het jaar. Hoe beviel het jou allemaal?
Ja, het was een heel druk jaar. Het was ook het jaar van mijn eerste album volledig geïmproviseerd (Song Offerings met drummer Nico Chkifi). Dit was een belangrijke stap in mijn carrière. Ik heb ook mijn vierde soloalbum uitgebracht en een album met Manu Hermia en Chris Joris dat tegelijkertijd is gecomponeerd. Het trio album is voor mij het verlengde van wat ik solo doe. Het klinkt meer “jazz” door de aard van de instrumenten en er zit meer pit in, het team staat ook meer open voor improvisatie. Dus op een bepaalde manier zijn de twee releases met elkaar verbonden. Daarom heb ik de twee albums ook tegelijkertijd uitgebracht.
Ik was onder de indruk van de twee albums. Maar nu ik je op het podium heb gezien met je solopartij en met het trio, begrijp ik het verschil meer. Wat me het meest opvalt is de verbinding tussen blues en jazz, als een perfect huwelijk tussen blues en jazz met eindeloze improvisatie. Was het een bewuste keuze om het zo te doen?
Bluesmuzikanten blijven tegenwoordig meestal traditionele blues spelen, terwijl jazzmuzikanten een beetje afstand nemen van de traditionele jazz. Mijn eerste liefde is blues. Het zit altijd ergens in mijn muziek. Maar ik ben een Europeaan. Ik ben geen Afro-Amerikaan of Amerikaan of wat dan ook. Blues is voor mij de makkelijkste manier om mezelf uit te drukken. Maar ik hou ook van jazz, vrije improvisatie en andere muziekstijlen. En ik wil het echt samenvoegen. Ik denk dat mijn stijl een mix is van dat alles.
Laten we beginnen met je soloalbum 'Wild Around', daar zit een heel verhaal achter dat ik kan opzoeken, maar ik hoor het liever van jezelf. Ik hoor ook wat frustraties over dingen die in onze wereld gebeuren? Klopt dat?
Ja, dit album is erg persoonlijk. Het gaat deels over de mensen om me heen en de mensheid in het algemeen. En dingen waar ik me zorgen over maak voor hen. De wereld wordt tegenwoordig steeds gekker. Daardoor voel ik me ongemakkelijk en maak ik me zorgen over de toekomst. Ik zie mensen om me heen depressief worden. Niet echt in België, we hebben hier nog steeds “een gemakkelijk leven”, met een goede sociale zekerheid en niet levend in een donkere oorlog zoals in sommige landen tegenwoordig. Maar we hebben twijfels over de veiligheid en onze toekomst. Het blijkt dat mensen niet meer zo positief zijn als vroeger. 20 jaar geleden waren de mensen optimistischer en was er meer een mooie toekomst. Er is meer duisternis om me heen, dat is waar ik het over heb in dit album.
Ik voelde dit ook tijdens het eerste deel van jullie concert .. er was een sfeer van ...‘zwaarmoedigheid’?
Ik wil geen muziek maken om mensen te vermaken, maar om mezelf uit te drukken. Maar woorden zijn woorden en we spreken veel talen, maar wat ik echt wil zeggen kan ik beter uitleggen in muziek dan in woorden, eerlijk gezegd. Dit album gaat helemaal over hoe ik me voel. Het is misschien donker, maar het is ook een manier om te vertellen dat muziek ons allemaal samenbrengt, wie we ook zijn of welke taal we ook spreken. En dat is het mooie ervan, maar het geeft me ook hoop voor de toekomst.
'Wild Around' bewijst hoe je verhalen kunt vertellen met je uniek gitaarspel zonder woorden uit te spreken, hoe doe je dat toch? Je gitaar laten spreken? Hoe doe je dat?
Als ik een leadzanger zou kunnen zijn zou ik het doen, maar dat is niet mijn ding. Ik ben geen zanger, zing soms een beetje, maar ik ben geen zanger maar gitarist. Mijn ding is praten met mijn instrument. Soms als ik speel heb ik wel woorden in mijn hoofd, maar ik kan ze niet in echte woorden uitdrukken. Dus als ik echt zou kunnen zingen zou ik dat zeker doen, maar het is niets voor mij.
Aan de andere kant, als je je liedjes zou kunnen zingen en een singer-songwriter zou kunnen worden, zou je dan bekender kunnen worden en op grotere podia kunnen spelen?
Natuurlijk zou ik meer mensen bereiken, misschien komt dat ooit, maar vandaag is het daar niet de tijd voor. Het is niet dat ik niet meer mensen wil bereiken, maar als ik al blij ben als ik hier voor 50 mensen speel of zo. Als ik hun hart kan raken en mezelf aan hen kan uitdrukken? Dan ben ik daar al heel blij mee. Als er maar 5 mensen naar me toe komen en zeggen 'Het heeft me diep geraakt', dan ben ik al heel blij en heb ik mijn doel bereikt. Ik hoef mezelf niet te bewijzen aan 5000 mensen. Ik voel me nu op mijn gemak.
Sommige nummers zoals “Petits Pas” krijgen zelfs een mooie opzwepende input, doet me een beetje denken aan folk en zelfs Balkan, of is dat te kort door de bocht?
Ik heb wel een band met Balkan. Mijn vriendin is Roemeens en het liedje gaat over mijn dochter. Elke keer als er een bruiloft of iets dergelijks is, is er van die muziek, ik hou van traditionele muziek, allemaal... dus ja, die liedjes inspireren me om te proberen het in mijn eigen stijl te zetten. Ik weet er niet veel van, maar ik ben er wel nieuwsgierig naar. Maar aan de andere kant wil ik dat niet echt leren. Als ik dat doe verlies ik een beetje mezelf. Het is hun muziek, niet mijn muziek.
Dus dit betekent dat je volgende album geen Balkan of folk album wordt.... Nog even over 'Wild Around'. Die afwisseling tussen weemoed, dansbaar- en luchtigheid is een rode draad; sla je bewust die grijze middenweg in, tussen donker en licht, of hoe moet ik dat zien?
Ja, natuurlijk. Het is niet allemaal donker, het is niet allemaal licht. Ik wilde ook een boodschap van hoop meegeven. Het is een uitdrukking van wie ik werkelijk ben. Ik zou liegen als ik alleen maar blije muziek zou draaien. Sommige mensen zijn de hele tijd heel blij, en dat vind ik prima. Maar zo ben ik niet. Natuurlijk ben ik ook een positief persoon. Maar ik voel me liever in de grijze zone ervan... dat is inderdaad wat ik met dit album wilde uitdrukken.
Om af te sluiten over deze plaat... hoe waren de reacties erop?
Mensen vonden het erg goed. Het is ook muziek over het leven op dit moment, wat er gebeurt op dit moment. En ik denk dat mensen allemaal een andere ervaring hebben met dit album. Maar het gaat over leven op dit moment... en dat is wat iedereen leuk lijkt te vinden. Mensen herkennen zichzelf erin
Er is ook een andere release 'Tassin - Hermia - Joris - Midnight Sun (live)', kun je hier meer over vertellen?
Ik ken Manuel al heel lang. We hebben in het verleden al geprobeerd om samen projecten te maken, maar daar was nooit tijd voor. We hadden een sessie, en we waren zo geïnspireerd dat we besloten om daar iets mee te doen. Ik nam contact op met Chris en vroeg hem wat hij ervan vond en hij was het ermee eens. We vertrouwen elkaar gewoon en het werkt heel goed tussen ons drieën. En ik ben zo blij dat we dit samen hebben gedaan...
Ik las wat dingen bij de bio ''verkent de horizon van de hedendaagse blues, getint met jazz en Afrikaanse muziek''; kun je er meer over vertellen?
Ik speelde met een aantal Afrikaanse muzikanten uit Brussel. Ze kwamen oorspronkelijk uit West-Afrika. Ze hebben me erg geïnspireerd. In mijn Blues is er soms een verband met Afrikaanse muziek, maar Chris heeft er een grote band mee. En Manu speelt graag vrije improvisatie. We houden allemaal van Afrikaanse muziek, maar ook van vrije improvisatie. Dat verbond ons.
Ik voelde het ook op het podium, die connectie tussen Afrikaanse muziek en jazz... Indrukwekkend moet ik zeggen. Er zat ook wat blues in, maar niet zoveel als bij jullie soloconcert, klopt dat? Zit er niet zoveel blues in dit project? Of zie ik het verkeerd?
De instrumenten op dit album hebben een andere inbreng. Blues komt meer van mijn gitaar. Maar sax en percussie zijn meer verbonden met improvisatie en jazz, daarom zit er iets minder blues in. Denk ik.
En ik lees ook in de bio: ''Licht is altijd groter dan duisternis. Dat is de spirituele boodschap van hun album Midnight Sun.'' Kun je er ook meer over vertellen?
Midnight Sun is het moment dat het middernacht is maar de zon er nog is. Het is voor mij een symbool van hoop. Het is tijd om te gaan slapen, maar de zon is er nog. Laten we het leven vieren. Het soloalbum gaat over de pijn die ik voel over wat er aan de hand is. Dit album gaat over hoop geven voor diezelfde toekomst en dat nooit opgeven. want er is altijd een licht aan het einde van de tunnel... de Midnight Sun... we moeten vooruit blijven gaan. Daarom is 'Midnight Sun' voor mij een schreeuw van hoop.
Gaat het niet over geloven in God of spirituele creaties?
Er zit een klein beetje spirituele gedachten in de muziek, maar meestal is het meer symbolisch dan dat. Het meest spirituele nummer op de plaat is 'Twinkle'. Het is een nummer zonder tempo, meer over indrukken, emoties, verbindingen...
Ik vond de concerten mooi, jij solo en met Hermia en Joris, maar het meest indrukwekkende nummer was het laatste “La Danse des Larmes”, ook het laatste nummer op de plaat. Het was alsof alles wat ik ervoor hoorde en zag samenkomen, als het laatste woord in een boek of zoiets... Klopt dat? Voegt dit nummer alles samen?
Larmes' (tranen in het Frans) en dansen zijn een beetje tegenovergestelde dingen, daar gaat dit nummer over. Het idee is dat we soms verdrietig zijn, maar proberen daar iets moois van te maken. Het gaat erom dat je pijn probeert te vertalen in iets dat het leven kan vieren of iets dergelijks.
Ik heb ook het gevoel dat het makkelijker is om met drie mensen te improviseren dan in je eentje, natuurlijk
De manier van improviseren is gewoon anders. Denk ik. Naarmate ik meer albums maak, wil ik dat mijn muziek steeds opener wordt. Als je kijkt naar mijn eerste twee trioplaten is het ook improvisatie, maar het is niet echt verbonden met wat we live doen. Op deze platen is de gitaar er wel, maar meer in rock- en bluesstijl. Daar wilde ik aan ontsnappen. Ik wilde mezelf blijven en blijven doen wat ik wil doen. Maar ik wil ook meer interactie met mensen. En daar meer ruimte voor maken. Dus op dit moment is mijn muziek op mijn albums meer open dan voorheen. Maar ik wil ook niet te ver weg gaan van wat ik eerder deed, want daar ben ik nog niet klaar voor. Ik heb ook nog veel stappen te gaan, ik hou van melodie en liedjes.
En waar wil je in de toekomst naar toe?
We proberen als muzikant zo duidelijk mogelijk te zijn. Ik wil zo duidelijk worden, dat mensen begrijpen wat de bedoeling is van wat ik ze probeer te vertellen. Het laatste album 'Wild Around' gaat denk ik de goede kant op.
Dat is absoluut waar... Het album ‘Midnight Sun’ is al uit sinds december 2024. Hoe waren de belangrijkste reacties op de plaat?
Ik denk dat mensen hebben begrepen dat ik zo dicht mogelijk bij de essentie van mijn expressie wil blijven, zo dicht mogelijk bij het akoestische / rauwe geluid van mijn instrument. Het is voor mij een statement dat ik meer en meer wil maken: muziek produceren die rechtstreeks uit het hart komt via de gitaar. Een geluid dat zo min mogelijk bewerkt is.
Er is iets wat ik je al eerder heb gevraagd (ik weet het niet zeker), maar voor een artiest die uit Franstalig België komt, ben je goed bekend in Vlaanderen. Ik heb gelezen over een 'muur tussen Vlaanderen en Wallonië? Loop jij ook wel eens tegen die muur aan en hoe ga je ermee om?
Het grootste deel van mijn publiek bevindt zich in Vlaanderen. In het begin probeerde ik mijn trio in Wallonië te pushen, ik ben tenslotte van Charleroi. Maar ze wilden me daar niet omdat ik “niet jazz genoeg” was, maar ook niet echt Blues to. Ik heb mijn management ontmoet, van Inside Jazz, en zij komen uit Gent (Vlaanderen). Ik speelde in AB met het trio en ik nodigde hen uit om te komen en ze zagen me spelen en zeiden dat ze met me verder wilden. Sindsdien speel ik veel in Vlaanderen. Ik speel ook in Wallonië, maar het heeft tijd gekost om daar voet aan de grond te krijgen. Ik begrijp dat, want in Wallonië nemen de podia niet veel risico, in Vlaanderen staan ze meer open voor nieuwe ervaringen. Voor mij is het dus eerder omgekeerd. Toen ik in het verleden in Charleroi traditionele blues speelde, vonden ze dat leuk. Maar sinds mijn spel evolueerde naar iets meer hybride, vrij georiënteerd, was het moeilijker om mensen en podia te bereiken. Maar ik denk dat er ook alles aan gedaan wordt om de muzikanten in hun gemeenschap te houden, als je Vlaams bent en in Wallonië wilt spelen, is dat ook een uitdaging. De politiek wil iedereen in zijn eigen deel houden, in plaats van open te staan voor het hele land.
Ik denk ook dat als je een Engelse of Amerikaanse gitarist was, je wereldberoemd zou zijn. Klopt dat? Maakt het feit dat je een Belgische artiest bent het moeilijk om door te breken?
Ik denk het wel, België is erg klein. We moeten naar het buitenland om meer bekendheid te krijgen met onze muziek. Dat is wat ik nu ook probeer te doen, naar het buitenland gaan om daar te spelen. We hebben een land met zoveel talenten. Alleen al de gitaristen zijn geweldig en niet alleen in Jazz, maar ook in andere genres. Ik ben daar echt trots op ... maar we hebben niet zoveel plaatsen om te spelen, we moeten naar buiten; En dat is ook politiek, we hebben meer steun van hen nodig. We zijn niet chauvinistisch, dat komt door het verhaal van ons land denk ik. Ik hou van België omdat we niet pretentieus zijn, we zijn mensen die openstaan voor anderen.
Hoedanook, naast de releases en tours... Jullie hebben jullie sporen in de scene inmiddels ruimschoots verdiend, wat zijn jullie ambities en plannen? Is er een 'einddoel' dat jullie voor ogen hebben?
We proberen zoveel mogelijk op tournee te gaan met die twee albums; en ze te promoten. Ik heb ook een project met een Finse gitarist, Heikki Roakangas. Het idee is om het album in de zomer uit te brengen. Ik werk ook aan nieuwe muziek voor een aantal nieuwe projecten. En mijn ambitie is om mijn werk te blijven ontwikkelen en door te gaan met waar ik mee bezig ben. Ik wil meer in het buitenland spelen, samenwerken met artiesten uit het buitenland en daar ook mijn publiek vinden, dat is de volgende stap.
Pics homepag @Sven Dullaert
Bedankt voor dit leuke interview, ik hoop je snel op het podium te zien met dit of een ander project; veel succes voor dit jaar en de toekomst natuurlijk ...